| rdfs:comment
| - Un stratiote est un soldat de l'armée byzantine. (fr)
- Stratiota è un termine proveniente dal greco στρατιώτης (stratiótēs) e significa soldato; lo stratiota era, nell'impero bizantino, un piccolo proprietario terriero che aveva l'obbligo del servizio militare in caso di guerra. Costituì l'ossatura dell'esercito bizantino tra il VII e il IX secolo. (it)
- Stratioci (gr. strateia, στρατεία) – warstwa społeczna, która ukształtowała się we wczesnym średniowieczu w Cesarstwie Bizantyńskim. Stratiotami byli chłopi-żołnierze stanowiący trzon bizantyńskiej armii od czasów gdy rządził cesarz Herakliusz, czyli od początku VII wieku. (pl)
- Стратіо́ти — у Візантії в 7—10 ст.ст. вільні землероби, зобов'язані нести державі військову службу (з власними конем і зброєю), пізніше стратіоти — переважно лицарі-феодали. (uk)
- Stratiotika ktemata je označení pro vojenské statky v Byzantské říši. Jedná se o systém zaváděný na konci 7. či počátku 8. století, kdy rolníci dostávali určité pozemky. Na těchto pozemcích mohli hospodařit a státu nemuseli platit veškeré daně. Naopak měli povinnou vojenskou službu a v rámci themat se podíleli na výstavbě či údržbě pevností, silnic, mostů apod. Vojenskou službu pak vykonávali osobně, případně měli povinnost z důchodu poskytnou prostředky na výzbroj a koně pro jiného vojáka. Původně měli k tomuto účelu posloužit nezcizitelné části statků s hodnotou 4 libry, po reformách za Nikefora II. Foka jejich hodnota stoupla na 12 liber. Důchody z těchto statků stačili na výzbroj pro těžkooděnce (katafraktes). V případě "chudších" statků mohlo dojít ke spojení dvou až tří držitelů menš (cs)
- Estratiota (del griego stratiotai): término que designa al campesino-soldado que integraba el thema. La particularidad de los estratiotas es su doble funcionalidad, ya que se ocupaban de cultivar la tierra y de defenderla simultáneamente; el campesino-soldado labraba la tierra asignada, y en caso de ser llamados a leva, actuaban como militares. En consecuencia, al estratiota se le concedían ciertos privilegios a cambio de defender la plaza como soldado; se le adjudicaría en usufructo un pedazo de tierra que le permitiría sustentar a su familia así como mantener el equipo militar, ya que se presuponía que debía presentarse a filas, en caso de ser llamado, a caballo. Además, previsiblemente el estratiota percibiría un pequeño estipendio o soldadesca. Por su parte, la tierra que se le encomen (es)
- Strateia (Greek: στρατεία) is a term used in the Byzantine Empire, which according to the Oxford Dictionary of Byzantium "signified enrollment into state (civil or military) or ecclesiastical service and the attendant obligations". The term is the direct analogue of the Latin term militia, which applied to all categories of state officials already under the late Roman Empire. (en)
- Стратиоты (греч. στρατιώτες) — в Византийской империи так назывались воины, набиравшиеся из свободных крестьян, обязанные служить в ополчении фемы. Во главе фемного войска стоял стратиг, в руках которого находилась вся военная и гражданская власть в фемах. Возникновение стратиотского сословия неразрывно связано с созданием в Византийской империи фемной системы. За свою службу стратиоты получали от государства в наследственное владение земельные наделы, освобождались от всех налогов, кроме поземельного. (ru)
|
| has abstract
| - Stratiotika ktemata je označení pro vojenské statky v Byzantské říši. Jedná se o systém zaváděný na konci 7. či počátku 8. století, kdy rolníci dostávali určité pozemky. Na těchto pozemcích mohli hospodařit a státu nemuseli platit veškeré daně. Naopak měli povinnou vojenskou službu a v rámci themat se podíleli na výstavbě či údržbě pevností, silnic, mostů apod. Vojenskou službu pak vykonávali osobně, případně měli povinnost z důchodu poskytnou prostředky na výzbroj a koně pro jiného vojáka. Původně měli k tomuto účelu posloužit nezcizitelné části statků s hodnotou 4 libry, po reformách za Nikefora II. Foka jejich hodnota stoupla na 12 liber. Důchody z těchto statků stačili na výzbroj pro těžkooděnce (katafraktes). V případě "chudších" statků mohlo dojít ke spojení dvou až tří držitelů menších statků, aby tak mohli postavit vyzbrojeného vojáka. V průběhu 10. století tento pojem z pramenů mizí. (cs)
- Estratiota (del griego stratiotai): término que designa al campesino-soldado que integraba el thema. La particularidad de los estratiotas es su doble funcionalidad, ya que se ocupaban de cultivar la tierra y de defenderla simultáneamente; el campesino-soldado labraba la tierra asignada, y en caso de ser llamados a leva, actuaban como militares. En consecuencia, al estratiota se le concedían ciertos privilegios a cambio de defender la plaza como soldado; se le adjudicaría en usufructo un pedazo de tierra que le permitiría sustentar a su familia así como mantener el equipo militar, ya que se presuponía que debía presentarse a filas, en caso de ser llamado, a caballo. Además, previsiblemente el estratiota percibiría un pequeño estipendio o soldadesca. Por su parte, la tierra que se le encomendaba podía dejarla en herencia a sus hijos, si bien no podía venderla o subdividirla. (es)
- Un stratiote est un soldat de l'armée byzantine. (fr)
- Strateia (Greek: στρατεία) is a term used in the Byzantine Empire, which according to the Oxford Dictionary of Byzantium "signified enrollment into state (civil or military) or ecclesiastical service and the attendant obligations". The term is the direct analogue of the Latin term militia, which applied to all categories of state officials already under the late Roman Empire. The most common usage of the term in middle Byzantine times was in the military sphere: the holder of a strateia, or stratiotes (στρατιώτης), was obliged either to provide military service himself, or to provide money for the upkeep of a soldier, either as an individual or as a group/community (syndotai, "co-givers"). By the 10th century, the strateia had evolved from being a personal, hereditary duty of the stratiotes and his family, to a duty attached to the military lands (stratiotika ktemata) that were then allocated to the individual stratiotai. The stratiotika ktemata probably originated in the military crisis of the 7th century, when the state was forced to offer land in lieu of cash payment in exchange for the strateia, but they are not actually attested until the 10th century. By that time, various categories of strateiai existed, based on the income of the lands attached to them: alongside strateiai for the upkeep of sailors, infantrymen and cavalrymen, these included strateiai for the upkeep of demosios dromos (public post) and of a heavy cavalryman (cataphract), the latter a new service instituted under Nikephoros II Phokas in the 960s. The strateiai of sailors fell in two categories: the sailors of the maritime themes, who had to equip and fight themselves and saw more action, received lands worth four pounds of gold, while the sailors of the smaller regional fleets, as well as the central Imperial Fleet in Constantinople held property of two pounds of gold (the Imperial Fleet received cash salaries in addition). In Byzantine law, the stratiotai were distinguished from the general agricultural population (georgoi); the stratiotai were even prohibited from engaging in commerce or agriculture themselves, and exempted from all the other fiscal obligations save the and taxes. They also received pay (roga) and state-sponsored supplies (opsonion) for taking part in military expeditions and performing labour in public works. Successive 10th-century emperors also took care to maintain the system by placing restrictions on the sale of the stratiotika ktemata: Constantine VII set minimum inalienable values of four pounds of gold for cavalrymen and two pounds for sailors, which Nikephoros II Phokas raised it to 12 pounds to ensure that the cataphract strateiai would be maintained. Abandoned properties were automatically restored to the original owner without compensation, having a retroactive force of 40 years, and rights of pre-emption (protimesis) on any available military land was granted to relatives or members of the same community as the original holder's. The exact nature of the stratiotai during the heyday of the theme system in the 7th–11th centuries has been the subject of debate, with views ranging from their identification as "soldier-farmers" by George Ostrogorsky to the view of Paul Lemerle that 10th-century stratiotai did not actually campaign themselves, but provided only material support. Evidence from contemporary documents seems to support the former view, however. By the 11th century, the strateia had become a purely fiscal obligation, and lo longer entailed any requirement for rendering personal military service. Consequently, instead of native Byzantine soldiers, mercenaries were increasingly hired by the proceeds from the strateia, a process accelerated after the late 11th century with the loss of the recruiting grounds of Asia Minor to the Seljuk Turks. Like all other fiscal exactions, exemptions from it could be secured. Even after the fiscalization of the strateia, the term "stratiotes" remained in usage as a fiscal term for a class of landowners until at least the 14th century. The strateia is not to be confused with pronoia, a similar but distinct term employed from the 12th century on. The strateioumenoi farmed their own land, while pronoiarioi merely received the proceeds from their grants to maintain themselves. (en)
- Stratiota è un termine proveniente dal greco στρατιώτης (stratiótēs) e significa soldato; lo stratiota era, nell'impero bizantino, un piccolo proprietario terriero che aveva l'obbligo del servizio militare in caso di guerra. Costituì l'ossatura dell'esercito bizantino tra il VII e il IX secolo. (it)
- Stratioci (gr. strateia, στρατεία) – warstwa społeczna, która ukształtowała się we wczesnym średniowieczu w Cesarstwie Bizantyńskim. Stratiotami byli chłopi-żołnierze stanowiący trzon bizantyńskiej armii od czasów gdy rządził cesarz Herakliusz, czyli od początku VII wieku. (pl)
- Стратиоты (греч. στρατιώτες) — в Византийской империи так назывались воины, набиравшиеся из свободных крестьян, обязанные служить в ополчении фемы. Во главе фемного войска стоял стратиг, в руках которого находилась вся военная и гражданская власть в фемах. Возникновение стратиотского сословия неразрывно связано с созданием в Византийской империи фемной системы. За свою службу стратиоты получали от государства в наследственное владение земельные наделы, освобождались от всех налогов, кроме поземельного. Согласно императорским постановлениям, стратиотам воспрещалось продавать имущество, с которого они несли военную службу; военный участок обязательно переходил от отца к сыну с одинаковым обязательством военной службы; в случае дележа участка между несколькими сонаследниками они обязаны были в складчину нести с него службу; частная собственность стратиота, внесенная в военные писцовые книги, также не подлежала отчуждению; от покупки военных участков и права наследования в них устранялись знатные или чиновные лица, митрополит, епископ, монастырь, богоугодные учреждения и т. д. (ru)
- Стратіо́ти — у Візантії в 7—10 ст.ст. вільні землероби, зобов'язані нести державі військову службу (з власними конем і зброєю), пізніше стратіоти — переважно лицарі-феодали. (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)