| rdfs:comment
| - النظام الأساسي الألبرتيني (بالإيطالية: Albertino Statuto) هو الدستور الذي وضعه الملك تشارلز ألبرت الأول لمملكة بيدمونت - سردينيا في إيطاليا يوم 4 مارس/ آذار 1848. أصبح هذا الدستور فيما بعد في القانون الأساسي لمملكة إيطاليا الموحدة و ظل ساري المفعول، مع بعض التغييرات، حتى عام 1948. (ar)
- El Estatuto fundamental de la Monarquía de Saboya 4 de marzo 1848 (Statuto albertino) fue firmado el 4 de marzo de 1848 por Carlos Alberto de Saboya y se autodefine como la «Ley fundamental, perpetua e irrevocable de la Monarquía» Saboyana, siendo reemplazada en 1948 por la Constitución de la República Italiana. (es)
- Das Statuto Albertino (dt. „Albertinisches Statut“; weitere seltene Bezeichnungen: Statuto del Regno und Legge fondamentale) war von 1848 bis 1861 die Verfassung des Königreichs Sardinien-Piemont und von 1861 bis 1946 die Verfassung des Königreichs Italien. (de)
- The Statuto Albertino (English: Albertine Statute) was the constitution granted by King Charles Albert of Sardinia to the Kingdom of Sardinia on 4 March 1848 and written in Italian and French. The Statute later became the constitution of the unified Kingdom of Italy and remained in force, with changes, until 1948. Charles Albert did not want to grant a Constitutional Charter so he attempted to maintain as much power as he could although the Statute marked the end of his absolute monarchy. (en)
- O Estatuto Albertino, estatuto fundamental da monarquia de Sabóia — Statuto Albertino — foi assinado em 4 de março de 1848 por Carlos Alberto de Saboya e se autodenomina a “Lei Fundamental, perpétua e irrevogável da Monarquia de Sabóia, sendo substituída em 1948 pela Constituição da República Italiana. (pt)
- L'Estatut Albertí (en italià: Statuto Albertino), oficialment anomenat "Estatut Fonamental de la Monarquia de Savoia del 4 de març del 1848", fou la constitució adoptada pel Regne del Piemont-Sardenya el 4 de març del 1848 a Torí, la capital piamontesa, pel rei Carles Albert I. L'Estatut Albertí pot ser considerat a tots els efectes com un model de constitució breu de l'època, en la línia de les cartes atorgades. (ca)
- La Alberta Statuto, en itala Statuto Albertino, estis la konstitucio kiu Karlo Alberto de Savojo havigis al la Reĝlando Sardio en Italio la 4an de marto 1848. Tiu Statuto poste iĝis la konstitucio de la unigita Itala Reĝlando kaj restis valida, kun ŝanĝoj, ĝis 1948, kvankam, de facto, ĝi estis ege malvalidigita post 1925, kiam la ĉefministro Benito Mussolini ekiĝis diktatoro. Dum la kronigo, la reĝo devis ĵuri antaŭ ambaŭ leĝofaraj ĉambroj kongrue kun la Statuto, dum la regento devis ĵuri fidelecon al la reĝo kaj al la Statuto. (eo)
- Le Statut du Royaume (en italien Statuto del Regno), ou Statut fondamental de la Monarchie de Savoie du 4 mars 1848 (Statuto Fondamentale della Monarchia di Savoia del 4 marzo 1848), est la loi fondamentale promulguée par le roi Charles-Albert, d'où son nom commun de Statut albertin (Statuto Albertino). Elle est adoptée pour le royaume de Sardaigne, lequel succède ainsi aux États de Savoie le 4 mars 1848. Il est défini dans son préambule autographe de Charles-Albert comme la « Loi fondamentale perpétuelle et irrévocable de la Monarchie » sarde. (fr)
- Lo Statuto del Regno o Statuto Fondamentale della Monarchia di Savoia del 4 marzo 1848 (noto come Statuto Albertino, dal nome del re che lo promulgò, Carlo Alberto di Savoia), fu lo statuto costituzionale adottato dal Regno di Sardegna il 4 marzo 1848 a Torino. Lo Statuto Albertino, in quanto costituzione flessibile, poteva essere modificato o integrato con legge adottata secondo la procedura ordinaria. Le leggi costituzionali, infatti, sono presenti nell'ordinamento italiano solo a partire dalla Costituzione del 1948, che è rigida. (it)
- Statut albertyński (wł. Statuto Albertino) – akt prawny o charakterze konstytucji, obowiązujący w Królestwie Sardynii od momentu promulgowania przez króla Karola Alberta 4 marca 1848 roku. Gdy zapoczątkowany został proces zjednoczenia ziem włoskich (wł. Risorgimento) obowiązywanie Statutu rozszerzano na kolejne terytoria współtworzące nowy organizm państwowy, aż wreszcie akt został oficjalnie uznany za ustawę zasadniczą proklamowanego 17 marca 1861 roku Królestwa Włoch. Dzięki temu Statut albertyński stał się de facto pierwszą włoską konstytucją i odegrał znaczącą rolę w kształtowaniu systemu konstytucyjnego Włoch – miał istotny wpływ na postać uchwalonej w 1947 roku, będącej jego bezpośrednim następcą Konstytucji Republiki Włoskiej. Współcześnie jest uważany za jeden z najistotniejszych h (pl)
- Альбертинский статут — конституция, дарованная 4 марта 1848 года своим подданным королём Сардинии Карлом Альбертом; когда Италия была объединена под началом Пьемонта (1861 год), она стала Конституцией Королевства Италии. Первоначально это был довольно консервативный документ, который создал сильную конституционную монархию. Его текст впоследствии несколько раз менялся: сначала в сторону либерализма, чтобы адаптировать его к парламентской форме правления конца XIX — начала XX века; а затем в авторитарном направлении под фашистский режим Бенито Муссолини (1922—1943). (ru)
- Альбертинський Статут, П'ємонтський Статут — конституція, дарована 4 березня 1848 року королем Сардинії Карлом Альбертом.Коли Італія була об'єднана під керівництвом П'ємонту (1861 рік), Статут став Конституцією Королівства Італії.Спочатку це був досить консервативний документ, який створив сильну конституційну монархію. Його текст згодом кілька разів змінювався: спочатку в бік лібералізму, щоб адаптувати його до парламентської форми правління кінця XIX - початку XX століття; а потім в авторитарному напрямку під фашистський режим Беніто Муссоліні (1922-1943). (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)