| rdfs:comment
| - شمش أو شماش وهو الاسم الذي كان يطلق على إله الشمس عند البابليين والآشوريين. (ar)
- シャマシュ（Shamash, šamaš）は、メソポタミアの太陽神。シュメール語ではウトゥ（Ud）と呼ばれる。シャマシュはアッカド語で「太陽」、ウトゥはシュメール語で「太陽」または「日」の意。 シュメールにおける原初の5都市のうち、天から与えられた4番目の都市シッパル、ほかラルサにおいても都市神を担い、両都市に神殿「エバッバル」を持つ。シュメール人は太陽を白色と見ており、エバッバルは「白く輝く神殿」の意を含み別名「白い家」とも呼ばれていた。 元来は女神とされていたが、アッカドのシャマシュにシュメールのウトゥが取り込まれていく信仰過程で、性別が反転し男神に変化していった。 (ja)
- Shamash, även Samas, var i mesopotamisk mytologi en sol-, rättvise- och orakelgud som också hade rollen som allvetande domare. I den sumeriska mytologin kallades han Utu. Enligt myten färdas han över himlen i sin quadriga, dragen av fyra hästar. Shamash är son till Sin, månguden, som skapats av Enlil och hans maka Ninlil för att skingra mörkret. Hans västsemitiska motsvarighet bär det snarlika namnet Shemesh. (sv)
- Ша́маш або Уту (від семітського кореня Ш-М-Ш — сонце) — бог сонця у вавилонян і ассирійців. Ім'я його писалося ідеограмою, що позначала: «Владика дня». (uk)
- 沙玛什“Shamash”(阿卡德语：Šamaš“太阳”)，是美索不达米亚本地神，阿卡德、亚述和巴比伦神殿中的“太阳神”。沙玛什是巴比伦和亚述神话中对应苏美尔乌图神的正义之神。阿卡德语：šamaš 与叙利亚语：šemša、希伯来语：šemeš(שֶׁמֶשׁ)和阿拉伯语：šams(شمس)同源。 (zh)
- Xamaix (en accadi Šamaš ; en fenici: 𐤔𐤌𐤔 šmš ; en siríac clàssic: ܫܡܫܐ šemša ; en hebreu: שֶׁמֶשׁ šemeš ; en àrab: شمس šams.) era una divinitat venerada a l'antiga Mesopotàmia (equivalent a l'Utu sumeri (en sumeri, dUD 𒀭𒌓)). D'etimologia semítica, el seu nom significa "sol". És un del déus astrals de Babilònia. Està especialment relacionat amb la justícia i els oracles. Especialment venerat a les ciutats de Sippar i Larsa. (ca)
- Šamaš (Schamasch) war in der und babylonischen Mythologie der Sonnengott, Gott der Gerechtigkeit und des Wahrsagens. Er entsprach dem Gott Utu der Sumerer.Ähnlich wie bei dem Gott Ninurta gibt es Hinweise darauf, dass es sich ursprünglich um eine weibliche Gottheit handelte. Daher kann Šamaš durchaus in Namenstiteln als „Mutter“ bezeichnet werden. Erst beim Zusammentreffen mit der sumerischen Kultur am Anfang der Akkadzeit und der Gleichsetzung von Šamaš mit dem sumerischen Sonnengott Utu wurde aus der weiblichen Sonne ein männlicher Gott. Sein Symbol war die Sonnenscheibe mit meist achtstrahligem Stern und wellenförmigen Strahlen, Sonnenstrahlen an seinen Schultern, der Löwe und die Säge. Er wird oft dargestellt, wie er zwischen den Bergen in den Himmel steigt, die Säge in der Hand, mit (de)
- Ŝamaŝ (Utu por la sumeranoj kaj Tamuzi por la babilonanoj) estis la dio de la suno kaj la justeco en la mezopotamia mitologio. Lia ĉefa kultejo troviĝis en la urbo Sippar. Li estis loka dio babilona (sub aliaj nomoj Marduk aŭ Merodak) estis altigita je supera dio La akadanoj kaj babilonanoj lin konsideris filo de Anu, en aliaj okazoj de Enlil. Dum la sumera periodo lia ĉefa kultejo estis en Larsa. En ĉi etapo li estis konsiderata filo de kaj , kaj frato de Inanna kaj . En la akada periodo li estis kun Sin kaj Iŝtar, ano de la triopo de ĉielaj dioj. (eo)
- En la mitología mesopotámica, Šamaš o Shamash (Utu para los sumerios) era el titular de la justicia. Especialmente adorado en Sippar y Larsa. Los acadios y babilonios consideraban a Shamash hijo de Anu, o en otras ocasiones de Enlil. Durante el periodo sumerio era considerado hijo de Nannar y Ningal, y hermano de Inanna e Iskur. En el período acadio era, junto con Sin e Ishtar, miembro de la "Tríada de dioses con relaciones celestes". (es)
- Xamax (sumerreraz: 𒀭𒌓, Utu; akaderaz: Šamaš, "eguzki";), eguzkiaren eta justiziaren jainkoa zen Mesopotamiako mitologian. Bere santutegi nagusia, Sippar hirian zegoen. Bere izena beste hizkuntza batzuetako hitzekin ere erlazionatuta dago, adibidez asiriera klasikoz: ܫܡܫܐ šemša edo šimšu, hebreeraz: שֶׁמֶשׁ šemeš, eta arabieraz: شمس šams. (eu)
- Utu Shamash est le nom akkadien du dieu-Soleil dans le panthéon mésopotamien. Il correspond au sumérien Utu. Il occupe une petite position secondaire dans la hiérarchie divine par rapport au dieu Lune Sîn, considéré comme son père, et a un rôle effacé dans la mythologie, qui contraste avec la grande popularité dont il a bénéficié auprès des anciens Mésopotamiens comme l'atteste le fait que nombre d'entre eux ont porté un nom faisant référence à ce dieu. (fr)
- Šamaš (Shamash nella resa anglosassone) in accadico e Utu in sumerico era nella mitologia mesopotamica il dio del sole che con il dio della luna Sin (sumerico: Nanna) e Ištar (sumerico: Inanna), dea dell'amore, faceva parte di una triade astrale di divinità. Šamaš era figlio di Sin e la sua consorte paredra originariamente era Aya, successivamente identificata con Ištar. Gli effetti negativi del sole (calore ardente, fuoco degli incendi) erano invece attribuiti alla divinità ctonia Nergal. (it)
- Sjamasj (Šamaš, Akkadisch voor "zon") was de zonnegod in Babylonië en Assyrië; zijn Soemerische tegenhanger was Utu. Cognaten zijn het Hebreeuwse שֶׁמֶשׁ šemeš en het Arabische شمس šams. De naam betekent "zon". Zowel in vroege als in late inscripties wordt Sjamasj (Ša-maš) aangeduid als de "nakomeling van Nanna", dus van de maangod, en aangezien in de enumeratie van het pantheon de maangod Sin over het algemeen precedentie krijgt boven Sjamasj, is het waarschijnlijk in de relatie met de maangod dat de zonnegod de afhankelijke macht lijkt. Zulk een veronderstelling lijkt gerechtvaardigd uit het belang van de maan in de kalender en in astrologische berekeningen, zowel als met het feit dat de maan-cultus afkomstig is van het nomadische, en daarom vroegere, stadium van beschaving, terwijl de z (nl)
- Samas (em acadiano: Šamaš - Shamash - lit. "Sol"), também referido como Chamache, era uma deidade mesopotâmica nativa e o deus sol no panteão acádico, assírio e babilônico. Samas foi o deus da justiça na Babilônia e Assíria, correspondendo ao deus Utu sumério. Era filho de Sin e Ningal, e irmão, por parte de mãe e pai, de Istar. Ele era o juiz do céu e do mundo do além. O "Sol" do acadiano šamaš é cognato ao hebraico שמש šemeš e árabe شمس šams. (pt)
- Ша́маш (от семитского корня Ш-М-Ш — солнце, Шамшу) — бог солнца у ассирийцев и вавилонян в древности. Имя его писалось идеограммой, обозначавшей: «Владыка дня». Как бог второй части суток (они начинались с вечера), он уступал в значении богу луны Сину и даже назывался иногда его слугой. Однако это не мешало его высокому повсеместному почитанию. В молитвах и гимнах Шамаш назывался царём, врачевателем, праведным судьёй. Считалось, что он подаёт свет, даёт полям плодородие, людям — благосостояние, пленных освобождает и даже воскрешает мёртвых. (ru)
|
| has abstract
| - شمش أو شماش وهو الاسم الذي كان يطلق على إله الشمس عند البابليين والآشوريين. (ar)
- Xamaix (en accadi Šamaš ; en fenici: 𐤔𐤌𐤔 šmš ; en siríac clàssic: ܫܡܫܐ šemša ; en hebreu: שֶׁמֶשׁ šemeš ; en àrab: شمس šams.) era una divinitat venerada a l'antiga Mesopotàmia (equivalent a l'Utu sumeri (en sumeri, dUD 𒀭𒌓)). D'etimologia semítica, el seu nom significa "sol". És un del déus astrals de Babilònia. Està especialment relacionat amb la justícia i els oracles. Especialment venerat a les ciutats de Sippar i Larsa. Xamaix era fill de Nanna i Ningal; cada capvespre, anava a l'inframón per la muntanya de l'oest i retornava per la muntanya de l'est; a l'inframón decidia el destí dels morts. Se'l representa amb rajos sortint-li dels braços i portant un ganivet de serra o un disc que surt entre dues muntanyes. (ca)
- Šamaš (Schamasch) war in der und babylonischen Mythologie der Sonnengott, Gott der Gerechtigkeit und des Wahrsagens. Er entsprach dem Gott Utu der Sumerer.Ähnlich wie bei dem Gott Ninurta gibt es Hinweise darauf, dass es sich ursprünglich um eine weibliche Gottheit handelte. Daher kann Šamaš durchaus in Namenstiteln als „Mutter“ bezeichnet werden. Erst beim Zusammentreffen mit der sumerischen Kultur am Anfang der Akkadzeit und der Gleichsetzung von Šamaš mit dem sumerischen Sonnengott Utu wurde aus der weiblichen Sonne ein männlicher Gott. Sein Symbol war die Sonnenscheibe mit meist achtstrahligem Stern und wellenförmigen Strahlen, Sonnenstrahlen an seinen Schultern, der Löwe und die Säge. Er wird oft dargestellt, wie er zwischen den Bergen in den Himmel steigt, die Säge in der Hand, mit der er sich seinen Weg aus dem Gebirge gebahnt hat. (de)
- Ŝamaŝ (Utu por la sumeranoj kaj Tamuzi por la babilonanoj) estis la dio de la suno kaj la justeco en la mezopotamia mitologio. Lia ĉefa kultejo troviĝis en la urbo Sippar. Li estis loka dio babilona (sub aliaj nomoj Marduk aŭ Merodak) estis altigita je supera dio La akadanoj kaj babilonanoj lin konsideris filo de Anu, en aliaj okazoj de Enlil. Dum la sumera periodo lia ĉefa kultejo estis en Larsa. En ĉi etapo li estis konsiderata filo de kaj , kaj frato de Inanna kaj . En la akada periodo li estis kun Sin kaj Iŝtar, ano de la triopo de ĉielaj dioj. Kelkfoje li aperas kun sia edzino (Aja por akadanoj kaj babilonanoj). Li estis reprezentita per sundisko okpinta aŭ per vira bildo el kies ŝultroj fontis flamoj; en posta epoko, lia simbolo ankaŭ estis la pesilo. Li estis identigita kun ls numero 20. (eo)
- Xamax (sumerreraz: 𒀭𒌓, Utu; akaderaz: Šamaš, "eguzki";), eguzkiaren eta justiziaren jainkoa zen Mesopotamiako mitologian. Bere santutegi nagusia, Sippar hirian zegoen. Bere izena beste hizkuntza batzuetako hitzekin ere erlazionatuta dago, adibidez asiriera klasikoz: ܫܡܫܐ šemša edo šimšu, hebreeraz: שֶׁמֶשׁ šemeš, eta arabieraz: شمس šams. Sumertar garaian, bere santutegi nagusia, Larsa hirian zegoen. Garai honetan, Nanna eta Ningalen semetzat eta Inanna eta Ixkurren anai-nebatzat hartzen zen. Akadiar garaian, Sin eta Ixtarrekin batera "Harreman zerutiardun jainkoen hirukoa" zen. Akadiar eta babiloniarrek, Xamax, Anuren semetzat hartzen zuten, edo, beste batzuetan, Enlilena. Batzuetan, bere emazte agertzen da (Aya akadiar eta babiloniarrentzat). Zortzi puntako eguzki disko batekin, edo, sorbaldetatik, su garrak jariatzen zituen giza irudi baten bidez irudikatzen zen; ondorengo garaian, bere ikurra, balantza ere izan zen. 20 zenbakiarekin identifikatzen zen. (eu)
- En la mitología mesopotámica, Šamaš o Shamash (Utu para los sumerios) era el titular de la justicia. Especialmente adorado en Sippar y Larsa. Los acadios y babilonios consideraban a Shamash hijo de Anu, o en otras ocasiones de Enlil. Durante el periodo sumerio era considerado hijo de Nannar y Ningal, y hermano de Inanna e Iskur. En el período acadio era, junto con Sin e Ishtar, miembro de la "Tríada de dioses con relaciones celestes". A veces aparece con su esposa Sherida (Aya para acadios y babilonios). Se le representaba con un disco solar de ocho puntas o mediante una figura masculina de cuyos hombros emanaban llamas; en época posterior, su símbolo también fue la balanza. Se le identificaba con el número 20. (es)
- Utu Shamash est le nom akkadien du dieu-Soleil dans le panthéon mésopotamien. Il correspond au sumérien Utu. Il occupe une petite position secondaire dans la hiérarchie divine par rapport au dieu Lune Sîn, considéré comme son père, et a un rôle effacé dans la mythologie, qui contraste avec la grande popularité dont il a bénéficié auprès des anciens Mésopotamiens comme l'atteste le fait que nombre d'entre eux ont porté un nom faisant référence à ce dieu. Shamash était vu comme le garant de la justice. Tout comme le soleil disperse les ténèbres, il expose en pleine lumière le mal et l'injustice. Dans la mentalité mésopotamienne, cette fonction de justice a été mise en relation avec celle de guérison, vue comme la libération de l'emprise de maux injustement subis, ou encore avec la divination, Shamash éclairant les messages divins qui apparaissent dans les entrailles d'ovins, dans les rituels d'hépatoscopie très répandus en Mésopotamie ancienne. Cela lui vaut d'être célébré dans de nombreux hymnes et prières qui figurent parmi les plus belles pièces de la littérature mésopotamienne. (fr)
- Sjamasj (Šamaš, Akkadisch voor "zon") was de zonnegod in Babylonië en Assyrië; zijn Soemerische tegenhanger was Utu. Cognaten zijn het Hebreeuwse שֶׁמֶשׁ šemeš en het Arabische شمس šams. De naam betekent "zon". Zowel in vroege als in late inscripties wordt Sjamasj (Ša-maš) aangeduid als de "nakomeling van Nanna", dus van de maangod, en aangezien in de enumeratie van het pantheon de maangod Sin over het algemeen precedentie krijgt boven Sjamasj, is het waarschijnlijk in de relatie met de maangod dat de zonnegod de afhankelijke macht lijkt. Zulk een veronderstelling lijkt gerechtvaardigd uit het belang van de maan in de kalender en in astrologische berekeningen, zowel als met het feit dat de maan-cultus afkomstig is van het nomadische, en daarom vroegere, stadium van beschaving, terwijl de zonnegod pas tot vol belang komt na uitvinding van landbouw. De twee belangrijkste centra van zonaanbidding in Babylonië waren Sippara (in de heuvels bij ) en Larsa (in het moderne ). De heiligdommen in beide plaatsen werden E-barra (of E-babbara) genoemd, "het stralende huis", een directe verwijzing naar de schitterende zonnegod. Van de twee tempels is die in Sippara de meest bekende, maar tempels voor Sjamasj werden in alle grote centra opgericht, zoals Babylon, Ur, Mari, Nippur en Ninive. De eigenschap die het meest met Sjamasj geassocieerd wordt is rechtvaardigheid. Net zoals de zon de duisternis verdrijft, zo brengt Sjamasj onrecht en misstanden aan het licht. Hammurabi schrijft de inspiratie die leidde tot het verzamelen van bestaande wetten en juridische procedures in een codex toe aan Sjamasj. Boven in de stele waarop de code is geschreven staat in een bas-reliëf een scène waarin Hammurabi in verering aan Sjamasj, als de belichaming van het idee van recht, de codex overhandigd krijgt. Enkele eeuwen voor Hammurabi verklaarde van de Ur-dynastie (ca. 2600 v.Chr.) dat hij oordeel sprak "volgens de rechtvaardige wetten van Sjamasj". Het was een logisch gevolg van het concept van de zonnegod dat hij beschouwd werd als degene die een slachtoffer uit de greep van demonen kan bevrijden. Een zieke man kon daarom Sjamasj aanroepen als de god waarop men kan vertrouwen dat hij hulp verleent aan slachtoffers van onrecht. Dit aspect van de zonnegod wordt levendig gebracht in de aan hem gewijde hymnes, die daarom als de meest schitterende producties in het gehele domein van Babylonische literatuur gezien worden. Het is evident uit beschikbaar materiaal dat de Sjamasjcultus in Sippar en Larsa dusdanig de overige lokale zonnegoden overschaduwde dat deze opgenomen werden in de overheersende godheid. In het systematische pantheon werden deze kleinere zonnegoden dienaars van Sjamasj. Zo zijn er als zijn wagenmenner, wiens wederhelft is, ("rechtmatigheid") en ("recht"), die worden geïntroduceerd als dienaars van Sjamasj. Andere zonnegoden, zoals Ninurta en Nergal, de patroongoden van belangrijke centra, behielden hun onafhankelijke bestaan als bepaalde fasen van de zon. werd de zonnegod van de ochtend en de lente, en Nergal de zonnegod van de middag en de zomerzonnewende, terwijl Sjamasj gezien werd als de algemene zonnegod. Samen met Sin en Isjtar vormt Sjamasj de tweede triade naast Anu, Enlil en Ea. De drie machten, Sjamasj, Sin en Isjtar, symboliseren de drie grote krachten van de natuur: de zon, de maan en de leven brengende kracht van de aarde. Soms vinden we de stormgod Adad geassocieerd met Sin en Sjamasj, in plaats van Isjtar, en het is best mogelijk dat deze twee varianten op de triade de doctrines van twee verschillende theologische stromingen in Babylonië weergeven, om vervolgens samengevoegd te worden in de erkenning van een groep bestaande uit alle vier de godheden. De metgezel van Sjamasj stond bekend als A. Ze wordt echter nauwelijks genoemd in de inscripties behalve in combinatie met Sjamasj. (nl)
- Šamaš (Shamash nella resa anglosassone) in accadico e Utu in sumerico era nella mitologia mesopotamica il dio del sole che con il dio della luna Sin (sumerico: Nanna) e Ištar (sumerico: Inanna), dea dell'amore, faceva parte di una triade astrale di divinità. Šamaš era figlio di Sin e la sua consorte paredra originariamente era Aya, successivamente identificata con Ištar. Šamaš, come divinità solare, esercitava il potere della luce sulle tenebre e sul male. In questa veste fu venerato come dio della giustizia e dell'equità ed era il giudice sia degli dei sia degli uomini. Secondo la leggenda, il re babilonese Hammurabi ricevette il suo codice delle leggi da Šamaš. Gli emblemi di Šamaš sono il disco solare con all'interno una stella a quattro punte, da cui si dipartono fasci di raggi, e lo stendardo il quale reca lo stesso disco infitto su un'asta e che è spesso tenuto da un uomo-toro. Di notte Šamaš diveniva giudice degli inferi. Gli effetti negativi del sole (calore ardente, fuoco degli incendi) erano invece attribuiti alla divinità ctonia Nergal. Il culto principale di Šamaš si praticava negli É-babbar (o Ebabbar, 'casa dello splendore'), templi a lui dedicati. Due erano gli Ebabbar mesopotamici: l'Ebabbar di Sippar e l'Ebabbar di Larsa. Babbar ('splendore' o 'splendente') era anche un attributo sumerico della divinità, con il quale veniva a volte invocato. Nella dodicesima tavola del poema di Gilgameš Šamaš viene invocato per aprire il passaggio verso l'Oltretomba e permettere ai due amici, Gilgameš ed Enkidu, di riabbracciarsi. In un'altra versione dello stesso mito è l'invocazione a Šamaš che causa l'apertura, ai piedi di Gilgameš, di una voragine nella quale perde pukku e mikku, due oggetti simbolici di grande valore, probabilmente un tamburo e una bacchetta, strumenti musicali di carattere sacro nell'antica Mesopotamia. (it)
- シャマシュ（Shamash, šamaš）は、メソポタミアの太陽神。シュメール語ではウトゥ（Ud）と呼ばれる。シャマシュはアッカド語で「太陽」、ウトゥはシュメール語で「太陽」または「日」の意。 シュメールにおける原初の5都市のうち、天から与えられた4番目の都市シッパル、ほかラルサにおいても都市神を担い、両都市に神殿「エバッバル」を持つ。シュメール人は太陽を白色と見ており、エバッバルは「白く輝く神殿」の意を含み別名「白い家」とも呼ばれていた。 元来は女神とされていたが、アッカドのシャマシュにシュメールのウトゥが取り込まれていく信仰過程で、性別が反転し男神に変化していった。 (ja)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)