About: Severe style     Goto   Sponge   NotDistinct   Permalink

An Entity of Type : owl:Thing, within Data Space : dbpedia.org associated with source document(s)
QRcode icon
http://dbpedia.org/describe/?url=http%3A%2F%2Fdbpedia.org%2Fresource%2FSevere_style

The Severe style, or Early Classical style, was the dominant idiom of Greek sculpture in the period ca. 490 to 450 BCE. It marks the breakdown of the canonical forms of archaic art and the transition to the greatly expanded vocabulary and expression of the classical moment of the late 5th century. It was an international style found at many cities in the Hellenic world and in a variety of media including: bronze sculpture in the round, stelae, and architectural relief. The style perhaps realized its greatest fulfillment in the metopes of the Temple of Zeus, Olympia.

AttributesValues
rdfs:label
  • Estil sever (ca)
  • Strenger Stil (de)
  • Αυστηρός ρυθμός (el)
  • Estilo severo (es)
  • Stile severo (it)
  • Style sévère (fr)
  • Severe style (en)
  • Строгий стиль (ru)
  • Estilo Severo (pt)
  • Суворий стиль (uk)
rdfs:comment
  • Ο αυστηρός ρυθμός, ή πρώιμος κλασικός ρυθμός, υπήρξε κυρίαρχο ιδίωμα της αρχαιοελληνικής γλυπτικής κατά την περίοδο 479 έως 450 Π.Κ.Ε. Χαρακτηρίζεται από την εγκατάλειψη του αρχαϊκού μειδιάματος και επικεντρώνεται σε στοιχεία που αντιπροσωπεύουν ρεαλιστικά την ανθρώπινη φύση και μορφή στην τέχνη. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου οξύνονται και δίνεται έμφαση στην απόδοση του βλέμματος και του οφθαλμού με τη χρήση πολύτιμων λίθων στη θέση της κόρης. Ο αυστηρός ρυθμός απαντάται σε όλο σχεδόν τον ελληνικό κόσμο και συνδέεται ιδιαίτερα με τον χιασμό του σώματος ή κοντραπόστο (contrapposto) και την εισαγωγή του ορείχαλκου στη γλυπτική. (el)
  • Lo stile severo è una fase della scultura greca databile tra il 480 e il 450 a.C., ovvero il periodo di transizione tra l'arcaico maturo e il pieno classicismo. (it)
  • Строгий стиль был основным стилем греческой скульптуры в период ранней классики, то есть приблизительно в 490—450 годах до н. э. Он отмечен разрушением канонических форм искусства архаики и переходом к более широкому словарю, характерному для классики конца V века до н. э.. Этот стиль был распространён во многих городах греческого мира и представлен различными видами: круглыми скульптурами из бронзы, стелами и рельефами. Возможно, наиболее великолепное воплощение строгого стиля — это метопы Храма Зевса в Олимпии. (ru)
  • Суворий стиль — основний стиль давньогрецького мистецтва в період ранньої класики, тобто приблизно в період 490—450 років до н. е., який попередував періоду високої класики. (uk)
  • L'estil sever o estil arcaic final és l'estil d'escultura grega corresponent a la primera meitat del segle v aC, que marca la ruptura entre les formes canòniques de l'estil arcaic anterior i la transició al període clàssic. Va ser un estil internacional a les polis de l'Hèl·lade i va abastar, com a gèneres, l'escultura en bronze de silueta rodona, esteles i relleus arquitectònics. Hom considera que les metopes del temple de Zeus a Olímpia són la culminació de l'estil sever. (ca)
  • Als Strenger Stil bezeichnet man in der Klassischen Archäologie eine kunsthistorische Übergangszeit von der späten Archaik zur frühen Klassik von etwa 490/480–460/450 v. Chr. Die aus dieser Zeit erhaltene Plastik weist Merkmale auf wie die gleichmäßigen Buckellocken an den Haaransätzen, zum Teil noch ein sog. archaisches Lächeln, die noch auf die Archaik verweisen. Die stärkere Ausformung naturalistischer Körperproportionen wiederum weist auf die neue Stilepoche, die Klassik, hin, in der das Muster der Kore bzw. des Kouros verlassen wird. Die strenge Achsensymmetrie beziehungsweise Frontalität, die der archaischen Plastik eigen ist, wie unter anderem beim sogenannten Sunion-Kouros zu sehen ist, wird zugunsten einer freieren und bewegteren Darstellung des Körpers aufgegeben. In diese Zeit g (de)
  • El Estilo severo, estilo clásico temprano o estilo arcaico final, es el estilo de la escultura griega correspondiente a la primera mitad del siglo V a. C. (entre 490 a. C. y 450 a. C.). Marca la ruptura entre las formas canónicas del período arcaico anterior y la transición al vocabulario y expresión grandemente expandidos del periodo clásico de mediados de siglo. Fue un "estilo internacional" compartido por las diferentes polis de la Hélade, y abarcó una gran variedad de géneros: escultura en bronce de bulto redondo (desde estatuillas hasta grandes formatos, de escala superior al tamaño natural), estelas, y relieves arquitectónicos. El estilo logró quizá su culmen con la serie de los trabajos de Hércules representada en las metopas del templo de Zeus en Olimpia. (es)
  • Le style sévère ou premier classicisme est le style dominant dans la sculpture grecque au début du Ve siècle av. J.-C., entre 490 et 450 environ. Il marque la rupture avec les formes canoniques de l'art archaïque et la transition vers le vocabulaire considérablement élargi du de la deuxième moitié du Ve siècle av. J.-C. : la signification morale de l'image divine et le langage symbolique de la mythologie se renouvellent. (fr)
  • The Severe style, or Early Classical style, was the dominant idiom of Greek sculpture in the period ca. 490 to 450 BCE. It marks the breakdown of the canonical forms of archaic art and the transition to the greatly expanded vocabulary and expression of the classical moment of the late 5th century. It was an international style found at many cities in the Hellenic world and in a variety of media including: bronze sculpture in the round, stelae, and architectural relief. The style perhaps realized its greatest fulfillment in the metopes of the Temple of Zeus, Olympia. (en)
  • Estilo Severo é o estilo que floresceu na escultura da Grécia Antiga entre o período Arcaico e o período Clássico, denominando também seu período particular no âmbito da história da arte escultórica. Também por vezes é referido como Pré-Classicismo, Estilo Austero, ou Classicismo Primitivo. Porém mais que uma simples transição, o estilo Severo expressa valores estéticos e sociais específicos, justificando sua delimitação como um estilo independente. Introduziu uma flexibilização naturalista substancial nos rígidos cânones de tendência abstrata da fase anterior, e distingue-se também do vocabulário formal muito mais variado das fases Clássica e Helenista subsequentes, sem que isso signifique possuir menor mérito artístico. De fato, entre sua produção se encontram muitas obras-primas por dir (pt)
foaf:depiction
  • http://commons.wikimedia.org/wiki/Special:FilePath/Exaltation_fleur_Louvre_Ma701.jpg
  • http://commons.wikimedia.org/wiki/Special:FilePath/Apollo_west_pediment_Olympia_copy_MFA_Munich.jpg
  • http://commons.wikimedia.org/wiki/Special:FilePath/Greekstatueofpersephone.jpg
  • http://commons.wikimedia.org/wiki/Special:FilePath/Busto_di_temistocle,_da_originale_greco_del_V_secolo_ac,_dal_decumano_presso_il_casamento_del_temistocle.jpg
dcterms:subject
Wikipage page ID
Wikipage revision ID
Link from a Wikipage to another Wikipage
sameAs
dbp:wikiPageUsesTemplate
thumbnail
Link from a Wikipa... related subject.
has abstract
  • L'estil sever o estil arcaic final és l'estil d'escultura grega corresponent a la primera meitat del segle v aC, que marca la ruptura entre les formes canòniques de l'estil arcaic anterior i la transició al període clàssic. Va ser un estil internacional a les polis de l'Hèl·lade i va abastar, com a gèneres, l'escultura en bronze de silueta rodona, esteles i relleus arquitectònics. Hom considera que les metopes del temple de Zeus a Olímpia són la culminació de l'estil sever. El terme va ser encunyat per primera vegada l'any 1837, per l'alemany a la seva obra Über den Styl und die Herkunft der bemahlten griechischen Thongefasse, per a referir-se a la primera generació de pintors de la ceràmica de figures vermelles, però des de 1937, amb l'estudi de Vagn Poulsen Der strenge stil, el terme s'associa gairebé exclusivament a l'escultura. (ca)
  • Ο αυστηρός ρυθμός, ή πρώιμος κλασικός ρυθμός, υπήρξε κυρίαρχο ιδίωμα της αρχαιοελληνικής γλυπτικής κατά την περίοδο 479 έως 450 Π.Κ.Ε. Χαρακτηρίζεται από την εγκατάλειψη του αρχαϊκού μειδιάματος και επικεντρώνεται σε στοιχεία που αντιπροσωπεύουν ρεαλιστικά την ανθρώπινη φύση και μορφή στην τέχνη. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου οξύνονται και δίνεται έμφαση στην απόδοση του βλέμματος και του οφθαλμού με τη χρήση πολύτιμων λίθων στη θέση της κόρης. Ο αυστηρός ρυθμός απαντάται σε όλο σχεδόν τον ελληνικό κόσμο και συνδέεται ιδιαίτερα με τον χιασμό του σώματος ή κοντραπόστο (contrapposto) και την εισαγωγή του ορείχαλκου στη γλυπτική. (el)
  • Als Strenger Stil bezeichnet man in der Klassischen Archäologie eine kunsthistorische Übergangszeit von der späten Archaik zur frühen Klassik von etwa 490/480–460/450 v. Chr. Die aus dieser Zeit erhaltene Plastik weist Merkmale auf wie die gleichmäßigen Buckellocken an den Haaransätzen, zum Teil noch ein sog. archaisches Lächeln, die noch auf die Archaik verweisen. Die stärkere Ausformung naturalistischer Körperproportionen wiederum weist auf die neue Stilepoche, die Klassik, hin, in der das Muster der Kore bzw. des Kouros verlassen wird. Die strenge Achsensymmetrie beziehungsweise Frontalität, die der archaischen Plastik eigen ist, wie unter anderem beim sogenannten Sunion-Kouros zu sehen ist, wird zugunsten einer freieren und bewegteren Darstellung des Körpers aufgegeben. In diese Zeit gehören z. B. der sog. Kritios-Knabe, den vermutlich der gleichnamige Bildhauer aus Athen schuf, und der Apoll von Olympia. Ebenso wurde die Ponderation entwickelt. Die Gruppe der Tyrannenmörder der Bildhauer Kritios und Nesiotes gehört ebenfalls in diese Übergangszeit. Diese entstanden nur wenig später als der genannte Kritios-Knabe. Unverkennbar sind aber durchaus an der Haargestaltung noch spätarchaische Elemente zu sehen. Die Körperhaltung der Dargestellten hingegen, die nichts Archaisches mehr an sich hat, wie es noch bei dem Apoll von Olympia zu sehen ist, besagt unzweifelhaft, dass sie eher der Frühklassik und weniger der Spätarchaik zuzurechnen ist. Zeitgleich ist auch die als „Wagenlenker von Delphi“ bekannte Bronzestatue. Diese wiederum ist eine der wenigen Statuen aus Bronze, die im Original überliefert wurden. Die meisten kennen wir nur durch römische Marmorkopien. Überhaupt ist diese Zeit die Blütezeit der Erzgießerei. Auch wenn schrittweise die schematische Gestaltung der Kopfform durchbrochen wird, haben wir hier noch keine wirklichen porträthaften Züge zu erkennen. Das älteste als Porträt im engeren Sinne anzusehende Gesicht ist die Themistokles-Herme von Ostia. Auch von den attischen Marmor-Originalen das Strengen Stils sind nur wenige erhalten geblieben, darunter die Votivstele eines sich selbstkrönenden Jünglings. (de)
Faceted Search & Find service v1.17_git139 as of Feb 29 2024


Alternative Linked Data Documents: ODE     Content Formats:   [cxml] [csv]     RDF   [text] [turtle] [ld+json] [rdf+json] [rdf+xml]     ODATA   [atom+xml] [odata+json]     Microdata   [microdata+json] [html]    About   
This material is Open Knowledge   W3C Semantic Web Technology [RDF Data] Valid XHTML + RDFa
OpenLink Virtuoso version 08.03.3330 as of Mar 19 2024, on Linux (x86_64-generic-linux-glibc212), Single-Server Edition (378 GB total memory, 60 GB memory in use)
Data on this page belongs to its respective rights holders.
Virtuoso Faceted Browser Copyright © 2009-2024 OpenLink Software