| rdfs:comment
| - El saibara (催馬楽 saibara?) es un género de música vocal japonesa que tiene su origen en canciones populares que poco a poco entraron en la clase noble y aristocrática. La primera referencia al saibara, procede del (jp: 三代実録). Se sirve de textos extraídos del Manyōshū (万葉集) cantada sobre la base de modulaciones de la voz, yuri (揺り), y enfatización en las notas largas, tsuki (突), con acompañamiento de instrumentos del lado izquierdo de manera improvisada: los vientos, hichiriki (篳篥), ryūteki (竜笛 o 龍笛) y el órgano de boca shō (笙): las cuerdas, sō (箏) y biwa (琵琶); la percusión, (笏拍子). Fue un género con gran acogida y contaba con más de sesenta estilos. (es)
- Le saibara (催馬楽) est un genre de musique de cour japonaise avec accompagnement vocal de l'époque de Heian dans les régions de Nara et Kyoto. Ce genre, issu de la musique folklorique traditionnelle (fūzokuuta (風俗歌) de l'époque de Nara, fait usage d'instruments de tōgaku, à l'exception des uchimono (打物, instruments de percussion), remplacés par des shakubyoshi (笏拍子), baguettes en bois utilisées pour fournir le rythme. (fr)
- 催馬楽（さいばら）とは、平安時代に隆盛した古代歌謡。元来存在した各地の民謡・風俗歌に外来楽器の伴奏を加えた形式の歌謡である。の楽器と笏拍子で伴奏しながら歌われた「歌いもの」の一つであり、多くの場合遊宴や、娯楽の際に歌われた。語源については馬子唄や唐楽からきたとする説などもあるが定かではない。 (ja)
- Saibara (japanisch 催馬楽, „Pferdetreibermusik“) ist eine heitere Liedgattung, hauptsächlich aus den Gegenden um Kyōto und Nara, die in der Heian-Zeit am Kaiserhof in künstlerischem Sinne neu bearbeitet wurde und Bestandteil der Hofmusik war. Saibara werden dem Genji Monogatari zufolge solistisch oder mit Begleitung einer Flöte, der Kurzhalslaute biwa, den Wölbbrettzithern koto oder wagon, gelegentlich auch mit Flöte und einem der Saiteninstrumente vorgetragen. (de)
- Saibara (催馬楽) is a genre of accompanied vocal Japanese court music that existed during the Heian period in the Nara and Kyoto regions. It draws from traditional folk music (fūzokuuta (風俗歌)) of the Nara period accompanied by togaku instruments, with the exception of the uchimono (打物, 'percussion instruments'), which are replaced by shakubyoshi (笏拍子), wooden sticks used for rhythm. It may have developed out of music to drive horses along, as the Chinese characters that compose its name seem to indicate but, according to German musicologist Eta Harich-Schneider, there are several other theories. (en)
- Saibara (jap. 催馬楽; „muzyka zachęcająca konie (do wyruszenia w drogę)”) – starojapońskie pieśni ludowe przystosowane do stylu dworskiego. Pieśni saibara ukształtowały się prawdopodobnie w końcu VII wieku, od VIII do X wieku były kultywowane na dworze, zaś ostateczny sposób śpiewania ukształtował się w wieku X. Nazwa saibara pojawiła się po raz pierwszy w Kronice trzech okresów (jap. 三代実録 Sandai jitsuroku) z początku X wieku. Z wieków VII–VIII zachowało się około 60 pieśni tego rodzaju, uważanego za jeden z najstarszych gatunków japońskiej poezji melicznej. (pl)
|
| has abstract
| - Saibara (japanisch 催馬楽, „Pferdetreibermusik“) ist eine heitere Liedgattung, hauptsächlich aus den Gegenden um Kyōto und Nara, die in der Heian-Zeit am Kaiserhof in künstlerischem Sinne neu bearbeitet wurde und Bestandteil der Hofmusik war. Die Lieder bestehen aus wechselnden vier- und neunsilbigen Verszeilen und einem Refrain. Inhaltlich beschäftigen sie sich mit den Gefühlen gewöhnlicher Menschen wie der Jagd, der Arbeit, der Reise und vorzugsweise mit der Liebe, die ungewöhnlich offen ausgedrückt wird. Saibara wurden gerne bei festlichen Anlässen vorgetragen, wie es auch an einigen Stellen im Genji Monogatari, einem um 1000 verfassten Roman, geschildert wird. Sie verloren in der Kamakura-Zeit ihre Popularität an das Imayō und wurden in der Edo-Zeit noch einmal wiederbelebt. Saibara werden dem Genji Monogatari zufolge solistisch oder mit Begleitung einer Flöte, der Kurzhalslaute biwa, den Wölbbrettzithern koto oder wagon, gelegentlich auch mit Flöte und einem der Saiteninstrumente vorgetragen. (de)
- El saibara (催馬楽 saibara?) es un género de música vocal japonesa que tiene su origen en canciones populares que poco a poco entraron en la clase noble y aristocrática. La primera referencia al saibara, procede del (jp: 三代実録). Se sirve de textos extraídos del Manyōshū (万葉集) cantada sobre la base de modulaciones de la voz, yuri (揺り), y enfatización en las notas largas, tsuki (突), con acompañamiento de instrumentos del lado izquierdo de manera improvisada: los vientos, hichiriki (篳篥), ryūteki (竜笛 o 龍笛) y el órgano de boca shō (笙): las cuerdas, sō (箏) y biwa (琵琶); la percusión, (笏拍子). Fue un género con gran acogida y contaba con más de sesenta estilos. (es)
- Le saibara (催馬楽) est un genre de musique de cour japonaise avec accompagnement vocal de l'époque de Heian dans les régions de Nara et Kyoto. Ce genre, issu de la musique folklorique traditionnelle (fūzokuuta (風俗歌) de l'époque de Nara, fait usage d'instruments de tōgaku, à l'exception des uchimono (打物, instruments de percussion), remplacés par des shakubyoshi (笏拍子), baguettes en bois utilisées pour fournir le rythme. (fr)
- Saibara (催馬楽) is a genre of accompanied vocal Japanese court music that existed during the Heian period in the Nara and Kyoto regions. It draws from traditional folk music (fūzokuuta (風俗歌)) of the Nara period accompanied by togaku instruments, with the exception of the uchimono (打物, 'percussion instruments'), which are replaced by shakubyoshi (笏拍子), wooden sticks used for rhythm. It may have developed out of music to drive horses along, as the Chinese characters that compose its name seem to indicate but, according to German musicologist Eta Harich-Schneider, there are several other theories. Song texts are short and simple in character and describe scenes of life. The repertoire was once estimated at some 400 songs. In the late Nara period the aristocracy became more interested in complex foreign musical imports. Emperor Horikawa (1079-1107), despite the taste for Chinese culture since the Nara period, also cultivated an interest in fūzokuuta. Courtiers sang saibara songs for entertainment. A fashionable aristocrat was not regarded à jour if he did not know of the latest Chinese imports, such as toka music. In the 14th century, because of the many wars, the repertoire of saibara declined, as many were lost due to the turmoil, and it was only at the crowning ceremony Daijōe (大嘗会) of emperor Emperor Go-Mizunoo, who ruled from 1611 to 1629, at Nijo Palace that a reconstruction of the old saibara pieces was attempted and the famous saibara piece "Ise no umi" was performed at the Imperial palace in Kyōto.The emperor's wife, Fujiwara no Fusahi, tells in her court chronicles how little old material could be found. The repertoire today includes newly created folk songs, imayōuta (今様歌, 'modern-style song'). (en)
- 催馬楽（さいばら）とは、平安時代に隆盛した古代歌謡。元来存在した各地の民謡・風俗歌に外来楽器の伴奏を加えた形式の歌謡である。の楽器と笏拍子で伴奏しながら歌われた「歌いもの」の一つであり、多くの場合遊宴や、娯楽の際に歌われた。語源については馬子唄や唐楽からきたとする説などもあるが定かではない。 (ja)
- Saibara (jap. 催馬楽; „muzyka zachęcająca konie (do wyruszenia w drogę)”) – starojapońskie pieśni ludowe przystosowane do stylu dworskiego. Pieśni saibara ukształtowały się prawdopodobnie w końcu VII wieku, od VIII do X wieku były kultywowane na dworze, zaś ostateczny sposób śpiewania ukształtował się w wieku X. Nazwa saibara pojawiła się po raz pierwszy w Kronice trzech okresów (jap. 三代実録 Sandai jitsuroku) z początku X wieku. Z wieków VII–VIII zachowało się około 60 pieśni tego rodzaju, uważanego za jeden z najstarszych gatunków japońskiej poezji melicznej. Pochodzenie nazwy saibara nie jest jasne. Mogły to być pieśni śpiewane przez odwożących daniny z prowincji do stolicy (stąd ideogramy oznaczające muzykę zachęcania, poganiania koni). Według innej hipotezy utwory mogły nawiązywać do stylu muzyki chińskiej epoki Tang, nazywanej po japońsku saibaraku. Forma wiersza saibara jest nieregularna – najczęściej występują frazy 5- i 7-sylabowe, rzadziej 2-, 3- i 6-sylabowe. Wiersze dzielone są najczęściej na 2–3 strofy. W warstwie językowej obecne są częste powtórzenia, pararelizmy, aliteracje, świadczące o ludowym pochodzeniu utworów. Brak natomiast wpływów języka chińskiego. Tematyka utworów saibara była różnorodna – pieśni miłosne, pieśni o pracy, podróży, żartobliwe, biesiadne, dziecięce. Teksty, o niezbyt skomplikowanej budowie, często miały charakter żartobliwy, rubaszny. W okresie Heian (IX–XII wiek) saibara stanowiły popularną rozrywkę na dworskich bankietach. (pl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)