| rdfs:comment
| - Alucinose ou pseudoalucinação (do latim hallucinationem, viagem mental) é um termo médico para experiência sensorial involuntária vívida o suficiente em ausência de um objeto, mas que é percebida como irreal, ao contrário das alucinações que se confundem com a realidade em pacientes em surto psicótico. Portanto na alucinose o senso crítico e juízo está conservado para perceber o que é realidade e o que é uma falsa percepção. Pode ser descrita como uma alucinação não-psicótica. O termo foi cunhado em 1848 por Hegel no seu livro. (pt)
- Псевдогалюцина́ція (син.: помилкова галюцинація; від дав.-гр. ψεῦδος.дав.-гр. ψεῦδος. ψεῦδος — брехня, лат. hallutinatio. — мара) — образ, який виникає у свідомості при відсутності реального об'єкту сприйняття, котрий характеризується визначеністю почуттів, конкретністю, але, на відміну від істинних галюцинацій, не ототожнюється з існуючими у дійсності предметами і явищами. Псевдогалюцинації зустрічаються набагато частіше, ніж галюцинації. Термін «псевдогалюцинація» був вперше вжитий німецьким психіатром . Розробка вчення про псевдогалюцинації — це заслуга російського вченого . (uk)
- Pseudohalucinace je klamný vjem vzniklý bez reálného podnětu v bdělém stavu. Na rozdíl od halucinace si je postižený při pseudohalucinaci po celou dobu trvání vjemu vědom, že jde o klam, neodpovídající vnější realitě. Příkladem v psychiatrii může být "slyšení hlasů v hlavě", oproti pravým halucinacím, kde by spíše šlo o "mluvení s osobami, které ostatní nevidí". Pseudohalucinace mohou často nastat například užitím psychedelik nebo disociačních drog. Pokud někdo mluví o halucinacích po požití těchto látek, pravděpodobně se ve skutečnosti jedná o pseudohalucinace. (cs)
- A pseudohallucination (from Ancient Greek: ψευδής (pseudḗs) "false, lying" + "hallucination") is an involuntary sensory experience vivid enough to be regarded as a hallucination, but which is recognised by the person experiencing it as being subjective and unreal. By contrast, a "true" hallucination is perceived as entirely real by the person experiencing it. A further distinction is made between pseudohallucinations and parahallucinations, the latter being a result of damage to the peripheral nervous system. (en)
- Une hallucinose est, en psychopathologie, un phénomène hallucinatoire léger (une fausse hallucination), constaté et critiqué par le patient. Ce phénomène est consécutif à une illusion ; c'est-à-dire la déformation de perception d’un objet. L'hallucinose est due à une mauvaise information reçue d'un objet extérieur existant. Elle peut « toucher » l'un de nos cinq sens humains communs (vue, ouïe, toucher, odorat, goût), ou même plusieurs sens à la fois. (fr)
- 偽幻覚（ぎげんかく、pseudohallucination）または仮性幻覚（かせいげんかく）とは、幻覚とみなされるほど鮮明な不随意の感覚経験であるが、本人はそれは現実ではないと認識しているもののことである。それに対し、精神障害の結果として起こる、本人がそれは現実であると認識してしまう幻覚を真性幻覚（しんせいげんかく、true hallucination）という。真性幻覚は、そこにはない何かを見たり、聞いたり、嗅いだり、味わったり、感じたりしたときに、それが現実であるという説得力のある感覚や思考を伴って起こる幻覚であるが、偽幻覚は、本人がそれは現実ではないとして認識するものである。つまり、真性幻覚が「現実」として認識されるのに対して、偽幻覚は「幻覚」として認識されるということである。 偽幻覚という用語は、ドイツの精神科医によって導入されたものと見られている。 ハーゲンは、1868年に出版した著書"Zur Theorie der Halluzination"（幻覚の理論について）で、この用語を「幻覚または感覚的な誤り」と定義している。 この用語は曖昧であると考えられているため、精神医学や医学の分野では広く使われておらず、その代わりに「非精神病性幻覚」(nonpsychotic hallucination)という用語が好まれる。 (ja)
- Omamy rzekome, pseudohalucynacje, omamy psychiczne – objaw psychopatologiczny należący do , różniący się od halucynacji rzutowaniem w przestrzeń wewnętrzną. Omamy rzekome zaliczają się do objawów psychopatologicznych klasyfikowanych do zaburzeń funkcji poznawczych grupy . Objawy zaburzeń spostrzegania klasyfikuje się dalej ze względu na oraz sądy: i . W ich obrębie zalicza się je do zaburzeń spostrzegania bez adekwatnego bodźca, tak jak halucynacje i parahalucynacje. Omamy rzekome spotyka się w schizofrenii. (pl)
- Псевдогаллюцина́ция (син.: ложная галлюцинация; от др.-греч. ψευδής — ложный, лат. hallūcinātiō — бредни, мечтания) — образ, возникающий в сознании при отсутствии реального объекта восприятия, характеризующийся чувственной определённостью, конкретностью, но, в отличие от истинных галлюцинаций, не отождествляющийся с существующими в действительности предметами и явлениями. Псевдогаллюцинации встречаются намного чаще, чем галлюцинации. (ru)
|
| has abstract
| - Pseudohalucinace je klamný vjem vzniklý bez reálného podnětu v bdělém stavu. Na rozdíl od halucinace si je postižený při pseudohalucinaci po celou dobu trvání vjemu vědom, že jde o klam, neodpovídající vnější realitě. Příkladem v psychiatrii může být "slyšení hlasů v hlavě", oproti pravým halucinacím, kde by spíše šlo o "mluvení s osobami, které ostatní nevidí". Pseudohalucinace mohou často nastat například užitím psychedelik nebo disociačních drog. Pokud někdo mluví o halucinacích po požití těchto látek, pravděpodobně se ve skutečnosti jedná o pseudohalucinace. Tento termín není v psychiatrii příliš oblíben, jelikož je považován za nejednoznačný. Pokud se pseudohalucinace odehraje během REM fáze spánku, označujeme ji jako hypnagogickou. (cs)
- Une hallucinose est, en psychopathologie, un phénomène hallucinatoire léger (une fausse hallucination), constaté et critiqué par le patient. Ce phénomène est consécutif à une illusion ; c'est-à-dire la déformation de perception d’un objet. L'hallucinose est due à une mauvaise information reçue d'un objet extérieur existant. Elle peut « toucher » l'un de nos cinq sens humains communs (vue, ouïe, toucher, odorat, goût), ou même plusieurs sens à la fois. L'hallucinose est une pseudo-hallucination (« pseudo » voulant dire: « faussement attribué à »). L'hallucinose est à distinguer totalement de l'hallucination qui est un phénomène hallucinatoire lourd, non constaté et donc non critiqué par le patient. Ce patient atteint de vraies hallucinations reste certain de la complète réalité de sa perception (perte de discernement).Du point de vue de la sémiologie psychiatrique, pendant une hallucination, les phénomènes du psychique peuvent être aussi empreints d'un sentiment d'étrangeté, de télépathie (transmissions de pensée) ou d'intrusions dans les pensées du sujet, de pensée magique ou composé d'idées de référence. Ce sont des phénomènes qui sont absents de l'hallucinose. L’Échelle d'Évaluation Globale du Fonctionnement est utilisée en psychiatrie. Elle classe les symptômes de 1 (très grave, tel un geste suicidaire ou agressif) à 100 (Absence de symptôme). Cette échelle évaluerait une hallucination à un stade minimum de 51–60, alors que l'hallucinose ne serait qu'à un stade de 81–90. (fr)
- A pseudohallucination (from Ancient Greek: ψευδής (pseudḗs) "false, lying" + "hallucination") is an involuntary sensory experience vivid enough to be regarded as a hallucination, but which is recognised by the person experiencing it as being subjective and unreal. By contrast, a "true" hallucination is perceived as entirely real by the person experiencing it. The term "pseudohallucination" appears to have been coined by Friedrich Wilhelm Hagen. Hagen published his 1868 book "Zur Theorie der Halluzination," to define them as "illusions or sensory errors". The term was further explored by the Russian psychiatrist Victor Kandinsky (1849–1889). In his work "On Pseudohallucinations" (Russian: "О псевдогаллюцинациях" [o psevdogalliutsinatsiakh]), he described his psychotic experience defining pseudohallucinations as "subjective perceptions similar to hallucinations, with respect to its character and vividness, but that differ from those because these do not have objective reality". The term is not widely used in the psychiatric and medical fields, as it is considered ambiguous; the term nonpsychotic hallucination is preferred. Pseudohallucinations are more likely to happen with a hallucinogenic drug. But "the current understanding of pseudohallucinations is mostly based on the work of Karl Jaspers". A further distinction is made between pseudohallucinations and parahallucinations, the latter being a result of damage to the peripheral nervous system. They are considered a possible symptom of conversion disorder in DSM-IV (2000). In DSM-5 (2013), this definition has been removed. Also, pseudohallucinations can occur in people with visual/hearing loss, referred to as Charles Bonnet syndrome. (en)
- 偽幻覚（ぎげんかく、pseudohallucination）または仮性幻覚（かせいげんかく）とは、幻覚とみなされるほど鮮明な不随意の感覚経験であるが、本人はそれは現実ではないと認識しているもののことである。それに対し、精神障害の結果として起こる、本人がそれは現実であると認識してしまう幻覚を真性幻覚（しんせいげんかく、true hallucination）という。真性幻覚は、そこにはない何かを見たり、聞いたり、嗅いだり、味わったり、感じたりしたときに、それが現実であるという説得力のある感覚や思考を伴って起こる幻覚であるが、偽幻覚は、本人がそれは現実ではないとして認識するものである。つまり、真性幻覚が「現実」として認識されるのに対して、偽幻覚は「幻覚」として認識されるということである。 偽幻覚という用語は、ドイツの精神科医によって導入されたものと見られている。 ハーゲンは、1868年に出版した著書"Zur Theorie der Halluzination"（幻覚の理論について）で、この用語を「幻覚または感覚的な誤り」と定義している。 偽幻覚という用語は、ロシアの精神科医によってさらに探求された。彼の著作""О псевдогаллюцинациях""（偽幻覚について）の中で、彼は偽幻覚を「その性質と鮮明さに関しては幻覚に似た主観的な知覚であるが、客観的な現実性がないためにそれらとは異なるもの」と定義し、彼の精神病的経験を記述している。 この用語は曖昧であると考えられているため、精神医学や医学の分野では広く使われておらず、その代わりに「非精神病性幻覚」(nonpsychotic hallucination)という用語が好まれる。 さらに、偽幻覚とパラ幻覚(parahallucinations)を区別することもある。後者は末梢神経系の損傷の結果起こるものである。 これらは、2000年のDSM-IV-TRでは、転換性障害の可能性のある症状とみなされている。2013年のDSM-5では、この定義は削除された。 (ja)
- Omamy rzekome, pseudohalucynacje, omamy psychiczne – objaw psychopatologiczny należący do , różniący się od halucynacji rzutowaniem w przestrzeń wewnętrzną. Omamy rzekome zaliczają się do objawów psychopatologicznych klasyfikowanych do zaburzeń funkcji poznawczych grupy . Objawy zaburzeń spostrzegania klasyfikuje się dalej ze względu na oraz sądy: i . W ich obrębie zalicza się je do zaburzeń spostrzegania bez adekwatnego bodźca, tak jak halucynacje i parahalucynacje. W przypadku omamów rzekomych nie ma żadnego bodźca wywołującego dane doznanie, pomimo czego doznanie to jest odczuwane. Łączy je to z omamami, w przypadku których również nie ma żadnego bodźca. W ich przypadku podobnie – jeśli osoba dotknięta tym objawem odczuwa coś, co poza jej umysłem nie istnieje – to sąd realizujący jest fałszywy (jest to cecha różnicująca od iluzji). Również sąd klasyfikujący jest fałszywy. Pseudohalucynacje od halucynacji odróżniają natomiast rzutowanie (przedmiotowość), a także pewne inne właściwości, jak mniejsza żywotność i większa obrazowość. O ile więc omamy mają charakter zwykłych doznań zmysłowych, pseudohalucynacje określa się nie tylko jako nieprawidłowe doznania zmysłowe, ale też jako omamy psychiczne, zbliżone do (opisywane bywają jako żywe wybrażenia). O ile halucynacjami mogą być głosy lub wizje dochodzące ze świata zewnętrznego, omamy psychiczne dotknięta nimi osoba umiejscawia je (rzutuje) w obrębie swego ciała, w subiektywnej przestrzeni wewnętrznej. Mogą być one lokalizowane na przykład w tej osobie, w jej jaźni, w głowie (niekiedy jako głośne myśli), w oczach, brzuchu, a nawet w głębi jestestwa. Pseudohalucynacje modalności wzrokowej pacjent może rzutować przed oczyma, ale także poza polem widzenia: z tyłu głowy czy za jakąś uniemożliwiającą widzenie przeszkodą, np. za ścianą. Pseudohalucynacje mogą też „dochodzić” ze znacznej odległości, uniemożliwiającej odbieranie zwykłych bodźców, a nawet z kosmosu czy innej wyobrażonej przestrzeni, np. z nadrzeczywistości. W takich przypadkach odróżnienie omamów rzekomych od halucynacji nie przedstawia trudności. Problem pojawia się w przypadku omamów rzekomych rzutowanych w obrębie ciała i omamów innych modalności, niż wzrok i słuch, np. omamów cenestetycznych, smakowych, węchowych. Niekiedy odróżnienie ich jest niemożliwe. Jednakże część specjalistów neguje w ogóle celowość rozróżniania omamów i omamów rzekomych. Inne rozumienie terminu pseudohalucynacji występuje w piśmiennictwie anglosaskim, gdzie rzekomość omamów rozumie się jako niepełny sąd realizujący. Odczuwająca je osoba ma poczucie, że chodzi o coś nienaturalnego, nierzeczywistego, a nawet związanego z chorobą. Omamy rzekome spotyka się w schizofrenii. (pl)
- Псевдогаллюцина́ция (син.: ложная галлюцинация; от др.-греч. ψευδής — ложный, лат. hallūcinātiō — бредни, мечтания) — образ, возникающий в сознании при отсутствии реального объекта восприятия, характеризующийся чувственной определённостью, конкретностью, но, в отличие от истинных галлюцинаций, не отождествляющийся с существующими в действительности предметами и явлениями. Псевдогаллюцинации встречаются намного чаще, чем галлюцинации. Термин «псевдогаллюцинация» был впервые употреблён немецким психиатром В. Хагеном (Гагеном). Разработка учения о псевдогаллюцинациях является заслугой русского учёного В. Х. Кандинского. (ru)
- Alucinose ou pseudoalucinação (do latim hallucinationem, viagem mental) é um termo médico para experiência sensorial involuntária vívida o suficiente em ausência de um objeto, mas que é percebida como irreal, ao contrário das alucinações que se confundem com a realidade em pacientes em surto psicótico. Portanto na alucinose o senso crítico e juízo está conservado para perceber o que é realidade e o que é uma falsa percepção. Pode ser descrita como uma alucinação não-psicótica. O termo foi cunhado em 1848 por Hegel no seu livro. (pt)
- Псевдогалюцина́ція (син.: помилкова галюцинація; від дав.-гр. ψεῦδος.дав.-гр. ψεῦδος. ψεῦδος — брехня, лат. hallutinatio. — мара) — образ, який виникає у свідомості при відсутності реального об'єкту сприйняття, котрий характеризується визначеністю почуттів, конкретністю, але, на відміну від істинних галюцинацій, не ототожнюється з існуючими у дійсності предметами і явищами. Псевдогалюцинації зустрічаються набагато частіше, ніж галюцинації. Термін «псевдогалюцинація» був вперше вжитий німецьким психіатром . Розробка вчення про псевдогалюцинації — це заслуга російського вченого . (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)