| rdfs:comment
| - The Prayer of Daniil Zatochnik, also translated as The Supplication of Daniel the Exile or Praying of Daniel the Immured (Russian: Моление Даниила Заточника, romanized: Moleniye Daniila Zatochnika), is an Old East Slavic text created by the Pereyaslavl-born writer Daniil Zatochnik during the 13th century (estimated time 1213—1236). (en)
- 囚人ダニールの請願（しゅうじんダニールのせいがん、ロシア語: Моление Даниила Заточника）は、13世紀（1213年-1236年頃）にペレスラヴリ・ザレスキーの作家ダニール・ザトチニクによって書かれた古東スラヴ語の文書。 (ja)
- «Моле́ніє Дани́ла Зато́чника» — «Моління» або ж «Слово» (одна редакція — «Моління», друга — «Слово») Данила Заточника — видатна пам'ятка світової культурної спадщини, один з найцікавіших та найзагадковіших серед світських літературно-публіцистичних та суспільно-історичних творів давньої української писемності (давньоруська писемність), а також, одне із найвищих досягнень філософської і політичної культури княжої України. Словниковий матеріал пам'ятки, особливості її змісту та багато інших ознак дають можливість припустити, що батьківщина твору знаходилася в межах Південної Русі. Найвірогідніше, це м. Переяславль (Руський або Київський, нині м. Переяслав Київської обл.), що має стосунок до Києво-Галицької книжної культури. (uk)
- La «Súplica de », rus: Моление Даниила Заточника Molenie Daniïla Zatótxnika, és un monument de l'antiga literatura russa del segle xiii. Està escrit com una apel·lació al príncep de en el període de 1213 a 1236 (d'acord amb ). (ca)
- Das Beten Daniels des Gefangenen (russisch Моление Даниила Заточника / Transliteration: Molenie Daniila Zatočnika) ist ein mittelalterliches russisches Epos des 13. Jahrhunderts. Der Text wurde in der Form eines Briefes an Jaroslaw II. Wsewolodowitsch, Fürst von Susdal, geschrieben. Der Autor scheint in großen Nöten zu sein und bittet den Fürsten um Hilfe, wobei er diesen als Anwalt aller Landsleute darstellt. Einige russische Forscher sehen deshalb den Text als ersten Versuch eines altrussischen sozialen und politischen Journalismus. „Das Beten Daniels des Gefangenen“ ist eine Mischung aus Bibelzitaten, Chroniken und satirischen Elementen, gerichtet gegen die Bojaren und den Klerus. (de)
- Suplika Daniela Więźnia lub Prośba Daniela Więźnia (oryg. Моление Даниила Заточника) – zabytek literatury staroruskiej, powstały najprawdopodobniej w XII lub XIII stuleciu w bliżej nieokreślonych okolicznościach. Autor i adresat tekstu pozostaje nieustalony. (pl)
- «Моле́ние Дании́ла Зато́чника» (также «Сло́во Дании́ла Зато́чника») — памятник древнерусской литературы XIII века. Написан как обращение к переяславско-суздальскому князю Ярославу Всеволодовичу в период с 1213 по 1236 год (по версии литературоведа Василия Истрина). Попавший в тяжелое положение автор просит князя о помощи. Списки «Моления» относятся к XV—XVII векам и обнаруживают значительную его эволюцию. (ru)
|
| has abstract
| - La «Súplica de », rus: Моление Даниила Заточника Molenie Daniïla Zatótxnika, és un monument de l'antiga literatura russa del segle xiii. Està escrit com una apel·lació al príncep de en el període de 1213 a 1236 (d'acord amb ). Alguns investigadors creuen que la Súplica..... és la primera experiència periodística de l'antiga noblesa russa. Per l'estil, la Súplica.... és una barreja de cites bíbliques, cròniques i elements satírics, dirigits contra els boiars i el clergat. Daniel es descriu a si mateix com un home que va caure en desgràcia i va ser empresonat per la seva lluita activa contra l'arbitrarietat dels boiars, l'exposició de les activitats perjudicials dels monjos i la crítica dels costums de les dones. Dmitri Likhatxov és de l'opinió que l'autor de la Súplica.... no provenia de les classes socials més altes.Amb tot i això, el seu llenguatge és ric i viu, fet que també apunta a l'àmplia erudició de l'autor del text. El narrador coneix les Escriptures, i la literatura bizantina i algunes cròniques i col·leccions populars d'aforismes , que cita amb especial interès. En funció dels temes tractats en el paràgraf parla de manera col·loquial, de vegades vulgar i recorda a l'estil d'humor popular o estil sublim que imita les cròniques. (ca)
- Das Beten Daniels des Gefangenen (russisch Моление Даниила Заточника / Transliteration: Molenie Daniila Zatočnika) ist ein mittelalterliches russisches Epos des 13. Jahrhunderts. Der Text wurde in der Form eines Briefes an Jaroslaw II. Wsewolodowitsch, Fürst von Susdal, geschrieben. Der Autor scheint in großen Nöten zu sein und bittet den Fürsten um Hilfe, wobei er diesen als Anwalt aller Landsleute darstellt. Einige russische Forscher sehen deshalb den Text als ersten Versuch eines altrussischen sozialen und politischen Journalismus. „Das Beten Daniels des Gefangenen“ ist eine Mischung aus Bibelzitaten, Chroniken und satirischen Elementen, gerichtet gegen die Bojaren und den Klerus. Russische Historiker deuten an, dass „Das Beten Daniels des Gefangenen“ auf dem früheren Text „Das Wort Daniels des Gefangenen“ (Слово Даниила Заточника) aus dem 12. Jahrhundert basieren könnte. Allerdings konnte bis heute weder die chronologische Reihenfolge noch der Zusammenhang beider Texte noch der Autor geklärt werden. (de)
- The Prayer of Daniil Zatochnik, also translated as The Supplication of Daniel the Exile or Praying of Daniel the Immured (Russian: Моление Даниила Заточника, romanized: Moleniye Daniila Zatochnika), is an Old East Slavic text created by the Pereyaslavl-born writer Daniil Zatochnik during the 13th century (estimated time 1213—1236). (en)
- 囚人ダニールの請願（しゅうじんダニールのせいがん、ロシア語: Моление Даниила Заточника）は、13世紀（1213年-1236年頃）にペレスラヴリ・ザレスキーの作家ダニール・ザトチニクによって書かれた古東スラヴ語の文書。 (ja)
- Suplika Daniela Więźnia lub Prośba Daniela Więźnia (oryg. Моление Даниила Заточника) – zabytek literatury staroruskiej, powstały najprawdopodobniej w XII lub XIII stuleciu w bliżej nieokreślonych okolicznościach. Autor i adresat tekstu pozostaje nieustalony. Suplika... utrzymana jest w konwencji prywatnego listu z prośbą o wsparcie, kierowanego przez znanego tylko z imienia Daniela nazywającego siebie więźniem do bliżej nieustalonego księcia ruskiego. Daniel przedstawia siebie jako człowieka, który popadł w niełaskę i został uwięziony z powodu czynnego przeciwdziałania samowoli bojarskiej, demaskowania szkodliwej działalności mnichów i krytyki obyczajów kobiet. W związku z brakiem wyraźnych dowodów na to, by Daniel był postacią historyczną (lub by był wzorowany na takiej postaci), istnieje hipoteza, że jest to narrator całkowicie wymyślony przez anonimowego twórcę, pragnącego w wygodnej dla siebie formie przedstawić własne obserwacje i postulaty społeczne. Ujęty w ramy listu dyskurs Daniela jest niejednolity wewnętrznie. Wielość poruszanych tematów i związanych z nimi spostrzeżeń (władza książęca, nadużycia popełniane przez mnichów, nieudane małżeństwo) zmienia list w zbiór oderwanych od siebie refleksji i obrazków obyczajowych, niekiedy stylizowanych na głos w dyskusji, przemowę publiczną i częściowo uporządkowanych wokół systematycznych zwrotów książę mój i panie!. Szczególnie dużo miejsca Daniel poświęca atakom werbalnym na sposób prowadzenia się mnichów, łamiących jego zdaniem składane śluby, oraz złośliwość kobiet. Głosi również apologię silnej centralnej władzy książęcej, podkreślając swoją nadzieję w uzyskanie od księcia pomocy. Dymitr Lichaczow jest zdania, że autor Supliki... nie pochodził z wyższych warstw społecznych. Mimo tego jego język jest bogaty i żywy, wskazuje ponadto na szerokie oczytanie autora tekstu. Narrator zna zarówno Pismo Święte, jak i literaturę bizantyjską i niektóre latopisy oraz popularny zbiór aforyzmów Pszczoła, które przytacza szczególnie chętnie. W zależności od poruszanej tematyki w danym ustępie posługuje się językiem potocznym, czasem wulgarnym i nawiązującym do stylistyki ludowego humoru, lub też podniosłym stylem naśladującym kroniki. Suplika... znana jest w dwóch redakcjach, opracowanych najprawdopodobniej przez tę samą osobę. Wprowadzają one pewne zmiany do treści i kolejności ustępów, zachowując ich stylistykę i leksykę. Zdaniem Tadeusza Kołakowskiego pierwsza redakcja (określana dla porządku jako Słowo Daniela Więźnia) powstała w okresie 1192–1199, zaś druga między 1213 i 1236. Dymitr Lichaczow twierdzi natomiast, że możliwe jest jedynie datowanie tekstu na XII lub XIII wiek. (pl)
- «Моле́ніє Дани́ла Зато́чника» — «Моління» або ж «Слово» (одна редакція — «Моління», друга — «Слово») Данила Заточника — видатна пам'ятка світової культурної спадщини, один з найцікавіших та найзагадковіших серед світських літературно-публіцистичних та суспільно-історичних творів давньої української писемності (давньоруська писемність), а також, одне із найвищих досягнень філософської і політичної культури княжої України. Словниковий матеріал пам'ятки, особливості її змісту та багато інших ознак дають можливість припустити, що батьківщина твору знаходилася в межах Південної Русі. Найвірогідніше, це м. Переяславль (Руський або Київський, нині м. Переяслав Київської обл.), що має стосунок до Києво-Галицької книжної культури. (uk)
- «Моле́ние Дании́ла Зато́чника» (также «Сло́во Дании́ла Зато́чника») — памятник древнерусской литературы XIII века. Написан как обращение к переяславско-суздальскому князю Ярославу Всеволодовичу в период с 1213 по 1236 год (по версии литературоведа Василия Истрина). Попавший в тяжелое положение автор просит князя о помощи. Некоторые исследователи считают «Моление Даниила Заточника» первым опытом древнерусской дворянской публицистики. Для стиля «Моления Даниила Заточника» характерны сочетание цитат из Библии, летописи с живой речью, сатирой, направленной против бояр и духовенства. Отличается книжными познаниями автора, богатством образов, сатирическим отношением к окружающим. Нарочитая униженность сочетается с подчёркнутым умственным превосходством. Списки «Моления» относятся к XV—XVII векам и обнаруживают значительную его эволюцию. (ru)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
