About: Pluralist school     Goto   Sponge   NotDistinct   Permalink

An Entity of Type : yago:WikicatPresocraticPhilosophers, within Data Space : dbpedia.org associated with source document(s)
QRcode icon
http://dbpedia.org/describe/?url=http%3A%2F%2Fdbpedia.org%2Fresource%2FPluralist_school

AttributesValues
rdf:type
rdfs:label
  • Pluralist school (en)
  • Escola pluralista (ca)
  • Pluralisma filozofia skolo (eo)
  • Filósofos pluralistas (es)
  • 다원주의 학파 (ko)
  • Escola pluralista (pt)
rdfs:comment
  • L'escola pluralista va ser una escola de filòsofs presocràtics que van intentar conciliar el rebuig de Parmènides al canvi amb el món aparentment canviant de l'experiència dels sentits. L'escola estava formada per Anaxàgores, Arquelau i Empèdocles. També es pot dir que va incloure els atomistes, Leucip i Demòcrit. Els pluralistes van rebutjar la idea que la diversitat de la natura es pugui reduir a un sol principi (monisme). Anaxàgores va plantejar que la natura contenia un nombre innombrable de principis, mentre que Empèdocles la reduïa a quatre elements (foc, aire, terra i aigua) que no es podrien reduir els uns als altres i que serien suficients per explicar el canvi i la diversitat. (ca)
  • 다원주의 학파는 경험적 증거를 분명히 변화하는 세계와 변화의 파르메니데스의 거부를 조정하려고 시도한 소크라테스 이전 철학자의 학파이다. 학파는 아낙사고라스, 와 엠페도클레스로 구성되어 있다. 또한 원자주의자, 레우키포스 및 데모크리토스도 포함한 것으로 말할 수 있다. 다원주의자들은 자연의 다양성이 단일 원리 (일원론)로 줄여질 수 있다는 생각을 거부했다. 엠페도클레스가 변화와 다양성을 설명하기에 충분한, 서로 줄일 수 없는 네 가지 요소 로 자연을 줄인 데 반해, 아낙사고라스는 자연 원리가 무수한 수를 함유하는 것으로 상정했다. (ko)
  • La Plurisma skolo estas antaŭsokrata filozofia skolo, kiu disvolviĝis post la Elaja filozofia skolo, kaj kontraŭis la koncepton kiu malagnoskas pri la ekzisto de movado kaj fenomenoj. Post Parmenido ne plu eblis kompreni la naturon en simpla maniero, kaj supozi, ke aparta substanco - unu substanco - estas la ĉefa elemento, kiel sugestis la membroj de la Mileta skolo. Anstataŭe pluristoj provas klarigi la mondon per multaj principoj. Ili ricevis iujn el la ĉefaj trajtoj de ekzisteco, kiel perceptitaj en la Elaja skolo, kaj transdonis ilin al kelkaj ekzistaĵoj, kiuj ne havas komencon kaj finon en la tempo (alie ili ne estus uzataj unue por kaŭzo al aliaj aferoj), kaj eble ankaŭ ne havas dividiĝo kaj movado (alie ili ne ekzistus). Ĉi tiuj ekzistaĵoj povas moviĝi inter si, kuniĝi kaj disiĝi, t (eo)
  • Los filósofos pluralistas eran aquellos filósofos con una norma de principios como lo hacía Empédocles que hablaba de que su arjé (principio básico) eran los cuatro elementos y también ponía otros dos: el amor y el odio porque, había algo que atraía (amor) y algo que separaba (odio). (es)
  • A escola pluralista é uma composta por Anaxágoras, Empédocles e Demócrito. O denominador comum nas posturas filosóficas, desses pensadores consiste em admitir que não há um princípio único que explique todo o universo. Existem vários princípios que, misturando-se, formam a multiplicidade das coisas existentes, daí a denominação "pluralista": * Empédocles: terra, água, fogo e ar; * Anaxágoras: partículas minúsculas; * Leucipo: elaborou teoria dos átomos ou atomismo; * Demócrito: átomos. (pt)
Wikipage page ID
Wikipage revision ID
Link from a Wikipage to another Wikipage
Wikipage redirect
sameAs
has abstract
  • L'escola pluralista va ser una escola de filòsofs presocràtics que van intentar conciliar el rebuig de Parmènides al canvi amb el món aparentment canviant de l'experiència dels sentits. L'escola estava formada per Anaxàgores, Arquelau i Empèdocles. També es pot dir que va incloure els atomistes, Leucip i Demòcrit. Els pluralistes van rebutjar la idea que la diversitat de la natura es pugui reduir a un sol principi (monisme). Anaxàgores va plantejar que la natura contenia un nombre innombrable de principis, mentre que Empèdocles la reduïa a quatre elements (foc, aire, terra i aigua) que no es podrien reduir els uns als altres i que serien suficients per explicar el canvi i la diversitat. (ca)
  • La Plurisma skolo estas antaŭsokrata filozofia skolo, kiu disvolviĝis post la Elaja filozofia skolo, kaj kontraŭis la koncepton kiu malagnoskas pri la ekzisto de movado kaj fenomenoj. Post Parmenido ne plu eblis kompreni la naturon en simpla maniero, kaj supozi, ke aparta substanco - unu substanco - estas la ĉefa elemento, kiel sugestis la membroj de la Mileta skolo. Anstataŭe pluristoj provas klarigi la mondon per multaj principoj. Ili ricevis iujn el la ĉefaj trajtoj de ekzisteco, kiel perceptitaj en la Elaja skolo, kaj transdonis ilin al kelkaj ekzistaĵoj, kiuj ne havas komencon kaj finon en la tempo (alie ili ne estus uzataj unue por kaŭzo al aliaj aferoj), kaj eble ankaŭ ne havas dividiĝo kaj movado (alie ili ne ekzistus). Ĉi tiuj ekzistaĵoj povas moviĝi inter si, kuniĝi kaj disiĝi, tiel kaŭzante movadon kaj ŝanĝon en la . Inter la pluralistoj, movado ne plu estis perceptita kiel neelirebla parto de la esenco de la ekekzisteco. Inter la elstaraj membroj de ĉi tiu skolo estas Empedoklo kaj Anaksagoro. (eo)
  • Los filósofos pluralistas eran aquellos filósofos con una norma de principios como lo hacía Empédocles que hablaba de que su arjé (principio básico) eran los cuatro elementos y también ponía otros dos: el amor y el odio porque, había algo que atraía (amor) y algo que separaba (odio). Anaxágoras afirma que el cosmos es fruto de dos principios: una masa compacta e inerte de semillas (spérmata, u homeomerías en la denominación que usó Aristóteles). Introdujo en la explicación del origen del cosmos un ser inteligente al que llamó Nous: el Nous dotó de movimiento a esa masa quieta y logró que las semillas comenzaran a disgregarse y a chocar entre sí dando lugar a las cosas que hay en la naturaleza. Según Anaxagoras, en todas las cosas hay semillas de todas las cosas. Luego estaban los atomistas como Leucipo y Demócrito que hablaban de los átomos que todo estaba hecho de algo que no podíamos ver a simple vista, que estaba en todo y que había diferentes tipos de átomos y por eso eran diferentes las cosas. Entre esta corriente de nuevos pensamientos, los pluralistas se muestran más alejados de los aspectos míticos, no como los monistas. Los pluralistas resaltaron el predominio de causas naturales como únicas fuerzas generadoras del cosmos. (es)
  • 다원주의 학파는 경험적 증거를 분명히 변화하는 세계와 변화의 파르메니데스의 거부를 조정하려고 시도한 소크라테스 이전 철학자의 학파이다. 학파는 아낙사고라스, 와 엠페도클레스로 구성되어 있다. 또한 원자주의자, 레우키포스 및 데모크리토스도 포함한 것으로 말할 수 있다. 다원주의자들은 자연의 다양성이 단일 원리 (일원론)로 줄여질 수 있다는 생각을 거부했다. 엠페도클레스가 변화와 다양성을 설명하기에 충분한, 서로 줄일 수 없는 네 가지 요소 로 자연을 줄인 데 반해, 아낙사고라스는 자연 원리가 무수한 수를 함유하는 것으로 상정했다. (ko)
  • A escola pluralista é uma composta por Anaxágoras, Empédocles e Demócrito. O denominador comum nas posturas filosóficas, desses pensadores consiste em admitir que não há um princípio único que explique todo o universo. Existem vários princípios que, misturando-se, formam a multiplicidade das coisas existentes, daí a denominação "pluralista": * Empédocles: terra, água, fogo e ar; * Anaxágoras: partículas minúsculas; * Leucipo: elaborou teoria dos átomos ou atomismo; * Demócrito: átomos. A escola dos Atomistas foi iniciada por Leucipo (meados do século V a.C.), e supunha que a matéria seria constituída por átomos e vácuo. Tais átomos seriam indestrutíveis e imutáveis, enquanto as variações da matéria dependeriam de modos de agrupamento dos átomos (algo como nossas moléculas). Existiam também variações na forma, tamanho dos átomos, embora fossem todos constituídos por uma mesma substância. Continuador da obra atomista de Leucipo, Demócrito de Abdera acreditava estarem os átomos em constante e violenta agitação, chocando-se constantemente uns com os outros, e transmitindo o movimento nesses choques. Os átomos maiores tenderiam a ficar em regiões mais baixas, constituindo a terra, enquanto os menores e mais leves constituiriam o ar. Do ponto de vista da cosmologia, os atomistas acreditavam que o espaço seria infinito, com um infinito número de mundos, produzidos por uma aglomeração de átomos que giram em vórtices ou redemoinhos, tendo esta ideia certa semelhança, portanto, com as galáxias que hoje conhecemos. Também fazia parte da doutrina de Demócrito uma crença profunda no determinismo da natureza, afirmando que "Por necessidade estão determinadas todas as coisas que foram, são e serão". O atomismo foi posteriormente sistematizado e continuado em Roma por Lucrécio (98-55 a.C.), em sua obra De Natura Rerum (A Natureza das Coisas), onde a ideia de atomismo é também aplicada para a luz e o som. Do ponto de vista filosófico, o atomismo formulado na Antiguidade deixa pouca ou nenhuma margem para a intervenção divina, sendo posteriormente considerado heresia pela Igreja Católica durante a Idade Média. Devemos ter em mente que as bases de nosso atomismo, na estrutura da matéria e da luz, foram fundadas, portanto, durante a Antiguidade Clássica. Embora não tenham existido na Antiguidade elementos experimentais para comprovar ou desmentir esta peculiar teoria sobre a estrutura da matéria, ela serviu para lançar as bases de um atomismo que voltaria a surgir na Renascença, em particular a teoria cinética dos gases de Boyle e a teoria atomista da luz proposta por Descartes e por Newton. O embate entre mobilismo e imobilismo (Heráclito X Parmênides) desafiou os filósofos posteriores aos Eleatas. Parmênides e seu discípulo Zenão, ambos da cidade de Eléia, usaram a lógica para confundir os defensores do mobilismo. Através do princípio de não contradição de Parmênides (o ser é, o não-ser não é) e dos paradoxos de Zenão sobre a impossibilidade do movimento, foi criado um impasse para explicar racionalmente toda mudança que ocorre na natureza. A conclusão dos filósofos de Eléia sobre a ocorrência do movimento era que este não passava de ilusão dos sentidos. Como essa conclusão não era satisfatória, alguns filósofos tentaram dar uma explicação que desse conta tanto das observações sensíveis quanto das exigências lógicas dos eleatas. Esses pensadores propuseram a existência não só de um princípio (arché), mas vários. Daí o nome de pluralistas. Anaxágoras (c. 500-428 a.C.) propôs que todas as coisas eram formadas de infinitos elementos iguais entre si (homeomerias). Empédocles (c. 450 a.C.), por sua vez, formulou a doutrina dos 4 elementos, supondo que os seres têm sua origem na combinação de terra, água, fogo e ar. Os elementos seriam agregados pelo amor (philia) e desagregados pelo ódio (neikos). Demócrito (460-370 a.C.) foi discípulo de Leucipo e aprofundou a doutrina do mestre propondo a existência de partículas indivisíveis (em grego: átomos) de que todas as coisas existentes são formadas. Demócrito fez com que o átomo correspondesse ao ser (imutável e eterno como queria Parmênides) e o vazio ao não-ser. É pelo vazio que os átomos poderiam mover-se, agregar-se e desagregar-se. (pt)
gold:hypernym
prov:wasDerivedFrom
page length (characters) of wiki page
foaf:isPrimaryTopicOf
is Link from a Wikipage to another Wikipage of
is school tradition of
is philosophicalSchool of
is foaf:primaryTopic of
Faceted Search & Find service v1.17_git139 as of Feb 29 2024


Alternative Linked Data Documents: ODE     Content Formats:   [cxml] [csv]     RDF   [text] [turtle] [ld+json] [rdf+json] [rdf+xml]     ODATA   [atom+xml] [odata+json]     Microdata   [microdata+json] [html]    About   
This material is Open Knowledge   W3C Semantic Web Technology [RDF Data] Valid XHTML + RDFa
OpenLink Virtuoso version 08.03.3330 as of Mar 19 2024, on Linux (x86_64-generic-linux-glibc212), Single-Server Edition (61 GB total memory, 49 GB memory in use)
Data on this page belongs to its respective rights holders.
Virtuoso Faceted Browser Copyright © 2009-2024 OpenLink Software