| rdfs:comment
| - Le curé est un prêtre catholique qui est chargé de la cure, c'est-à-dire qu'il a « charge d'âmes » d'une paroisse (en latin : cura animarum). Il est nommé par un évêque, dont il est le représentant et le délégué dans la paroisse. Il doit confesser et absoudre les péchés des personnes qui le souhaitent. Les autres prêtres qui l'assistent sont nommés vicaires, ou prêtres habitués. (fr)
- Il parroco è il presbitero che il vescovo invia a presiedere una parrocchia. L'autorità del parroco è dipendente da quella del vescovo, per realizzare gli orientamenti che questi propone alla sua diocesi. Quando un parroco detiene una qualche giurisdizione sulle parrocchie limitrofe, riunite in unità pastorali, foranie, vicariati o decanati, o presiede un capitolo canonico, prende il titolo di , vicario, prevosto, arciprete o decano. Gli stessi titoli possono essere spesso attribuiti anche per ragioni onorifiche. (it)
- De pastoor is binnen de Katholieke Kerk, de Anglicaanse Gemeenschap en de oudkatholieke Kerk de priester die door de bisschop benoemd wordt als verantwoordelijke van een parochie. Het woord pastoor komt van het Latijnse woord pastor, dat herder betekent. Dat verklaart waarom een pastoor soms over zijn kudde spreekt. De aanspreekvorm voor een pastoor is "Zeereerwaarde Heer Pastoor". (nl)
- Proboszcz (z niem. Propst, a to od łac. praepositus, przełożony; łac. odpowiednik to parochus, z gr. πάροικος paroikos, sąsiad), pleban (łac. plebanus od plebs lud) – duchowny, na ogół w stopniu prezbitera, zarządzający gminą kościelną (parafią). (pl)
- Настоя́тель (др.-рус. настоꙗтєль ← греч. ἐφεστώς от греч. ἐπί (ἐφ) — «на» + греч. στάσις — «расстановка, устанавливание») в Православной церкви — старший клирик прихода или монастыря. В женских монастырях — настоя́тельница. Настоятель, настоятельница монастыря — Игу́мен м. Игу́менья ж.. Также были протоиереи-настоятели кладбища. (ru)
- Настоя́тель (староцерк.-слов. настоꙗтєль, калька з грец. ἐφεστώς, утвореного від ἐπί (ἐφ) — «на» + στάσις — «розстановка», «встановлювання») — голова храму або монастиря. У християнстві — клірик, який очолює парафію або монастир. У православній церкві настоятель призначається єпархіальним архієреєм для духовної опіки віруючих та керування причтом і парафією. У своїй діяльності настоятель підзвітний єпархіальному архієрею. Настоятель жіночого монастиря називається настоятелькою або старшою матір'ю. (uk)
- Pároco é o presbítero da Igreja Católica responsável por administrar uma Paróquia. (pt)
- Farář (z lat. parrochus; odvozeno z původně řecké složeniny slov: παρά + οἶκος, česky ve smyslu: ten, kdo má na starosti okolní + svět) je v křesťanských církvích osoba, která má na starosti vedení farnosti a farních bohoslužeb. Jak katolická církev, tak protestantské církve přesně vymezují práva a povinnosti faráře prostřednictvím vlastního církevního práva. (cs)
- Paroĥestro, el la popola greka πάροχος, ĝenerale estas sacerdoto kiun la kristana episkopo sendas pastre regi porcion de la kristana komunumo kiun la kanona juro (ne nur katolika) nomas «paroĥo». La aŭtoritato de la paroĥestro dependas el tiu de la episkopo: fakte li estas sendita por realigi la celojn kiujn la episkopo elektas por sia diocezo. Tiu jura paroĥestra figuro distingiĝas el tiu de la vikario kiu estas, ĝenerale dirite, anstataŭanto de la paroĥestro aŭ lia helpanto (Foje tiu koncepto-situacio estas esprimata per la vortoj «ekonomo», intendanto kaj similsencaj). (eo)
- Pfarrer ist eine in christlichen Gemeinden verwendete Bezeichnung für eine Person, die mit der Leitung einer Kirchengemeinde oder Pfarrei betraut ist und die Verantwortung trägt für die Leitung von Gottesdiensten, die seelsorgliche Betreuung und in der Regel auch für die Verwaltung der weltlichen Angelegenheiten der Pfarrei oder Kirchengemeinde. In der römisch-katholischen Kirche kann nur ein Priester Pfarrer einer Pfarrei sein. Anstelle der Leitung einer Gemeinde kann ein Pfarrer jedoch auch einen besonderen Dienst übernehmen. (de)
- Del lat. parŏchus, y este del gr. πάροχος, que deriva del verbo παρέχω (paréco, "yo suministro"), y se refería, en el ámbito civil, a la persona que, por encargo del Estado, proporcionaba comida y alojamiento a los funcionarios públicos de viaje. Más tarde, se conocía con este nombre a quien entregaba a la novia durante el ritual del matrimonio o himeneo. Más tarde el término fue reinterpretado como parroquia, de la que se diferencia, aun así, en etimología. Dentro de la Iglesia católica, y según la definición del código de derecho canónico en el canon 519: (es)
- A parson is an ordained Christian person responsible for a small area, typically a parish. The term was formerly often used for some Anglican clergy and, more rarely, for ordained ministers in some other churches. It is no longer a formal term denoting a specific position within Anglicanism, but has some continued historical and colloquial use. (en)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)