| rdfs:comment
| - Una consonant palatal (o simplement palatal en l'àmbit de la fonètica) és aquella consonant que s'articula recolzant la llengua sobre el paladar, amb obstrucció o no de l'aire. És el punt o lloc d'articulació més ampli i per aquest motiu es pot dividir en palatal i post-palatal per precisar més com es fa un determinat fonema (tot i que aquesta distinció no es recull a la transcripció de l'AFI). (ca)
- Palatála, též předopatrová souhláska, je zvuk, který je při řeči tvořen přiblížením nebo kontaktem hřbetu jazyka s tvrdým (předním) patrem (lat. palatum durum = tvrdé patro). Souhlásky tvořené prohnutím jazyka a obrácením špičky směrem k tvrdému patru nejsou palatální, ale retroflexní. Palatální souhlásky jsou v češtině tradičně vnímány jako měkké (ď, ť, ň, j). (cs)
- الأصوات الغارية هي الصوامت التي يكون فيها الحنك الصلب (الغار) ، مثل الياء والجيم السوداني. (ar)
- Τα ουρανικά σύμφωνα στην φωνητική είναι σύμφωνα κατά την προφορά των οποίων χρησιμοποιείται το πίσω μέρος της γλώσσα και έρχεται σε επαφή με το μπροστινό μέρος του ουρανίσκου. Σε φωνητικό επίπεδο, τα ουρανικά σύμφωνα της νέας ελληνικής είναι τα [ɟ] και [c], τα τριβόμενα [ʝ] και [ç], το [ɲ] και το πλάγιο [ʎ], κανένα από τα οποία δεν είναι φώνημα. (el)
- Palata konsonanto, aŭ palatalo estas konsonanto artikulaciata per la langodorso levita kontraŭ la (malmola) palato. Konsonantoj kun la langopinto kurbigita dorsen kontraŭ la palaton nomiĝas retrofleksoj. (eo)
- Une consonne palatale est, en phonétique articulatoire, une consonne dorsale dont le lieu d'articulation est situé sur la partie supérieure du palais dite palais dur (par opposition au palais mou ou voile du palais) ; l'organe articulateur est le dos de la langue. (fr)
- Palatals are consonants articulated with the body of the tongue raised against the hard palate (the middle part of the roof of the mouth). Consonants with the tip of the tongue curled back against the palate are called retroflex. (en)
- Konsonan langit-langit atau konsonan palatal adalah konsonan di mana anggota lidah dinaikkan ke langit-langit keras (bagian pusat langit-langit mulut). Konsonan yang dihasilkan dengan ujung lidah pada langit-langit disebut tarik-belakang. Konsonan-konsonan yang dituturkan di daerah lain juga boleh "dipalatalkan", yaitu diiringi dengan penaikan permukaan lidah ke arah langit-langit keras. Contohnya, sh [ʃ] dalam bahasa Inggris ada, tetapi penyebutannya melibatkan ujung lidah dan gusi atas (penyebutan seperti ini disebut ).
* l
*
* s (in)
- 경구개음(硬口蓋音, 문화어: 앞천장소리) 또는 센입천장소리는 전설과 경구개 사이에서 조음해서 내는 자음이다. 혀끝이 아랫니에 붙어 있는 것이 혀끝소리와 다른 점이다. (ko)
- In fonetica articolatoria, una consonante palatale è una consonante, classificata secondo il proprio luogo di articolazione. Essa viene articolata accostando il dorso della lingua al palato, in modo che l'aria, costretta dall'ostacolo, produca un rumore nella sua fuoriuscita. La consonante palatale è inoltre molto usata nella pronuncia della lettera L. (it)
- 硬口蓋音（こうこうがいおん、英: palatal）は、前舌面またはを硬口蓋に密着ないし接近させ気流を妨げることによって作られる子音。 国際音声記号（IPA）による硬口蓋音の表記は以下のとおり。 (ja)
- En palatal fon uttalas genom att tungan trycks mot gommen. I svenskan finns tre palatala konsonanter:
* två frikativor: tonlös alveolo-palatal [ɕ] (tje-ljudet), tonande [ʝ] (variant av j-ljudet), samt
* en approximant: [j] (variant av j-ljudet). (sv)
- Uma consoante palatal ou simplesmente uma palatal é uma consoante que, em sua pronúncia o obstáculo é formado pela aproximação ou o contato do dorso da língua com o palato duro ou céu da boca. São chamadas por vezes de consoantes linguopalatais. (pt)
- 硬腭音（英語：Palatal consonant，也称硬腭輔音、上腭音），為以舌面接近或抵著硬腭部分（口腔上中部）而發出之輔音，屬舌面音（舌面中音）。如以舌尖捲起回抵著硬腭而發的輔音則稱之為捲舌音。 (zh)
- In der Phonetik beschreibt palatal den Artikulationsort eines Lautes am Gaumen. Ein palataler Laut oder Palatal (deutsch auch Vordergaumenlaut) wird durch direkten Kontakt der Zunge mit dem vorderen (harten) Gaumen (lat. palatum durum) oder durch Annäherung der Zunge an diesen gebildet (vergleiche: Velar). Mit dem Internationalen Phonetischen Alphabet werden die folgenden durch den Kontakt mit dem Gaumen gebildeten palatalen Konsonanten dargestellt: (de)
- Las consonantes palatales son consonantes articuladas con el cuerpo de la lengua elevado contra el paladar duro (la parte media de la cavidad superior de la boca). Las consonantes articuladas con el ápice de la lengua curvada hacia atrás contra el paladar se llaman retroflejas. Las consonantes palatales que tienen signos específicos en el Alfabeto Fonético Internacional son: (es)
- Palataal betekent in de fonetiek de vorming van een spraakklank (klinker (klank) of medeklinker) door de tong met het harde verhemelte (Lat. palatum) contact te laten houden. Afhankelijk van de druk waarmee dit wordt gedaan en van de bijkomende kromming van de tong en van de mate van doorlaten van lucht, zal de geproduceerde klank dan gaan van een zachte /ng/ over /nj/ of /ñ/, /j/, /ch/ naar /sj/. Door de tongpunt naar boven te richten ontstaan de /l/-klanken. (nl)
- Spółgłoska podniebienna, inaczej palatalna – spółgłoska średniojęzykowa wymawiana, gdy środkowa część języka dotyka podniebienia twardego. W międzynarodowym systemie zapisu fonetycznego IPA występują symbole dla następujących spółgłosek podniebiennych: Spółgłoski zwarte podniebienne są dość rzadkie w językach świata. Zazwyczaj są zastępowane przez zwarto-szczelinowe lub szczelinowe spółgłoski zadziąsłowe. Proces ten zaszedł również w historii języka polskiego (tak zwana pierwsza palatalizacja) – stąd mamy oboczności: bok-boczek, noga-nóżka. (pl)
- Палатальные согласные (среднеязычные, средненёбные, твердонёбные) — согласные, образуемые между средней частью спинки языка и твёрдым нёбом (palatum). Активным речевым органом является средняя часть спинки языка, которая поднимается и соприкасается (при смычных) или сближается (при щелевых) с твёрдым нёбом. В названии «палатальные» отражается пассивный орган (нёбо), а в названии «среднеязычные» — активный орган (язык). Артикуляционно (но не акустически) близкие ретрофлексные согласные образуются при загнутом вверх и назад до твёрдого нёба переднем крае языка. (ru)
- Середньопіднебінні приголосні (теж середньоязичні приголосні; палаталізовані приголосні), утворюються тертям видихового струму повітря об хребет язика й тверде піднебіння (й, південно-західний позиційний варіант х, шелесні ш, ж), проривом зімкнення й тертям (африкати ч, дж) чи перед і, е, и проривом зімкнення (південно-західні позиційні варіанти к', ґ’ / до к, ґ чи до т', д'); й внаслідок поширеної щілини й послабленого тертя набирає характеру нескладового голосного і з діалектною тенденцією до занику поміж голосними в закінченевих морфемах гол. прикметника (півд.-зах. — доброю — дóброў), ш, ж, ч, дж належать до іст. і функційно — щодо їх сполук з аломорфами закінчень — м'яких фонем (ножéм: колóм, душéю: рукóю); вони м'які по карп. говірках; у м'яких варіантах виступають ш, ж, ч як фонетич (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)