| rdfs:comment
| - الموجودية لغة هي كون الشيء موجودا. في الاصطلاح ترادفها بالفرنسية étantité التي تطلق على الوجود الأعلى. وتطلق على الجوهر. (ar)
- L’ousia (en grec ancien : οὐσία) est un terme employé dans la philosophie grecque et dans théologie chrétienne pour désigner, selon les contextes, la substance ou l'essence d'une chose. Le concept d'ousia a été introduit en philosophie par Platon et joue un rôle fondamental de la métaphysique de son disciple Aristote. Dans la théologie chrétienne, il a notamment servi à formuler le dogme de la Trinité. (fr)
- ウーシアまたはウーシアー（希: οὐσίᾱ, 英: ousia）は、ギリシア哲学の用語で、「実体」（英: substance, 羅: substantia）または「本質」（英: essence, 羅: essentia）と訳される古代ギリシア語の言葉。このような訳し分けは、古代ギリシア語からラテン語への翻訳に由来する。 (ja)
- Ousía (οὐσία [ousía]) é um substantivo da língua grega antiga formado a partir do particípio presente feminino do verbo ser (εἶναι [einai]). A palavra é, por vezes, traduzida para o português como substância ou essência, devido à sua tradicional tradução para o latim como substantia ou essentia. É um termo utilizado em Filosofia e em Teologia. (pt)
- Ousia (altgriechisch οὐσία ousía, auch als usía transkribiert, „Sein“, „Wesen“, wörtlich „Seiendheit“) ist ein zentraler Begriff der antiken griechischen Ontologie. Es handelt sich um ein mit dem Partizip on („seiend“) etymologisch verwandtes Substantiv. (de)
- Η ουσία ως όρος προκύπτει από τη μετοχή του ρήματος «είναι» και δηλώνει τη φύση που χαρακτηρίζει το ον (αυτό που υπάρχει) σαν να ήταν αυτή πραγματική όσο το ίδιο το ον. Η ουσία του κάθε πράγματος είναι ο συγκερασμός των ιδιοτήτων που το χαρακτηρίζουν, που το κάνουν να είναι αυτό που είναι. Ως όρος χρησιμοποιείται από την αρχαία ελληνική γλώσσα ως και σήμερα. Στις υπόλοιπες γλώσσες μεταφράζεται πιο χαλαρά και ενίοτε ανεπιτυχώς, π.χ. στην αγγλική ως «substance» ή στη λατινική ως «substantia» η οποία αρμόζει μόνο στο αριστοτελικό πλαίσιο θεώρησης. (el)
- La sustancia o entidad (del griego: oὐσία, ousía) es un término filosófico usado por Aristóteles. El término griego ousía se tradujo al latín como essentia o substantia y, por lo tanto, al español como esencia, entidad, sustancia o substancia. Según la teoría de las formas de Platón, la sustancia sería la forma ideal de una cosa. Aristóteles criticó la teoría de Platón señalando que “separó la sustancia de aquello que es su sustancia”, transformando así lo general (los conceptos) en una sustancia aparte y creando un mundo ideal. En la Metafísica, Aristóteles distinguió cuatro sentidos de la sustancia: esencia (ousía), universal (kathólou), género (génos) y sujeto (hypokeímenon). (es)
- Ousia (/ˈuːziə, ˈuːsiə, ˈuːʒə, ˈuːʃə/; Ancient Greek: οὐσία) is a philosophical and theological term, originally used in ancient Greek philosophy, then later in Christian theology. It was used by various ancient Greek philosophers, like Plato and Aristotle, as a primary designation for philosophical concepts of essence or substance. In contemporary philosophy, it is analogous to English concepts of being and ontic. In Christian theology, the concept of θεία ουσία (divine essence) is one of the most important doctrinal concepts, central to the development of trinitarian doctrine. (en)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)