| rdfs:comment
| - La malnovfrisa lingvo estas la antaŭŝtupo de la moderna frisa lingvaro. La lingvo estas dokumentita aparte pere de juraj libroj kaj atestaĵoj el la 13-a kaj 16-a jarcento kaj uziĝis en la regiono inter la rivero Weser oriente kaj la golfo IJsselmeer (Zuiderzee) okcidente. La malnovfrisa lingvo havas relative arkaikan formon kaj tial konsieriĝas sur la sama evolua ŝtupo kiel la malnovangla, malnovsaksa kaj malnovaltgermana lingvoj, kvankam ĝi skribe uziĝis en epoko, en kiu tiuj aliaj tri lingvoj jam estis historiaj kaj uziĝis la mezangla, mezmalaltgermana kaj mezaltgermana lingvoj. (eo)
- 古フリジア語（こフリジアご、フリジア語: Aldfrysk、東フリジア語:Ooldfräisk、英語: Old Frisian）は、8世紀から16世紀にフリースラントにおいてフリース人に用いられていた西ゲルマン語群の言語で、フリジア語の古い段階のものである。古くからを境に東部方言と西部方言に分かれていたが、9世紀に植民によって東部方言地域が分断され、孤立した地域は北部方言となった。現存するまとまった最古の文献は13世紀のフリジア法典であるため、言語史的には13世紀から1550年頃を古フリジア語とするのが通例である。 (ja)
- Древнефри́зский язы́к — западногерманский язык, ранняя форма фризского языка в период с VIII по XVI век. На нём говорили фризы, жившие на территориях между Синкфалом и Везером и в Южной Ютландии на европейском побережье Северного моря. Древнефризский развился в среднефризский язык, на котором говорили с XVI по XIX век. (ru)
- Старофризька мова — західногерманська мова поширена між VIII та XVI століттям між Рейном та Везером на берегах Північного моря. Старофризька перейшла в середньофризьку, якою говорили з XVI до XIX століття. (uk)
- El frisó antic és una llengua germànica occidental parlada entre els s. VIII i XVI a l'àrea entre el Rin i l'Elba a la costa de la mar del Nord europea. El que sabem de l'idioma dels primers habitants de la zona (els frisis citats per Tàcit) es basa només en uns pocs topònims i antropònims. El frisó antic evolucionà cap al frisó mitjà parlat entre els s. XVI i XIX. (ca)
- Die altfriesische Sprache (in älteren Werken auch einfach nur friesische Sprache oder Friesisch) ist der gemeinsame Vorläufer der modernen friesischen Sprachen. Sie ist überliefert in Rechtsbüchern und Urkunden aus dem 13. bis 16. Jahrhundert aus dem Gebiet zwischen Weser und IJsselmeer (Zuiderzee). (de)
- El frisón antiguo es una lengua germana occidental hablada entre los siglos VIII y XVI en el área entre el Rin y el Elba en la costa del Mar del Norte europeo. Lo que se sabe del idioma de los primeros habitantes de la región (los frisones citados por Tácito) se basa sólo en unos pocos topónimos y antropónimos. El frisón antiguo evolucionó al frisón medio hablado entre los siglos XVI y XIX. (es)
- Old Frisian was a West Germanic language spoken between the 8th and 16th centuries along the North Sea coast, roughly between the mouths of the Rhine and Weser rivers. The Frisian settlers on the coast of South Jutland (today's Northern Friesland) also spoke Old Frisian, but there are no known medieval texts from this area. The language of the earlier inhabitants of the region between the Zuiderzee and Ems River (the Frisians mentioned by Tacitus) is attested in only a few personal names and place-names. Old Frisian evolved into Middle Frisian, spoken from the 16th to the 19th century. (en)
- Bahasa Frisia Kuno adalah bentuk awal bahasa Frisia yang dituturkan pada abad ke-8 hingga ke-16, di daerah antara Rhein dan Weser di pesisir Laut Utara Eropa. Pemukim Frisia di pantai Jutlandia selatan (sekarang Friesland utara) juga menuturkan bahasa Frisia Kuno, tetapi tidak ada naskah abad pertengahan yang diketahui di daerah ini. Bahasa penduduk awal wilayah antara Zuiderzee dan Sungai Ems (Suku Frisia yang disebutkan oleh Tacitus) dibuktikan hanya dalam beberapa nama pribadi dan nama tempat. Bahasa Frisia Kuno berkembang menjadi Frisia Pertengahan, diucapkan dari abad ke-16 hingga ke-19. (in)
- Le vieux frison est une langue morte de la famille des langues germaniques occidentales parlée sur la côte de la mer du Nord, entre le Rhin et l’Elbe, entre les XIIIe et XVIe siècles. Cette langue, qui est celle des premiers habitants de la région, les Frisons, est encore attestée dans quelques noms propres et toponymes. Le vieux frison a évolué en (en), parlé entre les XVIe et XIXe siècles. (fr)
- Il frisone antico era la lingua parlata tra l'ottavo e il sedicesimo secolo dalle genti che si erano stabilite nella zona tra il Reno e l'Elba nel quarto e quinto secolo, giungendo dalle aree della Danimarca e della Germania settentrionale, e apparteneva al ceppo delle lingue germaniche. La lingua degli abitanti precedenti non è conosciuta. Il frisone antico si è poi evoluto nel frisone moderno, parlato a partire dal XVI secolo. (it)
- Met Oudfries wordt de oudst bekende fase in de Friese taal aangeduid. De periode van pakweg de 8ste tot de 16de eeuw wordt hiermee aangeduid. Na 1575 wordt het doorgaans aangeduid als (modern) Fries. Op enkele plaatsnamen in het oude woongebied van de Friezen in het westen en noorden van Nederland na, is tot het jaar 1100 niet veel van de taal overgeleverd. Overgeleverde geschriften uit ongeveer 1100 zijn o.a. de 17 Keuren. De eerste optekening van een verzameling algemeen-Friese Keuren dateert van de eerste helft van de 11e eeuw. Er zijn wel oudere, zogenaamde Anglofriese runen bekend, maar die zijn uiterst moeilijk te interpreteren. (nl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)