rdfs:comment
| - Maturin Veyssière de La Croze (auch Mathurin; * 4. Dezember 1661 in Nantes; † 21. Mai 1739 in Berlin) war ein französischer Orientalist und Bibliothekar. Er wirkte am Berliner Hof und gehörte zur Gemeinschaft der Hugenotten. Er hinterließ vier Wörterbücher in koptisch, armenisch, slawisch und syrisch. (de)
- Mathurin Veyssière de La Croze, né le 4 décembre 1661 à Nantes et mort le 21 mai 1739 à Berlin, est un érudit orientaliste et bibliothécaire prussien de naissance française. Huguenot, il a travaillé à la cour de Berlin et laissé en manuscrit quatre dictionnaires des langues copte, arménienne, slave et syriaque. (fr)
- Mathurin Veyssière de La Croze (1661 – 1739) è stato uno scrittore ed erudito francese. Convertito al protestantesimo, fu bibliotecario del re di Prussia e precettore della sorella favorita di Federico II, che divenne margravia di Bayreuth; pubblicò opere sull'Oriente. (it)
- Матурен Вейсьер де Лакроз (Ла-Кроз) (фр. Mathurin Veyssière de La Croze; 4 декабря 1661, Нант — 21 мая 1739, Берлин) — французский востоковед-арменовед, лингвист, бенедиктинец. Был профессором французского коллежа в Берлине.Впервые составил словарь коптского языка, изданный в 1775 после его смерти.Владел латинским, немецким, армянским, рядом семитских и славянских языков.Переводил с армянского языка. Армянский перевод Библии назвал «королевой переводов». (ru)
- Maturinus Veyssière La Croze (4 December 1661, Nantes – 21 May 1739) was in his early years a learned French Benedictine historian and orientalist. Later, as a Protestant convert, he became royal librarian and professor of the University of Berlin Armenologist. His works include Vindiciae veterum scriptorum contra J. Hardunium' (1708), the Histoire du christianisme des Indes (1724), Histoire du Christianisme d'Ethiopie et d'Arménie (1739), and a Coptic-Latin dictionary. (en)
- Maturin Veyssière de la Croze (ur. 4 grudnia 1661 w Nantes, zm. 21 maja 1739 w Berlinie) – francuski uczony, bibliotekarz królewski w Prusach, członek założonej w 1700 r. Berlińsko-Brandenburskiej Akademii Nauk. Był erudytą i poliglotą. We wcześniejszym okresie życia był uczonym katolickim, benedyktynem. Pod wpływem jansenizmu odszedł z kościoła katolickiego. Głosił, iż jest chrześcijaninem bezwyznaniowym, nienależącym do żadnego z kościołów, do żadnej z istniejących wspólnot wyznaniowych. Prowadził badania nad Pismem Świętym. Był propagatorem stoickiej postawy w życiu, a za wzór moralny stawiał jednego z najbardziej znanych stoików wszech czasów, cesarza rzymskiego Marka Aureliusza. Przyjaźnił się z tak znanymi przedstawicielami elit intelektualnych swojej epoki jak Gottfried Wilhelm Leib (pl)
|