rdfs:comment
| - Die Martens’sche Klausel, englisch Martens Clause, ist ein wichtiger Grundsatz des humanitären Völkerrechts. Sie wurde vom russisch-estnischen Diplomaten und Juristen Friedrich Fromhold Martens im Rahmen der Haager Friedenskonferenz von 1899 formuliert und gibt für Situationen in Kriegen und bewaffneten Konflikten, die nicht ausdrücklich durch geschriebenes internationales Recht reguliert sind, Brauch, Gewissen und Menschlichkeit als Maßstäbe zur Bewertung von Handlungen und Entscheidungen vor. Die Klausel ist in einer Reihe von völkerrechtlichen Verträgen explizit enthalten und gilt darüber hinaus als Völkergewohnheitsrecht. Obwohl sie mehrfach in Gerichtsentscheidungen zitiert wurde, ist ihre konkrete praktische Relevanz unter Juristen allerdings umstritten. (de)
- La clause de Martens a été introduite dans le préambule de la Convention de La Haye (II) concernant les lois et coutumes de la guerre sur terre de 1899. (fr)
- La Cláusula Martens se introdujo en los preámbulos de la Segunda Convención de La Haya sobre Leyes y Costumbres de la Guerra Terrestre de 1899.La cláusula tomó su nombre de una declaración leída por Fyodor Fyodorovich Martens, el delegado ruso en las Conferencias de Paz de La Haya del año 1899 y se basó en sus palabras: La Cláusula aparece de forma ligeramente modificada en las Convenciones de La Haya del año 1907: Rupert Ticehurst, profesor de Derecho en la Facultad de Derecho en el de Londres, escribe que: Ticehurst concluye que: (es)
- The Martens Clause (pronounced /mar'tɛnz/) was introduced into the preamble to the 1899 Hague Convention II – Laws and Customs of War on Land. The clause took its name from a declaration read by Friedrich Martens, the delegate of Russia at the Hague Peace Conferences of 1899. It reads as follows: — Convention with respect to the laws of war on land (Hague II), 29 July 1899. The Clause appears in a slightly modified form in the 1907 Hague conventions: — Laws and Customs of War on Land (Hague IV), 18 October 1907 Ticehurst concludes that: (en)
- Klauzula Martensa (ang. Martens Clause, fr. clause de Martens, niem. Martens’sche Klausel, ros. оговорка Мартенса) - klauzula zamieszczona w preambule do IV konwencji haskiej z roku 1907 o prawach i zwyczajach wojny; nazwana od nazwiska delegata rosyjskiego Fiodora Martensa, który ją zaproponował. Odnosi się ona do wypadków nieobjętych przepisami IV konwencji haskiej, odnoszących się do . Według klauzuli Martensa, w owych sytuacjach ludność i strony wojujące znajdują się pod opieką i władzą zasad prawa narodów, wypływających ze zwyczajów, ustanowionych między cywilizowanymi narodami oraz z zasad humanitarności i wymagań społecznego sumienia. (pl)
- Оговорка Мартенса, также декларация Мартенса — принцип права вооружённых конфликтов, впервые зафиксированный в преамбуле II Гаагской конвенции 1899 года. Действие этого принципа распространяется на ситуации, не урегулированные позитивными нормами ведения войны. Согласно оговорке Мартенса, в таких случаях защиту комбатантам и гражданским лицам обеспечивают основные начала международного права, следующие из принципов гуманности, требований общественного сознания и международных обычаев. (ru)
- Декларація Мартенса — положення преамбули Гаазької конвенції про закони та звичаї війни 1899, згідно з яким «у випадках, не врегульованих даною угодою, населення та воюючі сторони залишаються під охороною і дією засад міжнародного права, оскільки вони випливають із звичаїв, що встановилися між цивілізованими народами, із законів людяності і вимог суспільної свідомості».Творцем преамбули до Гаазької конвенції 1907 року був російський юрист Федір Мартенс. (uk)
|