| rdfs:comment
| - El mode major és un dels dos modes que formen el sistema tonal occidental. El mode major es considera més alegre i extravertit que el mode menor, més trist i nostàlgic. L'escala major va tenir una importància central en la música occidental, particularment en el i en la música popular. A la música carnàtica, es coneix com a . A la , es coneix com a . (ca)
- Modu maior (edo ) musika eskalarik erabilienetako bat da, bereziki . bat da. Musika eskala askok bezala, zazpi nota erabiltzen ditu: zortzigarren notak lehenengoa bikoizten du frekuentzia bikoitzean, eta beraz nota berdinaren oktaba deitzen zaio. Modu maiorrik sinpleena Do maior da, dieseak eta bemolak behar ez dituen eskala bakarra. Audio playback is not supported in your browser. You can . (eu)
- Las escalas musicales en modo mayor son las que tienen una distancia de tercera mayor entre el primer y el tercer grado, y una tercera menor entre el tercer y el quinto grado. (es)
- En théorie de la musique, le mode majeur définit une classe de gammes diatoniques caractérisées par les intervalles suivants :
* ton
* ton
* 1⁄2 ton
* ton
* ton
* ton
* 1⁄2 ton La gamme majeure la plus simple à écrire et à jouer au piano est celle de « do majeur », car c'est la seule qui ne contienne aucune altération et qui utilise donc uniquement les touches blanches du piano : (fr)
- Мажо́р (лат. major — больший, также, большой, старший), в музыке — один из двух ладов (наряду с минором) гармонической тональности. Характерная особенность мажорного звукоряда — его третья ступень, отстоящая от первой ступени на большую терцию. Кроме натурального, существуют также гармонический и мелодический мажор. Тоника (основная ладовая функция) мажора представлена мажорным трезвучием. (ru)
- Modo maior é um sistema de classificação de escalas musicais. (pt)
- 自然大调（经常简称为大调），即教會調式中的伊奥尼安调式（Ionian），是调式的一种。自然大调包含七个音符，在首調唱名中分別是Do、Re、Mi、Fa、Sol、La、Si（或Ti）。C大调是大调中最“简单”的一个调性，因为它是唯一一个沒有任何升號（♯）和降號（♭）的大調，在钢琴中只需弹奏白键。 比某个大调低小三度的小调，称为该大调的关系小调。 (zh)
- Dur (von lateinisch durus ‚hart‘; französisch mode majeur, englisch major, italienisch modo maggiore, spanisch modo mayor) bezeichnet in der Musik ein Tongeschlecht. Dieses kann sich auf eine Tonart, eine Tonleiter oder einen Akkord beziehen. Dur und Moll verdrängten im Verlauf des 18. Jahrhunderts die Bezeichnungen Modus major und Modus minor (cantus durus und cantus mollis) für die Tongeschlechter der Kirchentonarten. Seitdem spricht man auch vom dur-moll-tonalen Tonsystem, kurz Dur-Moll-System. Dur, Moll und die Kirchentonarten bilden die klassischen diatonischen Tonleitern. Dur Moll (de)
- Maĵoro (lat. maior „pli granda“) aŭ Majora gamo signifas en la muziko tongenron. Je tio la tongenro povas rilati kun unuopaj tonaloj aŭ unuopaj akordoj aŭ ankaŭ signifi unuopan muzikalineon, pri kiu oni povas improvizi per certa tonmaterialo (komp.: Improvizado, Kvintonismo ktp.). (eo)
- Majeur (uitspraak: /mazjeur/) is in de muziektheorie een van de twee gebruikelijke westerse toongeslachten; het andere is mineur. Een toonsoort in dit geslacht wordt vaak aangeduid met het woord groot, bijvoorbeeld C groot, of met grote terts, soms afgekort tot gr.t., bijv. D grote terts of D gr.t. Kenmerkend is namelijk dat de derde toon van de bijbehorende toonladder een grote terts is ten opzichte van de grondtoon, terwijl dit bij de mineur-toonsoorten een kleine terts is.Ook de naam 'majeur' (via het Frans afgeleid van het Latijnse woord voor 'groter') verwijst naar de grote terts ten opzichte van de grondtoon. (nl)
- Dur är en typ av modus som använder en durskala och alltså, till skillnad från molltonarterna, har stor ters, sext och stor septima. Ordet dur kan också syfta på ett enskilt ackord som har en stor ters. Ibland tolkas durtonarter inom musik som en framställning av positiva känslor, att dur är "glatt" medan moll är "ledset". Ordet dur kommer från latinets durus, hård, och syftar på den bokstav b durum, hårt b, som skrevs ungefär som ett återställningstecken (♮) och bland annat användes som beteckning för den stora tersen i tidig musiknotation. (sv)
- Мажо́р (від лат. major — більший, також dur від лат. durus — твердий) — лад, в основі якого лежить мажорний тризвук (тобто тризвук з великою терцією в основі). Відповідно, характерною особливістю мажорного ладу є третя ступінь, що зміщена від першої на інтервал великої терції. Натуральний мажор будується таким чином: тон-тон-півтон-тон-тон-тон-півтон:
* файл Крім того, існує також гармонічний мажор, що відрізняється від натурального пониженим шостим ступенем:
* файл Та , у якому при русі вгору звучить натуральний мажор, при русі донизу — понижується 6 і 7 ступені:
* файл (uk)
|
| has abstract
| - El mode major és un dels dos modes que formen el sistema tonal occidental. El mode major es considera més alegre i extravertit que el mode menor, més trist i nostàlgic. L'escala major va tenir una importància central en la música occidental, particularment en el i en la música popular. A la música carnàtica, es coneix com a . A la , es coneix com a . (ca)
- Maĵoro (lat. maior „pli granda“) aŭ Majora gamo signifas en la muziko tongenron. Je tio la tongenro povas rilati kun unuopaj tonaloj aŭ unuopaj akordoj aŭ ankaŭ signifi unuopan muzikalineon, pri kiu oni povas improvizi per certa tonmaterialo (komp.: Improvizado, Kvintonismo ktp.). La maĵoran karakteron markas la intervalo inter la toniko kaj la tercio de gamo (resp. de akordo). Se ĉi tiu intervalo estas granda tercio, tiam temas pri maĵoro. Granda tercio, kiu iras supren ekde la toniko, ankaŭ nomiĝas maĵortercio - tio egalas la distanco de kvar duontonaj paŝoj (por gitaristoj tio estas kvin bindaĵoj, kaj por pianisto kvin klavoj). La kontraŭa nocio al maĵoro estas minoro, kies intervalo egalas la etan tercion (kun nur tri duontonaj paŝoj). Pli grava ol la nur formala aspekto estas tamen la sondiferenco. La unuan aŭdimpreson de maĵoro oni ofte priskribas kiel „gaja, hela, klara“, dum kiam oni ofte priskribas minoron kiel „malgaja, malhela, mola“. Tamen tiaj nomigoj estas nur ege nesufiĉaj alproksimadoj al la karakterspano de la tongenro. La kunteksto(najbarharmoniaj, ritmaro kaj frazigo ktp.), en kiu troviĝas muzikalineo aŭ akordo, povas krei tute alian imagon. (eo)
- Dur (von lateinisch durus ‚hart‘; französisch mode majeur, englisch major, italienisch modo maggiore, spanisch modo mayor) bezeichnet in der Musik ein Tongeschlecht. Dieses kann sich auf eine Tonart, eine Tonleiter oder einen Akkord beziehen. Dur und Moll verdrängten im Verlauf des 18. Jahrhunderts die Bezeichnungen Modus major und Modus minor (cantus durus und cantus mollis) für die Tongeschlechter der Kirchentonarten. Seitdem spricht man auch vom dur-moll-tonalen Tonsystem, kurz Dur-Moll-System. Dur, Moll und die Kirchentonarten bilden die klassischen diatonischen Tonleitern. Dur Moll Kennzeichnend für den Dur-Charakter ist das Intervall einer großen Terz zwischen Grundton und Terz des betrachteten Tonmaterials. Die große Terz über dem Grundton wird auch Durterz genannt. Der Höreindruck von Dur wird oft als „hell, klar“ (lat. durus = „hart“) beschrieben, wogegen Moll oft als „dunkel, weich“ (lat. mollis = „weich“) bezeichnet wird. Diese Charakterisierungen sind mit Vorsicht zu verwenden. Insbesondere weitergehende Assoziationen wie z. B. Dur mit fröhlich oder Moll mit traurig gleichzusetzen können zwar zutreffen, dürfen aber auf gar keinen Fall verallgemeinert werden, weil der musikalische Gesamteindruck noch von einer Vielzahl anderer Komponenten abhängen kann. So spielen u. a. melodisch-harmonische Progressionen und Figuren, Tempo, Instrumentation, Dynamikparameter, aber auch Text (falls vorhanden), eine maßgebende Rolle. So werden z. B. Mozarts Rondo alla Turca oder Beethovens Klavierstück Für Elise kaum als „traurig“ wahrgenommen, obwohl beide Kompositionen in Moll-Tonarten stehen. Dagegen wird Herbert Grönemeyers Song Der Weg, auch wenn das Stück in Dur steht, als eine sehr traurige Komposition betrachtet. Zur Rechtschreibung von Tonartennamen siehe den Abschnitt Schreibweisen im Artikel Tonarten. (de)
- Modu maior (edo ) musika eskalarik erabilienetako bat da, bereziki . bat da. Musika eskala askok bezala, zazpi nota erabiltzen ditu: zortzigarren notak lehenengoa bikoizten du frekuentzia bikoitzean, eta beraz nota berdinaren oktaba deitzen zaio. Modu maiorrik sinpleena Do maior da, dieseak eta bemolak behar ez dituen eskala bakarra. Audio playback is not supported in your browser. You can . (eu)
- Las escalas musicales en modo mayor son las que tienen una distancia de tercera mayor entre el primer y el tercer grado, y una tercera menor entre el tercer y el quinto grado. (es)
- En théorie de la musique, le mode majeur définit une classe de gammes diatoniques caractérisées par les intervalles suivants :
* ton
* ton
* 1⁄2 ton
* ton
* ton
* ton
* 1⁄2 ton La gamme majeure la plus simple à écrire et à jouer au piano est celle de « do majeur », car c'est la seule qui ne contienne aucune altération et qui utilise donc uniquement les touches blanches du piano : (fr)
- Majeur (uitspraak: /mazjeur/) is in de muziektheorie een van de twee gebruikelijke westerse toongeslachten; het andere is mineur. Een toonsoort in dit geslacht wordt vaak aangeduid met het woord groot, bijvoorbeeld C groot, of met grote terts, soms afgekort tot gr.t., bijv. D grote terts of D gr.t. Kenmerkend is namelijk dat de derde toon van de bijbehorende toonladder een grote terts is ten opzichte van de grondtoon, terwijl dit bij de mineur-toonsoorten een kleine terts is.Ook de naam 'majeur' (via het Frans afgeleid van het Latijnse woord voor 'groter') verwijst naar de grote terts ten opzichte van de grondtoon. In de majeurtoonsoorten is het octaaf verdeeld in 7 intervallen, waarvan 5 van een hele toonafstand en 2 van een halve toonafstand. De majeurtoonladder of grotetertstoonladder (ook wel gespeld als grote-tertstoonladder) bestaat daardoor uit 8 tonen (grondtoon en octaaf beide meegerekend; het woord octaaf is trouwens van die acht afgeleid). In het onderstaande schema staan de romeinse cijfers voor de verschillende trappen van de toonladder, te beginnen met de grondtoon (nummer I) tot en met het octaaf (nummer VIII). De getallen 1 en ½ staan voor respectievelijk de hele en halve toonafstanden. I ------ 1 ------ II ------ 1 ------ III --- ½ --- IV ------ 1 ------ V ------ 1 ------ VI ------ 1 ------ VII --- ½ --- VIII Na toon nummer VIII (het octaaf) kan de ladder worden herhaald, met het octaaf als grondtoon. Zoals in het schema te zien, zitten er twee hele toonsafstanden tussen de eerste en derde toon van de toonladder; samen is dat een grote terts. Soms wordt de toonladder verdeeld in twee tetrachorden (groepjes van vier tonen): I-IV en V-VIII. De volgorde van de toonsafstanden is in beide tetrachorden gelijk, wat bij de kleine-tertstoonladder niet zo is. Het tweede tetrachord begint op de vijfde toon, een reine kwint na de grondtoon – een van de meest consonante intervallen. Een praktische consequentie hiervan: als men op een snaarinstrument dat in kwinten gestemd is, zoals een viool, een grote-tertstoonladder speelt vanaf een losse snaar, dan kan men op de volgende snaar dezelfde greep (vingerzetting) gebruiken. (nl)
- Мажо́р (лат. major — больший, также, большой, старший), в музыке — один из двух ладов (наряду с минором) гармонической тональности. Характерная особенность мажорного звукоряда — его третья ступень, отстоящая от первой ступени на большую терцию. Кроме натурального, существуют также гармонический и мелодический мажор. Тоника (основная ладовая функция) мажора представлена мажорным трезвучием. (ru)
- Modo maior é um sistema de classificação de escalas musicais. (pt)
- Dur är en typ av modus som använder en durskala och alltså, till skillnad från molltonarterna, har stor ters, sext och stor septima. Ordet dur kan också syfta på ett enskilt ackord som har en stor ters. Ibland tolkas durtonarter inom musik som en framställning av positiva känslor, att dur är "glatt" medan moll är "ledset". Ordet dur kommer från latinets durus, hård, och syftar på den bokstav b durum, hårt b, som skrevs ungefär som ett återställningstecken (♮) och bland annat användes som beteckning för den stora tersen i tidig musiknotation. För att konstruera en durskala måste man först välja en grundton. Det kan vara vilken som helst av tonerna, och den här första tonen i durskalan kallas tonika. För att nå den andra tonen i skalan så skall man sedan förflytta sig två halva tonsteg upp. Den andra tonen är även känd som . Sedan skall man återigen förflytta sig två halva tonsteg från dåvarande position och då landar man på den tredje tonen i skalan, som heter . För att nå fjärde tonen förflyttar man sig sedan enbart ett halvt tonsteg upp, denna ton är även känd som subdominant. Går man återigen två halva tonsteg upp hamnar man på en dominant, den femte tonen i skalan. Två halva tonsteg från dominanten ligger den sjätte tonen i durskalan, känd som . Nästa ton ligger ytterligare två halva tonsteg från submedianten och kallas . Efter ett halvt tonsteg från subtonikan är man tillbaka till grundtonen en oktav upp och denna ton kallas just oktav.Detta kan också beskrivas med hjälp av formeln: Grundton +2 +2 +1 +2 +2 +2 +1 (sv)
- Мажо́р (від лат. major — більший, також dur від лат. durus — твердий) — лад, в основі якого лежить мажорний тризвук (тобто тризвук з великою терцією в основі). Відповідно, характерною особливістю мажорного ладу є третя ступінь, що зміщена від першої на інтервал великої терції. Натуральний мажор будується таким чином: тон-тон-півтон-тон-тон-тон-півтон:
* файл Крім того, існує також гармонічний мажор, що відрізняється від натурального пониженим шостим ступенем:
* файл Та , у якому при русі вгору звучить натуральний мажор, при русі донизу — понижується 6 і 7 ступені:
* файл Мажор (як тризвук, що збігається з 4-м, 5-м та 6-м тонами натурального звукоряду, та як лад, побудований на його основі), як правило, суб'єктивно відчувається як лад, що має світле забарвлення, протилежне мінору, що складає один з найважливіших естетичних контрастів в європейській музиці. Мажорний лад (ідентичний іонійському) був поширений в народній музиці Європи з часів Стародавньої Греції. Глареан в 1547 році писав, що «іонійський лад є найбільш застосовуваним в усіх країнах Європи, і що за останні 400 років цей лад так полюбився церковним співакам, що, захоплені його привабливою насолодою, вони змінили лідійські лади на іонійські». Проте для ряду народів Азії мажорний, а також і мінорний лади, не були властиві, що, до певною міри, є причиною складнощів у засвоєнні європейської музичної культури представниками цих народів, як і навпаки. (uk)
- 自然大调（经常简称为大调），即教會調式中的伊奥尼安调式（Ionian），是调式的一种。自然大调包含七个音符，在首調唱名中分別是Do、Re、Mi、Fa、Sol、La、Si（或Ti）。C大调是大调中最“简单”的一个调性，因为它是唯一一个沒有任何升號（♯）和降號（♭）的大調，在钢琴中只需弹奏白键。 比某个大调低小三度的小调，称为该大调的关系小调。 (zh)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)