| rdfs:comment
| - La mer à Littorines est le dernier stade de développement de la mer Baltique existant entre 5 500 et 2 000 ans av. J.-C. Elle fait suite au lac Ancylus dans l'histoire de la mer Baltique depuis la dernière glaciation. Cette mer est nommée d'après le nom scientifique Littorina littorea du bigorneau. (fr)
- De Littorinazee was een fase in de ontwikkeling van de Oostzee in het midden van het Holoceen. De zee ontstond 8500 jaar geleden (BP) toen er verbinding kwam tussen het Ancylusmeer en het Kattegat. Het globale zeeniveau was zodanig gestegen dat de Grote Belt weer onder invloed kwam te staan van de zee en het Ancylusmeer geleidelijk aan weer zout werd en veranderde in de Littorinazee. De Littorinazee is genoemd naar de zoutwaterslak Littorina littorea (Alikruik), die in het sediment uit de tijd van de zee gevonden wordt. In Nederland komt deze soort thans algemeen voor in het littoraal van de zeekust, op (basalt) stenen van havenhoofden, pieren en kust beschoeiing. (nl)
- La Mar de Littorina és una etapa geològica d'aigua salobre de la Mar Bàltica, que va existir al voltant de 7500–4000 BP i va seguir la Mar de Mastogloia, etapa transitòria del Llac Ancylus. Aquesta etapa i forma de la massa d'aigua rep el nom del caragolí comú (Littorina littorea), llavors un mol·lusc predominant a les aigües, cosa que indica la seva salinitat. Durant el període, el bosc caducifoli temperat es va arrossegar cap al nord per cobrir l'interior litoral. (ca)
- Littorina Sea (also Litorina Sea) is a geological brackish water stage of the Baltic Sea, which existed around 7500–4000 BP and followed the Mastogloia Sea, a transitional stage of the Ancylus Lake. This stage and form of the body of water is named after common periwinkle (Littorina littorea), then a prevailing mollusc in the waters, which indicates its salinity. During the period, temperate deciduous forest crept north to cover the littoral hinterland. (en)
- Il mar Littorina (oppure mar Litorina) è uno stadio geologico del mar Baltico nel quale era predominante la presenza di acqua salmastra, intorno al 7500–4000 anni fa. Seguì il mar Mastogloia, stadio transizionale dell'Ancylus. Il mar Littorina è chiamato così della littorina comune (Littorina littorea), un mollusco diffuso a quel tempo nelle acque del Baltico, che rappresenta un indicatore della salinità del mare. Durante il periodo la foresta temperata decidua si spostò a nord, a coprirne le rive e la regione circostante. (it)
- Morze Litorynowe – czwarta faza rozwoju Bałtyku; po niej morze to przybrało dzisiejszy wygląd i charakter. Powstało, gdy wskutek dalszego ocieplenia klimatu lądolód skandynawski stopniał do końca (ok. 5,5 tys. lat temu). Poziom wód podniósł się wtedy na tyle, że dotychczasowe Jezioro Ancylusowe uzyskało ponownie połączenie z Morzem Północnym, stając się znów akwenem morskim. Napływ wód oceanicznych spowodował wzrost zasolenia i rozwój fauny słonowodnej. Jednym z typowych jej przedstawicieli był ślimak pobrzeżka (Littorina littorea), od którego morze wzięło swą nazwę. W rezultacie tej kolejnej transgresji Morze Litorynowe zwiększyło swą powierzchnię, czego dowodem są do dziś obecne na jego dnie zalane wówczas doliny i torfowiska. Temperatura u południowych brzegów Bałtyku była o 2-3 °C wyżs (pl)
- Литориновое море — слабосолёный водоём, существовавший во впадине будущего Балтийского моря в период 8500 — 4000 лет назад. Название моря произошло от названия гастроподы Littorina littorea, обитающей в Северном и Балтийском морях и являвшейся руководящей формой этой стадии эволюции Балтийского моря. Как самостоятельная стадия развития Балтийского моря впервые описана в работах Герхарда Де Геера (1882, 1890) и (1910). Название Литориновое море предложено Густавом Линдстрёмом в 1888 году. (ru)
- Литоринове море є геологічним етапом солонуватої води у Балтійському морі, який існував близько 7500—4000 років тому якому передувало Мастоглоєве море, перехідний етап від Анцилового озера. Литоринове море названо на честь молюска-літорини (Littorina), що переважає серед молюсків в балтійських водах. У цей період листяні ліси помірного поясу освоїли узбережжя та прилеглі регіони. (uk)
|
| has abstract
| - La Mar de Littorina és una etapa geològica d'aigua salobre de la Mar Bàltica, que va existir al voltant de 7500–4000 BP i va seguir la Mar de Mastogloia, etapa transitòria del Llac Ancylus. Aquesta etapa i forma de la massa d'aigua rep el nom del caragolí comú (Littorina littorea), llavors un mol·lusc predominant a les aigües, cosa que indica la seva salinitat. La mida més gran del mar lligat a l'oceà s'anomena transgressió, ampliant així el seu enllaç oceànic i assolint un pic de salinitat, és a dir, durant el període atlàntic més càlid de la climatologia europea. En aquest cim, aproximadament 4500 BP, el mar portava el doble de volum d'aigua i cobria un 26,5% més de terra que avui. A mesura que va acabar el període, les característiques costaneres modernes van aparèixer àmpliament, incloses les llacunes, els assalts i les dunes en la majoria dels llocs. Les excepcions notables són les terrasses escarpades com l'Øresund on la recessió del nivell del mar exposa menys terra seca. Durant el període, el bosc caducifoli temperat es va arrossegar cap al nord per cobrir l'interior litoral. (ca)
- La mer à Littorines est le dernier stade de développement de la mer Baltique existant entre 5 500 et 2 000 ans av. J.-C. Elle fait suite au lac Ancylus dans l'histoire de la mer Baltique depuis la dernière glaciation. Cette mer est nommée d'après le nom scientifique Littorina littorea du bigorneau. (fr)
- Littorina Sea (also Litorina Sea) is a geological brackish water stage of the Baltic Sea, which existed around 7500–4000 BP and followed the Mastogloia Sea, a transitional stage of the Ancylus Lake. This stage and form of the body of water is named after common periwinkle (Littorina littorea), then a prevailing mollusc in the waters, which indicates its salinity. A transgression of the Baltic approximately 4500 BP widened its ocean link, allowing it to reach a peak of salinity during the warmer Atlantic period of European climatology. At this peak, the sea bore twice the volume of water and covered 26.5% more land than it does today. As the period ended, the features of the modern coast appeared, including lagoons, spits, and dunes. Notable exceptions include steep terraces such as the Øresund where the recession of sea level exposes less dry land. During the period, temperate deciduous forest crept north to cover the littoral hinterland. (en)
- Il mar Littorina (oppure mar Litorina) è uno stadio geologico del mar Baltico nel quale era predominante la presenza di acqua salmastra, intorno al 7500–4000 anni fa. Seguì il mar Mastogloia, stadio transizionale dell'Ancylus. Il mar Littorina è chiamato così della littorina comune (Littorina littorea), un mollusco diffuso a quel tempo nelle acque del Baltico, che rappresenta un indicatore della salinità del mare. Il mar Littorina fu un periodo di trasgressione (progressiva sommersione da parte delle acque marine) e un massimo di salinità durante il più caldo periodo Atlantico della climatologia europea. All'optimum, approssimativamente 4500 anni fa, il mare conteneva il doppio di volume d'acqua e copriva il 26,5% di superficie in più rispetto ad oggi. Alla fine del periodo moderno apparvero le forme delle terre emerse, comprese le lagune, e dune attualmente visibili. Durante il periodo la foresta temperata decidua si spostò a nord, a coprirne le rive e la regione circostante. (it)
- De Littorinazee was een fase in de ontwikkeling van de Oostzee in het midden van het Holoceen. De zee ontstond 8500 jaar geleden (BP) toen er verbinding kwam tussen het Ancylusmeer en het Kattegat. Het globale zeeniveau was zodanig gestegen dat de Grote Belt weer onder invloed kwam te staan van de zee en het Ancylusmeer geleidelijk aan weer zout werd en veranderde in de Littorinazee. De Littorinazee is genoemd naar de zoutwaterslak Littorina littorea (Alikruik), die in het sediment uit de tijd van de zee gevonden wordt. In Nederland komt deze soort thans algemeen voor in het littoraal van de zeekust, op (basalt) stenen van havenhoofden, pieren en kust beschoeiing. (nl)
- Литориновое море — слабосолёный водоём, существовавший во впадине будущего Балтийского моря в период 8500 — 4000 лет назад. Название моря произошло от названия гастроподы Littorina littorea, обитающей в Северном и Балтийском морях и являвшейся руководящей формой этой стадии эволюции Балтийского моря. Как самостоятельная стадия развития Балтийского моря впервые описана в работах Герхарда Де Геера (1882, 1890) и (1910). Название Литориновое море предложено Густавом Линдстрёмом в 1888 году. В отличие от предшествующих этапов истории Балтийского моря, хронологические границы Литориновой стадии не могут быть приурочены к палеогеографическим событиям и определяются исключительно солёностью водоёма, которая была выше современной. По этой причине отсутствует единое мнение о нижней и, в ещё большей степени, верхней хронологической границе существования Литоринового моря. Некоторые авторы включают в состав Литориновой стадии предшествующую, Мастоглоевую. Другие, не находя оснований для определения верхней границы Литоринового моря, отождествляют его с современным Балтийским морем. Начало современного этапа истории Балтийского моря относят ко времени 4400 лет назад, по некоторым оценкам 2750 лет назад. (ru)
- Morze Litorynowe – czwarta faza rozwoju Bałtyku; po niej morze to przybrało dzisiejszy wygląd i charakter. Powstało, gdy wskutek dalszego ocieplenia klimatu lądolód skandynawski stopniał do końca (ok. 5,5 tys. lat temu). Poziom wód podniósł się wtedy na tyle, że dotychczasowe Jezioro Ancylusowe uzyskało ponownie połączenie z Morzem Północnym, stając się znów akwenem morskim. Napływ wód oceanicznych spowodował wzrost zasolenia i rozwój fauny słonowodnej. Jednym z typowych jej przedstawicieli był ślimak pobrzeżka (Littorina littorea), od którego morze wzięło swą nazwę. W rezultacie tej kolejnej transgresji Morze Litorynowe zwiększyło swą powierzchnię, czego dowodem są do dziś obecne na jego dnie zalane wówczas doliny i torfowiska. Temperatura u południowych brzegów Bałtyku była o 2-3 °C wyższa od dzisiejszej, był to najcieplejszy okres w historii Bałtyku. Linia brzegowa była silnie rozwinięta; współczesny kształt Morza Bałtyckiego jest wypadkową kształtu ówczesnego i zmian abrazyjnych, które dokonały się do dnia dzisiejszego. Etap Morza Litorynowego zakończył się około 4 tysięcy lat temu, kiedy cieśniny duńskie uległy znacznemu przewężeniu, ograniczając dopływ wód słonych z Morza Północnego. Zasolenie wód się wyraźnie zmniejszyło; takim słonawym akwenem morskim jest Bałtyk do dnia dzisiejszego.Obecne stadium rozwoju Bałtyku określane jest czasem mianem Morza Mya. (pl)
- Литоринове море є геологічним етапом солонуватої води у Балтійському морі, який існував близько 7500—4000 років тому якому передувало Мастоглоєве море, перехідний етап від Анцилового озера. Литоринове море названо на честь молюска-літорини (Littorina), що переважає серед молюсків в балтійських водах. Литоринове море зазнало період трансгресії та максимальної солоності протягом теплого атлантичного періоду. В оптимальний період приблизно 4500 років тому, море містило вдвічі більший обсяг води і охоплювало на 26,5 % більше площі, ніж сьогодні. Наприкінці цього періоду утворився сучасний рельєф, в тому числі лагуни, коси, і дюни. У цей період листяні ліси помірного поясу освоїли узбережжя та прилеглі регіони. (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
