| rdfs:comment
| - Liberatus of Carthage (fl. 6th century) was an archdeacon and the author of an important history of the Nestorian and Monophysite controversies in the 5th- and 6th-century Christian Church. (en)
- Liberato de Cartago (em latim: Liberatus; fl. século VI) foi um arcediago e o autor de uma importante história das controvérsias nestoriana e monofisista que abalaram a Igreja Cristã durante os séculos V e VI.. (pt)
- Либерат Карфагенский (лат. Liberatus Carthaginensis) — церковный деятель и писатель VI века. (ru)
- Liberatus (VI wiek) – łaciński pisarz, diakon z Kartaginy. Wszedł w skład delegacji Rzymu w tzw. sprawie Trzech Dzieł, wysłanej do Konstantynopola w latach 534-535. Przeciwnik papieża Wigiliusza. (pl)
- Lliberat (Liberatus de Cartag) va ser un diaca de l'església de Cartago del segle vi.i autor d'una història important de les controvèrsies nestorianes i monofisites a l'Església cristiana dels segles V i VI. Va escriure una història eclesiàstica: Breviarium Caussae Nestorianorum et Eutychianorum, que abraça el període entre l'ordenació de Nestori el 428 fins al Concili de Constantinoble II el 553, obra de gran importància pel període. (ca)
- Ο Λιμπεράτος ο Καρχηδόνιος (6ος αιώνας) ήταν βυζαντινός αρχιδιάκονος και συγγραφέας ενός σημαντικού ιστορικού σχετικά με τον Νεστοριανισμό και Μονοφυσιτισμό στην πρώιμη βυζαντινή αυτοκρατορία. Το 535 στάλθηκε στη Ρώμη ως απεσταλμένος των Αφρικανών επισκόπων, για να λάβει συμβουλές από τον Πάπα Αγαπητό Α´ σχετικά με θρησκευτικά θέματα της περιόδου. Όπως οι περισσότεροι χριστιανοί βορειοαφρικανοί της εποχής, ο Λιμπεράτος αντιτίθονταν έντονα στο διάταγμα των του Ιουστινιανού βάσει του οποίου γινόταν προσπάθεια συμβιβασμού με τους Κόπτες και τους Σύριους Χριστιανούς ώστε αυτοί να ενωθούν με την κύρια εκκλησία, ενάντια στις αποφάσεις της συνόδου της Χαλκηδόνας το 451. Μετά από πολλά ταξίδια και προσπάθειες εναντίον του ρεύματος συμφιλίωσης, αποφάσισε να γράψει το Breviarium causae Nestorianoru (el)
- Liberatus von Karthago war ein Diakon der christlichen Kirche in Africa im 6. Jahrhundert. Liberatus war ein prominenter Vertreter der afrikanischen Gemeinden. In den Jahren 534 und 535 nahm er an den Gesandtschaften der afrikanischen Gemeinden zu Papst Johannes II. teil. Später beteiligte er sich am Dreikapitelstreit, den Kaiser Justinian I. mit seiner Verurteilung dreier Theologen begonnen hatte (540). Liberatus begleitete im Jahr 550 seinen Bischof nach Konstantinopel, der vergeblich versuchte, den Kaiser zur Rücknahme des Urteils zu bewegen. (de)
- Liberatius de Cartago fue el autor de una importante obra histórica conciernente a las controversias monofisita y nestoriana de los siglos V y VI. En el año 535 fue enviado a Roma como legado del Gran Sínodo Nacional Africano de 217 obispos, para consultar al papa Agapito I acerca de varias cuestiones. Como la mayor parte de los africanos del norte, se oponía vehementemente al edicto de Justiniano de los "tres capítulos". (es)
- Liberatus de Carthage, dit aussi Liberatus le Diacre (parfois appelé en français Libérat), est un ecclésiastique du VIe siècle, auteur d'une histoire des hérésies nestorienne et monophysite. En 535, il fut délégué auprès du pape Agapet Ier par un concile de la province d'Afrique regroupant deux cent dix-sept évêques. En 545, il s'opposa avec véhémence, comme une grande partie de l'Église de sa province, à l'édit « des Trois Chapitres » promulgué par l'empereur Justinien. Fortement impliqué dans cette querelle, notamment comme ambassadeur des évêques africains, il employa ses loisirs à écrire une histoire des deux hérésies opposées, le nestorianisme et le monophysisme, pour démontrer le manque de fondement de la condamnation des Trois Chapitres. Cet ouvrage est intitulé Breviarium causæ Nes (fr)
|
| has abstract
| - Lliberat (Liberatus de Cartag) va ser un diaca de l'església de Cartago del segle vi.i autor d'una història important de les controvèrsies nestorianes i monofisites a l'Església cristiana dels segles V i VI. Va anar a Roma el 533 on fou rebut pel Papa Joan II com a membre d'una delegació eclesiàstica enviada per Justinià I per consultar al papa sobre l'heretgia dels (acoemetae o acumici), monjos propers a les tesis de Nestori. El 534 va participar en el presidit pel bisbe i el 535 fou a Roma per segon cop per consultar al papa sobre si rebre els arrians que deixaven la seva heretgia; el papa Joan II havia mort abans de la seva arribada i fou rebut pel papa Agapet I, el seu successor. El 552 el bisbe Reparat fou desterrat per Justinià a i Lliberat el va acompanyar i probablement va restar amb el bisbe fins a la mort el 563. La data de la seva mort és desconeguda. Va escriure una història eclesiàstica: Breviarium Caussae Nestorianorum et Eutychianorum, que abraça el període entre l'ordenació de Nestori el 428 fins al Concili de Constantinoble II el 553, obra de gran importància pel període. (ca)
- Liberatus von Karthago war ein Diakon der christlichen Kirche in Africa im 6. Jahrhundert. Liberatus war ein prominenter Vertreter der afrikanischen Gemeinden. In den Jahren 534 und 535 nahm er an den Gesandtschaften der afrikanischen Gemeinden zu Papst Johannes II. teil. Später beteiligte er sich am Dreikapitelstreit, den Kaiser Justinian I. mit seiner Verurteilung dreier Theologen begonnen hatte (540). Liberatus begleitete im Jahr 550 seinen Bischof nach Konstantinopel, der vergeblich versuchte, den Kaiser zur Rücknahme des Urteils zu bewegen. Wie viele seiner Landsleute war Liberatus ein entschiedener Gegner des Papstes Vigilius, der dem Kaiser im Dreikapitelstreit nachgab. Nach dessen Tod (555) verfasste er zwischen 560 und 566 das Breviarium causae Nestorianorum et Eutychianorum, eine zusammenfassende Darstellung der Häresien der Nestorianer und Eutychianer vom 5. Jahrhundert an bis zu seiner Zeit. Dazu verwendete er neben der Kirchengeschichte des Sokrates Scholastikos, Sozomenos und Theodoret, die er allerdings in der lateinischen Übersetzung des Cassiodor benutzte, die Akten der kirchlichen Synoden und Briefe verschiedener Geistlicher. Daher ist seine Darstellung besonders in dem Bereich seiner eigenen Lebenszeit von großem Quellenwert für die Kirchengeschichte der Spätantike. Das Breviarium wurde zusammen mit zahlreichen Briefen ähnlicher Thematik in der sogenannten Collectio Sangermanensis überliefert, die auf das 7. oder 8. Jahrhundert zurückgeht. Die ältesten erhaltenen Handschriften (Parisinus Latinus 12098, Vindobonensis 397) stammen aus karolingischer Zeit. Im späten 12. und 13. Jahrhundert sind zahlreiche Abschriften geringerer Qualität entstanden. Die Editio princeps fertigte an (Conciliorum omnium tam generalium quam particularium. Band 2, Köln 1538). Die Ausgabe von Laurentius Surius (Conciliorum omnium tum generalium tum provincialium, Band 2, Köln 1567) legte erstmals auch den Codex Vindobonensis zugrunde. Die erste Ausgabe, die ausschließlich das Breviarium des Liberatus enthielt, veröffentlichte 1675 Jean Garnier, der zugleich den ersten ausführlichen Kommentar dazu schrieb und vier verschiedene Handschriften, darunter die beiden ältesten, verwendete. Garniers Ausgabe blieb bis ins 20. Jahrhundert in Gebrauch. Sie war die Grundlage für den Abdruck in Mignes Patrologia Latina (PL 68, 969–1052 [Paris 1866]). Die heute maßgebliche Ausgabe stammt von Eduard Schwartz, der das Breviarium 1936 im Rahmen seines Projektes Acta Conciliorum Oecumenicorum herausgab (ACO 2,5, 98–141). (de)
- Ο Λιμπεράτος ο Καρχηδόνιος (6ος αιώνας) ήταν βυζαντινός αρχιδιάκονος και συγγραφέας ενός σημαντικού ιστορικού σχετικά με τον Νεστοριανισμό και Μονοφυσιτισμό στην πρώιμη βυζαντινή αυτοκρατορία. Το 535 στάλθηκε στη Ρώμη ως απεσταλμένος των Αφρικανών επισκόπων, για να λάβει συμβουλές από τον Πάπα Αγαπητό Α´ σχετικά με θρησκευτικά θέματα της περιόδου. Όπως οι περισσότεροι χριστιανοί βορειοαφρικανοί της εποχής, ο Λιμπεράτος αντιτίθονταν έντονα στο διάταγμα των του Ιουστινιανού βάσει του οποίου γινόταν προσπάθεια συμβιβασμού με τους Κόπτες και τους Σύριους Χριστιανούς ώστε αυτοί να ενωθούν με την κύρια εκκλησία, ενάντια στις αποφάσεις της συνόδου της Χαλκηδόνας το 451. Μετά από πολλά ταξίδια και προσπάθειες εναντίον του ρεύματος συμφιλίωσης, αποφάσισε να γράψει το Breviarium causae Nestorianorum et Eutychianorum (Σύνοψη σχετικά με τους Νεστοριανούς και τους Ευτυχιανούς) στο οποίο καταδίκαζε τα θρησκευτικά αυτά κινήματα. Το σύγγραμμα αυτό ξεκινά με τη χειροτονία του Νεστόριου το 428, τελειώνει με την Ε´ Οικουμενική Σύνοδο το 553, και αποτελεί σημαντικό τεκμήριο της εποχής καθώς μέσω του κειμένου αυτού διασώζονται πολλές λεπτομέρειες για τα κινήματα αυτά. (el)
- Liberatus de Carthage, dit aussi Liberatus le Diacre (parfois appelé en français Libérat), est un ecclésiastique du VIe siècle, auteur d'une histoire des hérésies nestorienne et monophysite. En 535, il fut délégué auprès du pape Agapet Ier par un concile de la province d'Afrique regroupant deux cent dix-sept évêques. En 545, il s'opposa avec véhémence, comme une grande partie de l'Église de sa province, à l'édit « des Trois Chapitres » promulgué par l'empereur Justinien. Fortement impliqué dans cette querelle, notamment comme ambassadeur des évêques africains, il employa ses loisirs à écrire une histoire des deux hérésies opposées, le nestorianisme et le monophysisme, pour démontrer le manque de fondement de la condamnation des Trois Chapitres. Cet ouvrage est intitulé Breviarium causæ Nestorianorum et Eutychianorum; il raconte la querelle depuis l'intronisation de Nestorius comme patriarche de Constantinople (428) jusqu'au cinquième Concile œcuménique (553). Le texte mentionne la mort du pape Vigile (juin 555), et parle du patriarche Théodose d'Alexandrie, mort en 566, comme d'un homme encore vivant. Ses sources principales sont l'Historia tripartita de Cassiodore, des actes de conciles et des lettres de prélats. (fr)
- Liberatus of Carthage (fl. 6th century) was an archdeacon and the author of an important history of the Nestorian and Monophysite controversies in the 5th- and 6th-century Christian Church. (en)
- Liberatius de Cartago fue el autor de una importante obra histórica conciernente a las controversias monofisita y nestoriana de los siglos V y VI. En el año 535 fue enviado a Roma como legado del Gran Sínodo Nacional Africano de 217 obispos, para consultar al papa Agapito I acerca de varias cuestiones. Como la mayor parte de los africanos del norte, se oponía vehementemente al edicto de Justiniano de los "tres capítulos". Compuso una obra respecto a las dos grandes herejías de su época, intentando mostrar cuan equivocado estaba el edicto de Justiniano. Esta obra se denomina Breviarium causae Nestorianorum et Eutychianorum (Una corta historia de los asuntos de Nestorio y Eutiquiano) y es a menudo mencionado como el Breviarium de Liberatus. El breviarium comienza con la ordenación de Nestorio y termina con el V concilio ecuménico. Utiliza como fuentes la Historia Tripartita de Casiodoro, actas de sínodos y cartas de otros padres de la iglesia de la época. A pesar de sus evidentes sesgos y su indignación contra los monofisitas y los involucrados en la condenación de los 3 capítulos, su historia está muy bien escrita y es una importante fuente para el estudio de estas controversias. (es)
- Liberato de Cartago (em latim: Liberatus; fl. século VI) foi um arcediago e o autor de uma importante história das controvérsias nestoriana e monofisista que abalaram a Igreja Cristã durante os séculos V e VI.. (pt)
- Либерат Карфагенский (лат. Liberatus Carthaginensis) — церковный деятель и писатель VI века. (ru)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)