rdfs:comment
| - Joos de Damhouder (25 November 1507, Bruges – 22 January 1581, Antwerp), also referred to as Joost, Jost, Josse or Jodocus (de) Damhouder, was a jurist from Bruges, in the County of Flanders (then part of the Seventeen Provinces). His writings had a lasting influence on European criminal law. (en)
- Joos de Damhouder, noto anche come Joost, Jost, Josse e in latino come Jodocus (de) Damhouder o Damhouderius (Bruges, 25 novembre 1507 – Anversa, 22 gennaio 1581), è stato un giurista belga di Bruges, nella Contea delle Fiandre (allora parte delle diciassette Province asburgiche).I suoi scritti hanno avuto un'influenza duratura sul diritto penale europeo. (it)
- Joos de Damhouder (Brugge, 25 november 1507 – Antwerpen, 22 januari 1581) was een rechtsgeleerde, auteur en hoger ambtenaar. Zijn naam wordt ook geschreven als Joost Damhouder, Joost De Damhoudere, Iudocus Damhouderius, Judocus Damhouderius, Jodocus Damhouder, Josse de Damhouder, Iodocus Damhouderius, Jodocus Damhouderius, Iodocus Damhovderius, Jodocus Damhovderius, Iosse de Damhoudere, Josse de Damhoudere, Iodoci Damhouderii en Iodoco Damhouderio. (nl)
- Joos de Damhouder, född 1507, död 1581, var en holländsk jurist. Damhouder var rådsherre i Brygge 1533, och blev senare diplomat i kejsar Karl V:s tjänst, senare finanskommissarie och kejserligt råd. Damhouder vann europeisk ryktbarhet genom sitt juridiska författarskap, särskilt genom en framställning av inkvisitionens straffprocessrätt, Praxis rerum criminalium (1555, flera senare upplagor), vilken fick en betydelse jämförlig med Benedikt Carpzov den yngres men senare visat sig till stora delar bestå av kopierat material. (sv)
- Jost Damuderiusz (1507 - 1581) bardziej znany pod nazwiskiem w wersji niemieckiej jako Jodocus Damhouder. Prawnik holenderski, znawca praw miast zachodnich (także miast Belgii i Francji) specjalista miejskiego prawa karnego. Inne dzieło Damuderiusza Pupillorum patrocinium (Ochrona sierot) z 1564 roku wykorzystał Groicki przy układaniu swojej "Obrony wdów i sierot" (1605). W 1567 r. Damuderiusz, również korzystając z pracy Wielanta, opublikował Praxis rerum civilium (Prawo cywilne) - ta praca już nie miała takiego powodzenia. (pl)
|
has abstract
| - Joos de Damhouder (25 November 1507, Bruges – 22 January 1581, Antwerp), also referred to as Joost, Jost, Josse or Jodocus (de) Damhouder, was a jurist from Bruges, in the County of Flanders (then part of the Seventeen Provinces). His writings had a lasting influence on European criminal law. (en)
- Joos de Damhouder, noto anche come Joost, Jost, Josse e in latino come Jodocus (de) Damhouder o Damhouderius (Bruges, 25 novembre 1507 – Anversa, 22 gennaio 1581), è stato un giurista belga di Bruges, nella Contea delle Fiandre (allora parte delle diciassette Province asburgiche).I suoi scritti hanno avuto un'influenza duratura sul diritto penale europeo. (it)
- Joos de Damhouder (Brugge, 25 november 1507 – Antwerpen, 22 januari 1581) was een rechtsgeleerde, auteur en hoger ambtenaar. Zijn naam wordt ook geschreven als Joost Damhouder, Joost De Damhoudere, Iudocus Damhouderius, Judocus Damhouderius, Jodocus Damhouder, Josse de Damhouder, Iodocus Damhouderius, Jodocus Damhouderius, Iodocus Damhovderius, Jodocus Damhovderius, Iosse de Damhoudere, Josse de Damhoudere, Iodoci Damhouderii en Iodoco Damhouderio. (nl)
- Jost Damuderiusz (1507 - 1581) bardziej znany pod nazwiskiem w wersji niemieckiej jako Jodocus Damhouder. Prawnik holenderski, znawca praw miast zachodnich (także miast Belgii i Francji) specjalista miejskiego prawa karnego. Urodził się w Brugii. Studiował prawo w Leuven i Orleanie. W 1533 r. otrzymał doktorat i wrócił do Brugii gdzie rozpoczął praktykę prawniczą. W 1537 r. został wyznaczony radcą prawnym miejskich władz i sprawował tę funkcję do 1550 r. po czym został urzędnikiem miejskiego sądu karnego. W 1552 r. został mianowany przez Marię Habsburg członkiem Rady Finansowej Zjednoczonych Prowincji Niderlandów. Na stanowisku pozostawał do 1575 r. Zmarł w Antwerpii, o sześć lat przeżył żonę z którą miał 3 córki i syna. W 1554 r. ogłosił swoje najsłynniejsze dzieło prawnicze w języku łacińskim pt. Practica rerum criminalium. Okazało się, że praca która przyniosła mu sławę (właściwie było to już II wydanie a po Europie rozprzestrzeniło się III) w dużym stopniu była plagiatem, pochodzącym głównie, ale nie tylko, z niedrukowanego dzieła . Swój początkowy sukces zawdzięczała licznym ilustracjom drzeworytniczym zbrodni i procedur sądowych a zwłaszcza częściowo zaczerpniętym z Włocha Grillandiego Tractatus de hereticis et sortilegiis (1536), opisom technik przesłuchiwania, torturowania i sądzenia czarownic. Damuderiusz zwraca uwagę swoim czytelnikom, że wokół jest wiele czarownic których z braku czujności się nie rozpoznaje i nie ściga a przecież wróżby, zadawanie ziół na miłość itp. praktyki są ewidentną wskazówką czarnoksięstwa. Czarownice przed przesłuchaniem, zaleca golić do gołej skóry i sprawdzać wszystkie naturalne otwory ciała, gdyż tam mogą być ukryte różne amulety, czyniące ciało nieczułym na ból. Książka miała dużą poczytność. W 1616 r. ukazało się jej siódme wydanie. W 1625 r. praca ta, z bliżej nieokreślonych powodów, znalazła się na kościelnym indeksie ksiąg zakazanych, więc w późniejszych wydaniach zmieniono jej tytuł na Praxis rerum criminalium a ostatnie jej wydania nastąpiły w XVIII w. Dzieło zostało przetłumaczone na francuski, flamandzki, niemiecki i w 1620 roku stało się podstawą pruskiego Landrechtu w części karnej. W Polsce w dużej mierze korzystał z niego Bartłomiej Groicki. Groicki również opisuje zalecane przez Damuderiusza sposoby na czarownice lecz wykazuje się dużym sceptycyzmem, zaleca rozsądek i powstrzymanie się od tortur bez ewidentnych dowodów. Inne dzieło Damuderiusza Pupillorum patrocinium (Ochrona sierot) z 1564 roku wykorzystał Groicki przy układaniu swojej "Obrony wdów i sierot" (1605). W 1567 r. Damuderiusz, również korzystając z pracy Wielanta, opublikował Praxis rerum civilium (Prawo cywilne) - ta praca już nie miała takiego powodzenia. (pl)
|