Independence of Panama from Spain was accomplished through a bloodless revolt between 10 November 1821 and 28 November 1821. Seizing the opportunity, when the Spanish governor left Panama to march on rebellious Ecuadorians, led a push for independence. Rebels in the small town of Villa de Los Santos made the first declaration for independence and the movement quickly spread to the capital. Fearing that Spain would retake the country, the rebels quickly joined the Republic of Gran Colombia.
| Attributes | Values |
|---|
| rdf:type
| |
| rdfs:label
| - استقلال بنما عن إسبانيا (ar)
- Independencia de Panamá (es)
- Indépendance du Panama de l'Espagne (fr)
- Independence of Panama from Spain (en)
- Niepodległość Panamy (1821) (pl)
- Independência do Panamá da Espanha (pt)
- Провозглашение независимости Панамы от Испании (ru)
|
| rdfs:comment
| - تم استقلال بنما عن إسبانيا من خلال ثورة غير دموية بين 10 نوفمبر 1821 و28 نوفمبر 1821. اغتنم خوسيه دي فابريجا الفرصة، عندما غادر الحاكم الإسباني بنما للتقدم في مسيرة ضد الإكوادوريين المتمردين، فقاد حملة من أجل الاستقلال. أصدر المتمردون في بلدة فيلا دي لوس سانتوس الصغيرة أول إعلان عن الاستقلال وانتشرت الحركة بسرعة إلى العاصمة. خوفا من أن تستعيد إسبانيا البلاد، سرعان ما انضم المتمردون إلى جمهورية كولومبيا الكبرى. (ar)
- Independence of Panama from Spain was accomplished through a bloodless revolt between 10 November 1821 and 28 November 1821. Seizing the opportunity, when the Spanish governor left Panama to march on rebellious Ecuadorians, led a push for independence. Rebels in the small town of Villa de Los Santos made the first declaration for independence and the movement quickly spread to the capital. Fearing that Spain would retake the country, the rebels quickly joined the Republic of Gran Colombia. (en)
- Провозглашение независимости Панамы от Испании — события 1821 года, приведшие к выходу Панамского перешейка из-под власти испанской короны. (ru)
- A independência do Panamá da Espanha foi realizada por meio de uma revolta sem derramamento de sangue entre 10 de novembro de 1821 e 28 de novembro de 1821. Aproveitando a oportunidade, quando o governador espanhol deixou o Panamá para marchar contra os rebeldes equatorianos, liderou o esforço pela independência. Os rebeldes da pequena cidade de Villa de Los Santos fizeram a primeira declaração de independência e o movimento rapidamente se espalhou pela capital. Temendo que a Espanha retomasse o país, os rebeldes rapidamente se juntaram à Grã-Colômbia. (pt)
- La independencia de Panamá fue el proceso emancipador desarrollado entre el 10 y el 28 de noviembre de 1821 por el cual Panamá rompe los lazos coloniales que existían entre su territorio y el Imperio español, dando así fin a más de 300 años de vida virreinal. El movimiento panameño de independencia de la Corona Española se inició el 10 de noviembre de 1821, con la Independencia de la Villa de Los Santos dirigido por el Coronel Segundo de Villarreal, la cual contó con el respaldo de otras poblaciones como Natá de los Caballeros, Penonomé, Ocú y Parita. (es)
- L’indépendance du Panama par rapport à l'Espagne, est le processus d'émancipation qui se déroule entre le 10 novembre et le 1er décembre 1821 et à l'issue duquel le territoire qui compose le Panama actuel rompt les liens coloniaux qui le lient à l'Empire espagnol, mettant un terme à 320 ans de vie coloniale. Le mouvement panaméen d'indépendance vis-à-vis de la Couronne espagnole débute le 10 novembre 1821 avec l' (es) dirigée par , rapidement imitée par d'autres villes de la province comme Natá, Penonomé, (es) et (es). (fr)
- Niepodległość Panamy od Hiszpanii została oficjalnie ogłoszona 28 listopada 1821 roku. Proces uzyskania niepodległości nie spotkał się z przeciwdziałaniem Hiszpanii i Panama z własnej woli weszła w skład Wielkiej Kolumbii. (pl)
|
| foaf:depiction
| |
| dcterms:subject
| |
| Wikipage page ID
| |
| Wikipage revision ID
| |
| Link from a Wikipage to another Wikipage
| |
| sameAs
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| thumbnail
| |
| date
| |
| fatalities
| |
| goals
| |
| leadfigures
| |
| methods
| |
| place
| |
| result
| - Joining the Republic of Gran Colombia (en)
|
| title
| - Independence of Panama from Spain (en)
|
| has abstract
| - تم استقلال بنما عن إسبانيا من خلال ثورة غير دموية بين 10 نوفمبر 1821 و28 نوفمبر 1821. اغتنم خوسيه دي فابريجا الفرصة، عندما غادر الحاكم الإسباني بنما للتقدم في مسيرة ضد الإكوادوريين المتمردين، فقاد حملة من أجل الاستقلال. أصدر المتمردون في بلدة فيلا دي لوس سانتوس الصغيرة أول إعلان عن الاستقلال وانتشرت الحركة بسرعة إلى العاصمة. خوفا من أن تستعيد إسبانيا البلاد، سرعان ما انضم المتمردون إلى جمهورية كولومبيا الكبرى. (ar)
- Independence of Panama from Spain was accomplished through a bloodless revolt between 10 November 1821 and 28 November 1821. Seizing the opportunity, when the Spanish governor left Panama to march on rebellious Ecuadorians, led a push for independence. Rebels in the small town of Villa de Los Santos made the first declaration for independence and the movement quickly spread to the capital. Fearing that Spain would retake the country, the rebels quickly joined the Republic of Gran Colombia. (en)
- La independencia de Panamá fue el proceso emancipador desarrollado entre el 10 y el 28 de noviembre de 1821 por el cual Panamá rompe los lazos coloniales que existían entre su territorio y el Imperio español, dando así fin a más de 300 años de vida virreinal. El movimiento panameño de independencia de la Corona Española se inició el 10 de noviembre de 1821, con la Independencia de la Villa de Los Santos dirigido por el Coronel Segundo de Villarreal, la cual contó con el respaldo de otras poblaciones como Natá de los Caballeros, Penonomé, Ocú y Parita. Se proclama finalmente la independencia de Panamá el 28 de noviembre de 1821 y acto seguido, decide de manera voluntaria unirse a la Gran Colombia presidida por Simón Bolívar. (es)
- L’indépendance du Panama par rapport à l'Espagne, est le processus d'émancipation qui se déroule entre le 10 novembre et le 1er décembre 1821 et à l'issue duquel le territoire qui compose le Panama actuel rompt les liens coloniaux qui le lient à l'Empire espagnol, mettant un terme à 320 ans de vie coloniale. Le mouvement panaméen d'indépendance vis-à-vis de la Couronne espagnole débute le 10 novembre 1821 avec l' (es) dirigée par , rapidement imitée par d'autres villes de la province comme Natá, Penonomé, (es) et (es). L'indépendance de la province est finalement proclamée le 28 novembre 1821 et dans la foulée le nouveau pays décide de rejoindre volontairement la Grande Colombie de Simón Bolívar en même temps que le Venezuela, l'Équateur et la Nouvelle-Grenade (actuelle Colombie). Trois jours plus tard, le 1er décembre de la même année, l'indépendance de la province de Veragua (qui correspond alors à la moitié occidentale de l'actuel Panama) est proclamée dans la ville de Santiago de Veraguas. La province décide elle aussi de rejoindre la Grande Colombie. Cet épisode de l'histoire panaméenne est présenté par plusieurs historiens comme la seule et unique indépendance du pays, la sécession de 1903, au cours de laquelle, avec l'aide des États-Unis, le Panama quitte la Colombie n'étant considéré que comme une simple « séparation ». (fr)
- Niepodległość Panamy od Hiszpanii została oficjalnie ogłoszona 28 listopada 1821 roku. Proces uzyskania niepodległości nie spotkał się z przeciwdziałaniem Hiszpanii i Panama z własnej woli weszła w skład Wielkiej Kolumbii. Obszar dzisiejszej Panamy na początku XIX wieku zamieszkiwało 72 tysiące mieszkańców. Dzielił się on na prowincje Panamy i Veraguas, które wchodziły w skład Wicekrólestwa Nowej Granady. Podczas gdy w południowoamerykańskiej części wicekrólestwa rozpoczęły się walki niepodległościowe, mieszkańcy przesmyku zachowali spokój. Skłoniło to wicekróla do przeniesienia siedziby z Santa Fe do Panamy w marcu 1812 roku. Wojna dotarła do prowincji w kwietniu 1814 roku, kiedy to siły zbuntowanej Nowej Granady i Wielkiej Brytanii zajęły Porto Belo. Powołały one do życia rząd republikański, który jednak nie miał żadnego oparcia w społeczeństwie. Szybko też przestał istnieć. Klimat polityczny zmienił się na terytorium Panamy w 1821 roku. Zmarł dotychczasowy wicekról Nowej Granady, a jego następcą został liberał i konstytucjonalista, który wkrótce opuścił Panamę i udał się do Ekwadoru. Obowiązki gubernatora przejął Panamczyk – pułkownik . Przygotowania do secesji podjęto w mieście Panama, jednak jako pierwsze zbuntowało się La Villa de Los Santos, które 10 listopada ogłosiło niepodległość od Hiszpanii. Inicjatywę podjętą przez i znalazła naśladowców w miastach takich jak Natá de los Caballeros, Penonomé, i . Decyzję o ogłoszeniu niepodległości w stolicy departamentu podjęło 28 listopada 1821 roku obradujące w ratuszu zgromadzenie obywateli (hiszp. cabildo abierto), w którego skład wchodziło 31 największych właścicieli ziemskich i kupców. Data ta obchodzona jest w Panamie jako święto niepodległości. Decyzja Panamczyków spotkała się z pokojową reakcją dawnej metropolii. Już dwa dni po jej ogłoszeniu, 30 listopada 1812 roku, na wody Zatoki Panamskiej z zadaniem zabrania hiszpańskich żołnierzy wpłynęły okręty Armada Española: fregaty „” i „”. Do zawarcia układu pokojowego doszło 4 stycznia 1822 roku. Ze strony panamskiej podpisywał go awansowany do stopnia generała José de Fábrega, a z hiszpańskiej kapitanowie José de Villegas i . Jednocześnie z zerwaniem zależności od Hiszpanii pojawiła się kwestia dalszych losów Panamy. Rozpatrywanymi możliwościami było dołączenie do jednego z większych państw: Cesarstwa Meksyku, Wielkiej Kolumbii i Republiki Peru. Zaproponowana przez meksykańskiego delegata unia z Cesarstwem, które graniczyło w tym czasie z Panamą od jej zachodniej strony, została przez zgromadzenie odrzucona. Adwokatem związku z Peru był urodzony tam biskup Panamy, za tą propozycją przemawiały silne związki handlowe między oboma terytoriami. Zdecydowano się jednak zachować dawny związek z terenami wchodzącymi w skład Nowej Granady. Liczono na znaczne dochody płynące z transportu towarów między oboma brzegami państwa, dodatkowo Wielką Kolumbię uważano za przyszłą federację państw Ameryki Łacińskiej. Panama weszła w jej skład jako Departament Przesmyku (hiszp. Departamento del Istmo). Panamczycy sformułowali 700-osobowy oddział, który następnie wysłano jako wsparcie Simónowi Bolívarowi walczącemu w Peru. (pl)
- Провозглашение независимости Панамы от Испании — события 1821 года, приведшие к выходу Панамского перешейка из-под власти испанской короны. (ru)
- A independência do Panamá da Espanha foi realizada por meio de uma revolta sem derramamento de sangue entre 10 de novembro de 1821 e 28 de novembro de 1821. Aproveitando a oportunidade, quando o governador espanhol deixou o Panamá para marchar contra os rebeldes equatorianos, liderou o esforço pela independência. Os rebeldes da pequena cidade de Villa de Los Santos fizeram a primeira declaração de independência e o movimento rapidamente se espalhou pela capital. Temendo que a Espanha retomasse o país, os rebeldes rapidamente se juntaram à Grã-Colômbia. (pt)
|
| prov:wasDerivedFrom
| |
| page length (characters) of wiki page
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is Link from a Wikipage to another Wikipage
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
