| rdfs:comment
| - Henri Donnedieu de Vabres (* 8. Juli 1880 in Nîmes; † 14. Februar 1952 in Paris) war französischer Jurist und Richter bei den Nürnberger Prozessen. Er wurde als Sohn eines Großgrundbesitzers und Anwaltes in Nimes geboren. Er studierte Literatur- und Rechtswissenschaften in Montpellier und Paris. Seit 1924 lehrte Donnedieu de Vabres Strafrecht und Vergleichende Rechtswissenschaften an der Universität in Paris. Nach dem Zweiten Weltkrieg wirkte er als oberster französischer Richter beim Nürnberger Militärgerichtshof mit. 1947 wurde er neben und Raphael Lemkin in die Expertenkommission zur Ausarbeitung der Konvention über die Verhütung und Bestrafung des Völkermordes berufen. (de)
- Henri Donnedieu de Vabres (8 de julio de 1880 - 1952) fue un magistrado francés que sirvió como juez titular del tribunal de Juicios de Núremberg después de la Segunda Guerra Mundial, encargados de juzgar a los líderes nazis y sus organizaciones. (es)
- Henri Donnedieu de Vabres, né le 8 juillet 1880 à Nîmes et mort 14 février 1952 à Paris 6e, est un professeur de droit français, qui a été l'un des quatre juges titulaires du procès de Nuremberg en 1945. (fr)
- Henri Donnedieu de Vabres (Nîmes, 8 luglio 1880 – Parigi, 14 febbraio 1952) è stato un giurista francese che ha preso parte ai processi di Norimberga dopo la seconda guerra mondiale. È stato il principale giudice francese durante il procedimento, con Robert Falco come suo sostituto. (it)
- 앙리 돈디유 드 바브르(Henri Donnedieu de Vabres, 1880년 7월 8일 - 1952년 2월 14일)는 2차 대전 이후 뉘른베르크 재판에 참여한 법학자이다. 님 출신이다. (ko)
- アンリ・ドヌデュー・ド・ヴァーブル（Henri Donnedieu de Vabres、1880年7月8日 - 1952年2月14日）は、フランス人の法学者であり、ロベール・ファルコとフランス人としてニュルンベルク裁判の裁判官をつとめた。 (ja)
- Анри Доннедьё де Вабр (фр. Henri Donnedieu de Vabres; 8 июля 1880, Ним — 14 февраля 1952, Париж) — французский юрист, судья; руководил курсом гражданского судопроизводства в Университете Монпелье (1914), профессор уголовного права в Парижском университете и директор Парижского института криминологии. Являлся главным французским судьёй во время Нюрнбергского процесса (1945—1946); консультант при составлении текста конвенции ООН «о предупреждении геноцида». (ru)
- Henri Donnedieu de Vabres (8. července 1880, Nîmes – 14. února 1952, Paříž) byl francouzský profesor práva a soudce během Norimberského procesu. Před začátkem Norimberského procesu působil Henri Donnedieu de Vabres jako profesor trestního práva na Pařížské univerzitě. V Norimberku byl hlavním francouzským soudcem. Jako soudce odmítal obviněné odsuzovat za spiknutí za účelem vedení války. Nesouhlasil také s odsouzením generála Alfreda Jodla a jeho stanovisko bylo později citováno německým denacifikačním soudem, který Jodla 28. února 1953 plně rehabilitoval. (cs)
- Henri Donnedieu de Vabres (8 July 1880 – 14 February 1952) was a French jurist who took part in the Nuremberg trials after World War II. He was the primary French judge during the proceedings, with Robert Falco as his alternate. Donnedieu was born in Nîmes. Prior to the war, he had campaigned for the concept of an International Criminal Court while serving as a professor of Criminal Law at the University of Paris. He also became director of the Paris Institute of Criminology. Later in 1947, he would again submit his idea before the United Nations' . Donnedieu died in Paris in 1952. (en)
- Professor Henri Donnedieu de Vabres (Nîmes, 8 juli 1880 – Parijs, 14 februari 1952) was een Franse rechter tijdens de Processen van Neurenberg. Hij werd professor aan de rechtenfaculteit van de Universiteit van Parijs. In 1928 schreef hij zijn boek les principes modernes du droit pénal international (De moderne principes van het internationale strafrecht). Van dit werk is in 2005 een nieuwe uitgave verschenen, 'vanwege de verrassende actualiteit'. In 1945 werd hij namens Frankrijk rechter bij de Processen van Neurenberg. Zijn kleinzoon was van 2004 tot 2007 minister van Cultuur in Frankrijk. (nl)
- Henri Donnedieu de Vabres, född 8 juli 1880 i Nîmes, död 1952 i Paris, var en fransk professor i juridik. Före andra världskriget propagerade han, medan han tjänstgjorde som professor vid universitetet i Paris, för inrättandet av en internationella brottmålsdomstolen. Senare blev Jodl postumt frikänd 1953 av en västtysk denazifieringsdomstol under vilken rättegång de Vabres uttalanden citerades. Frikännandet revs dock upp senare samma år. (sv)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)