| rdfs:comment
| - Aplicada als vaixells l'expressió navegar a la capa indica la tècnica de lluitar contra el vent i les ones procurant reduir la velocitat i orientant les veles i el timó de manera que el rumb del vaixell sigui el més aproat possible. Navegar a la capa, posar-se a la capa, aguantar-se a la capa, anar a la capa, són les expressions marineres tradicionals per a designar aquesta tècnica de navegació. (ca)
- Beidrehen ist ein Manöver eines Wasserfahrzeugs zum Zwecke der Verlangsamung oder des Anhaltens in einer möglichst ruhigen Lage. Ist diese Lage erreicht, spricht man vom Beiliegen des Fahrzeuges. Beigedreht wird, um Personen oder Gegenstände von einem Fahrzeug zu einem anderen zu übernehmen, um über Bord gegangene Personen oder Gegenstände aufzunehmen, um stürmisches Wetter mit starkem Wind und hohem Wellengang abzuwettern oder auch um seemännische oder medizinische Arbeiten bei möglichst ruhiger Schiffslage zu erledigen. (de)
- Pôr à capa ou pôr ao través é uma mareação que permite imobilizar um veleiro com as velas desfraldadas apresentando o costado ao vento, pela amura o que o vai pôr a descair. (pt)
- 頂風緩行或稱頂風緩航 ，是一種操作帆船的技術，方法是將船舵與風帆依據當時風向，同時固定於某一方位，目的是減緩帆船向前航行的速度，並使船身不會因風力或其他因素而移動。 這項技術通常在船員欲等待下一個航行時機，如等候適合潮汐、相反風向、較大風速時使用，也可在船上人力不足或是僅有一名船員的情況下，提供人員有閒暇時間到甲板下方，處理其他事務，例如午休。 另外，本術語也可使用在描述船隻處於低航速或停止的狀態，例如美國海岸防衛隊在執法水域可依照美國法典第89章，要求受檢船隻「停船」（Heaving to）來進行執法動作。 (zh)
- En náutica, capa (acuartelado) es el estado en el que se halla una buque de vela después de maniobrar convenientemente según las circunstancias, para mantenerse en el mar casi parado lo más proa al viento posible. La ejecución de la maniobra se expresa con las frases hacer capa y ponerse a la capa, más usada la última. Levantar la capa denota la acción de que el buque, puesto el rumbo conveniente, tome arrancada y vuelva a marchar avante. Cuando el barco puesto a la capa lleva bastante salida para poder gobernar se dice capa corrida. (es)
- In sailing, heaving to (to heave to and to be hove to) is a way of slowing a sailing vessel's forward progress, as well as fixing the helm and sail positions so that the vessel does not have to be steered. It is commonly used for a "break"; this may be to wait for the tide before proceeding, or to wait out a strong or contrary wind. For a solo or shorthanded sailor it can provide time to go below deck, to attend to issues elsewhere on the boat or to take a meal break. It is also used as a storm tactic. (en)
- Mettre à la cape consiste, pour un navire à voile ou à moteur, à régler son cap et sa vitesse par rapport au vent, à la mer et à la houle, de manière à réduire ses mouvements de roulis et de tangage. Lorsque le navire est à la cape, le vent et la mer arrivent généralement par le travers avant, la vitesse est réduite ou limitée à la dérive due au vent ; le navire ne lutte plus contre les mouvements de la mer mais se laisse porter par elle. Cette allure est utilisée essentiellement dans le mauvais temps, pour limiter les efforts sur la coque ou au gréement, pour permettre à l'équipage de se reposer ou de s'alimenter ou pour effectuer des travaux qui demandent une certaine stabilité du navire. Cette allure peut éventuellement être conservée jusqu'au retour à des conditions plus clémentes, à c (fr)
- Bijdraaien of bijgedraaid liggen van een schip is het ongeveer dwarsuit, 'zijwaarts' varen van een schip. Het schip vaart dwarsuit erg langzaam door de grote weerstand. Het verliest zo weinig hoogte. Er is wel helling, maar de rolbeweging is traag. Een motorschip draait bij door de motor nagenoeg stil te zetten, het roerblad naar loef te zetten en zoveel motorvermogen te geven als nodig is voor de gewenste koers en zeegang. Op een zeilschip staat daarvoor een voorzeil bak en het achterste zeil bij. Het roerblad staat zoveel naar loef als nodig is voor de gewenste zeegang en koers. (nl)
- Stawanie w dryf – manewr żeglarski polegający na zatrzymaniu jednostki pływającej na otwartej wodzie (np. przy sfalowanej powierzchni wody i wietrze, gdy nie można użyć kotwicy, ani też dowiązać jednostki np. do boi lub innej większej jednostki pływającej). Manewru tego dokonuje się poprzez specyficzne ustawienie żagla i steru w takiej kombinacji, która będzie wykorzystywała energię wywołującą dryf (zarówno wiatru jak i wody) do ruchów wahadłowych jednostki w poprzek kierunku dryfu. (pl)
- Дрейф су́дна (дрийф) (от нидерл. drijven — «отклоняться от курса, дрейфовать») — смещение (снос) судна с линии курса под влиянием ветра. Дрейф характеризуют углом между линией пути и линией истинного курса, для измерения этой величины применяют дрейфомер.
* Снос стоящего на якоре судна под влиянием ветра или течения, когда якорь ползёт по грунту
* Снос неуправляемого судна под влиянием ветра и течения Вредное (а у берега и опасное) явление в силу возможности выноса судна на мелководье или скалистый берег. (ru)
- Att ligga bi betyder att, oftast i hårt väder, ligga stilla på öppet vatten med fören eller bogen mot vinden och minimal segelyta, oftast genom att backa med något segel medan andra segel drar. Ibland används något oriktigt termen dreja bi (ursprungligen med betydelsen att lova upp). Då man lägger bi kan man antingen sträva efter att bibehålla minimal eller låta fartyget driva med vinden. Också motorbåtar kan sägas ligga bi då de på motsvarande sätt ligger stilla med fören mot vinden, då med motorns hjälp, eller vilken farkost som helst med hjälp av drivankare. (sv)
- Дрейф (через російське посередництво від нід. drijven — «пересуватися, рухатися»; або від англ. і нід. drift, нім. Drift) — знесення судна з лінії його курсу під впливом вітру, а також переміщення судна під впливом вітру або течії (на ходу або на якорі). Дрейф судна враховують при зчисленні шляху судна. У ширшому сенсі слова дрейф — переміщення за вітром або течією без допомоги будь-якого рушія (весел, вітрил, двигуна). Для орієнтації судна в дрейфі проти вітру застосовується плавучий якір — парусиновий конус або вітрило, закріплені на довгому древку за бортом. (uk)
|
| has abstract
| - Aplicada als vaixells l'expressió navegar a la capa indica la tècnica de lluitar contra el vent i les ones procurant reduir la velocitat i orientant les veles i el timó de manera que el rumb del vaixell sigui el més aproat possible. Navegar a la capa, posar-se a la capa, aguantar-se a la capa, anar a la capa, són les expressions marineres tradicionals per a designar aquesta tècnica de navegació. (ca)
- Beidrehen ist ein Manöver eines Wasserfahrzeugs zum Zwecke der Verlangsamung oder des Anhaltens in einer möglichst ruhigen Lage. Ist diese Lage erreicht, spricht man vom Beiliegen des Fahrzeuges. Beigedreht wird, um Personen oder Gegenstände von einem Fahrzeug zu einem anderen zu übernehmen, um über Bord gegangene Personen oder Gegenstände aufzunehmen, um stürmisches Wetter mit starkem Wind und hohem Wellengang abzuwettern oder auch um seemännische oder medizinische Arbeiten bei möglichst ruhiger Schiffslage zu erledigen. (de)
- In sailing, heaving to (to heave to and to be hove to) is a way of slowing a sailing vessel's forward progress, as well as fixing the helm and sail positions so that the vessel does not have to be steered. It is commonly used for a "break"; this may be to wait for the tide before proceeding, or to wait out a strong or contrary wind. For a solo or shorthanded sailor it can provide time to go below deck, to attend to issues elsewhere on the boat or to take a meal break. It is also used as a storm tactic. The term is also used in the context of vessels under power and refers to bringing the vessel to a complete stop. For example, in waters over which the United States has jurisdiction the Coast Guard may, under 14 U.S.C. §522, demand that a boat "heave to" in order to enforce federal laws. (en)
- En náutica, capa (acuartelado) es el estado en el que se halla una buque de vela después de maniobrar convenientemente según las circunstancias, para mantenerse en el mar casi parado lo más proa al viento posible. La ejecución de la maniobra se expresa con las frases hacer capa y ponerse a la capa, más usada la última. Levantar la capa denota la acción de que el buque, puesto el rumbo conveniente, tome arrancada y vuelva a marchar avante. Se dice facha y pairo si la maniobra de ponerse a la capa tiene por objeto hacer que el barco quede inmóvil o que en gran modo disminuya su andar para ponerse al habla con otro, esperar a la embarcación con la que se navega o para otra comisión o servicio cualquiera; y propiamente capa se ejecuta porque, habiendo mucha mar y ser muy fuerte el viento y contrario a la derrota de la nave, se hace imposible barloventear virando de vuelta y vuelta. Diferentes son los modos empleados para ponerse y aguantarse a la capa, que varían según la mayor o menor fuerza del viento, y sobre todo, según las propiedades marineras del barco, pero esencialmente consiste la maniobra en ceñir el viento de la vuelta más conveniente con el aparejo dispuesto de modo que se aguante el buque en el punto donde se encuentre, haciendo el menor camino posible y sin caer mucho sotavento. Si bien no hay reglas fijas y constantes para ponerse a la capa con toda clase de barcos y estados del viento y de la mar, conviene tener presente que cuando el buque tiene el centro de gravedad muy bajo, tiene mayor estabilidad. Pero siendo menor su propensión a orzar y más violentos sus balances, se expone a un desarbolo. En tales casos conviene capear con velas altas, para aguantar el barco y tenerlo más sosegado, haciéndole sumergir más y escorar, con lo cual partirá al puño con más facilidad. Si el centro de gravedad está muy elevado, el barco tiene poca estabilidad, escora mucho, tiene propensión a partir al puño y aguanta menos velas. En tal caso capeará bien con velas bajas y sus movimientos de balance serán muy suaves. Cuando la mar es arbolada, la capa con velas bajas presenta el gran inconveniente de que las velas se quedan fácilmente sin viento por interponerse las olas, con lo que disminuye la salida del buque, y por consiguiente tiene éste mal gobierno, y está muy expuesto a atravesarse a la mar y sufrir grandes averías. Para evitar esto deberá procurarse que baje el centro de gravedad, lo cual podrá conseguirse echando a la bodega cuantos pesos sean posible de los que hay sobre cubierta, quitando pesos altos de la arboladura, arriando vergas, calando masteleros, e incluso despasando los cabos de maniobra que sean necesarios. En todos los caso conviene aliviar de peso las cabezas del buque para que no trabaje en la capa, y correr pesos hacia las amuradas para disminuir las oscilaciones. También debe procurarse llevar la cantidad de vela necesaria, para que llevando salida abata menos hacia sotavento. Si el buque va muy calado de popa, conviene llevar vela a proa para que se sumerja esta parte del barco, pues la popa hace que sea mayor la resistencia lateral y el buque tiene propensión a la arribada. Estando a la capa es necesario poner el timón todo a orza, pues las olas que chocan con la proa hace que ésta gire hacia sotavento. Cuando el barco puesto a la capa lleva bastante salida para poder gobernar se dice capa corrida. La capa sin ninguna vela se llama capa seca, a palo seco o a la bretona, y a ella se apela cuando hay velas que alargar por haberse rifado. para ello se bracean en cruz las vergas de proa y por sotavento las de popa, colocando el timón a la misma banda. El esfuerzo del viento en las vergas de popa en la disposición en que están, hará orzar el buque ayudando al timón. Este método es casi impracticable, pues padece considerablemente el casco y la arboladura, los balances son muy fuertes y malo el gobierno, por lo que no se emplea sino habiendo poca mar y cuando las circunstancias a ello obligan, por no ser factible recurrir a otro modo de capear. Se llaman velas de capa las dispuestas para servir cuando se está a la capa, que son fuertes y muy reforzadas. Las que usualmente tienen los veleros son trinquetilla y mesana, y algunos llevan también mayor de capa. (es)
- Mettre à la cape consiste, pour un navire à voile ou à moteur, à régler son cap et sa vitesse par rapport au vent, à la mer et à la houle, de manière à réduire ses mouvements de roulis et de tangage. Lorsque le navire est à la cape, le vent et la mer arrivent généralement par le travers avant, la vitesse est réduite ou limitée à la dérive due au vent ; le navire ne lutte plus contre les mouvements de la mer mais se laisse porter par elle. Cette allure est utilisée essentiellement dans le mauvais temps, pour limiter les efforts sur la coque ou au gréement, pour permettre à l'équipage de se reposer ou de s'alimenter ou pour effectuer des travaux qui demandent une certaine stabilité du navire. Cette allure peut éventuellement être conservée jusqu'au retour à des conditions plus clémentes, à condition que le vent ne pousse pas le navire vers des dangers. Sur un voilier, la cape peut se prendre avec les voiles hissées en laissant la voile d'avant bordée à contre et en choquant la grand-voile : on parle alors de cape courante. Quand le vent forcit encore, on passe à la cape sèche consistant à laisser le bateau dériver travers au vent et aux vagues à sec de toile (c’est-à-dire sans qu'aucune voile ne soit hissée) en amarrant la barre. La cape peut être tenue jusqu'à une certaine force de mer qui dépend des caractéristiques du navire et de sa taille. Au-delà les vagues rendent cette allure intenable : le navire doit se « mettre en fuite » c’est-à-dire naviguer aux allures portantes poussé par le vent mais en tentant de contrôler sa vitesse (pour ne pas sancir) et sa direction (pour ne pas se mettre travers à la lame). (fr)
- Bijdraaien of bijgedraaid liggen van een schip is het ongeveer dwarsuit, 'zijwaarts' varen van een schip. Het schip vaart dwarsuit erg langzaam door de grote weerstand. Het verliest zo weinig hoogte. Er is wel helling, maar de rolbeweging is traag. Een motorschip draait bij door de motor nagenoeg stil te zetten, het roerblad naar loef te zetten en zoveel motorvermogen te geven als nodig is voor de gewenste koers en zeegang. Op een zeilschip staat daarvoor een voorzeil bak en het achterste zeil bij. Het roerblad staat zoveel naar loef als nodig is voor de gewenste zeegang en koers. Bij zware zeegang draait een motorschip bij om de loods aan boord te nemen. Met een bijgelegd schip is het haalbaarder geworden om een man overboord aan boord te nemen. De vaart is gering, het is laag en aan lij is het water wat afgevlakt. Als stormtactiek voor jachten is bijdraaien een van de meest toegepaste. Het kan ook snel: men trekt de zeilen strak voor hoog aan de wind en gaat overstag. Daarna moet het grootzeil gevierd en het roerblad naar loef. Het jacht ligt meestal het best bijgedraaid op ongeveer 60 graden van de wind. Bijdraaien is ook een wachttactiek, bijvoorbeeld om het daglicht af te wachten bij het aanlopen van een haven. (nl)
- Stawanie w dryf – manewr żeglarski polegający na zatrzymaniu jednostki pływającej na otwartej wodzie (np. przy sfalowanej powierzchni wody i wietrze, gdy nie można użyć kotwicy, ani też dowiązać jednostki np. do boi lub innej większej jednostki pływającej). Manewru tego dokonuje się poprzez specyficzne ustawienie żagla i steru w takiej kombinacji, która będzie wykorzystywała energię wywołującą dryf (zarówno wiatru jak i wody) do ruchów wahadłowych jednostki w poprzek kierunku dryfu. W rzeczywistości zatrzymanie jednostki podczas postawienia jej w dryf jest pozorne, gdyż porusza się ona cały czas z kierunkiem dryfu, jednakże jej prędkość jest niewielka. Stawanie w dryfie wykonuje się w różnych celach, np. aby cała załoga (lub jej większość) mogła się spotkać razem nie zajęta bieżącymi obowiązkami (np. na czas spożycia posiłku w spokojnych warunkach), dla uprawiania innych zajęć (np. wędkarstwa, nurkowania), dla przepuszczenia innej jednostki, podjęcia z wody rozbitka lub wyłowienia z niej innej rzeczy, na czas spotkania dwóch jednostek na otwartej wodzie, a także dla wykonania niezbędnych napraw bez dobijania do brzegu. Manewrem podobnym do stawania w dryfie jest sztormowanie, czyli bardzo powolne płynięcie pod wiatr i fale przy tak silnie wzburzonej wodzie, że nie można płynąć w zamierzonym kierunku, mające zabezpieczyć jednostkę przed wywróceniem. (pl)
- Pôr à capa ou pôr ao través é uma mareação que permite imobilizar um veleiro com as velas desfraldadas apresentando o costado ao vento, pela amura o que o vai pôr a descair. (pt)
- Дрейф су́дна (дрийф) (от нидерл. drijven — «отклоняться от курса, дрейфовать») — смещение (снос) судна с линии курса под влиянием ветра. Дрейф характеризуют углом между линией пути и линией истинного курса, для измерения этой величины применяют дрейфомер.
* Снос стоящего на якоре судна под влиянием ветра или течения, когда якорь ползёт по грунту
* Снос неуправляемого судна под влиянием ветра и течения Вредное (а у берега и опасное) явление в силу возможности выноса судна на мелководье или скалистый берег. Чтобы дрейфующее судно было ориентировано носом против ветра применяют плавучий якорь.Плавучий якорь внешне выглядит как парашют, аналогичен по принципу действия, изготавливают из ткани. Спускают за борт и закрепляют на канате на носу судна. Лечь в дрейф на парусном судне означает расположить паруса так, чтобы можно было, не бросая якоря, удержать судно на месте. Для этого одни паруса располагают так, как при ходе в бейдевинд, другие же ставят против ветра. Судно при этом то ходит вперёд (восходит к ветру), то пятится назад (нисходит под ветер); кроме того, его подаёт немного лагом, то есть перпендикулярно к килю под ветер. Лечь в дрейф под парусом можно в любой ветер. Примечательно, что в наиболее сложных условиях, при свежем ветре судно ведет себя спокойно, так как крен — не большой, а полный курс и малая скорость позволяют судну не «замываться» волнами. Дрейфовать значит перемещаться по ветру или течению без помощи парусов, двигателя или иного движителя. Для того, чтобы сняться с дрейфа, достаточно потравить наветренный стаксель-шкот и поставить стаксель на место, выбрав шкот с подветра. (ru)
- Att ligga bi betyder att, oftast i hårt väder, ligga stilla på öppet vatten med fören eller bogen mot vinden och minimal segelyta, oftast genom att backa med något segel medan andra segel drar. Ibland används något oriktigt termen dreja bi (ursprungligen med betydelsen att lova upp). Då man lägger bi kan man antingen sträva efter att bibehålla minimal eller låta fartyget driva med vinden. Också motorbåtar kan sägas ligga bi då de på motsvarande sätt ligger stilla med fören mot vinden, då med motorns hjälp, eller vilken farkost som helst med hjälp av drivankare. Med segelbåtar lägger man bi med dragande storsegel och back i focken, enklast genom att gå över stag utan att släppa på fockskotet. Med råseglare kan man ligga bi exempelvis med förstängstagsegel, sviktat stor undre märssegel och krysstagsegel. Förutom som nödåtgärd i alltför hård vind kan man lägga bi för en tillfällig vilostund eller då man annars inte vill göra fart. En båt som ligger bi följer vågorna mycket mjukare än en båt på kryss och kräver inte nödvändigtvis att någon aktivt styr den. (sv)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
