| rdfs:comment
| - Le trésor des Guelfes est un ensemble de quarante-quatre pièces conservées au Musée des arts décoratifs de Berlin. Cet ensemble composé de reliquaires, de croix, de pièces d’orfèvrerie provient de la cathédrale de Brunswick, lieu de sépulture des ducs Welf (forme francisée : Guelfe). Parmi les pièces d'orfèvrerie figure la croix des Guelfes en or. (fr)
- Skarb Welfów lub Skarbiec Welfów (niem. Welfenschatz) – zbiór średniowiecznych dzieł sztuki złotniczej, część historycznego skarbca katedry Świętych Błażeja, Jana Chrzciciela i Tomasza Becketta w dolnosaksońskim Brunszwiku. Swoją nazwę skarbiec zawdzięcza dynastii Welfów, której Brunszwik był główną siedzibą, przedstawiciele tegoż rodu ofiarowali brunszwickiej świątyni poszczególne dary złotnicze, głównie relikwiarze. Od XVI w. do 1929 roku Skarb znajdował się pod opieką książąt z dynastii Welfów. Dzieła ze Skarbu Welfów, choć obecnie rozproszone w muzeach w Niemczech i Stanach Zjednoczonych, tworzą jeden z najcenniejszych dawnych zespołów dzieł złotniczych, zarówno pod względem ilości, jakości artystycznej oraz wartości historycznej. (pl)
- La Velfa trezoro (germane Welfenschatz) estas kolektaĵo de mezepoka eklezia artaĵo, originale rezervita en la Katedralo de Brunsvigo en Braunschweig, Germanio. Plimulto de la objektoj estis forportita el la katedralo en la 17-a jarcento kaj dissemitaj en la 1930-aj jaroj.La trezoro prenas sian nomon de la Velfoj, princa familio de Brunsvigo-Luneburgo.La Velfa trezoro estis transigita de la Katedralo de Brunsvigo al posedo de Johano Frederiko, duko de Brunsvigo-Luneburgo, en 1671, kaj restis en la Kortega Kapelo ĉe Hanovro ĝis 1803.
*
*
*
*
* Kupola relikvujo, fino de la 12-a jarcento
* (eo)
- Der Welfenschatz ist der ehemalige Reliquienschatz der Stiftskirche St. Blasius’ und St. Johannis des Täufers, des heutigen Braunschweiger Doms, beziehungsweise der Großteil des Schatzes, der nach 1945 in den Besitz der deutschen öffentlichen Hand übergegangen ist. Beim Schatz handelt es sich um kunsthandwerkliche Gegenstände, die in der Zeit zwischen dem 11. und dem 15. Jahrhundert gefertigt wurden, größtenteils um Goldschmiedearbeiten. Als Welfenschatz wird er erst nach 1866 bezeichnet, als er sich im Privatbesitz der exilierten Familie der Welfen befand, deren Vorfahren ihn einst dem Dom gestiftet hatten. (de)
- The Guelph Treasure (German: Welfenschatz) is a collection of medieval ecclesiastical art originally housed at Brunswick Cathedral in Braunschweig, Germany. The Treasure takes its name from the princely House of Guelph (German: Welf) of Brunswick-Lüneburg. In October 1929, the Treasure, consisting of 82 pieces, was sold by the former Duke of Brunswick to a consortium of Jewish art dealers. In 1935, in the Netherlands, they sold its major portion to agents of Hermann Göring, the second most powerful man in Nazi Germany. (en)
- Il tesoro dei Guelfi o anche tesoro Guelfo (in tedesco Welfenschatz) è una collezione di arte ecclesiastica medievale originariamente ospitata nella collegiata dei Santi Biagio e Giovanni Battista oggi cattedrale a Braunschweig, in Germania. Il tesoro è composto principalmente da lavori di oreficeria tra l'XI e il XV secolo. È noto come Welfenschatz solo dal 1866, quando divenne di proprietà privata della famiglia esiliata dei Welfen, ossia i Guelfi, eponimi della fazione politica guelfa, i cui antenati lo avevano donato alla cattedrale. (it)
|
| has abstract
| - La Velfa trezoro (germane Welfenschatz) estas kolektaĵo de mezepoka eklezia artaĵo, originale rezervita en la Katedralo de Brunsvigo en Braunschweig, Germanio. Plimulto de la objektoj estis forportita el la katedralo en la 17-a jarcento kaj dissemitaj en la 1930-aj jaroj.La trezoro prenas sian nomon de la Velfoj, princa familio de Brunsvigo-Luneburgo.La Velfa trezoro estis transigita de la Katedralo de Brunsvigo al posedo de Johano Frederiko, duko de Brunsvigo-Luneburgo, en 1671, kaj restis en la Kortega Kapelo ĉe Hanovro ĝis 1803. En 1929 Ernesto Aŭgusto, la lasta reginta duko de Brunsvigo, vendis 82 objektojn al konsorcio de Frankfurtaj artaĵaj komercistoj Saemy Rosenberg, Isaak Rosenbaum, Julius Falk Goldschmidt kaj Zacharias Hackenbroch. Artaĵoj el la trezoro estis ekspoziciitaj en Usono, en 1930–31. La Cleveland Museum of Art aĉetis naŭ artaĵojn kaj pliaj estis venditaj al aliaj muzeoj kaj privataj kolektistoj. En 1934, la restantaj 40 artaĵoj de la kolektaĵo, kiuj estis retenitaj fare de pluraj german-judaj art-komercistoj de Frankfurt, estis aĉetitaj je 4,25 milionoj da imperia germana marko fare de en nomo de la ŝtato Prusio, dum ĉefministro Hermann Göring kaj estis ekspoziciitaj en Berlino. Tiuj nun estas ekspoziciataj en en Berlino. Ili estis deklaritaj nacia kultura heredaĵo en februaro de 2015.
* Evangeliaro de Henriko la Leono montranta Henrikon la Leonon kaj Matilda Plantaĝeneto ( en Wolfenbüttel)
* Relikvujo kun dentoj de Sankta Johano la Baptisto, rok-kristalo ĉ. 1000, Egipto, orokovrita arĝento 1375–1400, Braunschweig, Germanio (Art Institute of Chicago)
* Relikvujo estas kunmetita de gotikaj arkitekturaj elementoj, kiel pintigitaj apogiloj kaj turo, sur kiu staras malgranda figuro de Sankta Johano la Baptisto. Kvankam anstataŭigaĵo, la vitra cilindro tenas la originalan relikvon: fingra osto, laŭdire de sankta Johano la Baptisto, en ora tenujo. Ĉi tiu relikvo iam estis parto de la Velfa trezoro amasigita de la dukoj de Brunsvigo, komenciĝanta en la 11-a jarcento (The Nelson-Atkins Museum of Art, Kansas City, Missouri USA)
* Portebla altaro de grafino Gertrude, iom post 1038, el la Velfa trezoro, Germanio, Malsupra Saksio, oro, emajlo, porfiro, gemoj, perloj, nielo (Cleveland Museum of Art)
* Kupola relikvujo, fino de la 12-a jarcento
* Velfa kruco (Berlino) (eo)
- Der Welfenschatz ist der ehemalige Reliquienschatz der Stiftskirche St. Blasius’ und St. Johannis des Täufers, des heutigen Braunschweiger Doms, beziehungsweise der Großteil des Schatzes, der nach 1945 in den Besitz der deutschen öffentlichen Hand übergegangen ist. Beim Schatz handelt es sich um kunsthandwerkliche Gegenstände, die in der Zeit zwischen dem 11. und dem 15. Jahrhundert gefertigt wurden, größtenteils um Goldschmiedearbeiten. Als Welfenschatz wird er erst nach 1866 bezeichnet, als er sich im Privatbesitz der exilierten Familie der Welfen befand, deren Vorfahren ihn einst dem Dom gestiftet hatten. In der Zeit des Nationalsozialismus ging der Schatz, der mittlerweile von den Welfen an ein Konsortium von Kunsthändlern verkauft worden war, unter umstrittenen Umständen in das Eigentum des preußischen Staates über, nach dem Zweiten Weltkrieg in das der Stiftung Preußischer Kulturbesitz. Versuche der Kunsthändler-Erben, den Schatz wiederzuerlangen, scheiterten. In Deutschland sprach sich die Limbach-Kommission gegen die Rückgabe aus, da es sich beim Schatz nicht um Raubkunst handle, und in den USA lehnte der Supreme Court die Zuständigkeit der US-Gerichte für eine Rückforderungsklage ab. (de)
- The Guelph Treasure (German: Welfenschatz) is a collection of medieval ecclesiastical art originally housed at Brunswick Cathedral in Braunschweig, Germany. The Treasure takes its name from the princely House of Guelph (German: Welf) of Brunswick-Lüneburg. In October 1929, the Treasure, consisting of 82 pieces, was sold by the former Duke of Brunswick to a consortium of Jewish art dealers. In 1935, in the Netherlands, they sold its major portion to agents of Hermann Göring, the second most powerful man in Nazi Germany. After World War II, the art dealers' heirs unsuccessfully sought the restitution of the treasure. In Germany, the , a government advisory body, found that there were no grounds for restitution, and in the U.S., the Supreme Court ruled in the 2021 case Germany v. Phillipp that the U.S. courts had no jurisdiction over the restitution claims. (en)
- Le trésor des Guelfes est un ensemble de quarante-quatre pièces conservées au Musée des arts décoratifs de Berlin. Cet ensemble composé de reliquaires, de croix, de pièces d’orfèvrerie provient de la cathédrale de Brunswick, lieu de sépulture des ducs Welf (forme francisée : Guelfe). Parmi les pièces d'orfèvrerie figure la croix des Guelfes en or. (fr)
- Il tesoro dei Guelfi o anche tesoro Guelfo (in tedesco Welfenschatz) è una collezione di arte ecclesiastica medievale originariamente ospitata nella collegiata dei Santi Biagio e Giovanni Battista oggi cattedrale a Braunschweig, in Germania. Il tesoro è composto principalmente da lavori di oreficeria tra l'XI e il XV secolo. È noto come Welfenschatz solo dal 1866, quando divenne di proprietà privata della famiglia esiliata dei Welfen, ossia i Guelfi, eponimi della fazione politica guelfa, i cui antenati lo avevano donato alla cattedrale. L'appellativo in lingua italiana come "tesoro Guelfo", benché ricorrente, è quindi improprio o comunque fraintendibile, poiché l'aggettivo "guelfo" è da riferire alla famiglia eponima e non alla fazione. L'accezione maiuscola "Guelfo" anziché "guelfo" in minuscolo è senz'altro più corretta e permette di ovviare all'equivoco almeno nella forma scritta, benché in realtà la traduzione più corretta in assoluto dovrebbe essere semplicemente "tesoro dei Welfen". Durante il nazismo, il tesoro fu interamente venduto dai Welfen a un consorzio di mercanti d'arte ebrei e, dopo ulteriori dispersioni, divenne proprietà dello stato prussiano in una controversa trattativa orchestrata da Hermann Göring. Dopo la seconda guerra mondiale divenne infine proprietà della Fondazione del patrimonio culturale prussiano, che lo gestisce tuttora. I tentativi degli eredi mercanti d'arte di riottenere il tesoro fallirono sia nella procedura legale tedesca, sia in quella statunitense, intentate rispettivamente nel 2003 e nel 2015. Allo stesso modo, nessuna richiesta di restituzione da parte della città di Braunschweig è mai stata accolta. Quel che rimane oggi in Germania del tesoro è conservato soprattutto presso il Kunstgewerbemuseum di Berlino, il resto è sparso in varie collezioni museali del mondo, e svariati pezzi sono perduti o irrintracciabili. (it)
- Skarb Welfów lub Skarbiec Welfów (niem. Welfenschatz) – zbiór średniowiecznych dzieł sztuki złotniczej, część historycznego skarbca katedry Świętych Błażeja, Jana Chrzciciela i Tomasza Becketta w dolnosaksońskim Brunszwiku. Swoją nazwę skarbiec zawdzięcza dynastii Welfów, której Brunszwik był główną siedzibą, przedstawiciele tegoż rodu ofiarowali brunszwickiej świątyni poszczególne dary złotnicze, głównie relikwiarze. Od XVI w. do 1929 roku Skarb znajdował się pod opieką książąt z dynastii Welfów. Dzieła ze Skarbu Welfów, choć obecnie rozproszone w muzeach w Niemczech i Stanach Zjednoczonych, tworzą jeden z najcenniejszych dawnych zespołów dzieł złotniczych, zarówno pod względem ilości, jakości artystycznej oraz wartości historycznej. (pl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
