| rdfs:comment
| - Elimiotis or Elimeia (Ancient Greek: Ἐλιμιώτις or Ἐλιμία or Ἐλίμεια) was a region of Upper Macedonia that was located along the Haliacmon river. The capital of Elimiotis was Aiani, located in the modern municipality of Kozani, Western Macedonia. It was bordered by Orestis and Eordaea in the north, Pieria in the east, Perrhaebia/Thessaly in the south and Parauaea in the west, and was inhabited by the Greek tribe of Elimiotes (Ancient Greek: Ἐλιμιῶται). In earlier times, it was independent and the Derdas family ruled the local kingdom from its capital Aiane. However, later it lost its independence and by 355 BC, Elimiotis was part of the kingdom of Macedon. (en)
- Elimiotis atau Elimeia (bahasa Yunani Kuno: Ἐλιμιώτις or Ἐλιμία or Ἐλίμεια) adalah sebuah wilayah di Makedonia Hulu yang berada di sepanjang Sungai Haliakmon. Wilayah ini berbatasan dengan dan di utara, di timur, /Thessalia di selatan, dan di barat. Elimiotis dihuni oleh suku Elimiotes (bahasa Yunani Kuno: Ἐλιμιῶται). Pada zaman kuno, wilayah ini berdiri sendiri dan keluarga menguasainya dari ibu kotanya di . Namun, wilayah ini jatuh ke tangan Kerajaan Makedonia Kuno pada tahun 355 SM. (in)
- L’Élimée ou Élimiotis ou Élimiotide (en grec ancien Ἐλιμία ou Ἐλίμεια / Elimía ou Elimeia) est une région de Macédoine antique. (fr)
- Элимея (др.-греч. Ἐλίμεια), также Элимиотида (др.-греч. Ἐλιμιώτις), также Элимия (др.-греч. Ἐλιμία) — историческая область Верхней Македонии. (ru)
- Elimea (o Elimeia segons Estrabó o Elimiotis segons Flavi Arrià) (en grec antic Ελίμεια) fou un districte del sud-oest de Macedònia limitat per Eòrdia i Piera o Pieira i arribava per l'oest fins al Pindos. El riu principal era el Haliacmon. Va ser poblada pels elimeis o elimiots, però fou conquerida pels reis de Macedònia, i va constituir una regió estratègica perquè comunicava amb Epir i amb Tessàlia degut als nombrosos passos que hi portaven. El país va conservar els seus prínceps. Un príncep de nom Derdas apareix durant la guerra d'Esparta contra Olint. (ca)
- Η Ελίμεια ή Ελιμιώτις ή Ελιμία ήταν αρχαία χώρα της Άνω Μακεδονίας, που όφειλε το όνομά της στους κατοίκους της, τους λεγόμενους (ή Αιάνες). Εκτεινόταν στο λεκανοπέδιο του μέσου ρου του Αλιάκμονα μέχρι τα Καμβούνια και το Τιτάριο όρος, δηλαδή στο γεωγραφικό χώρο που καταλαμβάνουν σήμερα ο νομός Γρεβενών και ο Δήμος Βοϊου. Συνόρευε νότια και νοτιοδυτικά με τη Θεσσαλία (περιοχές Περραιβίας και Τυμφαίας), ανατολικά με την Πιερία, βόρεια και βορειοδυτικά με την Εορδαία και την Ορεστίδα αντίστοιχα, και δυτικά με την Ηπειρωτική Παραυαία, όπως μαρτυρεί η τοπογραφική διάταξη των αρχαίων φρουρίων και ακροπόλεων. (el)
- Elimiotis (altgriechisch Ελιμιώτις), auch Elimeia (Ελιμεία) genannt, bezeichnete in der Antike jene gebirgige Landschaft Griechenlands, die sich in dem Bogen des Flusses Aliakmonas erhebt. Dieser Fluss und mit ihm der markiert zugleich die Ost-, Süd- und Westgrenze dieser Landschaft. Heute gehört sie dem Gemeindebezirk von Kozani im Regionalbezirk Kozani in der Region Westmakedonien an. Einige namhafte Gefährten Alexanders des Großen waren Angehörige der Fürstenfamilien des obermakedonischen Hochlandes. In seinem Heer war eine Taxis der Pezhetairoi aus Kriegern der Elimiotis zusammengesetzt. (de)
- Elimia (o Elimea o Elimiotis) (griego: Ελίμεια) fue un distrito del suroeste del Reino de Macedonia, en la Alta Macedonia, cuyas fronteras eran Eordea al este, Oréstide al norte, Pieria al oeste y Perrebia al sur. Alcanzaba por el oeste hasta el monte Pindo. El río principal era el Haliacmón. Fue poblado por los elimiotas, y conquistado por los reyes de Macedonia en el siglo IV a. C. Bajo el Imperio romano fue incluida en la cuarta región de Macedonia.
* Datos: Q1329498 (es)
- L'Elimiotide o Elimea (greco: Ἐλίμεια) era un'antica regione della Macedonia posta nella parte sud-ovest, fra la Pieria e l'Orestide. Geograficamente la regione era posta fra il Monte Pindo a ovest ed il medio e alto corso del fiume Aliacmone. La più importante città della regione era Aiani. L'area occupata dall'antica regione oggi appartiene alla prefettura greca di Kozani. (it)
- Elimeja lub Elimeotis (gr.: Ἐλίμεια, Elímeia) – starożytna kraina i królestwo w górnej Macedonii zamieszkałe przez plemię Elimeotów (gr.: οἱ Ἐλιμιῶται, oἱ Elimiōtai), graniczące z na południu, z Pierią na wschodzie, z Tymfają na południowym zachodzie, z Orestis na północnym zachodzie oraz z Eordają na północy. W miejscowości Kozani znaleziono groby z końca VI w. p.n.e., w którym były dwie bransolety i srebrna czara zawierająca jedną z najstarszych inskrypcji w Macedonii: „święta [własność] Ateny w Megarze”. Elimeoci mieli swego króla i lokalną dynastię oraz mówili zachodnim dialektem języka greckiego. W początkowym okresie Elimeja była politycznie związana z epirockim plemieniem Molossów, dzięki czemu mogła korzystać z ich zimowych pastwisk nadmorskich nizin. W późniejszym okresie była cz (pl)
|
| has abstract
| - Elimea (o Elimeia segons Estrabó o Elimiotis segons Flavi Arrià) (en grec antic Ελίμεια) fou un districte del sud-oest de Macedònia limitat per Eòrdia i Piera o Pieira i arribava per l'oest fins al Pindos. El riu principal era el Haliacmon. Va ser poblada pels elimeis o elimiots, però fou conquerida pels reis de Macedònia, i va constituir una regió estratègica perquè comunicava amb Epir i amb Tessàlia degut als nombrosos passos que hi portaven. El país va conservar els seus prínceps. Un príncep de nom Derdas apareix durant la guerra d'Esparta contra Olint. Sota domini romà Elimea va ser inclosa a la quarta regió de Macedònia. Hi havia una ciutat anomenada Elimea on el rei Perseu de Macedònia, el 170 aC, va revistar les seves forces. És probablement la moderna Unitat perifèrica de Grevenà. (ca)
- Η Ελίμεια ή Ελιμιώτις ή Ελιμία ήταν αρχαία χώρα της Άνω Μακεδονίας, που όφειλε το όνομά της στους κατοίκους της, τους λεγόμενους (ή Αιάνες). Εκτεινόταν στο λεκανοπέδιο του μέσου ρου του Αλιάκμονα μέχρι τα Καμβούνια και το Τιτάριο όρος, δηλαδή στο γεωγραφικό χώρο που καταλαμβάνουν σήμερα ο νομός Γρεβενών και ο Δήμος Βοϊου. Συνόρευε νότια και νοτιοδυτικά με τη Θεσσαλία (περιοχές Περραιβίας και Τυμφαίας), ανατολικά με την Πιερία, βόρεια και βορειοδυτικά με την Εορδαία και την Ορεστίδα αντίστοιχα, και δυτικά με την Ηπειρωτική Παραυαία, όπως μαρτυρεί η τοπογραφική διάταξη των αρχαίων φρουρίων και ακροπόλεων. Η Ελίμεια αποτελούσε αυτόνομο βασίλειο από μια τοπική αριστοκρατία, μέχρι την ένωση του με το Μακεδονικό Βασίλειο, ως ημιαυτόνομη επαρχία επί Αλεξάνδρου Α', μια μορφή επικυριαρχίας όπως η Ορεστίδα και η Λυγκηστίδα. Αργότερα προσαρτήθηκε οριστικά στο Μακεδονικό βασίλειο το 355 π.Χ. από τον Φίλιππο Β', αποτελώντας μια από τις δυτικές επαρχίες του. Ο Φίλιππος Β' είχε ως δεύτερη σύζυγο, την κόρη του , την , (δηλαδή: Αγαπημένη) και κατοικούσε στα βασιλικά ανάκτορα του Φιλίππου. Στην εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ασία κατά των Περσών, οι φάλαγγες του μακεδονικού στρατού αποτελούνταν τάξεις πεζών από ομοεθνείς Μακεδόνες. Υπήρχε έτσι η που είχε περίπου 1.500 άνδρες. Από τα 500 περίπου συνολικά ανθρωπωνύμια (ελληνικά, ρωμαϊκά κ.ά. : θεοφόρα, μυθολογικά, ιστορικά κλπ.) που απαντούν σε επιγραφές της Δυτικής Μακεδονίας το υψηλότερο ποσοστό (42%) απαντά στην αρχαία Ελιμιώτιδα. Επίσης, στην ίδια φυλετική περιοχή μαρτυρούνται, από επιγραφές και αρχαιολογικά ευρήματα (ανάγλυφα κλπ.), οι περισσότερες λατρευόμενες θεότητες και τόποι λατρείας (20 θεότητες και 22 τόποι λατρείας) από ολόκληρη τη Δυτική Μακεδονία. Πρόκειται για τις λατρείες του Δία και της Ήρας, του Ασκληπιού, του Ποσειδώνα, του Ερμή, του Πλούτωνα, του Διόνυσου, του Ηρακλή, της Άρτεμης, της Αφροδίτης και της Αμφιτρίτης. Τέλος, η Ελιμιώτιδα αποτελούσε, στα ρωμαϊκά (αυτοκρατορικά) χρόνια, το σπουδαιότερο μεταλλευτικό κέντρο (χαλκού και σιδήρου) της Δυτικής Μακεδονίας, όπως μαρτυρούν πολυάριθμα ίχνη (καμινεύματα) μεταλλευτικών εργασιών στους ανατολικούς πρόποδες της Πίνδου και συγκεκριμένα στο σημερινό νομό Γρεβενών (σημ. χωριά Ανάβρυτα, Σαμαρίνα, Αβδέλλα, Μοναχίτι). Πρωτεύουσα της Ελιμίας χώρας ήταν η Αιάνη (ή Αίανα). Βρίσκεται τοποθετημένη σε απόσταση περίπου 1,5 χλμ από τη σημερινή Αιανή. Οι ανασκαφές έφεραν στο φως πολυτελείς ιδιωτικές κατοικίες, αγάλματα, βασιλικούς τάφους και δημόσια κτήρια. Άλλη σημαντική πόλη ήταν η Ελίμεια και κατά Αρριανόν Ελύμα Την αναφέρει τόσο ο Θουκυδίδης όσο και ο Στράβων. Άλλες πόλεις ήταν: ιι Φυλακές, η Εράτυρα, η πολιτεία κ.ά. (el)
- Elimiotis (altgriechisch Ελιμιώτις), auch Elimeia (Ελιμεία) genannt, bezeichnete in der Antike jene gebirgige Landschaft Griechenlands, die sich in dem Bogen des Flusses Aliakmonas erhebt. Dieser Fluss und mit ihm der markiert zugleich die Ost-, Süd- und Westgrenze dieser Landschaft. Heute gehört sie dem Gemeindebezirk von Kozani im Regionalbezirk Kozani in der Region Westmakedonien an. In der Antike grenzten an Elimiotis im Westen und Südwesten die epirotischen Landschaften Paraueia und Tymphaia, im Süden und Osten die thessalischen Landschaften Perrhaibia und Pieria. Im Norden bei dem Ort Siatista grenzte Elimiotis an Orestis, mit der sie zusammen mit Eordaia, Lynkestis und Pelagonien die obermakedonischen Bezirke bildete. Bedeutende Ortschaften von Elimiotis waren und Elimeia. Thukydides zufolge war Elimiotis neben der Lynkestis die Urheimat der Makedonen, die von dort aus in die fruchtbaren, am thermaischen Golf gelegenen Niederlande expandierten. Laut Strabon aber hätte das Volk der Elimiotai, wie auch das der Orestai und der Pelagonen, der Volksgruppe der Epiroten angehört und sei erst nachträglich in den Stammesverband der Makedonen assimiliert wurden. Die makedonische Herrschaft über die Elimiotis wird im 5. vorchristlichen Jahrhundert, ab der Regierungszeit Alexanders I. greifbar, da das ab diesem Zeitraum existierende Fürstenhaus mit dem Königshaus verwandt war, wenn nicht gar von diesem abstammte. Nachdem die Fürsten der Elimiotis zunächst ihre Unabhängigkeit gegenüber den Makedonenkönigen zu verteidigen suchten, gerieten sie spätestens zu Zeiten Amyntas’ III. unter deren Oberhoheit. Bezeichnend dafür ist eine der ersten Ehen König Philipps II. mit , der Schwester des letzten bekannten Fürsten, Derdas III. Dessen Gefangennahme im zweiten olynthischen Krieg scheint Philipp II. als Vorwand genommen zu haben um Elimiotis, wie auch die anderen Landschaften Orestis, Lynkestis, Tympheia und Eordaia, zur Gänze dem Königtum zu unterwerfen. Angehörige der Fürstenfamilien wurden nun zur Ausbildung und Erziehung an den Königshof in Pella geschickt, wo sie als Geiseln für die Loyalität ihrer Familien zu bürgen hatten und um selbst ideologisch an das Königshaus gebunden zu werden. Einige namhafte Gefährten Alexanders des Großen waren Angehörige der Fürstenfamilien des obermakedonischen Hochlandes. In seinem Heer war eine Taxis der Pezhetairoi aus Kriegern der Elimiotis zusammengesetzt. (de)
- Elimia (o Elimea o Elimiotis) (griego: Ελίμεια) fue un distrito del suroeste del Reino de Macedonia, en la Alta Macedonia, cuyas fronteras eran Eordea al este, Oréstide al norte, Pieria al oeste y Perrebia al sur. Alcanzaba por el oeste hasta el monte Pindo. El río principal era el Haliacmón. Fue poblado por los elimiotas, y conquistado por los reyes de Macedonia en el siglo IV a. C. Constituyó una región estratégica para la comunicación con el Epiro y con Tesalia, debido a los numerosos pasos de montaña de su territorio que llegaban hasta estas regiones. Elimia conservó sus propios príncipes tras la conquista macedonia. Uno de ellos llamado Derdas jugó su papel durante la guerra de Esparta contra Olinto. Bajo el Imperio romano fue incluida en la cuarta región de Macedonia. Eane fue la capital, y existió una ciudad denominada Elimea, donde el rey macedonio Perseo, en 170 a. C., pasó revista a sus tropas. Probablemente es la moderna Grevenó.
* Datos: Q1329498 (es)
- Elimiotis or Elimeia (Ancient Greek: Ἐλιμιώτις or Ἐλιμία or Ἐλίμεια) was a region of Upper Macedonia that was located along the Haliacmon river. The capital of Elimiotis was Aiani, located in the modern municipality of Kozani, Western Macedonia. It was bordered by Orestis and Eordaea in the north, Pieria in the east, Perrhaebia/Thessaly in the south and Parauaea in the west, and was inhabited by the Greek tribe of Elimiotes (Ancient Greek: Ἐλιμιῶται). In earlier times, it was independent and the Derdas family ruled the local kingdom from its capital Aiane. However, later it lost its independence and by 355 BC, Elimiotis was part of the kingdom of Macedon. (en)
- Elimiotis atau Elimeia (bahasa Yunani Kuno: Ἐλιμιώτις or Ἐλιμία or Ἐλίμεια) adalah sebuah wilayah di Makedonia Hulu yang berada di sepanjang Sungai Haliakmon. Wilayah ini berbatasan dengan dan di utara, di timur, /Thessalia di selatan, dan di barat. Elimiotis dihuni oleh suku Elimiotes (bahasa Yunani Kuno: Ἐλιμιῶται). Pada zaman kuno, wilayah ini berdiri sendiri dan keluarga menguasainya dari ibu kotanya di . Namun, wilayah ini jatuh ke tangan Kerajaan Makedonia Kuno pada tahun 355 SM. (in)
- L’Élimée ou Élimiotis ou Élimiotide (en grec ancien Ἐλιμία ou Ἐλίμεια / Elimía ou Elimeia) est une région de Macédoine antique. (fr)
- L'Elimiotide o Elimea (greco: Ἐλίμεια) era un'antica regione della Macedonia posta nella parte sud-ovest, fra la Pieria e l'Orestide. Geograficamente la regione era posta fra il Monte Pindo a ovest ed il medio e alto corso del fiume Aliacmone. In antichità la regione era abitata da una popolazione detta Elimei o Elimioti, ma successivamente fu governata dai macedoni. Dopo la conquista romana della regione, successiva alla terza guerra macedone, la regione costituì, insieme all'Epiro, e all'Illiria la quarta fra le repubbliche in cui fu suddivisa la Macedonia.In seguito divenne parte della provincia romana di Macedonia. La più importante città della regione era Aiani. L'area occupata dall'antica regione oggi appartiene alla prefettura greca di Kozani. (it)
- Элимея (др.-греч. Ἐλίμεια), также Элимиотида (др.-греч. Ἐλιμιώτις), также Элимия (др.-греч. Ἐλιμία) — историческая область Верхней Македонии. (ru)
- Elimeja lub Elimeotis (gr.: Ἐλίμεια, Elímeia) – starożytna kraina i królestwo w górnej Macedonii zamieszkałe przez plemię Elimeotów (gr.: οἱ Ἐλιμιῶται, oἱ Elimiōtai), graniczące z na południu, z Pierią na wschodzie, z Tymfają na południowym zachodzie, z Orestis na północnym zachodzie oraz z Eordają na północy. W miejscowości Kozani znaleziono groby z końca VI w. p.n.e., w którym były dwie bransolety i srebrna czara zawierająca jedną z najstarszych inskrypcji w Macedonii: „święta [własność] Ateny w Megarze”. Elimeoci mieli swego króla i lokalną dynastię oraz mówili zachodnim dialektem języka greckiego. W początkowym okresie Elimeja była politycznie związana z epirockim plemieniem Molossów, dzięki czemu mogła korzystać z ich zimowych pastwisk nadmorskich nizin. W późniejszym okresie była częściowo niezależna od Macedonii. Stolicą królestwa było miasto Ajane (Aiani), które jest lokalizowane około 20 km na południe od miasta Kozani w północnej części doliny rzeki Aliakmon (Haliakmon). Obecnie Ajane jest miastem w północnej Grecji, prefekturze Kozani i na obrzeżu zachodniej Macedonii. Elimeja razem z Tymfają, Orestis, Linkos, Eordają, Pelagonią i Derriopią tworzyła starożytną górną (tj. górzystą) Macedonię. Rodzima dynastia rządziła Elimeją do r. 348 p.n.e., kiedy to państwo zostało wcielone do Macedonii. Z tej dynastii królewskiej wywodził Antygon I Jednooki, wódz Aleksandra Macedońskiego, król Azji oraz założyciel dynastii Antygonidów. Był on wnukiem Machatasa, młodszego brata Derdasa III, ostatniego króla Elimei. (pl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
