| rdfs:comment
| - في نظرية التحليل النفسي الكلاسيكية لفرويد.. يعتبر حافز الموت هو الحافز نحو الموت والتدمير الذاتي. تم اقتراحها في الأصل من قبل سابينا سبييلراين في بحثها «الدمار كسبب للمجئ إلى الوجود» عام 1912 والذي تناوله سيغموند فرويد عام 1920 في مقالة «ما وراء مبدأ اللذة». وقد ترجم هذا المفهوم على أنه «معارضة بين الأنا أو غرائز الموت أو الغرائز الجنسية أو غرائز الحياة». حافز الموت يعارض إيروس والميل نحو البقاء، والانتشار، والجنس، وغيرها من المحركات الإبداعية المبتكرة للحياة. (ar)
- Mit dem Todestrieb führte Sigmund Freud einen seiner umstrittensten Begriffe in die Theorie der Psychoanalyse ein. Der Todestrieb – oft auch im Plural die Todestriebe – bildet den Gegenpol zu den Lebenstrieben (Eros). Freud selbst betonte, dass es sich bei seinen Überlegungen zum Todestrieb um „weitausholende Spekulation“ handelte. Später wurde dieser Trieb oft auch als Thanatos bezeichnet (mit der Gegenüberstellung „Eros und Thanatos“), wobei hier der griechische Todesgott Thanatos als Namensgeber fungierte. (de)
- Dalam klasik, naluri maut (bahasa Jerman: Todestrieb) adalah terhadap kematian dan penghancuran diri. Naluri tersebut pertama kali dicetuskan oleh Sabina Spielrein dalam Makalah "Destruction as the Cause of Coming Into Being" (Die Destruktion als Ursache des Werdens) pada 1912, yang kemudian dikutip oleh Sigmund Freud pada 1920 dalam . (in)
- 죽음 충동(destrudo 또는 death drive, 독일어: Todestrieb 토데스트리프[*])은 지그문트 프로이트가 제창한 정신분석학 용어로 죽음으로 향하려는 욕구다. 타나토스(Thanatos)도 동의어로 죽음의 신인 타나토스의 신화에 유래한다. (ko)
- デストルドー（英語: destrudoまたはdeath drive、ドイツ語：Todestrieb （トーデストリープ））とは、ジークムント・フロイトの提唱した精神分析学用語で、死へ向かおうとする欲動のこと。タナトス（英語: Thanatos）もほぼ同義で、死の神であるタナトスの神話に由来する。 (ja)
- Влече́ние к сме́рти, инсти́нкт сме́рти, или та́натос (от др.-греч. θάνατος «смерть») — понятие психоанализа, открытое как феномен Сабиной Шпильрейн и введённое в оборот Зигмундом Фрейдом. Фрейд затем концептуализирует понятие, которое служит в его работах для обозначения наличия в живом организме стремления к восстановлению первичного (неживого, неорганического) состояния. Противопоставляется влечению к жизни. В некоторых случаях отождествляется с агрессивным влечением или же энергией мортидо. (ru)
- Прагнення смерті, інстинкт смерті, або танатос (грец. Θάνατος — «смерть») — поняття психоаналізу, відкрите як феномен Сабіною Шпільрейн і введене в обіг Зигмундом Фрейдом. Фрейд потім концептуалізує поняття, яке служить в його роботах для позначення наявності в живому організмі прагнення до відновлення первинного (неживого, неорганічного) стану. Протиставляється потягу до життя. У деяких випадках ототожнюється з агресивним потягом або ж енергією мортідо. (uk)
- Les pulsions de vida ―en alemany, Lebenstrieb o Lebenstriebe, en singular i plural, respectivament― i la seua contrapartida, les pulsions de mort ―en alemany, Todestrieb o Todestriebe―, són les dues categories de pulsions que Sigmund Freud diferencià en Més enllà del principi de plaer (1920). És un dualisme en què es proposen com a contràries ―però inseparablement unides―, d'una banda, el conjunt de totes les pulsions que fins llavors havia estudiat Freud (pulsions sexuals i d'autoconservació), englobades en el nom d'Eros, i d'altra banda, la pulsió de mort, definida com la tendència dels éssers vius a la tornada a un estat inert, inorgànic. Aquesta darrera pulsió (o categoria de pulsions, si es vol distingir entre les pulsions agressives i destructives dirigides al propi individu i les bo (ca)
- Pud smrti, někdy nazývaný jako Thanatos, se vyznačuje agresivitou a destruktivní tendencí proti sobě samotnému nebo vůči ostatním. Může se projevovat sadismem nebo masochismem. Podle Sigmunda Freuda, zakladatele psychoanalýzy, je to jeden z hlavních pudů, stejně jako pud života (Erós), který má ve své psychice každý člověk. Přesto, že oba tyto pudy jdou proti sobě a bojují spolu, zároveň se vzájemně prolínají a kombinují. Jejich souboj nakonec ukončuje smrt jednotlivce, čímž Thanatos vítězí nad Erósem. Protože všechny pudy vyvěrají z nevědomého id, snaží se je korigovat převážně vědomé ego a superego. Koncepci pudu smrti Freud představil v roce 1920 po zkušenostech z první světové války. Zabývali se jím mimo jiné také francouzský psychoanalytik Jacques Lacan a rakouská psycholožka Melanie (cs)
- In classical Freudian psychoanalytic theory, the death drive (German: Todestrieb) is the drive toward death and destruction, often expressed through behaviors such as aggression, repetition compulsion, and self-destructiveness. It was originally proposed by Sabina Spielrein in her paper "Destruction as the Cause of Coming Into Being" (Die Destruktion als Ursache des Werdens) in 1912, which was then taken up by Sigmund Freud in 1920 in Beyond the Pleasure Principle. This concept has been translated as "opposition between the ego or death instincts and the sexual or life instincts". In Pleasure Principle, Freud used the plural "death drives" (Todestriebe) much more frequently than the singular. (en)
- Las pulsiones de vida ―en alemán, Lebenstrieb o Lebenstriebe, en singular y plural, respectivamente― y su contrapartida, las pulsiones de muerte ―en alemán, Todestrieb o Todestriebe―, son las dos categorías de pulsiones que Sigmund Freud diferenció en su obra Más allá del principio de placer (1920), en el contexto de su segunda tópica. (es)
- Popęd śmierci, Tanatos, destrudo, mortido – według psychoanalizy Freuda są dwa główne popędy sterujące motywacjami człowieka: popęd życia i popęd śmierci, destrukcji. Obydwie motywacje bardzo silnie wpływają na osobowość człowieka. Popęd życia charakteryzuje się głęboką chęcią do życia, pozytywną motywacją, optymistycznym spojrzeniem na otaczającą rzeczywistość; pragnieniem egzystencji i działania. Popęd śmierci zaś charakteryzuje się chęcią śmierci, chociaż niekoniecznie negatywnym nastawieniem do otoczenia. Wyczekiwanie na dzień, w którym może nadejść długo oczekiwana śmierć jest jak uwieńczenie drogi niosącej wiele wyzwań i działań. Ludzie przejawiający popęd śmierci potrafią osiągnąć bardzo imponujące wyniki swojego działania, sukcesy, nagrody i niekiedy uznanie otoczenia. Popęd śmierc (pl)
- Pulsão de morte (em alemão: Todestrieb), também conhecida como Tânato, é um termo introduzido pelo psicanalista austríaco Sigmund Freud em 1920. Na teoria psicanalítica freudiana clássica, a pulsão de morte é a pulsão em direção à morte e à autodestruição. Foi originalmente proposta por Sabina Spielrein em seu artigo "Destruição como a causa do surgimento" (Die Destruktion als Ursache des Werdens) em 1912, que foi então adotada por Sigmund Freud em 1920 na obra "Além do Princípio do Prazer". Este conceito foi traduzido como "oposição entre os instintos do ego ou da morte e os instintos sexuais ou de vida". Em "Além do Princípio do Prazer", Freud usou o plural "pulsões de morte" (Todestriebe) com muito mais frequência do que no singular. (pt)
- Dödsdrift (thanatos) är en psykoanalytisk term som härrör från Sigmund Freuds driftteori. Den avser ett tänkt behov hos människan till att vara dödsbejakande genom att antingen vara självdestruktiv eller destruktiv mot andra. Energin som var kopplad till dödsdriften kallades ibland av Freud för destrudo. Melanie Klein ansåg att dödsdriften måste vändas mot andra objekt än den egna personen, och även Freud ansåg att masochism i psykisk eller sexuell bemärkelse var en form av störd dödsdrift. En störd sammanblandning av dödsdrift och libido kallas i psykoanalysen också för . (sv)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)