| rdfs:comment
| - The Conversion of Chełm Eparchy, which occurred from January to May 1875, refers to the generally forced conversion of the Ukrainian Catholic Eparchy of Chełm–Belz, the last of the original Ruthenian Uniate eparchy in the Russian Empire, which was centered in the city of Chełm (Kholm) in Congress Poland, to the Russian Orthodoxy. (en)
- La Conversion de l'Éparchie de Chełm désigne la conversion généralement forcée de l'éparchie de Chełm (qui était auparavant uniate, ralliée à l'église catholique romaine) à la foi orthodoxe. Elle a été réalisée en mai 1875. (fr)
- Likwidacja unickiej diecezji chełmskiej i jej przyłączenie do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego – nastąpiły w 1875 po trwającej od momentu stłumienia powstania styczniowego kampanii prowadzonej przez carską administrację zaboru rosyjskiego. W momencie kasaty diecezji w Imperium Rosyjskim ostatecznie przestał istnieć Kościół unicki, zaś jego wiernych zmuszono do konwersji na prawosławie. Likwidacja diecezji chełmskiej stanowiła konsekwencję antyunickiej polityki kolejnych carów, uważających katolików obrządku wschodniego za prawosławnych zmuszonych do przyjęcia jurysdykcji papieskiej, którzy jak najszybciej powinni ją opuścić, przyjmując rosyjskie wyznanie państwowe. Działalność carskiej administracji na Chełmszczyźnie wpisywała się również w szerzej zakrojoną politykę rusyfikacyjną. (pl)
|
| has abstract
| - The Conversion of Chełm Eparchy, which occurred from January to May 1875, refers to the generally forced conversion of the Ukrainian Catholic Eparchy of Chełm–Belz, the last of the original Ruthenian Uniate eparchy in the Russian Empire, which was centered in the city of Chełm (Kholm) in Congress Poland, to the Russian Orthodoxy. (en)
- La Conversion de l'Éparchie de Chełm désigne la conversion généralement forcée de l'éparchie de Chełm (qui était auparavant uniate, ralliée à l'église catholique romaine) à la foi orthodoxe. Elle a été réalisée en mai 1875. (fr)
- Likwidacja unickiej diecezji chełmskiej i jej przyłączenie do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego – nastąpiły w 1875 po trwającej od momentu stłumienia powstania styczniowego kampanii prowadzonej przez carską administrację zaboru rosyjskiego. W momencie kasaty diecezji w Imperium Rosyjskim ostatecznie przestał istnieć Kościół unicki, zaś jego wiernych zmuszono do konwersji na prawosławie. Likwidacja diecezji chełmskiej stanowiła konsekwencję antyunickiej polityki kolejnych carów, uważających katolików obrządku wschodniego za prawosławnych zmuszonych do przyjęcia jurysdykcji papieskiej, którzy jak najszybciej powinni ją opuścić, przyjmując rosyjskie wyznanie państwowe. Działalność carskiej administracji na Chełmszczyźnie wpisywała się również w szerzej zakrojoną politykę rusyfikacyjną. Oficjalną likwidację diecezji chełmskiej poprzedziła kampania oczyszczania obrządku unickiego z elementów o pochodzeniu łacińskim, jakie pojawiły się w nim wskutek bliskich kontaktów między unicką a rzymskokatolicką ludnością Chełmszczyzny. Zreformowano również unickie seminarium duchowne, upodabniając je do szkół prawosławnych tego samego szczebla działających w Rosji, ograniczono kompetencje biskupa chełmskiego w stosunku do proboszczów i konsystorza, dokonano przebudów świątyń w duchu architektury rosyjskiej. Znaczącą rolę w realizacji polityki państwowej odegrali duchowni uniccy sprowadzeni z Galicji, moskalofile i uczestnicy ruchu obrzędowego, chętnie wdrażający w swoich parafiach polecenia rosyjskiej administracji. W ostatniej fazie przygotowań do likwidacji diecezji, gdy parafie unickie zmuszono do wykorzystywania w nabożeństwach rytu Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, na Chełmszczyźnie i Podlasiu doszło do zamieszek na tle wyznaniowym. Unici domagali się zachowania dotychczasowych obrzędów i niewprowadzania prawosławia. Akty biernego i czynnego oporu trwały przez cały rok 1874 i początek 1875. Protesty tłumiło wojsko rosyjskie; w styczniu 1875 w Drelowie i Pratulinie oddziały oddały strzały do broniących dostępu do cerkwi unitów, zabijając kilkanaście osób i raniąc dalszych kilkadziesiąt. Dalszych kilkaset uczestników zajść trafiło do więzień i na zesłanie w głąb Rosji. W 1875 Świątobliwy Synod Rządzący ogłosił oficjalne przyłączenie 267 parafii unickiej diecezji chełmskiej do eparchii chełmsko-warszawskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Oznaczało to włączenie do Kościoła prawosławnego ok. 260 tys. wiernych. W oficjalnej retoryce władz decyzja ta była umotywowana wolą samych unitów. Równocześnie 29 byłych parafii unickich nadal bojkotowało cerkwie prawosławne. W latach 1905–1909, po wejściu w życie aktu tolerancyjnego, od 57 tys. do 170 tys. wiernych prawosławnych zamieszkujących ziemię chełmską opuściło Rosyjski Kościół Prawosławny, przechodząc na katolicyzm obrządku łacińskiego. Przy dotychczasowym wyznaniu pozostało ok. 200 tys. osób, przede wszystkim na ziemi chełmskiej i tomaszowskiej. (pl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
