The Coastal Monastery of St. Sergius (Сергиева Приморская пустынь) is a Russian Orthodox monastery in the coastal settlement of Strelna near St. Petersburg. It used to be one of the richest monasteries of the Russian Empire and formerly contained seven churches as well as many chapels.
| Attributes | Values |
|---|
| rdf:type
| |
| rdfs:label
| - Coastal Monastery of Saint Sergius (en)
- Nadmorska Pustelnia Trójcy Świętej i św. Sergiusza z Radoneża (pl)
- Сергиева Приморская пустынь (ru)
|
| rdfs:comment
| - The Coastal Monastery of St. Sergius (Сергиева Приморская пустынь) is a Russian Orthodox monastery in the coastal settlement of Strelna near St. Petersburg. It used to be one of the richest monasteries of the Russian Empire and formerly contained seven churches as well as many chapels. (en)
- Свя́то-Тро́ицкая Се́ргиева Примо́рская пу́стынь (Троице-Сергиева пустынь) — мужской монастырь (пустынь) Санкт-Петербургской епархии, сейчас формально находится на территории посёлка Стрельна, ныне в черте города Санкт-Петербурга. Основан в 1734 году; до 1918 года имел статус первоклассной обители; с 1819 до 1834 год находился в ведении петербургских викариев — епископов Ревельских. Примыкающий к пустыни посёлок Сергиево с одноимённой железнодорожной станцией в 1918 году переименован в посёлок Володарский (ныне исторический район Сергиево). В 2010 году железнодорожной станции возвращено её первоначальное название. (ru)
- Nadmorska Pustelnia Trójcy Świętej i św. Sergiusza z Radoneża – prawosławny męski klasztor w granicach Petersburga, w Strielnej. Monaster został założony w 1732 przez namiestnika ławry Troicko-Siergijewskiej, archimandrytę Warłaama (Wysockiego), który otrzymał na własność od carycy Anny jej daczę przy drodze z Petersburga do Peterhofu. Na terenie tym powstała cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej i św. Sergiusza z Radoneża, budynki z celami mnichów, dom przełożonego. Już za panowania Elżbiety Piotrowny kompleks monasterski został rozbudowany o pięciokopułowy sobór Trójcy Świętej (na miejscu starszej cerkwi) i cerkiew św. Sergiusza z Radoneża (1756–1758), nowe obiekty mieszkalne i mur z basztami. W soborze znalazła się ikona św. Sergiusza z Radoneża przewieziona z ławry Troicko-Siergijewskiej oraz (pl)
|
| foaf:homepage
| |
| geo:lat
| |
| geo:long
| |
| foaf:depiction
| |
| dcterms:subject
| |
| Wikipage page ID
| |
| Wikipage revision ID
| |
| Link from a Wikipage to another Wikipage
| |
| Link from a Wikipage to an external page
| |
| sameAs
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| thumbnail
| |
| georss:point
| |
| has abstract
| - The Coastal Monastery of St. Sergius (Сергиева Приморская пустынь) is a Russian Orthodox monastery in the coastal settlement of Strelna near St. Petersburg. It used to be one of the richest monasteries of the Russian Empire and formerly contained seven churches as well as many chapels. (en)
- Nadmorska Pustelnia Trójcy Świętej i św. Sergiusza z Radoneża – prawosławny męski klasztor w granicach Petersburga, w Strielnej. Monaster został założony w 1732 przez namiestnika ławry Troicko-Siergijewskiej, archimandrytę Warłaama (Wysockiego), który otrzymał na własność od carycy Anny jej daczę przy drodze z Petersburga do Peterhofu. Na terenie tym powstała cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej i św. Sergiusza z Radoneża, budynki z celami mnichów, dom przełożonego. Już za panowania Elżbiety Piotrowny kompleks monasterski został rozbudowany o pięciokopułowy sobór Trójcy Świętej (na miejscu starszej cerkwi) i cerkiew św. Sergiusza z Radoneża (1756–1758), nowe obiekty mieszkalne i mur z basztami. W soborze znalazła się ikona św. Sergiusza z Radoneża przewieziona z ławry Troicko-Siergijewskiej oraz ikona patronalna napisana przez Karla Briułłowa. W 1763 odbyło się uroczyste poświęcenie nowej świątyni, w którym wzięła udział caryca Katarzyna II. Katarzyna II czuła się szczególnie związana z klasztorem. To w nim dowiedziała się, że jej mąż zgodził się abdykować; w kolejnych latach przekazywała wspólnocie hojne dary, a nawet wskazała Pustelnię Nadmorską jako jedno z możliwych miejsc pochówku. Od 1764 monaster był samodzielną placówką (wcześniej podlegał ławrze Troicko-Siergijewskiej), a jego przełożeni zaczęli każdorazowo otrzymywać godność archimandryty. W klasztorze przebywało wówczas 20 mnichów. Znaczący rozwój wspólnoty miał miejsce w czasie kierowania klasztorem przez archimandrytę Ignacego (Brianczaninowa) od 1834 do 1857, który wprowadził do niego surową regułę opartą na naukach starców z Pustelni Optyńskiej. Wysokim poziomem wyróżniał się chór monasterski, dla którego tworzyli wyróżniający się kompozytorzy muzyki cerkiewnej swojej epoki. W 1867 w klasztorze przebywało 46 mnichów. W okresie zarządzania monasterem przez kolejnego przełożonego, archimandrytę Ignacego (Małyszewa), w dalszym ciągu prowadzona była rozbudowa klasztoru. Przebudowana została cerkiew św. Sergiusza z Radoneża, wzniesiony nowy budynek mieszkalny z cerkwią św. Sawy Stratylatesa oraz cerkiew św. Grzegorza Teologa. Sam przełożony wykonał szereg ikon na potrzeby monasterskich świątyń. W 1884 ukończono budowę cerkwi Zmartwychwstania Pańskiego, przeznaczoną dla 2500 wiernych. W 1916 w klasztorze żyło ok. 100 mnichów. Zakonnicy prowadzili dom inwalidów, szkołę, szpital dla ubogich, przytułek z 15–20 miejscami, szkołę życia w trzeźwości, w czasie I wojny światowej także szpital. Tradycyjnie z grona mnichów wyznaczani byli kapelani dla rosyjskich jednostek marynarki. Klasztor dysponował majątkiem 350 tys. rubli. Monaster funkcjonował do 1919, jednak jego cerkwie pozostały jeszcze otwarte dla wiernych. Nieformalnie część braci kontynuowała życie wspólnotowe do 1931, zajmując część zabudowań – większość przekazano kolonii dziecięcej „Praca”, w 1926 po raz ostatni w monasterze odbyły się postrzyżyny mnisze. Przed 1941 monaster został przekazany szkole przygotowania kadry dowódczej zmilitaryzowanej ochrony przemysłu. Po ataku Niemiec na ZSRR od września 1941 w monasterze działał niemiecki sztab. Cerkwie Trójcy Świętej i Zmartwychwstania Pańskiego zostały poważnie uszkodzone na skutek ostrzału artyleryjskiego. Po wojnie część zabudowań została odrestaurowana, jednak obydwie zrujnowane cerkwie w 1962 zostały wykreślone z rejestru zabytków i zburzone. Na terenie monasteru powstała średnia szkoła milicyjna. W 1964 zniszczony został także cmentarz klasztorny, z którego przetrwały jedynie grób kanclerza Aleksandra Gorczakowa, architekta Gornostajewa i rodzinna kaplica Cziczerinów. Eparchia petersburska odzyskała zabudowania dawnego monasteru w 1993. Z powodu braku środków prace nad przywróceniem pierwotnego wyglądu klasztoru postępują powoli. Nabożeństwa odbywają się w cerkwi św. Sergiusza z Radoneża. (pl)
- Свя́то-Тро́ицкая Се́ргиева Примо́рская пу́стынь (Троице-Сергиева пустынь) — мужской монастырь (пустынь) Санкт-Петербургской епархии, сейчас формально находится на территории посёлка Стрельна, ныне в черте города Санкт-Петербурга. Основан в 1734 году; до 1918 года имел статус первоклассной обители; с 1819 до 1834 год находился в ведении петербургских викариев — епископов Ревельских. Примыкающий к пустыни посёлок Сергиево с одноимённой железнодорожной станцией в 1918 году переименован в посёлок Володарский (ныне исторический район Сергиево). В 2010 году железнодорожной станции возвращено её первоначальное название. (ru)
|
| gold:hypernym
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| page length (characters) of wiki page
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| geo:geometry
| - POINT(30.090000152588 59.853332519531)
|
| is Link from a Wikipage to another Wikipage
of | |
,_1864-71.jpg)
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
