| rdfs:comment
| - دستور الأرجنتين 1826 كان دستور الأرجنتين قصير العمر تمت صياغته خلال الحروب الأهلية الأرجنتينية. تم تعيين برناردينو ريفادافيا رئيسًا للأرجنتين بموجب هذا الدستور. تم رفضه من قبل معظم المقاطعات الأرجنتينية، ثم ألغي. (ar)
- The Argentine Constitution of 1826 was a short-lived Constitution of Argentina drafted during the Argentine Civil Wars. Bernardino Rivadavia was appointed President of Argentina under this constitution. It was rejected by most Argentine provinces, and then abolished. (en)
- La Konstitucio de Argentino aprobita en 1826 de la kongreso kunvokita en 1824 proklamis sistemon reprezentan, respublikan, plifirmigita en unueca reĝimo. La ŝtata registaro organiziĝis baze al principo de disigo de povoj. El Leĝodona Povo duĉambra, estis integrata de Cámara de Representantes kaj Senato. La unuan formis deputitoj elektitaj per rekta voĉdonado, kun regotempo de kvar jaroj renovigebla ĉiun duan; la dua, de senatanoj de ĉiu provinco elektitaj per nerekta voĉdonado kun regotempo de naŭ jaroj renovigebla laŭ trionoj ĉiun trian jaron. (eo)
- La Constitución de 1826, o Constitución de Rivadavia, como también es conocida, fue una fallida constitución argentina impulsada por el gobierno de Bernardino Rivadavia durante el período de las guerras civiles, y mientras el país se encontraba en guerra con Brasil. Estableció un régimen de gobierno unitario, en virtud del cual los gobernadores de las provincias quedaban bajo el mando del presidente. Durante las sesiones del Congreso constituyente, el diputado Manuel Dorrego realizó un famoso discurso alertando sobre el peligro de disolución que significaba establecer un orden unitario, diciendo "Nos hallamos sobre un volcán y es necesario precaver y paralizar su ejecución". La "Constitución de Rivadavia" reavivó la guerra civil, desencadenando la creación de la Liga Provincial en mayo (es)
|
| has abstract
| - دستور الأرجنتين 1826 كان دستور الأرجنتين قصير العمر تمت صياغته خلال الحروب الأهلية الأرجنتينية. تم تعيين برناردينو ريفادافيا رئيسًا للأرجنتين بموجب هذا الدستور. تم رفضه من قبل معظم المقاطعات الأرجنتينية، ثم ألغي. (ar)
- The Argentine Constitution of 1826 was a short-lived Constitution of Argentina drafted during the Argentine Civil Wars. Bernardino Rivadavia was appointed President of Argentina under this constitution. It was rejected by most Argentine provinces, and then abolished. (en)
- La Konstitucio de Argentino aprobita en 1826 de la kongreso kunvokita en 1824 proklamis sistemon reprezentan, respublikan, plifirmigita en unueca reĝimo. La ŝtata registaro organiziĝis baze al principo de disigo de povoj. Por la aprobo de tiu konstitucio estis konsultitaj la provincoj pri la dezirata sistemo de ŝtato: Salta kaj La Rioja kliniĝis por la reĝimo unueca, kaj iom mikse ankaŭ Tukumano, dumMendoza, San Juan, Santiago del Estero, Tarija, Entre Ríos, Provinco Santa Fe kaj Kordobo kliniĝis por la sistemo federala. San Luis, Katamarko, Corrientes kaj la Banda Oriental por tio akceptota de la kongreso, dum Bonaero kaj Misiones sindetenis. El Leĝodona Povo duĉambra, estis integrata de Cámara de Representantes kaj Senato. La unuan formis deputitoj elektitaj per rekta voĉdonado, kun regotempo de kvar jaroj renovigebla ĉiun duan; la dua, de senatanoj de ĉiu provinco elektitaj per nerekta voĉdonado kun regotempo de naŭ jaroj renovigebla laŭ trionoj ĉiun trian jaron. El Plenuma Povo estis por Prezidento, kun regotempo de kvin jaroj elektitaj per nerekta voĉdonado de juntoj provincaj. El Juĝa Povo estis integrita de Alta Kortumo, kaj malsupraj tribunaloj. La provincaj registaroj estis por guberniestroj, elektitaj de la prezidento interkonsente kun la Senato. Por ĉio voĉdonis kaj estis politike konsiderataj nur la viraj civitanoj pli aĝaj ol 18 aŭ 20 jaroj, kiu havu posedon aŭ familia prestiĝo, normale terposedantoj, komercistoj, brutobredistoj ktp. Tio ekskludis bazajn laboristojn, sklavojn, nelegopovulojn, malriĉulojn ktp. Tion malakceptis la deputito , kiu protestis energie kaj finfine nuligis ĝin. La Konstitucio estis unueciga kaj centrigis la politikajn decidojn en Bonaeron, lasante la provincojn subigitaj al elektoj fare de tiu provinco, sen partopreno en la doganaj enspezoj, kun grandaj limigoj en la libera komerco, kaj krome donis al Bonaero privilegiojn, kia la elekto de aŭtoritatoj kaj provincaj kaj lokaj, inter ili tiu de la guberniestro, tio estas, ĝi ne respektis la lokajn aŭtonomecojn. (eo)
- La Constitución de 1826, o Constitución de Rivadavia, como también es conocida, fue una fallida constitución argentina impulsada por el gobierno de Bernardino Rivadavia durante el período de las guerras civiles, y mientras el país se encontraba en guerra con Brasil. Estableció un régimen de gobierno unitario, en virtud del cual los gobernadores de las provincias quedaban bajo el mando del presidente. Durante las sesiones del Congreso constituyente, el diputado Manuel Dorrego realizó un famoso discurso alertando sobre el peligro de disolución que significaba establecer un orden unitario, diciendo "Nos hallamos sobre un volcán y es necesario precaver y paralizar su ejecución". La "Constitución de Rivadavia" reavivó la guerra civil, desencadenando la creación de la Liga Provincial en mayo de 1827, entre once de las catorce provincias entonces existentes, que dispuso rechazar la constitución sancionada, "destruir las autoridades nacionales" y llamar a un "nuevo Congreso, cuyo sólo objeto sea constituir el país bajo la forma de gobierno federal". Un mes después, Rivadavia se vio obligado a renunciar; debilitado por la oposición de las provincias y el escandaloso tratado de paz con Brasil. (es)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
