| rdfs:comment
| - الكسندر استروك (بالفرنسية: Alexandre Astruc) (و. 1923 – 2016 م) هو مخرج سينمائي، وروائي، وصحفي، وناقد سينمائي، وممثل، وكاتب سيناريو، وكاتب، وناقد أدبي من فرنسا . ولد في باريس . توفي في باريس . (ar)
- Alexandre Astruc (16è districte de París, 13 de juliol de 1923 - 19 de maig de 2016) va ser un director, guionista i escriptor francès. (ca)
- Alexandre Astruc (* 13. Juli 1923 in Paris; † 19. Mai 2016 ebenda) war ein französischer Filmregisseur, Drehbuchautor, Schriftsteller und Filmkritiker. (de)
- Alexandre Astruc (French: [astʁyk]; 13 July 1923 – 19 May 2016) was a French film critic and film director. (en)
- Alexandre Astruc (13 de julio de 1923 - 19 de mayo de 2016) fue un director, guionista y escritor de nacionalidad francesa. (es)
- Alexandre Astruc, né le 13 juillet 1923 à Paris 16e, où il est mort le 19 mai 2016, est un réalisateur, scénariste et écrivain français. (fr)
- Alexandre Astruc (Parijs, 13 juli 1923 – aldaar, 19 mei 2016) was een Frans filmregisseur, scenarist en schrijver. (nl)
- Alexandre Astruc (Parigi, 13 luglio 1923 – Parigi, 19 maggio 2016) è stato un regista, sceneggiatore e critico cinematografico francese. (it)
- アレクサンドル・アストリュック（Alexandre Astruc、1923年7月13日 - 2016年5月19日）は、フランスの映画監督、脚本家、批評家、作家。「カメラ＝万年筆」論の提唱者として、およびヌーヴェルヴァーグの先駆的作品『恋ざんげ』の監督として知られる。 (ja)
- Alexandre Astruc, född 13 juli 1923 i Paris, död 19 maj 2016 i Paris, var en fransk filmskapare, filmkritiker och författare. Hans koncept "caméra-stylo" hade inflytande på den franska nya vågen. Han fick Louis Delluc-priset 1952 och 1994. (sv)
- Александр Астрюк (фр. Alexandre Astruc, 1923—2016) — французский актёр, кинорежиссёр, сценарист и теоретик кино. (ru)
- 亚历山大·阿斯特吕克（法語：Alexandre Astruc；法语发音：[astʁyk]；1923年7月13日－2016年5月19日）是一位法国电影评论家和电影导演，“摄影机=钢笔”的提倡者。 (zh)
- Александр Астрюк (фр. Alexandre Astruc, нар. 13 липня 1923, Париж — 19 травня 2016) — французький актор, кінорежисер, сценарист і теоретик кіно. (uk)
- Alexandre Astruc (ur. 13 lipca 1923 w Paryżu, zm. 19 maja 2016) – francuski teoretyk, krytyk i reżyser filmowy. Był prekursorem nowej fali w filmie francuskim. W 1948 ogłosił w „L’Écran français” manifest „Naissance d’une nouvelle avant-garde: caméra-stylo”, w którym sformułował ideę filmu jako autonomicznej sztuki o własnym oryginalnym języku i równoprawnego środka ekspresji artystycznej. W praktyce nie udało mu się w pełni zrealizować swojej teorii, mimo to jako jeden z pierwszych świadomie kształtował styl i plastykę swoich dzieł: La rideau cramoisi (1951), Niedobre spotkania (1954), Imiona miłości (1960), Długa droga (1965), Płomień nad Adriatykiem (1968). Był również autorem filmów telewizyjnych, m.in. filmu biograficznego Sartre par lui-même (1972). (pl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)