| rdfs:comment
| - محمد بن غازي بن محمد بن أيوب (ar)
- Al-Kàmil Muhàmmad ibn Xihab-ad-Din Ghazi —àrab: الكامل محمد بن شهاب الدين غازي, al-Kāmil Muḥammad b. Xihāb ad-Dīn Ḡāzī— fou un emir aiúbida de Mayyafarikin. Va succeir el seu pare vers 1246 (les dates varien entre 1245 i 1247). Va intentar negociar amb els mongols que ja havien atacat Mayyafarikin el 1244 i el 1247 van renovar el seu atac i van assetjar un temps la fortalesa sense èxit. (ca)
- 'Al-Malik al-Kamil Muhammad ibn al-Muzaffar Ghazi ibn al-Adil Abu Bakr was the son of al-Muzaffar Ghazi and the last Ayyubid emir (prince) of Mayyafariqin (1247–1260). He is also known as Al Kamil Muhammad II to distinguish from his uncle Al Kamil Muhammad I. (en)
- Al-Malik al-Kamil Nasir ad-Din Muhammad (arabisch الملك الكامل نصیرالدین محمد, DMG al-Malik al-Kāmil Naṣīr ad-Dīn Muḥammad; † 7. April 1260) war ein Prinz der Ayyubidendynastie und Herrscher der Dschazīra mit der Hauptstadt Maiyafariqin (Silvan). Er wird gelegentlich al-Kamil Muhammad II. genannt, in Unterscheidung zu seinem namensgleichen Onkel Sultan al-Kamil Muhammad von Ägypten († 1238). (de)
- Al-Kamil Muhammad, arab. الكامل محمد pełne imię: al-Malik al-Kamil Nasir ad-Din Abu al-Ma'ali Muhammad ibn Ghazi (zm. 1260) – ostatni ajjubidzki sułtan Majjafarikinu, panujący w latach 1247-1260. Był synem (1220 - 1247), po którym objął władzę w roku 1247. Jeszcze w tym samym roku musiał odpierać atak Mongołów, po którym to wydarzeniu odwiedził swojego kuzyna, sułtana Aleppo i Damaszku (1236 - 1260), chcąc go przekonać do wspólnej akcji przeciwko zagrożeniu ze wschodu. An-Nasir jednak odmówił, miał bowiem nadzieję na porozumienie się z Mongołami za pomocą swojej dyplomacji. W maju/czerwcu 1252 roku Majjafarikin zaatakował Bajdżu. Al-Kamil zdążył uciec niedługo przed atakiem do Hisn Kajfy (dzis. Hasankeyf) i wysłał swojego brata Al-Aszrafa Musę do Batu-chana (1227 - 1255). Batu zgodził si (pl)
|
| has abstract
| - Al-Kàmil Muhàmmad ibn Xihab-ad-Din Ghazi —àrab: الكامل محمد بن شهاب الدين غازي, al-Kāmil Muḥammad b. Xihāb ad-Dīn Ḡāzī— fou un emir aiúbida de Mayyafarikin. Va succeir el seu pare vers 1246 (les dates varien entre 1245 i 1247). Va intentar negociar amb els mongols que ja havien atacat Mayyafarikin el 1244 i el 1247 van renovar el seu atac i van assetjar un temps la fortalesa sense èxit. Després del 1250 va anar a Damasc per demanar ajut al seu parent an-Nàssir Yússuf ibn al-Aziz emir d'Alep, que ara governava també a Damasc (1250-1260) però no va aconseguir res; Yússuf va preferir negociar amb els mongols i els va enviar com ambaixador al famós historiador . El 1258 els mongols comanats per Tashmut, un fill del kan Hulegu, van assetjar Mayyafarikin per tercer cop (octubre/novembre) i finalment la van conquerir el 1260 després d'una resistència desesperada. Al-Kàmil i el seu germà al-Àixraf foren fets presoners i enviats a la cort ilkhànida davant el kan Hulegu que els va fer executar tots dos. El cap d'al-Kàmil va ser exhibit per diverses ciutats de Síria. (ca)
- محمد بن غازي بن محمد بن أيوب (ar)
- Al-Malik al-Kamil Nasir ad-Din Muhammad (arabisch الملك الكامل نصیرالدین محمد, DMG al-Malik al-Kāmil Naṣīr ad-Dīn Muḥammad; † 7. April 1260) war ein Prinz der Ayyubidendynastie und Herrscher der Dschazīra mit der Hauptstadt Maiyafariqin (Silvan). Er wird gelegentlich al-Kamil Muhammad II. genannt, in Unterscheidung zu seinem namensgleichen Onkel Sultan al-Kamil Muhammad von Ägypten († 1238). Al-Kamil folgte seinem 1247 gestorbenen Vater in der Herrschaft über die Dschazira nach, die seit der Schlacht vom Köse Dağ 1243 der Bedrohung durch die Mongolen ausgesetzt war. Um seine Herrschaft zu retten, reiste er im Februar 1253 nach Karakorum, um sich dort persönlich dem Großkhan Möngke zu unterwerfen. Allerdings wurde seine Unterwerfung aus unbekannten Gründen nicht akzeptiert. Als 1258 Hülegü mit einer Invasionsstreitmacht seinen Eroberungszug nach Syrien begann, musste sich al-Kamil gegen diesen verteidigen. Nach dem Fall von Bagdad wurde noch im selben Jahr auch Maiyafariqin von einem Sohn des Hülegü unter Belagerung gesetzt. Al-Kamil konnte sich fast zwei Jahre lang behaupten, bis seine Stadt schließlich doch am 7. April 1260 erstürmt wurde. Dabei wurde er von den Mongolen gefangen genommen und grausam exekutiert. (de)
- 'Al-Malik al-Kamil Muhammad ibn al-Muzaffar Ghazi ibn al-Adil Abu Bakr was the son of al-Muzaffar Ghazi and the last Ayyubid emir (prince) of Mayyafariqin (1247–1260). He is also known as Al Kamil Muhammad II to distinguish from his uncle Al Kamil Muhammad I. Al Kamil inherited his throne at a time when the Ayyubid Emirate of Mayyafariqin was in great danger from the Mongols. Because of its location, it was doubly at risk. To the north, the Golden Horde under Batu Khan had expanded through the Caucasus and might thrust south; to the south and east, Hulagu Khan threatened to overrun Iraq and push north. Much of Al Kamil's reign was therefore occupied with diplomatic efforts to preserve his autonomy and he sent various embassies to the Mongols to try to negotiate this. In 1252 (650) Bayju Khan, governor of Azerbaijan and Armenia for the Golden Horde, suddenly appeared before Mayafariqin and demanded its surrender. Al Kamil Muhammad had managed to get out of the city with his family to the safety of Hasankeyf and from there he sent his brother al Ashraf Musa to petition Batu Khan for Mayyafariqin’s autonomy. Batu agreed to hold off invading Mayyafariqin if Al Kamil Muhammad would go in person to the Great Khan Möngke in Karakorum to present his submission. Al Kamil agreed and in February 1253 (650) he set off bearing rich gifts. When he arrived in Karakorum he found a number of other Emirs paying their respects to the Great Khan and offering submission. The Mongols had no intention of allowing these domains to remain even nominally independent, but their strategy involved taking Baghdad first before moving on to other centres in due course. There was thus a few years’ respite for Mayyafariqin. Ultimately though Al Kamil’s efforts were in vain. The Mongol armies returned in force some years later, and laid siege to the city. There was a harsh and bitter siege with vigorous resistance to the attackers, which lasted two years. Finally Al Kamil was killed when Mayyafariqin fell to the Mongols on 7 April 1260 (23 Rabia II 658). Of the remaining Ayyubid states in Syria, Aleppo was brutally conquered, while Homs, Hama and Damascus submitted peacefully. (en)
- Al-Kamil Muhammad, arab. الكامل محمد pełne imię: al-Malik al-Kamil Nasir ad-Din Abu al-Ma'ali Muhammad ibn Ghazi (zm. 1260) – ostatni ajjubidzki sułtan Majjafarikinu, panujący w latach 1247-1260. Był synem (1220 - 1247), po którym objął władzę w roku 1247. Jeszcze w tym samym roku musiał odpierać atak Mongołów, po którym to wydarzeniu odwiedził swojego kuzyna, sułtana Aleppo i Damaszku (1236 - 1260), chcąc go przekonać do wspólnej akcji przeciwko zagrożeniu ze wschodu. An-Nasir jednak odmówił, miał bowiem nadzieję na porozumienie się z Mongołami za pomocą swojej dyplomacji. W maju/czerwcu 1252 roku Majjafarikin zaatakował Bajdżu. Al-Kamil zdążył uciec niedługo przed atakiem do Hisn Kajfy (dzis. Hasankeyf) i wysłał swojego brata Al-Aszrafa Musę do Batu-chana (1227 - 1255). Batu zgodził się by Bajdżu odstąpił od oblężenia, jednak pod warunkiem że Al-Kamil osobiście uda się do Karakorum by złożyć hołd Wielkiemu Chanowi. Bajdżu zgodnie z wolą Batu natychmiast odstąpił od miasta, jednak według niektórych źródeł pozostawił po sobie 20 tys. zabitych w spustoszonej okolicy. Al-Kamil wyruszył do Karakorum pod koniec lutego 1253 roku i uznał władzę Möngkego (1251 - 1259). Po powrocie do swoich posiadłości na początku 1257 roku Al-Kamil natychmiast zrzucił zwierzchnictwo mongolskie. W lutym 1258 roku Hulagu-chan (1256 - 1265) zdobył Bagdad, a w październiku/listopadzie tego samego roku jego syn Taszmut rozpoczął oblężenie Majjafarikinu. Pomimo dzielnego oporu obrońców miasto padło 7 kwietnia 1260 roku. Al-Kamil i jego brat Al-Aszraf zostali dostarczeni Hulagu, który zabił osobiście ich obu. Podobno ciało Al-Kamila było obwożone po kilku miastach Al-Dżaziry i Syrii dopóki ostatecznie nie zostało powieszone w bramie Damaszku. Zostało pochowane tutaj w meczecie Husajna kiedy miasto zostało odbite przez muzułmanów. (pl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)