| rdfs:comment
| - Aposteriora lingvo (de lat. a posteriori – el posta sperto) estas, laŭ klasifiko de Louis Couturat, konstruita lingvo, kies eroj estas prenitaj el ekzistantaj naciaj lingvoj, malkiel en apriora lingvo. Krome, distingeblas aprior-aposterioraj kaj aposterior-aprioraj lingvoj, depende de tio, ĉu pli multaj estas respektive aprioraj aŭ aposterioraj trajtoj. Ekzemploj de aposterioraj lingvoj estas Baza Angla, Latino sen fleksio, Interslava lingvo kaj Esperantidoj. (eo)
- Una lengua a posteriori (en latín: posterior a), de acuerdo a Louis Couturat, es cualquier lengua construida, cuyos elementos se han prestado o son hechos sobre la base de los idiomas existentes, en oposición de las lenguas a priori. Las lenguas a posteriori se pueden dividir en tres categorías: Al distinguir si el lenguaje es a priori o a posteriori, la prevalencia y la distribución de rasgos respetables es a menudo la clave. (es)
- Język aposterioryczny to język sztuczny oparty na już istniejących, zwłaszcza naturalnych językach. Przeciwstawiany językowi a priori. Do języków a posteriori zalicza się także tzw. języki ściśle aposterioryczne (nazywane również naturalistycznymi), języki artystyczne stworzone w sposób imitujący powstawanie języków naturalnych. Są one najczęściej wywodzone na podstawie zmian fonetycznych – np. wenedyk, brithenig i , wyprowadzone z łaciny na wzór kolejno: języka polskiego, walijskiego i irlandzkiego. Jednakże naturalizm w odniesieniu do języków artystycznych należy odróżnić od naturalistycznych IAL-ów. (pl)
- Апостерио́рный язы́к (от лат. a posteriori — из последующего) — искусственный язык, элементы которого заимствованы из существующих языков, в противоположность априорному языку. Различают также априорно-апостериорные и апостериорно-априорные языки, в зависимости от преобладания соответственно априорных или апостериорных черт. Апостериорные языки можно разделить на три класса: (ru)
- Апостеріорна мова (від лат. a posteriori — з наступного) — штучна мова, елементи якої запозичені з існуючих мов, на противагу апріорної мови. Розрізняють також апріорно-апостеріорні і апостериорно-апріорні мови, залежно від переважання відповідно апріорних або апостеріорних рис. Апостеріорні мови можна розділити на три класи: Наявність апріорних елементів на синтагаматичному рівні (сполучуваність морфем) визначає приналежність апостеріорної мови до автономного типу; по їх наявності на парадигматичному рівні (склад морфем) автономні мови можна розділити на (есперанто) і (ідіом-неутраль). (uk)
|
| has abstract
| - Aposteriora lingvo (de lat. a posteriori – el posta sperto) estas, laŭ klasifiko de Louis Couturat, konstruita lingvo, kies eroj estas prenitaj el ekzistantaj naciaj lingvoj, malkiel en apriora lingvo. Krome, distingeblas aprior-aposterioraj kaj aposterior-aprioraj lingvoj, depende de tio, ĉu pli multaj estas respektive aprioraj aŭ aposterioraj trajtoj. Ekzemploj de aposterioraj lingvoj estas Baza Angla, Latino sen fleksio, Interslava lingvo kaj Esperantidoj. (eo)
- Una lengua a posteriori (en latín: posterior a), de acuerdo a Louis Couturat, es cualquier lengua construida, cuyos elementos se han prestado o son hechos sobre la base de los idiomas existentes, en oposición de las lenguas a priori. Las lenguas a posteriori se pueden dividir en tres categorías:
* Lenguas étnicas simplificados, como lo son el inglés básico o el latino sine flexione.
* Lenguas naturalistas, es decir, más cercanas a las lenguas étnicas reales (con mayor frecuencia a idiomas latinos o romances), como el idioma occidental, el Interlingua o el intereslavo.
* Idiomas autónomas (esquemáticas), en la que la gramática es a priori, pero el vocabulario es a posteriori, como el esperanto o, hasta cierto punto, el volapük. Al distinguir si el lenguaje es a priori o a posteriori, la prevalencia y la distribución de rasgos respetables es a menudo la clave. (es)
- Język aposterioryczny to język sztuczny oparty na już istniejących, zwłaszcza naturalnych językach. Przeciwstawiany językowi a priori. Do języków a posteriori zalicza się także tzw. języki ściśle aposterioryczne (nazywane również naturalistycznymi), języki artystyczne stworzone w sposób imitujący powstawanie języków naturalnych. Są one najczęściej wywodzone na podstawie zmian fonetycznych – np. wenedyk, brithenig i , wyprowadzone z łaciny na wzór kolejno: języka polskiego, walijskiego i irlandzkiego. Jednakże naturalizm w odniesieniu do języków artystycznych należy odróżnić od naturalistycznych IAL-ów. Językami a posteriori są również prawie wszystkie języki pomocnicze. Można je podzielić na trzy grupy:
* uproszczone języki narodowe: np. Basic English, latino sine flexione;
* języki naturalistyczne – maksymalnie zbliżone do języków naturalnych (najczęściej romańskich): np. occidental, interlingua; do tej kategorii zalicza się także tzw. język strefowe, przeznaczone dla określonego obszaru spokrewnionych języków: np. język międzysłowiański;
* języki schematyczne lub autonomiczne – słownictwo autonomiczne, oparte na leksyce naturalnej, gramatyka prosta, często aprioryczna: np. esperanto, ido, neo. Istnieje także kategoria mieszana. Przykładem jest język volapük, w którym większość słownictwa jest luźno oparta na istniejących językach (zwłaszcza angielskim), zaś wszystkie elementy gramatyczne są całkowicie aprioryczne. (pl)
- Апостерио́рный язы́к (от лат. a posteriori — из последующего) — искусственный язык, элементы которого заимствованы из существующих языков, в противоположность априорному языку. Различают также априорно-апостериорные и апостериорно-априорные языки, в зависимости от преобладания соответственно априорных или апостериорных черт. Апостериорные языки можно разделить на три класса:
* упрощённый этнический язык: бейсик-инглиш, латино-сине-флексионе и др.;
* натуралистический язык, то есть максимально приближенный к этническим языкам: окциденталь, интерлингва, межславянский;
* автономный (схематический) — в котором грамматика с априорными элементами использует лексику, заимствованную из этнических языков: эсперанто и большинство эсперантидов, поздний волапюк. Наличие априорных элементов на синтагаматическом уровне (сочетаемость морфем) определяет принадлежность апостериорного языка к автономному типу; по их наличию на парадигматическом уровне (состав морфем) автономные языки можно разделить на гиперсхематические (эсперанто) и гипосхематические (идиом-неутраль). (ru)
- Апостеріорна мова (від лат. a posteriori — з наступного) — штучна мова, елементи якої запозичені з існуючих мов, на противагу апріорної мови. Розрізняють також апріорно-апостеріорні і апостериорно-апріорні мови, залежно від переважання відповідно апріорних або апостеріорних рис. Апостеріорні мови можна розділити на три класи:
* Спрощена етнічна мова: бейсік-інгліш, латино-сіне-флексіоне та ін;
* Натуралістичні мові, тобто максимально наближені до етнічних мов (частіше романської групи): окциденталь, інтерлінгва;
* Автономні (схематичні) — в яких граматика з апріорними елементами використовує лексику, запозичену з етнічних мов: есперанто і більшість есперантідів, пізній волапюк. Наявність апріорних елементів на синтагаматичному рівні (сполучуваність морфем) визначає приналежність апостеріорної мови до автономного типу; по їх наявності на парадигматичному рівні (склад морфем) автономні мови можна розділити на (есперанто) і (ідіом-неутраль). (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)