| rdfs:comment
| - Neóterici byli sdružením avantgardních básníků působících v Římě v období pozdní římské republiky (1. století př. n. l.). Charakteristická pro ně byla kritičnost vůči archaizující tradici, jíž představovali řečtí i domácí klasikové. Inspiraci naopak hledali u řeckých hellénistických básníků. Neóterici představují první tvůrčí skupinu v dějinách římské literatury, již obohatili o nový rozměr. (cs)
- Con las denominaciones neóteroi (en griego "nuevos poetas "), neotéricos o período neotérico se alude a un movimiento de vanguardia literaria de poetas griegos y más tarde de latinos durante el período helenístico (323 a. C. en adelante) que propagó un nuevo estilo de poesía griega, deliberadamente alejada de los modelos clásicos, tanto de la épica homérica como de la lírica. (es)
- Les poetae novi (« nouveaux poètes », en latin), également appelés cantores Euphorionis (« ceux qui n'ont à la bouche que les poèmes d'Euphorion ») ou néotériques (« plus jeunes »), sont des poètes romains de langue latine. Ils proviennent presque tous de Gaule cisalpine, sont actifs à Rome dans la première moitié du Ier siècle av. J.-C. et inaugurent une poésie nouvelle. (fr)
- I poetae novi, detti anche cantores Euphorionis o neoterici, furono poeti romani in lingua latina, quasi tutti provenienti dalla Gallia Cisalpina, che operarono a Roma nella prima metà del I secolo a.C., inaugurando una nuova poetica, la poesia neoterica. Il principale esponente fu Gaio Valerio Catullo. Busto di Catullo a Sirmione (it)
- Poetae novi (Nieuwe Dichters) is de naam voor een groep Latijnse dichters uit de jaren 60 van de 1e eeuw vóór Chr., die een nieuwe richting in de dichtkunst vertegenwoordigden. Cicero noemde hen enigszins misprijzend neoterici (= nieuwlichters, van het Grieks νεωτερικός = jeugdig, nieuw).Zij zetten zich bewust af tegen vakgenoten die werkten in de trant van Ennius, en volgden de Griekse, alexandrijnse dichters na. Zij schreven gedichten die soms veel mythologische geleerdheid, maar bij voorkeur ook een sierlijke vorm vertoonden. (nl)
- 新诗人派（希腊文：νεωτερικοί，英文：Neoteric、Neoterics、the Neoteric period），指一些希腊和拉丁诗人在希腊化时期（公元前323年起）传播的一种新的诗歌风格，并唾弃之前的荷马史诗。他们的创作主题围绕着个人展开，而不是古代的英雄和神的壮举。著名诗人有卡利马科斯和西塞罗等。 (zh)
- Die Neoteriker (gr. νεώτεροι „die Neueren“, lat. auch poetae novi) waren ein Kreis von Dichtern im antiken Rom um 50 v. Chr., die entschieden, sich von der damaligen römischen Dichtungstradition abzugrenzen und sich als eine neue Generation Dichter (griech. neos „neu“) sahen. In stilistischer Hinsicht orientierten sie sich an den Idealen des hellenistischen Dichters Kallimachos. Der bekannteste Vertreter der Neoteriker war Catull. Von den Werken anderer Neoteriker, zum Beispiel Marcus Furius Bibaculus, Caecilius Metellus, Gaius Licinius Macer Calvus und Gaius Helvius Cinna, sind nur noch Fragmente erhalten. (de)
- La neoterikoj (helene νεωτερικοί "plinovuloj" aŭ "modernuloj," latine poetae novi "novaj poetoj") estis serio de avangardaj grekaj kaj latinaj poetoj, kiuj verkis dum la Helenisma Epoko (323-31 a.k.e.). La neoterikaj poetoj intence forturnis sin de la klasika Homera epopeo. Anstataŭ koncentri sin al la agoj de antikvaj herooj kaj dioj, ili propagis novan stilon de poezio per rakontoj, kiuj okazis malpli grandskale laŭ temoj kaj kadroj. La periodo, kiam tiuj poetoj verkis, estas fojfoje nomata la neoterika periodo. (eo)
- The Neoterikoi (Ancient Greek: νεωτερικοί; Latin: poetae novi, "new poets") or Neoterics were a series of avant-garde Latin poets who wrote in the 1st century BCE. Neoteric poets deliberately turned away from classical Homeric epic poetry. Rather than focusing on the feats of ancient heroes and gods, they propagated a new style of poetry through stories that operated on a smaller scale in regard to themes and setting. (en)
- Neoterycy (od gr. hoi neoteroi poietai, dosłownie „poeci młodsi”, łac. poetae novi) – termin oznaczający grupę młodych poetów rzymskich działających w połowie I wieku p.n.e. Neoterycy zerwali z rzymską tradycją wielkich eposów historycznych. Wzorując się na poezji hellenistycznej, zwłaszcza aleksandryjskiej, preferowali utwory niewielkich rozmiarów (epigramy, fraszki, krótkie scenki, pieśni weselne i żałobne, epyllia – małe poematy epickie), lecz wycyzelowane do perfekcji (np. jeden z nich, Helwiusz Cynna, pracował przez dziewięć lat nad epylionem zatytułowanym „Smyrna”). Znamienne było przyjęcie zasady konstruowania poezji na wzór Kallimacha. Pisali najczęściej o przeżyciach osobistych, szczególnie miłości. Charakteryzowali się uczonością – mitologiczną, geograficzną, literacką. W epyllio (pl)
- Неотерики — це гурток римських поетів середини І ст. до н.е. До гуртка входили представники молодої аристократії. Неотерики відмовились від великих форм епоса і драми і розробляли нові жанри- епілії,епіграму,елегію .Саме неотерики збагачували свої твори темними натяками,скритими цитатами,запозиченнями у інших авторів. При виборі сюжетів перевагу надавали тим,де можна розгорнути патетику і навіть патологію,любов,пристрасті. Взірцем для них слугувала грецька поезія,головним чином александрійська поезія з кола Каллімаха.Вірші неотериків вирізнялися «вченістю» та довершеністю форми. Значення неотериків полягає у тому, що вони першими з римлян утвердили підхід до літератури як до мистецтва, знайшли поетичну форму для вираження інтимних переживань і встановили високі критерії у поезії. Кажучи су (uk)
|
| has abstract
| - Neóterici byli sdružením avantgardních básníků působících v Římě v období pozdní římské republiky (1. století př. n. l.). Charakteristická pro ně byla kritičnost vůči archaizující tradici, jíž představovali řečtí i domácí klasikové. Inspiraci naopak hledali u řeckých hellénistických básníků. Neóterici představují první tvůrčí skupinu v dějinách římské literatury, již obohatili o nový rozměr. (cs)
- Die Neoteriker (gr. νεώτεροι „die Neueren“, lat. auch poetae novi) waren ein Kreis von Dichtern im antiken Rom um 50 v. Chr., die entschieden, sich von der damaligen römischen Dichtungstradition abzugrenzen und sich als eine neue Generation Dichter (griech. neos „neu“) sahen. In stilistischer Hinsicht orientierten sie sich an den Idealen des hellenistischen Dichters Kallimachos. Der bekannteste Vertreter der Neoteriker war Catull. Von den Werken anderer Neoteriker, zum Beispiel Marcus Furius Bibaculus, Caecilius Metellus, Gaius Licinius Macer Calvus und Gaius Helvius Cinna, sind nur noch Fragmente erhalten. Die Neoteriker ändern das Gesetz des Ennius über die Abwerfung der Konsonanten m und s am Ende der Wörter. Sie erlauben nur noch, das m vor Vokalen fallen zu lassen, s aber überall beizubehalten. Damit wird die weitere Verschleifung der Endungen begrenzt und der Unterschied zur Umgangssprache bewusst betont. Außerdem setzen sie das Prinzip der reinen Quantität für die Metrik in Nachahmung des Griechischen vollständig durch. Längen und Kürzen der Silben werden fest bestimmt und nicht mehr durch den Wortakzent beeinflusst. Von den Alexandrinern übernehmen sie einen leichteren Stil und eine flüssigere Sprache. Traditionelle Beiwörter werden gemieden, Diminutive und Übertragungen werden mehr verwendet. Die Lyrik wird von den Neoterikern in Rom etabliert, Gelegenheitsgedichte und Epigramme werden verfasst. Im Gegensatz zu anderen Schriftstellern dieser Zeit standen die Neoteriker der Politik kritisch oder desinteressiert gegenüber. Statt des Großen und Erhabenen trat bei ihnen das Kleine, das Persönliche und scheinbar Unbedeutende in den Vordergrund. Ihre Gedichte handeln vom Dichter selbst und seinen Gefühlen, von Freundschaft, Liebe und Erotik, aber auch gelehrte Stoffe werden in Nachahmung des Kallimachos dichterisch behandelt. Hintergrund für diese Anschauung war auch der zunehmende Verfall der römischen Republik, der die Möglichkeiten für gesellschaftliches Engagement erheblich einschränkte und in weiten Kreisen der Oberschicht ein zentrales Merkmal neoterischer Dichtung war das Bemühen um eine möglichst detaillierte Ausarbeitung, bei der nichts dem Zufall überlassen blieb. Auch den persönlichen, emotionalen Gedichten liegt eine intensive Gestaltungsarbeit zu Grunde, ihre spontane Wirkung wurde also bewusst herbeigeführt. Infolge dieses Strebens nach Perfektion bevorzugten die Neoteriker kurze Gedichtformen wie Epyllion, Epigramm oder Elegie. Sie verwendeten dabei vielfältige Versmaße wie den Hendekasyllabus, den Hexameter oder das elegische Distichon. (de)
- La neoterikoj (helene νεωτερικοί "plinovuloj" aŭ "modernuloj," latine poetae novi "novaj poetoj") estis serio de avangardaj grekaj kaj latinaj poetoj, kiuj verkis dum la Helenisma Epoko (323-31 a.k.e.). La neoterikaj poetoj intence forturnis sin de la klasika Homera epopeo. Anstataŭ koncentri sin al la agoj de antikvaj herooj kaj dioj, ili propagis novan stilon de poezio per rakontoj, kiuj okazis malpli grandskale laŭ temoj kaj kadroj. La periodo, kiam tiuj poetoj verkis, estas fojfoje nomata la neoterika periodo. Kvankam la poemoj de la neoterikoj ŝajnas temi pri bagatelaĵoj, oni tamen vidis, kaj ankoraŭ vidas ilin, kiel subtilajn kaj lertajn verkojn. (eo)
- Con las denominaciones neóteroi (en griego "nuevos poetas "), neotéricos o período neotérico se alude a un movimiento de vanguardia literaria de poetas griegos y más tarde de latinos durante el período helenístico (323 a. C. en adelante) que propagó un nuevo estilo de poesía griega, deliberadamente alejada de los modelos clásicos, tanto de la épica homérica como de la lírica. (es)
- Les poetae novi (« nouveaux poètes », en latin), également appelés cantores Euphorionis (« ceux qui n'ont à la bouche que les poèmes d'Euphorion ») ou néotériques (« plus jeunes »), sont des poètes romains de langue latine. Ils proviennent presque tous de Gaule cisalpine, sont actifs à Rome dans la première moitié du Ier siècle av. J.-C. et inaugurent une poésie nouvelle. (fr)
- The Neoterikoi (Ancient Greek: νεωτερικοί; Latin: poetae novi, "new poets") or Neoterics were a series of avant-garde Latin poets who wrote in the 1st century BCE. Neoteric poets deliberately turned away from classical Homeric epic poetry. Rather than focusing on the feats of ancient heroes and gods, they propagated a new style of poetry through stories that operated on a smaller scale in regard to themes and setting. Although the poems of the Neoterics may seem to address superficial subjects, many scholars view their work as subtle and accomplished works of art. Neoteric poetry has frequently been compared to the Modernist movement of the late 19th through the 20th century, as well as the Imagist movement. (en)
- I poetae novi, detti anche cantores Euphorionis o neoterici, furono poeti romani in lingua latina, quasi tutti provenienti dalla Gallia Cisalpina, che operarono a Roma nella prima metà del I secolo a.C., inaugurando una nuova poetica, la poesia neoterica. Il principale esponente fu Gaio Valerio Catullo. Busto di Catullo a Sirmione (it)
- Poetae novi (Nieuwe Dichters) is de naam voor een groep Latijnse dichters uit de jaren 60 van de 1e eeuw vóór Chr., die een nieuwe richting in de dichtkunst vertegenwoordigden. Cicero noemde hen enigszins misprijzend neoterici (= nieuwlichters, van het Grieks νεωτερικός = jeugdig, nieuw).Zij zetten zich bewust af tegen vakgenoten die werkten in de trant van Ennius, en volgden de Griekse, alexandrijnse dichters na. Zij schreven gedichten die soms veel mythologische geleerdheid, maar bij voorkeur ook een sierlijke vorm vertoonden. (nl)
- Neoterycy (od gr. hoi neoteroi poietai, dosłownie „poeci młodsi”, łac. poetae novi) – termin oznaczający grupę młodych poetów rzymskich działających w połowie I wieku p.n.e. Neoterycy zerwali z rzymską tradycją wielkich eposów historycznych. Wzorując się na poezji hellenistycznej, zwłaszcza aleksandryjskiej, preferowali utwory niewielkich rozmiarów (epigramy, fraszki, krótkie scenki, pieśni weselne i żałobne, epyllia – małe poematy epickie), lecz wycyzelowane do perfekcji (np. jeden z nich, Helwiusz Cynna, pracował przez dziewięć lat nad epylionem zatytułowanym „Smyrna”). Znamienne było przyjęcie zasady konstruowania poezji na wzór Kallimacha. Pisali najczęściej o przeżyciach osobistych, szczególnie miłości. Charakteryzowali się uczonością – mitologiczną, geograficzną, literacką. W epyllionach mitologicznych przedstawiali mało znane mity. Poematy nie przekraczały 500 wersów. Przywódcą nowej szkoły był Publiusz Waleriusz Katon, którego dzieła nie zachowały się. Jedynym przedstawicielem neoteryków, którego utwory dobrze znamy, jest Katullus. Z dorobku innych neoteryków (jak np. Cecyliusz Ticida, Helwiusz Cynna, Gajusz Kornificjusz, Gajusz Licyniusz Macer Kalwus i Warron z Ataksu) zachowały się najwyżej kilkuwersowe fragmenty. W gronie neoteryków działały i tworzyły dwie poetki: , autorka cenionych epigramatów, oraz . Z neoterykami sympatyzował – młody w okresie ich działalności – Wergiliusz, ślady ich wpływu odnajduje się w jego twórczości. Ci neoterycy byli w swoich czasach nazywani terminem łacińskim poetae novi, lub greckim hoi neoteroi poietai, co oznacza „poeci młodsi”. Tak nazywa ich Cyceron. Właściwy termin „neoterycy” (łac. poetae neoterici) został ukuty dopiero w czasach Antoninów – była nim nazywana grupa współcześnie działających poetów awangardowych. (pl)
- Неотерики — це гурток римських поетів середини І ст. до н.е. До гуртка входили представники молодої аристократії. Неотерики відмовились від великих форм епоса і драми і розробляли нові жанри- епілії,епіграму,елегію .Саме неотерики збагачували свої твори темними натяками,скритими цитатами,запозиченнями у інших авторів. При виборі сюжетів перевагу надавали тим,де можна розгорнути патетику і навіть патологію,любов,пристрасті. Взірцем для них слугувала грецька поезія,головним чином александрійська поезія з кола Каллімаха.Вірші неотериків вирізнялися «вченістю» та довершеністю форми. Значення неотериків полягає у тому, що вони першими з римлян утвердили підхід до літератури як до мистецтва, знайшли поетичну форму для вираження інтимних переживань і встановили високі критерії у поезії. Кажучи сучасної мовою — це були модерністи в поезії.Поезія неотериків насичена ерудицією і часто сентиментальна. Найяскравішими представниками були Гай Ліциній Кальв, Гай Гельвій Цінна, Марк Фурій Бібакул, Квінт Корніфіцій, Валерій Катон.Найвидатнішим з представників був Катулл.Йому належить низка епіліїв на міфологічні теми. Яскравим явищем, яке підготувало настання "золотої доби" римської літератури, була діяльність в епоху кінця Республіки гуртка молодих поетів-неотериків(грец.neoteroi - " новітні поети"), які сповідували філософію Епікура.[Ю.І.Ковбасенко. Антична література: Навчальний посібник для студентів. — К.: Київський університет імені Бориса Грінченка, 2011. — 247 с.] (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)