| rdfs:comment
| - Ο Τζαούσιος ήταν στρατιωτικό αξίωμα της ύστερης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, του οποίου τα καθήκοντα και ο ρόλος δεν μας εντελώς καθαρά. Ο όρος προέρχεται από την τουρκική λέξη çavuş, που σημαίνει τον "μεταφορέα" ή "αγγελιοφόρο, και χρησιμοποιούταν από τους Βυζαντινούς νωρίς ίσως από τα τέλη του 11ου αιώνα. Κατά τους 13ο με 15ο αιώνα, αφορούσε αξιωματικούς, οι οποίοι υπηρετούσαν σε επαρχιακές θέσεις. Ο Τζαούσιος μπορούσε να υπηρετεί ως διοικητής της φρουράς κάστρου (οχυρωμένο διοικητικό κέντρο με ανώτερο τον Κεφαλή), ίσως συνδυάζοντας διοικητικό και στρατιωτικό ρόλο, ή ως αξιωματικός σε αλλάγιον (στρατιωτικός σχηματισμός του Βυζαντινού στρατού) του αυτοκρατορικού στρατού ξηράς. Οι περισσότεροι Τζαούσιοι, που αναφέρονται στις πηγές, προέρχονταν από το Δεσποτάτο του Μυστρά, όπου και παίζανε σημ (el)
- Tzausio (en griego: τζαούσιος) era un cargo militar bizantino tardío, cuyas funciones y papel exacto son algo incierto. El término se deriva del turco çavuş, que significa «mensajero», y ha sido utilizado por los bizantinos quizás desde el siglo XI. En los siglos XIII-XV, se hizo aplicable a los oficiales que servían en puestos provinciales. Un tzausio podía servir como comandante de una guarnición de un castro (un centro administrativo fortificado dirigido por un cefalo), posiblemente combinando posiciones administrativas y militares, o como un oficial del del ejército de campo imperial. Muchos de los tzausios mencionados en las fuentes provenían de la provincia bizantina de Morea, donde jugaron un papel importante en la administración de la provincia. En Macedonia y Tracia, por e (es)
- The tzaousios (Greek: τζαούσιος) was a late Byzantine military office, whose exact functions and role are somewhat unclear. The term is derived from the Turkish çavuş, meaning "courier" or "messenger", and was in use by the Byzantines perhaps as early as the late 11th century. In the 13th–15th centuries, it became applied to officers serving in provincial posts. A tzaousios could serve as commander of the garrison of a kastron (a fortified administrative center run by a kephale), possibly combining the military and administrative roles, or as an officer to the megala allagia of the imperial field army. Most of the tzaousioi mentioned in the sources came from the Byzantine Morea, where they played an important role in provincial administration. In Macedonia and Thrace by contrast, they seem (en)
- Le tzaousios (en grec : τζαούσιος) est un personnage militaire de la fin de l'Empire byzantin dont les fonctions exactes sont mal connues. Le terme vient du turc çavuş signifiant « courrier » ou « message » et est peut-être utilisé dans l'Empire byzantin dès la fin du XIe siècle. Aux XIIIe et XVe siècles, il s'applique aux officiers servant dans les provinces. Un tzaousios peut servir comme commandant d'une garnison ou d'un kastron (un centre administratif fortifié dirigé par un képhale). Il cumule peut-être les fonctions civiles et militaires. La plupart des tzaousioi mentionnés dans les sources viennent du despotat de Morée, la province byzantine du Péloponnèse. Là, ils jouent un rôle important dans l'administration provinciale. Au contraire, en Macédoine et en Thrace, ils semblent avoir (fr)
- Tzáusio (em latim: τζαούσιος; romaniz.: tzaoúsios) foi um ofício militar bizantino tardio, cujas funções exatas e papel são um tanto incertos. O termo é derivado do turco , significando "estafeta" ou "mensageiro", e esteve em uso pelos bizantinos talvez desde o século XI. Nos séculos XIII-XV, tornou-se aplicável a oficiais servindo em postos provinciais. Um tzáusio podia servir como comandante da guarnição de um castro (kastron, um centro administrativo fortificado dirigido por um céfalo), possivelmente combinando posições administrativas e militares, ou como um oficial do do exército de campo imperial. Muitos dos tzáusios mencionados nas fontes vieram da Moreia bizantina, onde eles desempenharam um importante papel na administração provincial. Na Macedônia e Trácia, como contraste, eles (pt)
|
| has abstract
| - Ο Τζαούσιος ήταν στρατιωτικό αξίωμα της ύστερης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, του οποίου τα καθήκοντα και ο ρόλος δεν μας εντελώς καθαρά. Ο όρος προέρχεται από την τουρκική λέξη çavuş, που σημαίνει τον "μεταφορέα" ή "αγγελιοφόρο, και χρησιμοποιούταν από τους Βυζαντινούς νωρίς ίσως από τα τέλη του 11ου αιώνα. Κατά τους 13ο με 15ο αιώνα, αφορούσε αξιωματικούς, οι οποίοι υπηρετούσαν σε επαρχιακές θέσεις. Ο Τζαούσιος μπορούσε να υπηρετεί ως διοικητής της φρουράς κάστρου (οχυρωμένο διοικητικό κέντρο με ανώτερο τον Κεφαλή), ίσως συνδυάζοντας διοικητικό και στρατιωτικό ρόλο, ή ως αξιωματικός σε αλλάγιον (στρατιωτικός σχηματισμός του Βυζαντινού στρατού) του αυτοκρατορικού στρατού ξηράς. Οι περισσότεροι Τζαούσιοι, που αναφέρονται στις πηγές, προέρχονταν από το Δεσποτάτο του Μυστρά, όπου και παίζανε σημαντικό ρόλο στην επαρχιακή διοίκηση. Στην Μακεδονία και τη Θράκη αντίθετα φαίνεται ότι ο ρόλος τους ήταν περιορισμένος σε καθαρά στρατιωτικός μέσα στα αλλάγια. Η παραλλαγή μέγας τζαούσιος είναι αυλικός τίτλος, που πρώτη φορά μαρτυρείται υπό τον Ιωάννη Βατάτζη (βασιλεία 1221–1254), και τα καθήκοντα του οποίου είναι ασαφή. Ο Γάλλος Βυζαντινολόγος Rodolphe Guilland υποθέτει ότι ήταν προϊστάμενος των τζαούσιων, οι οποίοι ήταν οι διάδοχοι του παλιότερου αυτοκρατορικού τμήματος αγγελιοφόρων των Μανδατόρων. Στο Βιβλίο των Αξιωμάτων του ψευτο-Κωδινού, μέσα του 14ου αιώνα, περιγράφεται ως αυτός που είναι υπεύθυνος για την τάξη στην αυτοκρατορική ακολουθία. Σίγουρα, ο πρώτος μέγας τζαούσιος, ο , ήταν ο διοικητής της προσωπικής ακολουθίας του Βατάτζη, αλλά αργότερα ο τίτλος δεν φαίνεται να αντιστοιχεί σε συγκεκριμένα καθήκοντα. Σύμφωνα με τις πηγές, ο μέγας τζαούσιος κατακτούσε την 37η θέση στην κυριαρχία της Αυλής. (el)
- Tzausio (en griego: τζαούσιος) era un cargo militar bizantino tardío, cuyas funciones y papel exacto son algo incierto. El término se deriva del turco çavuş, que significa «mensajero», y ha sido utilizado por los bizantinos quizás desde el siglo XI. En los siglos XIII-XV, se hizo aplicable a los oficiales que servían en puestos provinciales. Un tzausio podía servir como comandante de una guarnición de un castro (un centro administrativo fortificado dirigido por un cefalo), posiblemente combinando posiciones administrativas y militares, o como un oficial del del ejército de campo imperial. Muchos de los tzausios mencionados en las fuentes provenían de la provincia bizantina de Morea, donde jugaron un papel importante en la administración de la provincia. En Macedonia y Tracia, por el contrario, parecen haber estado muy limitados a un papel puramente militar dentro del megalagio. La variante «megatzausio» (en griego: μέγας τζαούσιος) fue un título cortesano bajo el reinado de Juan III Ducas Vatatzés. Sus funciones son inciertas. El bizantinista francés Rodolphe Guilland sugiere que estaba a cargo de los tzausios subordinados, que actuaron como sucesores de los primeros cuerpos mensajeros imperiales, los mandatores. En el Libro de los Oficios de Jorge Codinos de mediados del siglo XIV, se le describe como responsable de mantener el orden del séquito imperial. Ciertamente, el megatzausio, , fue el comandante del séquito personal de Vatatzés, pero en tiempos posteriores, el título no parece corresponder a una función específica. (es)
- Le tzaousios (en grec : τζαούσιος) est un personnage militaire de la fin de l'Empire byzantin dont les fonctions exactes sont mal connues. Le terme vient du turc çavuş signifiant « courrier » ou « message » et est peut-être utilisé dans l'Empire byzantin dès la fin du XIe siècle. Aux XIIIe et XVe siècles, il s'applique aux officiers servant dans les provinces. Un tzaousios peut servir comme commandant d'une garnison ou d'un kastron (un centre administratif fortifié dirigé par un képhale). Il cumule peut-être les fonctions civiles et militaires. La plupart des tzaousioi mentionnés dans les sources viennent du despotat de Morée, la province byzantine du Péloponnèse. Là, ils jouent un rôle important dans l'administration provinciale. Au contraire, en Macédoine et en Thrace, ils semblent avoir un rôle purement militaire au sein des megala allagia (les allagia provinciales). Le titre de cour de megas tzaousios (en grec : μέγας τζαούσιος, « grand tzaousios ») est attesté pour la première fois sous Jean III Doukas Vatatzès, tenu notamment par Constantin Margaritès. Ses fonctions sont mal connues. Le byzantiniste français Rodolphe Guilland suggère qu'il dirige des tzaousioi subordonnés. Ces derniers agissant comme les successeurs de l'ancien corps des messagers impériaux, les mandatores. Dans le Livre des Offices de Pseudo-Kodinos du XIVe siècle, il est décrit comme le responsable du maintien de l'ordre au sein de la suite impériale. Il est fort probable que le premier megas tzaousios, Constantin Margaritès, est le chef de la suite personnelle de Vatatzès. Toutefois, ultérieurement, il semble que son détenteur n'ait pas de fonction précise. (fr)
- The tzaousios (Greek: τζαούσιος) was a late Byzantine military office, whose exact functions and role are somewhat unclear. The term is derived from the Turkish çavuş, meaning "courier" or "messenger", and was in use by the Byzantines perhaps as early as the late 11th century. In the 13th–15th centuries, it became applied to officers serving in provincial posts. A tzaousios could serve as commander of the garrison of a kastron (a fortified administrative center run by a kephale), possibly combining the military and administrative roles, or as an officer to the megala allagia of the imperial field army. Most of the tzaousioi mentioned in the sources came from the Byzantine Morea, where they played an important role in provincial administration. In Macedonia and Thrace by contrast, they seem to have been limited to a purely military role within the megala allagia. The variant megas tzaousios (μέγας τζαούσιος, "grand tzaousios") is a court title first attested under John III Vatatzes (r. 1221–1254). His functions are unclear. The French Byzantinist Rodolphe Guilland suggested that he was in command of subordinated tzaousioi, who acted as the successors of the earlier imperial courier corps, the mandatores. In pseudo-Kodinos's mid-14th century Book of Offices, he is described as being responsible for maintaining the order of the imperial retinue. Certainly, the first megas tzaousios, Constantine Margarites, was the commander of Vatazes's personal retinue, but in later times, the title does not appear to have corresponded to a specific function. (en)
- Tzáusio (em latim: τζαούσιος; romaniz.: tzaoúsios) foi um ofício militar bizantino tardio, cujas funções exatas e papel são um tanto incertos. O termo é derivado do turco , significando "estafeta" ou "mensageiro", e esteve em uso pelos bizantinos talvez desde o século XI. Nos séculos XIII-XV, tornou-se aplicável a oficiais servindo em postos provinciais. Um tzáusio podia servir como comandante da guarnição de um castro (kastron, um centro administrativo fortificado dirigido por um céfalo), possivelmente combinando posições administrativas e militares, ou como um oficial do do exército de campo imperial. Muitos dos tzáusios mencionados nas fontes vieram da Moreia bizantina, onde eles desempenharam um importante papel na administração provincial. Na Macedônia e Trácia, como contraste, eles parecem ter sido bem limitados para um papel puramente militar dentro do grande alágia. A variante "grande tzáusio" (em grego: μέγας τζαούσιος; romaniz.: megas tzaousios) é um título cortesão atestado pela primeira vez sob João III Vatatzes (1221 1254). Suas funções são incertas. O bizantinista francês sugere que esteve no comando de tzáusios subordinados, que atuaram como sucessores de corpos de mensageiros imperial precoces, os mandadores. No Livro dos Ofícios de Jorge Codino de meados do século XIV, ele é descrito como sendo responsável por manter a ordem do séquito imperial. Certamente, o primeiro grande tzáusio, Constantino Margarita, foi o comandante da comitiva pessoal de Vatatzes, mas em tempos posteriores, o título não parece ter correspondência com uma função específica. (pt)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)