rdfs:comment
| - La ruino de la burgo Thurant (ankaŭ Thurandt) staras sur larĝa montkresto el ardezo supre de la loko Alken ĉe la Mozelo. Ĝi situas en la distrikto Mainz-Bingen, germana federacia lando Rejnlando-Palatinato. (eo)
- Замок Турант (нем. Burg Thurandt) — представляет собой редкий для средневековья вид замка с двумя донжонами, расположенный над городком Алькен на Мозеле. Ныне находится в частном владении. (ru)
- Die Ruine der Burg Thurant (auch Thurandt) steht auf einem breiten Bergsporn aus Schiefer hoch über dem Ort Alken an der Mosel. Sie liegt im Landkreis Mayen-Koblenz (Rheinland-Pfalz) und gehört zum Typus der Spornburgen. Eine Besonderheit sind – neben der Lage an der steilen Talschulter – die Weingärten auf der Sonnenseite. (de)
- Les ruines du château fort de Thurant (ou Thurandt) se dressent au sommet d'un éperon schisteux dominant la localité d'Alken sur la Moselle. Il se trouve dans l'Arrondissement de Mayen-Coblence (Rhénanie-Palatinat). L'adret est remarquable par ses abondants vignobles. Au XIIIe siècle, il fut co-administré par les archevêchés de Cologne et de Trèves qui y déléguaient chacun un burgrave, possédant chacun leur donjon, leurs corps de logis, ateliers et cuisines, ainsi qu'un accès propre à la forteresse. (fr)
- The ruins of the Thurant Castle (German: Burg Thurant, also Thurandt or Thurand) stand on a wide slate hill spur above the villages of Alken on the Moselle in Germany. The castle is in the district of Mayen-Koblenz in Rhineland-Palatinate and belongs to the spur castle type. Vine gardens on the sunniest slope. From the mid-13th century the archbishops of Cologne and Trier were joint owners and had their respective property managed by burgraves. As a result, each half of the castle had its own bergfried, living/domestic buildings and entrance. (en)
- De Burcht Thurant is een burcht bij de plaats Alken aan de Moezel op een brede uitloper van een berg. Ze is gelegen in het Landkreis Mayen-Koblenz in de deelstaat Rijnland-Palts. Vanaf het midden van de 13e eeuw waren de aartsbisdommen van Keulen en Trier gezamenlijk eigenaar van het complex. De bisdommen lieten hun aandeel in de burcht elk door burchtgraven besturen. Elke helft bezat derhalve een eigen bergfried, eigen woon- en bedrijfsgebouwen en een eigen aparte toegang. Sinds het begin van de 16e eeuw trad een geleidelijk verval van de dubbelburcht in. De verwoestingen tijdens de Paltse Successieoorlog degradeerden het complex verder tot een ruïne. (nl)
|