The Symphony No. 5½, A Symphony for Fun, is an orchestral symphony written in 1946 by the American composer Don Gillis. Gillis, a prolific composer, had already written five symphonies when he embarked on this work's composition. He stated that he originally set out to write his sixth symphony, but found that the music emerged so light-hearted in character that rather than give the symphony a conventional number he elected to publish it as no. 5½. The work is in four movements, the titles being punning references to the usual forms found in corresponding movements of "serious" symphonies.
| Attributes | Values |
|---|
| rdf:type
| |
| rdfs:label
| - Symfonie nr. 5½ (Gillis) (nl)
- Symphony No. 5½ (Gillis) (en)
|
| rdfs:comment
| - The Symphony No. 5½, A Symphony for Fun, is an orchestral symphony written in 1946 by the American composer Don Gillis. Gillis, a prolific composer, had already written five symphonies when he embarked on this work's composition. He stated that he originally set out to write his sixth symphony, but found that the music emerged so light-hearted in character that rather than give the symphony a conventional number he elected to publish it as no. 5½. The work is in four movements, the titles being punning references to the usual forms found in corresponding movements of "serious" symphonies. (en)
- Symfonie nr. 5½ ; "A Symphony for Fun" is een Symfonie uit 1946 van de Amerikaanse componist Don Gillis. Opvallend aan deze symfonie is natuurlijk de nummering die je zelden tegenkomt. Gillis gaf hiervoor zelf al verschillende verklaringen: (nl)
|
| dcterms:subject
| |
| Wikipage page ID
| |
| Wikipage revision ID
| |
| Link from a Wikipage to another Wikipage
| |
| sameAs
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| has abstract
| - The Symphony No. 5½, A Symphony for Fun, is an orchestral symphony written in 1946 by the American composer Don Gillis. Gillis, a prolific composer, had already written five symphonies when he embarked on this work's composition. He stated that he originally set out to write his sixth symphony, but found that the music emerged so light-hearted in character that rather than give the symphony a conventional number he elected to publish it as no. 5½. The work is in four movements, the titles being punning references to the usual forms found in corresponding movements of "serious" symphonies. 1.
* Perpetual emotion 2.
* Spiritual? 3.
* Scherzophrenia 4.
* Conclusion! The symphony was first performed in May 1947 by the Boston Pops Orchestra conducted by Arthur Fiedler. Four months later, in September, the work received its first radio broadcast performance with Arturo Toscanini conducting the NBC Symphony Orchestra. (en)
- Symfonie nr. 5½ ; "A Symphony for Fun" is een Symfonie uit 1946 van de Amerikaanse componist Don Gillis. Opvallend aan deze symfonie is natuurlijk de nummering die je zelden tegenkomt. Gillis gaf hiervoor zelf al verschillende verklaringen:
* hij was al met zijn 6e symfonie bijna klaar toen hij bleef zitten met twee delen, die daar eigenlijk niet in pasten; hij vond ze eigenlijk zo goed en leuk, dat hij er nog twee delen in dezelfde vrolijke stijl bij componeerde. Zijn vijfde was al klaar en in schetsen de zesde ook al, dus de logische nummering is dan 5½;
* hij was ten tijde van het componeren van zijn zesde symfonie radioproducer en was een keer stand-by met het NBC Strijkkwartet bij een radio-uitzending; zij waren aanwezig om eventuele ongevulde tijd tussen twee uitzendingen te kunnen opvullen, mocht dat nodig zijn. Gillis vroeg zich af, wat er zou gebeuren als de musici dan ineens een onbekend werk voor de neus zouden krijgen, dat weliswaar als klassieke muziek bestempeld kon worden, maar ook jazz-invloeden had. Hij maakte wat tijd vrij voor componeren en was binnen een paar minuten klaar met het werk en zette het op de lessenaars van de musici. Die vonden het uiteindelijke werkje zo leuk en goed, dat Gillis het werk arrangeerde tot een compositie voor orkest. Het werk is zo kort dat het eigenlijk geen hele symfonie kan zijn en daarom werd het symfonie nr. 5½ genoemd. Doorgaand begonnen twee stafdirigenten van het (delen van) het werk vaker uit te voeren, rearrangeerden het en brachten het onder de aandacht van dirigent , die de uiteindelijke première gaf met het Boston Pops Orchestra op 25 juni 1947. Gillis gaf het daarna weer terug aan het NBC SO om het ook uit te voeren later die zomer. Het kwam toen op het speelrooster van het orkest en hun befaamde dirigent Arturo Toscanini viel de vreemde nummering ook op. Denkend aan een tikfout, informeerde hij verder. Nee, zei de componist, de titel is goed. Nieuwsgierig geworden naar een compositie van zijn eigen producer vroeg hij de partituur en had direct een zwak voor het werk. Voor hem was het als geboren Italiaan een vreemd geluid, deze zeer vrolijke mix van klassieke muziek en jazz, met muzikale grapjes er in verwerkt. Er wordt geciteerd uit Petroesjka en andere werken.Uiteindelijk werd de compositie uitgevoerd en uitgezonden op 21 september 1947, door een van de beste orkesten van die tijd onder leiding van een van de beste dirigenten van die tijd. Dit heeft deze compositie uiteindelijk het meeste bekende gemaakt van Gillis. In 1952 is er nog een balletversie van gemaakt in Engeland en daar werd het ook zeer populair. (nl)
|
| prov:wasDerivedFrom
| |
| page length (characters) of wiki page
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is Link from a Wikipage to another Wikipage
of | |
| is Wikipage redirect
of | |
| is Wikipage disambiguates
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)