About: Sonata da chiesa     Goto   Sponge   NotDistinct   Permalink

An Entity of Type : yago:Sonata107044088, within Data Space : dbpedia.org associated with source document(s)
QRcode icon
http://dbpedia.org/describe/?url=http%3A%2F%2Fdbpedia.org%2Fresource%2FSonata_da_chiesa&graph=http%3A%2F%2Fdbpedia.org&graph=http%3A%2F%2Fdbpedia.org

Sonata da chiesa (Italian: "church sonata") is a 17th-century genre of musical composition for one or more melody instruments and is regarded an antecedent of later forms of 18th century instrumental music. It generally comprises four movements, typically a largo prelude followed by a fugal allegro, an expressive slow movement, and an allegro finale, although there are also many variations of this pattern.

AttributesValues
rdf:type
rdfs:label
  • Sonata da chiesa (ca)
  • Sonata da chiesa (de)
  • Sonata da chiesa (es)
  • Sonata da chiesa (fr)
  • Sonata da chiesa (it)
  • 教会ソナタ (ja)
  • 교회 소나타 (ko)
  • Sonata da chiesa (pl)
  • Sonata da chiesa (en)
  • Sonata de igreja (pt)
  • Церковная соната (ru)
rdfs:comment
  • Sonata da chiesa, auch unter der deutschen Bezeichnung Kirchensonate bekannt, ist eine Gattung der Instrumentalmusik aus der Barockzeit. Sie bildet das Gegenstück zur Sonata da camera, der Kammersonate. Kirchensonaten wurden zwar zwischen einzelnen Sätzen der Messe aufgeführt, haben jedoch, im Gegensatz beispielsweise zu Totenmessen, keine liturgische Funktion. (de)
  • Une sonata da chiesa (sonate d'église) est une œuvre instrumentale, comportant trois ou quatre mouvements - voire plus, en usage aux XVIIe et XVIIIe siècles. C'est l'une des formes importantes de la période dite « baroque » de la musique. Son nom la distingue de la sonata da camera (sonate de chambre) : leurs caractères musicaux respectifs les destinaient à une exécution dans des lieux et pour des circonstances différentes, même si les formes présentent des similitudes certaines. (fr)
  • 교회 소나타(Sonata da chiesa)는 바로크 시대에 애호된 기악곡이며, 고전파시대에 와서 곧 자취를 감추었다. 본래 이탈리아의 교회에서 오르간 음악이 예배에 쓰이게 되면서 생긴 것으로서, 후에 교회에는 관계가 없어도 양식적으로 그 경향을 가진 것이면 교회 소나타라고 하게 되었다. 원래가 교회용으로 된 것이므로 세속적인 춤곡의 형태를 채용하지 않는다는 점에서 그 시대의 실내 소나타와 큰 차이를 보였다. 그리고 느린 악장과 빠른 악장을 번갈아 배열하여 4개 또는 5개의 악장으로 되어 있다. 형태로는 통주저음을 갖는 트리오 소나타(기악의 연주형태 항목 참조)와, 초기에는 친근성을 보였으나 후에는 각종 악기를 위한 것도 작곡되었다. 바흐의 무반주 바이올린 소나타는 교회 소나타 양식의 유명한 예이다. [이 부분은 해석에 주의가 요구된다. 바흐의 첼로 무반주 조곡은 하나의 서곡(prelude)과 다섯 개의 춤곡으로 이루어진 구성을 취하고 있고, 이 점에서 교회 소나타(sonate da chiesa)보다는 실내 소나타(sonate da camera)에 더 가깝다.] (ko)
  • 教会ソナタ(きょうかいソナタ、イタリア語: sonata da chiesa ソナタ・ダ・キエーザ)とは、17世紀から18世紀にかけてのソナタの分類で、舞曲を中心とした(ソナタ・ダ・カメラ)に対してより真面目な内容のものをいう。 名称から誤解されやすいが、教会ソナタといっても教会で演奏されるために作曲されたものではないし、逆に教会ソナタと呼ばれない作品も教会で演奏されることがあった。また、17世紀末まで「教会ソナタ」という語が使われることはめったになく、普通は単に「ソナタ」と呼ばれていた。 (ja)
  • Sonata de igreja, também conhecida pelo seu nome original em italiano sonata da chiesa, é uma forma musical instrumental nascida no período Barroco. Consiste em geral de quatro movimentos, numa sequência lento-rápido-lento-rápido. O segundo movimento usualmente é . Seu nome parece indicar um uso litúrgico, mas não é o caso, a não ser de forma esporádica, na maior parte das vezes era concebida como música concertística profana. Um dos maiores expoentes do gênero foi Arcangelo Corelli. Depois de 1700 a forma tendeu a ser absorvida pela , mas Haydn e Mozart ainda compuseram algumas peças nessa forma. (pt)
  • La sonata da chiesa (terme italià que significa "sonata d'església"), és una composició instrumental del barroc, que generalment consta de quatre moviments. Més d'una melodia s'utilitzava sovint, i els moviments alternaven el caràcter, amb l'ordre: lent - ràpid (allegro) - lent (adagio) - ràpid (allegro); tots els moviments es basaven en els mateixos temes o motius. El segon moviment era normalment un allegro fugat, i el tercer i quart moviments tenien la forma binària que a vegades corresponien a una sarabanda i a una giga. (ca)
  • Sonata da chiesa (en italiano, significa “sonata de iglesia”), es una forma musical que se utilizaba como acompañamiento del servicio religioso. Es una obra del período Barroco, compuesta habitualmente para uno o dos violines y bajo continuo. Es precursora de la sonata tal como la entendemos hoy día -una forma musical que se fijó como tal con los trabajos de Ludwig van Beethoven (1770-1827) a comienzos del siglo XIX- pero nada tiene que ver con la estructura interna compleja y concreta de esta forma. La palabra "sonata" se refiere aún a una serie de movimientos, no a la forma interna de uno de ellos. (es)
  • Sonata da chiesa (Italian: "church sonata") is a 17th-century genre of musical composition for one or more melody instruments and is regarded an antecedent of later forms of 18th century instrumental music. It generally comprises four movements, typically a largo prelude followed by a fugal allegro, an expressive slow movement, and an allegro finale, although there are also many variations of this pattern. (en)
  • La sonata da chiesa è una , generalmente per uno o due violini e basso continuo, che ha avuto origine nel periodo barocco, generalmente composta da quattro movimenti. Spesso sono impiegate più di una melodia e i movimenti sono ordinati in lento-veloce-lento-veloce riguardo al tempo. Il secondo movimento è usualmente un allegro fugato, e il terzo e quarto sono impostati in forma bipartita, i quali talvolta assomigliano alla sarabanda e alla giga. (it)
  • Sonata da chiesa (wł. sonata kościelna) – 4-częściowa sonata barokowa, właściwa sonata przedklasyczna. Początkowo jej budowa nie była ściśle określona. Części skrajne były utrzymane w tempie szybkim, a środkowe w tempie umiarkowanym, trójdzielnym, tanecznym. Pomiędzy nie wstawiano krótkie powolne ustępy muzyczne, akordowe lub imitacyjne. Na przełomie XVII i XVIII w. Arcangelo Corelli wykształcił w swoich sonatach triowych (op. 1 i 3) i solowych (pierwszych sześć sonat z op. 5) modelową postać sonaty da chiesa, składającej się z 4 części: (pl)
  • Церковная соната (итал. sonata da chiesa) - инструментальное сочинение барочного периода, обычно состоящее из четырёх частей. Чаще всего в церковных сонатах имелось несколько мелодий, а части создавались в разных темпах (медленная-быстрая-медленная-быстрая). Вторая часть таких сонат обычно была написана в быстром темпе и имела форму фуги, а третья и четвертая части были в бинарной форме и были написаны как сарабанда или жига. (ru)
dcterms:subject
Wikipage page ID
Wikipage revision ID
Link from a Wikipage to another Wikipage
sameAs
dbp:wikiPageUsesTemplate
has abstract
  • La sonata da chiesa (terme italià que significa "sonata d'església"), és una composició instrumental del barroc, que generalment consta de quatre moviments. Més d'una melodia s'utilitzava sovint, i els moviments alternaven el caràcter, amb l'ordre: lent - ràpid (allegro) - lent (adagio) - ràpid (allegro); tots els moviments es basaven en els mateixos temes o motius. El segon moviment era normalment un allegro fugat, i el tercer i quart moviments tenien la forma binària que a vegades corresponien a una sarabanda i a una giga. Al marge d'unes poques sonates destinades al teatre, al costat de la sonata da chiesa a l'època barroca aparegué també la sonata da camera; ambdues modalitats van ser essencials per a l'evolució de la forma sonata. Sovint, s'ha pensat que aquestes sonates es componien per a ser tocades exclusivament en cerimònies religioses. Mentre que això podia ser cert quan era música d'encàrrec, no estaven en la mateixa categoria que, per exemple, un rèquiem. Aquestes sonates s'interpretaven sovint en concerts destinats a la pura diversió. La sonata era indistintament un divertiment cortesà, una obra amb finalitat didàctica o una peça instrumental destinada a l'església. Un dels exponents més grans d'una sonata da chiesa són algunes de les obres d'Arcangelo Corelli (1653-1713). Entre les seves millors composicions hi ha les 6 Sonata da Chiesa, Op. 1; i els primer vuit dels seus Dotze concerti grossi, op. 6, són també sonates da chiesa. Un altre compositor d'aquesta forma de música va ser Giovanni Battista Bassani (1650-1716) que cap al 1710 va compondre dotze sonates da chiesa. Les tres sonates per a violí sol de J. S. Bach (1685-1750) també tenen la forma sonata da chiesa, com ho estan les cinc primeres de les seves sis sonates per a violí i clavicèmbal obbligato i les dues primeres de les seves tres sonates per a viola de gamba i clavicèmbal obbligato. A la fi del segle xvii, i especialment gràcies a l'obra de Corelli, ambdues modalitats es fusionaren, amb un cert predomini de la sonata da chiesa, que fou reduïda a tres moviments (quasi sempre: lent - ràpid - ràpid). Al segle xviii aparegueren sonates en forma de trio sonata (sonata a tres), en què intervenen dos instruments melòdics i el tercer, que realitza el baix, a càrrec d'un instrument de teclat. La sonata da chiesa s'havia tornat antiquada en l'època de Joseph Haydn (1732-1809), tot i que ell va compondre unes quantes peces en aquest estil, i Mozart (1756-1791) també uns quants anys després. El terme es va deixar d'utilitzar. (ca)
  • Sonata da chiesa, auch unter der deutschen Bezeichnung Kirchensonate bekannt, ist eine Gattung der Instrumentalmusik aus der Barockzeit. Sie bildet das Gegenstück zur Sonata da camera, der Kammersonate. Kirchensonaten wurden zwar zwischen einzelnen Sätzen der Messe aufgeführt, haben jedoch, im Gegensatz beispielsweise zu Totenmessen, keine liturgische Funktion. (de)
  • Sonata da chiesa (en italiano, significa “sonata de iglesia”), es una forma musical que se utilizaba como acompañamiento del servicio religioso. Es una obra del período Barroco, compuesta habitualmente para uno o dos violines y bajo continuo. Es precursora de la sonata tal como la entendemos hoy día -una forma musical que se fijó como tal con los trabajos de Ludwig van Beethoven (1770-1827) a comienzos del siglo XIX- pero nada tiene que ver con la estructura interna compleja y concreta de esta forma. La palabra "sonata" se refiere aún a una serie de movimientos, no a la forma interna de uno de ellos. En general, consta de cuatro movimientos. Más de una melodía se usa a menudo y los movimientos son ordenados lento-rápido-lento-rápido con respecto al tempo. El segundo movimiento es usualmente un allegro de fuga, y la tercera y la cuarta de forma binaria que a veces se asemeja a la sarabande y la giga. Muchos de estos trabajos fueron compuestos para ser realizadas en las ceremonias religiosas. Pero con el tiempo se convirtió en música para entretenimiento, no formando parte de la misa. El nombre peraneció en oposición con la sonata da camera. No se encuentran en la misma categoría que, por ejemplo, un réquiem. Uno de los mayores compositores de la sonata da chiesa es el ravenés Arcangelo Corelli (1653-1713). Entre sus mejores composiciones se destacan 6 Sonatas da Chiesa, Op.1; Los primeros 8 de sus 12 Concerti grossi, op.6 son también sonatas da chiesa. Otro compositor de esta forma de música fue Giovanni Battista Bassani (1650-1716) que compuso doce sonatas da chiesa. Las tres sonatas para violín solo de Johann Sebastian Bach (1685-1750) son en forma de sonata da chiesa, al igual que las cinco primeras de sus seis sonatas para violín y clavecín obbligato y las dos primeras de sus tres sonatas para viola de gamba y clavecín obbligato. Después de 1700 este tipo de sonata tendió a fusionarse con la sonata da camera. Esta sonata se había convertido en obsoleto por el tiempo de Joseph Haydn (1732-1809), aunque lo hizo componer unas cuantas piezas en este estilo, al igual que Wolfgang Amadeus Mozart (1756-1791), unos años más tarde, aunque este término es ahora rara vez utilizado. (es)
  • Une sonata da chiesa (sonate d'église) est une œuvre instrumentale, comportant trois ou quatre mouvements - voire plus, en usage aux XVIIe et XVIIIe siècles. C'est l'une des formes importantes de la période dite « baroque » de la musique. Son nom la distingue de la sonata da camera (sonate de chambre) : leurs caractères musicaux respectifs les destinaient à une exécution dans des lieux et pour des circonstances différentes, même si les formes présentent des similitudes certaines. (fr)
  • Sonata da chiesa (Italian: "church sonata") is a 17th-century genre of musical composition for one or more melody instruments and is regarded an antecedent of later forms of 18th century instrumental music. It generally comprises four movements, typically a largo prelude followed by a fugal allegro, an expressive slow movement, and an allegro finale, although there are also many variations of this pattern. During the 17th century, church services were increasingly accompanied by music for ensembles rather than solo organ, with canzonas and sonatas regularly substituted for the Proper during Mass and Vespers. Many of these works, however, were not written explicitly as liturgical music and were often performed as concert pieces for entertainment. The term sonata da chiesa was originally used in its literal meaning of “church music” but later came to be used figuratively to contrast this genre of composition with the sonata da camera, which literally meant “chamber music” but generally comprised a suite of dances. The exemplary works in this form are by Arcangelo Corelli whose Op. 1 (1681) and Op. 3 (1689) each consist of 12 trio sonatas with alternating slow-fast-slow-fast movements (the first 8 of the Concerti grossi, op.6 follow this pattern as well). This four movement scheme is followed in J. S. Bach's three sonatas for unaccompanied violin, in the first five of his six sonatas for violin and obbligato harpsichord and in the first two of his three sonatas for viola da gamba and obbligato harpsichord. After 1700, composers tended to merge the sonata da chiesa with the sonata da camera. By the mid-18th century, however, this style of music was increasingly out of date, although Joseph Haydn, for example, did compose a few early symphonies that followed the largo–allegro–minuet–allegro pattern. Wolfgang Amadeus Mozart also composed 17 works that are called "church sonatas", but these consisted of but a single movement for organ and strings to be played between the Epistle and the Gospel of the Mass. (en)
  • 교회 소나타(Sonata da chiesa)는 바로크 시대에 애호된 기악곡이며, 고전파시대에 와서 곧 자취를 감추었다. 본래 이탈리아의 교회에서 오르간 음악이 예배에 쓰이게 되면서 생긴 것으로서, 후에 교회에는 관계가 없어도 양식적으로 그 경향을 가진 것이면 교회 소나타라고 하게 되었다. 원래가 교회용으로 된 것이므로 세속적인 춤곡의 형태를 채용하지 않는다는 점에서 그 시대의 실내 소나타와 큰 차이를 보였다. 그리고 느린 악장과 빠른 악장을 번갈아 배열하여 4개 또는 5개의 악장으로 되어 있다. 형태로는 통주저음을 갖는 트리오 소나타(기악의 연주형태 항목 참조)와, 초기에는 친근성을 보였으나 후에는 각종 악기를 위한 것도 작곡되었다. 바흐의 무반주 바이올린 소나타는 교회 소나타 양식의 유명한 예이다. [이 부분은 해석에 주의가 요구된다. 바흐의 첼로 무반주 조곡은 하나의 서곡(prelude)과 다섯 개의 춤곡으로 이루어진 구성을 취하고 있고, 이 점에서 교회 소나타(sonate da chiesa)보다는 실내 소나타(sonate da camera)에 더 가깝다.] (ko)
  • 教会ソナタ(きょうかいソナタ、イタリア語: sonata da chiesa ソナタ・ダ・キエーザ)とは、17世紀から18世紀にかけてのソナタの分類で、舞曲を中心とした(ソナタ・ダ・カメラ)に対してより真面目な内容のものをいう。 名称から誤解されやすいが、教会ソナタといっても教会で演奏されるために作曲されたものではないし、逆に教会ソナタと呼ばれない作品も教会で演奏されることがあった。また、17世紀末まで「教会ソナタ」という語が使われることはめったになく、普通は単に「ソナタ」と呼ばれていた。 (ja)
  • La sonata da chiesa è una , generalmente per uno o due violini e basso continuo, che ha avuto origine nel periodo barocco, generalmente composta da quattro movimenti. Spesso sono impiegate più di una melodia e i movimenti sono ordinati in lento-veloce-lento-veloce riguardo al tempo. Il secondo movimento è usualmente un allegro fugato, e il terzo e quarto sono impostati in forma bipartita, i quali talvolta assomigliano alla sarabanda e alla giga. Spesso erroneamente si crede che queste sonate siano state composte per cerimonie religiose, invece erano usualmente eseguite in concerti per intrattenimento. Uno dei più grandi esponenti delle sonate da chiesa fu Arcangelo Corelli (1653-1713). Tra le sue migliori composizioni spiccano le dodici sonate da chiesa, op. 1; i primi 8 dei suoi dodici concerti grossi, op. 6 sono anch'essi sonate da chiesa. Un altro compositore che affrontò questo genere compositivo fu Giovanni Battista Bassani (1650-1716) il quale nel 1710 circa compose dodici sonate da chiesa. Sono in forma di sonata da chiesa le tre sonate per violino solo di Johann Sebastian Bach (1685-1750), come anche le prime cinque delle sue sei sonate per violino e clavicembalo obbligato e le prime due delle sue tre sonate per viola da gamba e clavicembalo obbligato. Dopo il 1700 questo tipo di sonata tese a fondersi con la sonata da camera. Questa sonata da chiesa iniziò a passar di moda all'epoca di Joseph Haydn (1732-1809), tuttavia egli stesso compose alcuni pezzi in questo stile, come fece anche Wolfgang Amadeus Mozart (1756-1791) qualche anno più tardi. (it)
Faceted Search & Find service v1.17_git139 as of Feb 29 2024


Alternative Linked Data Documents: ODE     Content Formats:   [cxml] [csv]     RDF   [text] [turtle] [ld+json] [rdf+json] [rdf+xml]     ODATA   [atom+xml] [odata+json]     Microdata   [microdata+json] [html]    About   
This material is Open Knowledge   W3C Semantic Web Technology [RDF Data] Valid XHTML + RDFa
OpenLink Virtuoso version 08.03.3330 as of Mar 19 2024, on Linux (x86_64-generic-linux-glibc212), Single-Server Edition (378 GB total memory, 67 GB memory in use)
Data on this page belongs to its respective rights holders.
Virtuoso Faceted Browser Copyright © 2009-2024 OpenLink Software