| rdfs:comment
| - Parasprache (von altgriechisch παρα para, deutsch ‚dabei, neben‘) bezeichnet sämtliche, die Sprache begleitende, vokale, das heißt an Sprachlaute gebundene Mittel, die für die Kommunikation von Bedeutung sind. Der Begriff der Parasprache umfasst verschiedene Phänomene der nonverbalen Kommunikation, wie zum Beispiel Tonfall, Lautstärke, gefüllte („äh …“) oder ungefüllte Pausen, Lachen, Seufzen, Verwendung oder Vermeidung von Dialekt innerhalb der gesprochenen Sprache. Entsprechend der Kommunikationstheorie Paul Watzlawicks handelt es sich bei der Parasprache um den Beziehungsaspekt der Sprache. Eine Diskrepanz zwischen Inhaltsaspekt (digitales Signal) und Beziehungsaspekt (analoges Signal) des Sprechens wird häufig intuitiv wahrgenommen. (de)
- Paralinguistika giza komunikazioaren ikerketaren alor bat da. Hizkuntzaren bere adierazpideei laguntzen dieten elementuak ikertzen ditu. Elementu horiek testuinguruan kokatzen dituzte adierazpide linguistikoak, norbere interpretazioak proposatuz. (eu)
- La paralinguistica è la branca della linguistica che studia le lingue che usano riferimenti non verbali per la comunicazione.Il nome deriva dalla parola inglese paralanguage, in italiano paralingua, utilizzata per descrivere gli elementi che stanno attorno alla lingua come: l'altezza, il volume e il tono del discorso. (it)
- 준언어(準言語) 또는 반언어적 표현(半言語的表現, paralanguage expression)은 발화를 할 때의 특징적인 성조, 억양, 강세, 리듬, 등을 뜻한다. (ko)
- Parataal is de benaming voor het onderdeel van de verbale communicatie dat niet rechtstreeks met de woorden en tekst, maar wel alles met het gebruik van de menselijke stem te maken heeft. Hieronder vallen dus zaken als het spreektempo, de articulatie, het volume van de stem en de intonatie. Parataal dient goed te worden onderscheiden van alle vormen van non-verbale communicatie, waartoe onder meer de lichaamstaal behoort. De studie van parataal staat bekend als de paralinguïstiek. (nl)
- Paralinguística é o estudo da paralinguagem, a parte da linguística que contem os aspectos não verbais que acompanham a comunicação verbal. Estes aspectos incluem o tom de voz, o ritmo da fala, o volume de voz, as pausas utilizadas na pronúncia verbal, e mais características que transcendem a própria fala. O estudo da paralinguística permite-nos perceber mais claramente as razões por que extraímos o significado não apenas do conteúdo literal das palavras, mas também da maneira como elas são expressas. Pode ser utilizada para identificar as emoções que o locutor sente ao vocalizar as palavras. (pt)
- Паралингви́стика (греч. παρά — «около») — раздел языкознания, изучающий невербальные (неязыковые) средства, передающие совместно с вербальными смысловую информацию в составе речевого сообщения, а также совокупность таких средств. Паралингвистические средства не входят в систему языка и не являются речевыми единицами, однако в той или иной степени представлены в каждой речевой единице, сопровождая речь. (ru)
- 副語言學（英語：Paralinguistics，或：Paralanguage expression），亦作周邊語言學或半言語學，是（英語：meta-communication）的組成部分，一種研究發聲特徵或變化對語義影響的學科。研究範圍包括有：聲調、語調、重音、韵律等的變化所賦予的細微意義，而這些變化可以是有意識地或無意識地表達。 副語言學這門學科由在1950年代發明，當時他在美国国务院的工作。 (zh)
- Паралінгвістика (грец. παρά — «біля») — розділ мовознавства, що вивчає невербальні засоби, які разом із вербальними передають інформацію в складі мовленнєвого повідомлення, а також сукупність таких засобів. Паралінгвістичні засоби не входять у систему мови та не є мовленнєвими одиницями, однак певною мірою представлені в кожній одиниці, супроводжуючи мовлення. (uk)
- اللغة الجانبية أو اللغة المصاحبة أو اللغة الموازية (بالإنجليزية: Paralanguage, Paralingual بارالانغويج من پارا παρα اليونانية القديمة بمعنى "إلى جانب" و لنغوة lingua اللاتينية بمعنى لسان أو لغوة) أو الصوتيات (بالإنجليزية: vocalics) هي اللغة الصوتية المنطوقة المصاحبة للخطاب الكلامي اللغوي وليست منه ولكنها مكملة له وتؤثر في معناه كأن تضيف إلى المعنى أو حتى تعكسه تماماً. عُرّبت أيضاً إلى اللغة المساعدة أو اللغة المحاذية أو نظائر اللغة أو شبه اللغة أو جَنائِبُ الكَلاَم. (ar)
- Paralingvistika (nebo parajazyk) zkoumá zvukovou stránku verbální komunikace. Parajazyk může být vyjádřen vědomě i nevědomě. Zahrnuje také v komunikaci použitý tón, hlasitost a někdy též intonaci řeči. Někdy je definice paralingvistiky omezena na zkoumání použití lidského hlasu. Paralingvistické hledisko hraje důležitou roli v lidské řečové komunikaci. Řeč vždy obsahuje paralingvistický aspekt, jelikož je modulována hlasem. Paralingvistika se liší nejen od lingvistiky, ale i od psaného textu či znakového jazyka. (cs)
- Paralingva fonetiko aŭ paralingvistiko estas scienco pri tiuj fenomenoj en la parolo, kiuj ne apartenas al la lingvo en si mem, sed kiuj tamen estas fundamentaj por parola komunikado kiel biologia kaj socia fenomeno. Temas ĉefe pri la esplorado kaj studado de la fiziologiaj kaj akustikaj diferencoj inter lingve identaj eldiroj, kiuj dependas de la aĝo kaj sekso de la parolantoj kaj de la tipo de , voĉforto kaj parolrapideco kiun ili elektas, kaj kiel la parolo estas influata de emocioj kaj de aliaj eksterlingvaj faktoroj. La menciitaj faktoroj influas en alta grado ankaŭ tiajn akustikajn ecojn, kiel la formantfrekvencojn, kiuj estas esencaj por la perceptado de la fonetika identeco de parolsonoj. Grava celo kadre de la fako estas la klarigo de la homa kapablo kiel aŭskultanto disigi la du (eo)
- La paralingüística es parte del estudio de la comunicación humana que se interesa por los elementos que acompañan a las emisiones propiamente lingüísticas y que constituyen señales e indicios, normalmente no verbales, que contextualizan, sugieren interpretaciones particulares de la información propiamente lingüística. (es)
- Paralanguage, also known as vocalics, is a component of meta-communication that may modify meaning, give nuanced meaning, or convey emotion, by using techniques such as prosody, pitch, volume, intonation, etc. It is sometimes defined as relating to nonphonemic properties only. Paralanguage may be expressed consciously or unconsciously. (en)
- Paralingvistisk fonetik handlar om de fenomen i talet som ligger vid sidan om språket, men som ändå är grundläggande för talkommunikationen som biologiskt och socialt fenomen. Till ämnet hör främst studiet av de fysiologiska och akustiska skillnaderna mellan språkligt identiska yttranden, som har att göra med talarnas ålder, kön, och den , röststyrka och talhastighet som de väljer, samt hur talet påverkas av emotioner och attityder. De nämnda faktorerna påverkar i hög grad även sådana akustiska egenskaper som formantfrekvenserna, som har stor betydelse för uppfattningen av talljudens identitet. En viktig målsättning inom ämnet består därför i att förklara människans förmåga att som lyssnare separera de två typerna av information från varandra. Denna förmåga kan förklaras på grundval av mod (sv)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)