| rdfs:comment
| - Manson II d'Amalfi dit l'Aveugle (XIe siècle) fut duc d'Amalfi à trois occasions: de 1028 à 1029, de 1034 à 1038, et de 1043 à 1052. (fr)
- Ο Μάνσο, γνωστός σαν Μάνσο ο Τυφλός, ήταν Δούκας του Αμάλφι σε τρεις περιπτώσεις: από το 1028 έως το 1029, από το 1034 έως το 1038 και από το 1043 έως το 1052. Ήταν ο δεύτερος γιος του Σέργιου Γ΄ και της Μαρίας της Κάπουα, αδελφή του Πανδόλφου της Κάπουα. Η ζωή του είναι αφιερωμένη αποκλειστικά στην αντιπαλότητα με τον αδελφό του Ιωάννη Β΄, για να καταλάβει το δουκικό θρόνο. Το Χρονικό του Αμάλφι Chronicon Amalfitanum (γύρω στο 1300) είναι η κύρια πηγή για την θητεία του. Ο Μάνσο παντρεύτηκε την Άννα κόρη του Μάουρο, η οποία του έδωσε έναν γιο τον Γκουαϊμάρ του Αμάλφι δούκας το 1047-1052. (el)
- Manso II the Blind was the duke of Amalfi on three separate occasions: from 1028 to 1029, from 1034 to 1038, and from 1043 to 1052. He was the second son of Sergius II and Maria, sister of Pandulf IV of Capua. His whole ducal career consisted of wars with his brother, John II, over the throne. The (c. 1300) is an important source for his reign. (en)
- Мансо III Сліпий, герцог Амальфійський у три різні періоди часу (1028—1029), (1034—1038), (1043—1052), другий син герцога Амальфійського Сергія III та його дружини Марії, що була дочкою князя Беневентського Пандульфа II та сестрою князя Капуанського Пандульфа IV. Мансо мав сина Гваймара. (uk)
|
| has abstract
| - Ο Μάνσο, γνωστός σαν Μάνσο ο Τυφλός, ήταν Δούκας του Αμάλφι σε τρεις περιπτώσεις: από το 1028 έως το 1029, από το 1034 έως το 1038 και από το 1043 έως το 1052. Ήταν ο δεύτερος γιος του Σέργιου Γ΄ και της Μαρίας της Κάπουα, αδελφή του Πανδόλφου της Κάπουα. Η ζωή του είναι αφιερωμένη αποκλειστικά στην αντιπαλότητα με τον αδελφό του Ιωάννη Β΄, για να καταλάβει το δουκικό θρόνο. Το Χρονικό του Αμάλφι Chronicon Amalfitanum (γύρω στο 1300) είναι η κύρια πηγή για την θητεία του. Το 1028, με τη βοήθεια της μητέρας του, κατέλαβε το δουκάτο, πιθανώς μετά από υποκίνηση του θείου του Πανδόλφου, ενώ ο πατέρας του Σέργιος Β 'και ο Ιωάννης Β' κατέφυγαν στην Κωνσταντινούπολη. Το 1029, ο Ιωάννης Β΄ επέστρεψε μόνος του από την εξορία και αποκατέστησε την εξουσία του διώχνοντας τον Μάνσον και τη Μαρία. Τον Απρίλιο ή τον Μάιο του 1034, ο Ιωάννης χάνει την εξουσία ξανά από τον Μάνσο και η Μαρία οι οποίοι ενεργούσαν με την υποστήριξη του Πανδόλφου. Στη συνέχεια, η Μαρία παίρνει τους τίτλους της Δούκισσας και της Πατρικίας, σε αντίθεση με τον Μάνσο που δεν έχει κάοιο τίτλο από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία της οποίας το δουκάτο ήταν υποτελές. Στη συνέχεια ευθυγραμμίζουν σαφώς την πολιτική τους με τους Λομβαρδούς και όχι με τους Έλληνες. Το 1038, ο αυτοκράτορας Κορράδος Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας καταλαμβάνει τη και διώχνει τον Πάανδόλφο και ο Ιωάννης κατάφερε να επιστρέψει στο Αμάλφι. Τυφλώνει και εξορίζει τον αδερφό του στα Νησιά των Σηρεινών και στην Νήσο Κόκορα, με την υποστήριξη της Μαρίας, την οποία αποδέχεται ως συνκυβερνήτη. Η σκληρότητα αυτής της πράξης έθεσε τους κατοίκους ενάντια στον δούκα και τη δούκισσα τους και τον Απρίλιο του 1039, εκδίωξαν τον Ιωάννη και τη Μαρία και έθεσαν το δουκάτο υπό την κυριαρχία του . Ο Γκουαμάρ διορίζει τον Μάνσο ως Δούκα 1040 ή 1043, υπό την αιγίδα του πριγκιπάτου του Σαλέρνο. Ο Μάνσο δίνει το όνομα του Γκουαμάρ στον γιο του και τον ορίζει ως συνκυβερνήτη το 1047. Το 1052 οι κάτοικοι του Αμάλφι ξεσηκώνονται ενάντια του Μάνσο στο βάρος των φόρων που επιβάλλονται από το πριγκιπάτο του Σαλέρνο και ο Ιωάννης παίρνει την ευκαιρία να ανακτήσει το δουκάτο. Ο Μάνσο παντρεύτηκε την Άννα κόρη του Μάουρο, η οποία του έδωσε έναν γιο τον Γκουαϊμάρ του Αμάλφι δούκας το 1047-1052. (el)
- Manson II d'Amalfi dit l'Aveugle (XIe siècle) fut duc d'Amalfi à trois occasions: de 1028 à 1029, de 1034 à 1038, et de 1043 à 1052. (fr)
- Manso II the Blind was the duke of Amalfi on three separate occasions: from 1028 to 1029, from 1034 to 1038, and from 1043 to 1052. He was the second son of Sergius II and Maria, sister of Pandulf IV of Capua. His whole ducal career consisted of wars with his brother, John II, over the throne. The (c. 1300) is an important source for his reign. In 1028, he and his mother seized the throne, while Sergius and John fled to Constantinople. This was probably at the instigation of his uncle Pandulf. In 1029, John, but not Sergius, returned and reasserted his authority, deposing Manso and Maria. In April or May 1034, John was forced to flee Amalfi again for Naples and Manso and Maria retook the throne with the support of Pandulf. Maria took the titles ducissa et patricissa, but Manso received no titles from Byzantium: clearly, they had aligned themselves with the Lombards and not the Greeks. In 1038, the Holy Roman Emperor Conrad II deposed Pandulf and John was able to return to Amalfi. He blinded Manso and exiled him to the island of Sirenuse, with the support of Maria, whom he allowed to co-reign. The cruelty of this act turned the citizenry against the duke and duchess and, in April 1039, they ousted John and Maria and accepted Guaimar IV of Salerno as duke. Guaimar appointed Manso to act as duke in 1040 or 1043, under Salernitan suzerainty. Manso named his son after Guaimar and appointed him co-duke in 1047. In 1052, the Amalfitans, who loved Manso, rebelled nevertheless over the burden of Salernitan taxation. John was able to seize power again. In addition to his son Guaimar, he had a son named Manso, who in turn had a son named Manso, who married a Gaitelgrima and had a son named John. Either one of these may be the viceduke Manso known only from coins of the period. He may have had a daughter who married Ranulf Drengot. (en)
- Мансо III Сліпий, герцог Амальфійський у три різні періоди часу (1028—1029), (1034—1038), (1043—1052), другий син герцога Амальфійського Сергія III та його дружини Марії, що була дочкою князя Беневентського Пандульфа II та сестрою князя Капуанського Пандульфа IV. Сергій III призначив свого сина Іоанна співправителем, проте у 1028 Марія за намовою Пандульфа IV змістила їх обох на користь молодшого сина Мансо III. Сергій III разом з Іоанном утекли до Константинополя. У 1029 Іоанн повернувся та змістив Марію та Мансо III, проте через 4 роки він був змушений втекти до Неаполя. Марія та Мансо за допомогою Пандульфа IV повернули собі владу. У 1038 імператор Священної Римської імперії Конрад II змістив Пандульфа IV, що дало змогу Іоанну знову повернутись до Амальфі, де він осліпив Мансо та вислав його на острів Сирена. Іоанн III призначив Марію співправителем. Жорстокість Іоанна призвела до бунту мешканців Амальфі, які усунули його та Марію з престолу, та запропонували владу в герцогстві князю Салернському Гваймару IV. Гваймар призначив Мансо грецогом під сюзеренітетом Салерно. У 1052 мешканці Амальфі збунутвались проти високих поборів салернітанців, змістили Мансо, що дало змогу Іоанну повернути престол. Мансо мав сина Гваймара. (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)