An interparietal bone (os interparietale or Inca bone or os inca var.) is a dermal bone situated between the parietal and supraoccipital. It is homologous to the postparietal bones of other animals. In humans, it corresponds to the upper portion of the squama of the occipital bone that lies superior to the highest nuchal line and is completely fused to the supraoccipital. However, in some individuals this portion remains separate from the rest of the occipital bone throughout life. In such cases, this separate bone is particularly referred as Inca bone. Inca bones in humans were first found in the skulls of contemporary indigenous peoples of the southern Andes as well as in those of mummies of the Inca civilization. Although the Inca bone was originally encountered as a variation in South
| Attributes | Values |
|---|
| rdf:type
| |
| rdfs:label
| - Inkabein (de)
- Inkaosto (eo)
- Interparietal bone (en)
- Os interpariétal (fr)
- Kość międzyciemieniowa człowieka (pl)
- Кость инков (ru)
|
| rdfs:comment
| - La inkaosto (latine: os incae aŭ os interparietal) estas akcesora osto en la kranio de kelkaj homoj. La osto situas sur la loko de la malantaŭa fontanelo. Ĝi estis unuafoje priskribita en 1851 de M E Rivero kaj S J Tschudy laŭ perua kranio de Inkaoj. Le Duoble priskribis ĝin en 1903 kiel os interparietal. Ankaŭ ĉe homaj fosilioj (inkluzive de Australopithecus kaj Homo erectus) kaj la frua Homo sapiens la inkaosto estis trovita. Pliposte oni ankaŭ malkovris la oston ĉe japanoj, koreoj kaj tibetanoj. (eo)
- Kość międzyciemieniowa (kość Inków, łac. os incae tripartitium, os interparietale) – rzadki wariant budowy anatomicznej kości czaszki człowieka, polegający na obecności dodatkowej kości okolicy potylicznej, odpowiadającej górnej części łuski kości potylicznej. Kość ta połączona jest z kością potyliczną szwem potylicznym poprzecznym (sutura occipitalis transversa). Nazwa kości Inków wzięła się stąd, że na czaszkach znajdywanych w Peru ten wariant stwierdzano szczególnie często. (pl)
- Das Inkabein oder der Inkaknochen (lat. Os incae oder Os interparietale; engl. inca bone oder incarial bone) ist am Schädel des Menschen ein akzessorischer (zusätzlicher) Knochen im Bereich der Lambdanaht (lat. Sutura lamdoidea), der Verbindung zwischen Scheitel- (Os parietale) und Hinterhauptsbein (Os occipitale). Dieser überzählige Knochen stellt eine anatomische Variation dar (Schaltknochen), die klinisch nicht relevant ist. Bei der radiologischen Befundung von Schädelaufnahmen kann sie als Nebenbefund erwähnt werden. Bei vielen anderen Wirbeltieren tritt das regelmäßig auf. (de)
- An interparietal bone (os interparietale or Inca bone or os inca var.) is a dermal bone situated between the parietal and supraoccipital. It is homologous to the postparietal bones of other animals. In humans, it corresponds to the upper portion of the squama of the occipital bone that lies superior to the highest nuchal line and is completely fused to the supraoccipital. However, in some individuals this portion remains separate from the rest of the occipital bone throughout life. In such cases, this separate bone is particularly referred as Inca bone. Inca bones in humans were first found in the skulls of contemporary indigenous peoples of the southern Andes as well as in those of mummies of the Inca civilization. Although the Inca bone was originally encountered as a variation in South (en)
- L'os interpariétal (ou os de l'Inca, ou os épactal ou os sus-occipital) est un faux os wormien, résultant d'une fusion interpariétale incomplète de l'écaille de l'os occipital. Il peut adopter une forme triangulaire, rectangulaire, losangique, en M, être bi ou tripartite. Il peut également être lié à certaines situations pathologiques. (fr)
- Кость инков (лат. os Incae) — непостоянная добавочная кость черепа человека, образующаяся в ряде случаев в результате неполного срастания верхней чешуи затылочной кости с телом затылочной кости. Кость получила название от имени южноамериканского племени инков. В выборках черепов инков эта кость присутствовала приблизительно в 20 % случаев. В других популяциях человека встречаемость кости инков не превышает 10 %. Её формирование связано со следующими обстоятельствами. Чешуя затылочной кости формируется из четырех независимых центров окостенения, которые в процессе эмбрионального развития в большинстве случаев бесследно сливаются между собой и с телом затылочной кости. В отдельных случаях сохраняется заметный шов между чешуей (в этих случаях называемой «костью инков») и телом затылочной кост (ru)
|
| foaf:name
| |
| name
| |
| foaf:depiction
| |
| dcterms:subject
| |
| Wikipage page ID
| |
| Wikipage revision ID
| |
| Link from a Wikipage to another Wikipage
| |
| sameAs
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| thumbnail
| |
| caption
| - Multiple interparietal bones or inca bones shown in a 20th-century anatomical illustration . (en)
- Radiograph of the skull showing an interparietal bone between the occiput and parietal bones (en)
|
| image
| - Inkabein - Roentgen.jpg (en)
|
| has abstract
| - La inkaosto (latine: os incae aŭ os interparietal) estas akcesora osto en la kranio de kelkaj homoj. La osto situas sur la loko de la malantaŭa fontanelo. Ĝi estis unuafoje priskribita en 1851 de M E Rivero kaj S J Tschudy laŭ perua kranio de Inkaoj. Le Duoble priskribis ĝin en 1903 kiel os interparietal. Ankaŭ ĉe homaj fosilioj (inkluzive de Australopithecus kaj Homo erectus) kaj la frua Homo sapiens la inkaosto estis trovita. Pliposte oni ankaŭ malkovris la oston ĉe japanoj, koreoj kaj tibetanoj. (eo)
- Das Inkabein oder der Inkaknochen (lat. Os incae oder Os interparietale; engl. inca bone oder incarial bone) ist am Schädel des Menschen ein akzessorischer (zusätzlicher) Knochen im Bereich der Lambdanaht (lat. Sutura lamdoidea), der Verbindung zwischen Scheitel- (Os parietale) und Hinterhauptsbein (Os occipitale). Dieser überzählige Knochen stellt eine anatomische Variation dar (Schaltknochen), die klinisch nicht relevant ist. Bei der radiologischen Befundung von Schädelaufnahmen kann sie als Nebenbefund erwähnt werden. Bei vielen anderen Wirbeltieren tritt das regelmäßig auf. Wegen einer bleibenden Nahtstelle zwischen Ober- und Unterschuppe (einer persistierenden Sutura mendosa) bleibt ein einzelständiges Knochenstück der Hinterhauptschuppe bestehen. Die Form des Inkabeins ist meist dreieckig, kann aber stark variieren und auch rechteckig, Rhombus-förmig oder M-förmig sein. Sehr selten kann das Inkabein auch zwei- oder dreigeteilt sein oder noch mehr Teile enthalten (1 = Os incae totum; 2 = Os incae bipartitum; 3 = Os incae tripartitum), da manchmal weitere ein oder mehrere Längsnähte oder eine zusätzliche Quernaht existiert. Es kann den Schädelknochen in seiner ganzen Dicke umfassen, oder nur an der Außenseite oder Innenseite des Schädelknochens vorliegen. Das Inkabein wurde vom Wundarzt bei der Analyse der Schädel zweier peruanischer Kindermumien (A brief Account of two Peruvian Mummies in the Museum of the Devon and Cornwall Natural History Society) erstmals erwähnt und von Johann Jacob von Tschudi erstmals 1851 beschrieben. Le Double beschrieb diesen Knochen 1903 als Os interparietale. Auch bei fossilen Hominini (u. a. Australopithecus und Homo erectus) sowie beim frühen Homo sapiens wurde das Inkabein gefunden. (de)
- An interparietal bone (os interparietale or Inca bone or os inca var.) is a dermal bone situated between the parietal and supraoccipital. It is homologous to the postparietal bones of other animals. In humans, it corresponds to the upper portion of the squama of the occipital bone that lies superior to the highest nuchal line and is completely fused to the supraoccipital. However, in some individuals this portion remains separate from the rest of the occipital bone throughout life. In such cases, this separate bone is particularly referred as Inca bone. Inca bones in humans were first found in the skulls of contemporary indigenous peoples of the southern Andes as well as in those of mummies of the Inca civilization. Although the Inca bone was originally encountered as a variation in South American and Latin American cranial remains, the variation occurs in people from all geographic regions of the world and is by no means indicative of South/Latin American origin. The existence of this Inca bone has helped to identify the mummified remains which spent 110 years in two German museums as belonging to a young South American woman who was probably a victim of ritual murder practiced around the 17th century. In many other mammals, this bone is completely fused to the supraoccipital as in humans. However in some mammals (for example, rodents, rabbits, and artiodactyls), this bone remains separate from the supraoccipital bone. Classic comparative anatomy have regarded the interparietal as being lost in various mammalian lineages since the interparietal and supraoccipital fuse with each other in the early ontogenetic period in many mammals, but recent study has shown that its presence is confirmed in all extant mammalian orders, particularly in the embryonic period (Koyabu and others, 2012). (en)
- L'os interpariétal (ou os de l'Inca, ou os épactal ou os sus-occipital) est un faux os wormien, résultant d'une fusion interpariétale incomplète de l'écaille de l'os occipital. Il peut adopter une forme triangulaire, rectangulaire, losangique, en M, être bi ou tripartite. Il peut également être lié à certaines situations pathologiques. Il a été très tôt remarqué sur les momies Incas. Le trait, plus ou moins marqué, représente plus du quart des crânes dans les fouilles péruviennes. Il existe dans d'autres populations avec des prévalences variées, le trait est plus fréquent parmi les populations sub-sahariennes (15 % au Nigéria), tibétaines, Nord-Est du subcontinent indien, il est bien plus rare dans le reste de l'Asie, en Europe, Amérique du Nord et Australie. (fr)
- Kość międzyciemieniowa (kość Inków, łac. os incae tripartitium, os interparietale) – rzadki wariant budowy anatomicznej kości czaszki człowieka, polegający na obecności dodatkowej kości okolicy potylicznej, odpowiadającej górnej części łuski kości potylicznej. Kość ta połączona jest z kością potyliczną szwem potylicznym poprzecznym (sutura occipitalis transversa). Nazwa kości Inków wzięła się stąd, że na czaszkach znajdywanych w Peru ten wariant stwierdzano szczególnie często. (pl)
- Кость инков (лат. os Incae) — непостоянная добавочная кость черепа человека, образующаяся в ряде случаев в результате неполного срастания верхней чешуи затылочной кости с телом затылочной кости. Кость получила название от имени южноамериканского племени инков. В выборках черепов инков эта кость присутствовала приблизительно в 20 % случаев. В других популяциях человека встречаемость кости инков не превышает 10 %. Её формирование связано со следующими обстоятельствами. Чешуя затылочной кости формируется из четырех независимых центров окостенения, которые в процессе эмбрионального развития в большинстве случаев бесследно сливаются между собой и с телом затылочной кости. В отдельных случаях сохраняется заметный шов между чешуей (в этих случаях называемой «костью инков») и телом затылочной кости (так называемый мендозный шов). Изредка наблюдается неполное слияние центров окостенения в зачатке чешуи затылочной кости, тогда и сама кость инков распадается на 2—4 фрагмента. Считается, что кость инков гомологична межтеменной кости (лат. os interparietale), которая в виде обособленной кости выражена в норме у некоторых млекопитающих. (ru)
|
| Latin
| - os inca (en)
- os interparietale (en)
|
| prov:wasDerivedFrom
| |
| page length (characters) of wiki page
| |
| name in latin
| - os inca
- os interparietale
|
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is Link from a Wikipage to another Wikipage
of | |
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
