| rdfs:comment
| - L'emanatisme (del llatí: emanatio), és la doctrina segons la qual tot el món, fins i tot l'ànima de cada ésser humà, prové per emanació o flux de la totalitat divina, mediata o immediatament. (ca)
- Emanationism is an idea in the cosmology or cosmogony of certain religious or philosophical systems. Emanation, from the Latin emanare meaning "to flow from" or "to pour forth or out of", is the mode by which all things are derived from the first reality, or principle. All things are derived from the first reality or perfect God by steps of degradation to lesser degrees of the first reality or God, and at every step the emanating beings are less pure, less perfect, less divine. Emanationism is a transcendent principle from which everything is derived, and is opposed to both creationism (wherein the universe is created by a sentient God who is separate from creation) and materialism (which posits no underlying subjective and/or ontological nature behind phenomena being immanent). (en)
- El emanatismo (del (latín: emanatio), emanantismo o emanacionismo (del castellano: emanación) es la doctrina según la cual el mundo entero, incluso el alma de cada ser humano, proviene por emanación o flujo de la totalidad divina o Uno primordial, mediata o inmediatamente. No es sinónimo de creacionismo, pues no hace referencia al comienzo temporal o ex nihilo del mundo, ni se trata de una noción teológica o religiosa (aunque a veces ha sido asociada a la noción de creación), sino filosófica. (es)
- Emanasi berasal dari bahasa Yunani; ematio, yang berarti ajaran bahwa dunia terjadi melalui pancaran yang berasal dari "prinsip pertama" atau "realitas pertama", biasanya disebut "Sang Absolut" atau "Tuhan". Plotinus (abad ke-3 M) adalah tokoh zaman klasik yang dikenal sebagai salah satu pengusung teori ini. (in)
- 발출론(發出論, Emanationism) 또는 유출설(流出說)은 샘에서 물이 흘러나오듯이 세계의 본원이 세계와 만물을 구성하는 에너지와 질료를 정묘한 상태에서 거친 상태로 계층적 또는 단계적으로 발출 또는 유출시켜 물질 우주의 세계와 만물을 현현시키고 성립시키며, 또한 이렇게 성립된 정묘한 상태로부터 거친 상태로의 계층적 · 단계적 구조와 질서를 통해 우주 전체를 운행한다는 이론 또는 교의이다. 영(스피릿) 또는 정신을 본원으로 하는 유심론(관념론)의 세계관으로 물질 세계의 현실의 존재를 설명하는 이론 또는 주장이다. 발출론의 세계관, 우주론 혹은 을 가진 대표적인 경우로는 힌두 철학의 삼키아 학파 · 피타고라스 학파 · 신피타고라스 학파 · 나스티시즘 · 신플라톤주의 · 헤르메스주의 · 카발라 · 수피즘 · 장미십자회 · 신지학 등이 있다. (ko)
- 流出説（りゅうしゅつせつ、英語：Emanationism）は、ネオプラトニズム（新プラトン主義）のプロティノスが唱えた神秘思想。古代のグノーシス主義思想に影響を与え、中世のキリスト教神学にも影響を与えたとされる。 (ja)
- 流溢说或流出说，是新柏拉图主义代表普罗提诺提出的神秘主义学说，认为“太一”是万物的本源，它先后“流溢”出“理性”、“灵魂”和物质世界，对诺斯底主义和中世纪基督教神学产生影响。 (zh)
- Емана́ція — у філософії концептуальний термін, що означає створення Універсуму (Всесвіту) шляхом витікання (появи) його з першопочатку, Єдиного Божества. Еманація (лат. emanatio — витікання) — у вченні неоплатоніків «випромінювання» вищими формами буття нижчих. (uk)
- Emanace, z latinského emano „vytékat, ronit, vyplývat, proudit, čišet“, je metafyzický koncept spontánního výronu z nejvyšší substance jako je Bůh, nebo Absolutno, skrze který vzniká veškeré stvoření až po nejnižší příčky. Prvotní zdroj skrze toto tvoření nijak neubývá, nemění se, zůstává nekonečný, a je přítomen ve všech stupních hierarchie stvoření. V řečtině je používán termín aporroia. (cs)
- Emanation (von lateinisch emanatio „Ausfließen“, „Ausfluss“) ist ein Begriff der Philosophie und der Religionswissenschaft. Er bezeichnet in metaphysischen und kosmologischen Modellen das „Hervorgehen“ von etwas aus seinem Ursprung, der es aus sich selbst hervorbringt. Dabei wird metaphorisch an die Vorstellung des Ausfließens von Wasser aus einer Quelle oder der Lichtausstrahlung aus einer Lichtquelle angeknüpft. Modelle, die sich zur Welterklärung der Emanationsvorstellung bedienen, indem sie die Existenz von Dingen auf Emanation aus einer metaphysischen Quelle zurückführen, werden als emanatistisch bezeichnet (Emanationismus oder Emanatismus). Zu den Systemen mit emanatistischen Weltmodellen gehören vor allem der Neuplatonismus und von ihm beeinflusste philosophische und religiöse Lehre (de)
- Precipa fonto: [1] Emanatismo aŭ emanacionismo aŭ emanado (el la latina lingvo e-manare, "aleksteren elfui" kaj do, pro plivastigo de la koncepto, "fonti el"), estas Filozofia doktrino kiu asertas la originon de ĉio, aĵoj kaj vivantaĵoj, el unika origina principo el kiu elradias kaj je kiu ĉiuj partoprenas. Tiu transcenda principo oponas kaj al kreismo el nenio (en kiu la universo estas kreita de diaĵo tute malsama kaj distingita el sia kreaĵo) kaj al ]]materialismo]] (kiu rifuzas ĉiun formon de Transcendentulo ĉe origino de la realo). Tiu filozofia solvo pri la origino de la mondo tuŝas samtempe kosmogonion kosmologion kaj religion. (eo)
- L’émanatisme, ou doctrine de l’émanation, est une conception philosophique selon laquelle toute chose du monde, y compris les âmes humaines, découle, émane (selon l'étymologie latine emanare), d'un principe ou d'une réalité première, « l'Un », d'une manière médiate ou non. Le Dictionnaire des concepts philosophiques définit l'émanation en question comme un « processus selon lequel les êtres multiples procèdent de l'“Un” premier ». Émile Bréhier, historien de la philosophie, préfère quant à lui utiliser le terme de procession à celui d'émanation pour qualifier cette forme d'engendrement. (fr)
- L'emanatismo, talora definito anche emanazionismo (dal latino e-manare, "scorrere fuori da" e quindi, per estensione, "trarre origine da"), è una dottrina filosofica che asserisce l'origine delle cose e degli esseri da un principio originario da cui tutto si irradia e di cui tutti partecipano. Tale principio trascendente si oppone sia al creazionismo (in cui l'universo è "creato" da una divinità senziente ben distinta dalla sua creazione) sia al materialismo (che rifiuta ogni forma di trascendenza dietro la sostanza della realtà). (it)
- Emanacja (in. emanatyzm, emanacjonizm, łac. emanatio – wypływ) – w kosmogonii egipskiej i fenickiej, a także helleńskiej, sposób powstania i rozwoju wszechświata; proces wyłaniania się z pierwszej zasady (często utożsamianej z Bogiem) szeregu bytów tworzących całą rzeczywistość. Emanacja jest procesem koniecznym, a jej efekty tracą na doskonałości wraz z oddalaniem się od swego źródła. W filozofii arabskiej z prabytu emanuje duchowo-świetlista materia, z której wyłania się duch wszechświata – źródło duszy wszechświata, dające początek duszom niższym (wegetatywnym, zwierzęcym i myślącym). (pl)
- Emanationisme is een filosofische leerstelling, toegeschreven aan Plotinus en andere neoplatonisten, over het ontstaan en de ontologische structuur van de wereld die uitgaat van een evolutie door emanatie. Emanatie is een uitvloeiing, uitstorting, uitstraling of een voortvloeiing van iets. Het emanationisme is een filosofie over het ontstaan van alles, waaronder de kosmos alsook het leven. Deze filosofie onderscheidt zich van onder meer het creationisme en het evolutionisme. (nl)
- Эмана́ция (лат. emanatio — истечение, распространение), понятие античной философии, вектор перехода от [семантически и аксиологически] высшей сферы Универсума к низшим, менее совершенным сферам; т.е. распространение избыточной полноты абсолютного Бытия [за пределы собственно своего бытия]. Идея эманации генетически восходит: В основе собственно термина («истечение», «распространение») лежит употребительный в традиции платонизма метафорический образ истока, дающего начало реке, но неисчерпаемого; или образ Солнца, изливающего из себя лучи, но остающегося таким же светлым. (ru)
- O emanacionismo ou emanatismo, ou doutrina da emanação, é um conceito filosófico segundo o qual tudo no mundo, incluindo almas humanas e a mente, surge, emana (de acordo com a etimologia latina emanare), de um princípio ou de uma realidade primária, "O Um" ou Absoluto, de uma maneira intermediária ou não. O Dicionário de Conceitos Filosóficos define a emanação em questão como um "processo segundo o qual os seres múltiplos procedem do 'Um' primeiro". Émile Bréhier, historiador da filosofia, prefere usar o termo ao de emanação para qualificar essa forma de geração. (pt)
- Emanation är ett utflöde eller utströmning ur det gudomliga, en tolkning av de himmelska väsendenas och världarnas tillkomst hos gnostiska, nyplatonska och senare persiska och arabiska filosofer som menade att tingen utgör en del av Guds väsen. Det antas således att det finns ett överflöd i Gud så att allt det övriga varande framkommer som en följd av en ”utströmning” (emanation) från Gud. Genom denna utströmning framkommer en mångfald av varanden: ändliga, begränsade, underordnade tid och rum, ofullkomliga, skilda och med split mellan dem. (sv)
|
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)