| rdfs:comment
| - La dua-kanonaj libroj ĝenerale temas pri tiuj libroj de la Malnova Testamento, kiuj estas laŭ la katolika eklezio validaj partoj de la Biblio, dum judoj kaj protestantoj rigardas ilin kiel apokrifojn, t.e., kiel ekster-kanonajn librojn. La termino estas uzebla ankaŭ pri la propraj kanoneroj de aliaj eklezioj. Tiujn ĉi librojn oni nomas ankaŭ, malpli precize, malfruaj skriboj de la Malnova Testamento. (eo)
- Les livres deutérocanoniques sont les livres de la Bible que l'Église catholique et les Églises orthodoxes incluent dans l'Ancien Testament et qui ne font pas partie de la Bible hébraïque. On décrit les livres de la Bible hébraïque comme protocanoniques, c'est-à-dire du premier canon, alors que les livres deutérocanoniques sont, selon l'Église catholique et les Églises orthodoxes, du second canon, d'après la langue grecque deuteros « secondaire ». Le protestantisme et le judaïsme ne voient pas ces livres comme inspirés et les considèrent donc comme apocryphes. (fr)
- I libri deuterocanonici (ovvero del secondo canone) sono quei libri dell'Antico Testamento che sono stati accolti nel canone della Chiesa latina e dalla Chiesa greca, ma che sono stati parzialmente o totalmente respinti dalla Comunione anglicana e dalle chiese protestanti che non li ritengono validi non per la formazione di articoli dottrinali, ma solo per l'edificazione personale. Dai Protestanti sono chiamati apocrifi. Il termine "deuterocanonici" viene anche utilizzato per alcuni libri del Nuovo Testamento, detti più comunemente antilegomena. (it)
- 第二正典（だいにせいてん、英: Deuterocanonical books）とは、旧約聖書の中でカトリック教会では正典とするが、プロテスタントでは正典とせず外典や偽典として扱われている書物のこと。聖公会は正典と同格の文書として受け容れるが、教義の源泉とすることは禁じている。 (ja)
- 제2경전(第二經典, Deuterocanon)은 기독교에서 구약성서 가운데 헬라주의 요소가 많이 담긴 부분으로 히브리어나 아람어가 아니라 코이네 그리스어로 집필된 9개의 문서를 따로 부르는 이름이다. (ko)
- O termo deuterocanônico (português brasileiro) ou deuterocanónico (português europeu) refere-se a um conjunto de sete livros que estão presentes na Septuaginta, antiga tradução em grego do Antigo Testamento. O judaísmo, após o Sínodo de Jâmnia, concílio rabínico farisaico, realizado entre o final do Século I d.C e o início do Século II d.C, não os considerou canônicos, bem como alguns grupos cristãos, comumente os Protestantes. Foram posteriormente admitidos como autênticos pelo Concílio de Roma em 382 d.C., de Hipona em 393 d.C., III Concílio de Cartago em 397, o Concílio de Florença (1431-1439) e no Concílio de Trento, iniciado em 1545. (pt)
- Вторинно-канонічні книги (також Девтероканонічні книги від Deuterokanon — з грецької — дейтерос = другий) — позначення ряду книг Старого Завіту признаних католицькою церквою його канонічною складовою частиною. Текст цих книг написаний єврейською мовою не був відомий при створенні канону, але вони були включені у Септуаґінту. У Православній церкві ці книги включаються у видання Святого Письма, вважаються корисними для читання, але позначаються зірочкою і називаються «неканонічними». У юдаїзмі та протестантстві їх вважають апокрифами. (uk)
- Deuterokanoniska skrifter eller deuterokanoniska böcker är vissa bibelskrifter, som inte ingår i den vanliga bibelkanon inom protestantismen. Beteckningen deuterokanonisk ("andra kanon") används framför allt av Katolska kyrkan och på ortodoxt håll, medan de inom protestantiska kyrkor ofta kallas gammaltestamentliga apokryfer. Beteckningen syftar på att de skrevs senare än övriga Gamla Testamentet, och att man länge bara kände till grekiska manuskript. (sv)
- هي عدة أسفار تقرها كل من الكنائس الكاثوليكية والأرثوذكسية الشرقية والمشرقية وكنيسة المشرق الآشورية ضمن العهد القديم من الكتاب المقدس المسيحي، وترفضها مجمل الطوائف اليهودية والكنائس البروتستانتية الإنجيلية، والأسفار هي: وتسمى هذه الأسفار بـ«الأسفار القانونية الثانوية» تميبزًا لها عن الأسفار القانونية الأولى التي تعترف بها تقريباً جميع الكنائس، كما أنه يطلق عليها الفريق الأول «الكاثوليك والأرثوذكس» الأسفار المحذوفة لأن البروتستانت قاموا بشطبها من متن الكتاب المقدس، أما الفريق الثاني «البروتستانت» فيطلقون عليها الأسفار المنحولة أو الغير قانونية (أبوكريفا) لقولهم بأنها مضافة وليست مقدسة. (ar)
- Els Llibres Deuterocanònics són set llibres de l'Antic Testament que foren afegits a la Tanakh en la seva versió grega per un grup de mestres jueus (Bíblia dels Setanta), encara que no formaven part del cànon original. Aquests llibres tampoc no van formar part del primer cànon cristià de les escriptures del segle iii. Els llibres deuterocanònics són:
* Llibre de Tobies
* Llibre de Judit
* Addicions gregues al Llibre d'Ester
* Addicions en grec al Llibre de Daniel
* Llibre primer dels Macabeus
* Llibre segon dels Macabeus
* Llibre de la Saviesa
* Siràcida
* Llibre de Baruc (ca)
- Deuterokanonický spis (z řec. deuteros, druhý, a kanón, norma, pravidlo) je katolické označení pro biblický spis, který katolická a ortodoxní církev respektuje jako součást biblického kánonu, avšak který není součástí „prvního“ palestinského kánonu uznávaného židy a protestanty. V protestantském prostředí se tyto texty jako nekanonické označují pojmem apokryfy. Termín apokryf je v katolické terminologii vyhrazen pro biblické texty, které zůstaly mimo oba kánony a které protestanti obvykle nazývají pseudepigrafy. (cs)
- Με τον όρο Δευτεροκανονικά ή Αναγινωσκόμενα, προσδιορίζουμε δέκα από τα σαράντα εννέα «κανονικά βιβλία» της Παλαιάς Διαθήκης, τα οποία «περιέλαβε ως ιερά...η Αλεξανδρινή ευρύτερη ελληνική Βίβλος των Ο'», όχι όμως και η «Εβραϊκή Βίβλος». Τα βιβλία αυτά είναι:
* Α' Έσδρας ή Ιερεύς
* Τωβίτ
* Ιουδίθ
* Α' Μακκαβαίων
*
*
*
* Σοφία Σειράχ
* Βαρούχ
* . (el)
- Deuterokanonisch (von altgriechisch δεύτερος [dɔʏ̯tərɔs], deutsch ‚zweiter‘ und altgriechisch κανών [kanoːn], deutsch ‚gerader Stab‘, daraus lateinisch canon ‚Maßstab‘) ist ein Begriff, mit dem bestimmte Schriften des Alten Testaments (AT) bezeichnet werden, die von der römisch-katholischen Kirche und teilweise von den orthodoxen Kirchen sowie den altorientalischen Kirchen als integraler Bestandteil der Bibel angesehen werden, also als kanonisch gelten, vom Judentum und von den Kirchen der Reformation jedoch für apokryph gehalten werden. Im protestantischen Raum ist auch der Begriff Apokryphen und in der ökumenischen Zusammenarbeit Spätschriften des Alten Testaments mit fast demselben Inhalt üblich. Als protokanonisch (von altgriechisch πρῶτος [proːtɔs], deutsch ‚erster‘) werden dagegen di (de)
- The deuterocanonical books (from the Greek meaning "belonging to the second canon") are books and passages considered by the Catholic Church, the Eastern Orthodox Church, the Oriental Orthodox Churches, and the Assyrian Church of the East to be canonical books of the Old Testament, but which Protestant denominations regard as apocrypha. They date from 300 BC to 100 AD, mostly from 200 BC to 70 AD, before the definite separation of the Christian church from Judaism. While the New Testament never directly quotes from or names these books, the apostles most frequently used and quoted the Septuagint, which includes them. Some say there is a correspondence of thought, and others see texts from these books being paraphrased, referred, or alluded to many times in the New Testament, depending in l (en)
- Los deuterocanónicos son textos y pasajes del Antiguo Testamento considerados por la Iglesia católica y la Iglesia ortodoxa como canónicos, que no están incluidos en la Biblia hebrea. Estos textos y pasajes, muchos de los cuales escritos originalmente en hebreo (aunque algunos en griego, arameo o una combinación de los tres), aparecen en la Septuaginta —una Biblia griega datada entre los años 280 a. C. y 30 a. C.—, el texto utilizado por las comunidades judías e israelitas de todo el mundo antiguo más allá de Judea, y luego por la iglesia cristiana primitiva, de habla y cultura griegas. (es)
- Deuterokanonika adalah istilah yang dipakai Gereja Katolik dan Gereja-Gereja Kristen Timur sejak abad ke-16 sebagai sebutan bagi kitab-kitab dan bagian-bagian tertentu dari Kitab Suci Perjanjian Lama Kristen yang tidak menjadi bagian dari Alkitab Ibrani saat ini. Istilah ini digunakan untuk membedakan kitab-kitab dan bagian-bagian tertentu tersebut dari kitab-kitab protokanonika, yakni kitab-kitab yang menjadi bagian dari Alkitab Ibrani. Perbedaan ini sebelumnya menimbulkan perdebatan dalam Gereja perdana sehubungan dengan apakah kitab-kitab tersebut dapat digolongkan sebagai naskah-naskah kanonik. Istilah deuterokanonika digunakan sebagai suatu alasan kemudahan oleh Gereja Tewahedo Ortodoks Ethiopia dan Gereja lainnya untuk merujuk pada kitab-kitab Perjanjian Lama mereka yang bukan merupa (in)
- Er zijn tien (of volgens sommigen elf) boeken die, hoewel ze niet tot de Hebreeuwse canon behoren, door de katholieke kerk en de oosters-orthodoxe kerken gezaghebbend worden geacht. Deze boeken worden deuterocanonieke boeken genoemd. Het gaat om de volgende geschriften: (nl)
- Księgi deuterokanoniczne (wtórnokanoniczne) – termin używany w katolicyzmie i prawosławiu na określenie tych spośród ksiąg Pisma Świętego Starego Testamentu funkcjonujących w kanonie tych wyznań, których nie zawiera Biblia hebrajska. Samo określenie deuterokanoniczne nawiązuje do kwestionowania kanoniczności tychże ksiąg w odróżnieniu od ksiąg protokanonicznych, które uznaje za natchnione zarówno judaizm, jak i całe chrześcijaństwo. (pl)
- Второканони́ческие кни́ги (лат. Libri Deuterocanonici) — понятие католического богословия, обозначающее книги Ветхого Завета, включённые в состав библейского канона в Католической церкви позже остальных книг Библии. Эти книги не были включены в состав книг еврейской Библии (Танах) в конце I века, после разрушения Второго Иерусалимского храма на заседании Синедриона в Явне и не входят в состав современной еврейской Библии. Написаны в последние несколько веков до н.э. Большинство из них были написаны на древнееврейском и, возможно, на арамейском, но некоторые на древнегреческом языке. Все книги находились в составе греческого перевода Семидесяти (Септуагинты). На древнееврейском языке тексты этих книг до настоящего времени или не сохранились, или сохранились частично. В католицизме эти книги (ru)
- 次經（又称為次正经，拉丁語：Deuterocanonical Books，区别于「」，Protocanonical Books；原文有隱藏、隱密的意思，引申為「神秘經典」之意），或稱為旁經、副经、後典或外典，是指幾部存在於希臘文七十士譯本，但不存在於希伯来聖經的著作。一般認為，這些著作由猶太教的抄經士在後期加入，或在翻譯的過程裡納入正典。但是也有幾卷的亞蘭文和希伯來文的抄本在死海古卷中被發現。次經不同於偽經，偽經的內容被正統神學認為是否定基督的救恩，冒用他人之名寫作，並且與聖經的主要內容相違背或衝突；而次經只是未被納為新教認可為舊約正典的猶太教著作。 对于次經的权威地位，教会中存在两种意见。其一以希波的奥古斯丁為代表，認爲次經乃是聖經的一部分；而另一种觀點則更嚴格认为次經在權威上不及希伯来文聖經，只能用作信徒道德的教化，或研究教義的參考，而不能作为教义信仰的依据。耶柔米在他所翻译的圣经拉丁文武加大译本的译序中阐述了后一种观点。后世亦有一些教父和经院学者也都持这两种观点。但天主教與東正教一直以來，皆視次經為聖經的一部份，理由是世紀初已是如此。 (zh)
|
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)