| rdfs:comment
| - Delikt (z lat. delictum – porušení) je termín, kterým se v kontinentální právní tradici označuje jakékoli porušení práva nebo jím stanovené povinnosti. Je to škodlivé jednání subjektu proti společnosti v nejširším smyslu. V českém právním prostředí se však tento termín v obecném významu používá málo. V jeho základním významu jde o veřejnoprávní přestoupení práva, někdy se ale termín delikt používá jako zkratka pro občanský delikt, což je zaviněný protiprávní úkon popsaný v rámci občanského práva. (cs)
- Delitua zuzenbidearen aurkako egitezko nahiz ez-egitezko giza jokabide bat da, erruduntzat jotzen den pertsona jakin bati egozten zaiona, eta indarrean dagoen zigor-zuzenbidearen arauetan oinarrituta zigor daitekeena. (eu)
- Il delitto (dal latino delictum, participio passato del verbo delinquĕre, 'venire meno [al dovere]', composto dal prefisso de- e da linquĕre, 'tralasciare') è, nel diritto, un particolare tipo di illecito. (it)
- Delikt och Kvasidelikt, är inom juridik, den romerska rättsvetenskapens uttryck för vissa omständigheter, som ger upphov till skuldförhållanden (obligationer). (sv)
- El delicte, en sentit estricte, és definit com a conducta o acció (tipificada per la llei), (contrària a Dret), culpable i punible. Representa una conducta infraccional del Dret penal, és a dir, una acció o omissió tipificada i penada per la llei. La paraula deriva del verb llatí delinquere, que significa 'abandonar', 'apartar del bon camí', 'allunyar-se del sender assenyalat per la llei'. (ca)
- In der Kriminologie wird die Bezeichnung Delikt als allgemeiner (eher soziologisch als juristisch definierter) Begriff für eine strafrechtlich relevante Verfehlung verwandt. In gleicher Weise sprechen Soziologie und Kriminologie vom Straftäter auch als von dem Delinquenten. Von Delinquenz wird in den Sozialwissenschaften sowohl bei der vollendeten Begehung krimineller Delikte (dann gleichbedeutend mit individueller Kriminalität) als auch im Sinne einer anhand objektiver Kriterien (in der Regel Handlungen) feststellbaren, subjektiv verankerten Neigung dazu gesprochen. (de)
- Delikto estas kontraŭleĝa puninda ago. Temas do pri punenda konduto, tio estas, ago kiu por la kriminala juro estas meritanta je puno. Teknike delikto estas ofte difinita kiel tipa konduto (detaligita en la kriminala juro), kontraŭjura (mapermesita per la leĝaro) kaj kulpa (riproĉebla al unu aŭ pliaj personoj). Parto de la jura doktrino aldonas al la difino de delikto, la karakteron de la puneblo, dum alia parto de la doktrino konsideras, ke tio ne necesas, ĉar tio estus taŭtologio. La deliktoj povas esti priskribitaj kiel ago aŭ malago. (eo)
- Delict (from Latin dēlictum, past participle of dēlinquere ‘to be at fault, offend’) is a term in civil and mixed law jurisdictions whose exact meaning varies from jurisdiction to jurisdiction but is always centered on the notion of wrongful conduct. (en)
- El término delito se define como una acción típica, antijurídica, imputable, culpable, sometida a una sanción penal y a veces a condiciones objetivas de punibilidad. Supone una infracción del derecho penal. Es decir, una acción u omisión tipificada y penada por la ley. (es)
- Czyn niedozwolony (fr. acte illicite, niem. unerlaubte Handlung) – termin języka prawnego i prawniczego oznaczający zdarzenie cywilnoprawne, które z mocy ustawy - niezależnie od istnienia lub nieistnienia między stronami uprzedniej umowy - pociąga za sobą obowiązek naprawienia szkody, tj. prowadzi do odpowiedzialności cywilnej w reżimie deliktowym. (pl)
- Дели́кт (от лат. delictum — «проступок, правонарушение») — неправомерное поведение, частный или гражданско-правовой (лат. delictum privatum) проступок, влекущий за собой возмещение вреда и ущерба, взыскиваемые по частному праву в пользу потерпевших лиц. — наука о правонарушении. Отличительным признаком деликта от правонарушений другого ряда (так называемых квазиделиктов) служит намерение причинить вред, вина, без которой, за некоторыми исключениями, не существует ответственности. (ru)
- Делі́кт (від лат. delictum – правопорушення, провина, проступок) — протиправна поведінка, правопорушення, тобто незаконна дія, проступок, злочин, тобто вчинення дії, що суперечить закону і завдає шкоди суспільству, державі або особі. Таке правопорушення є підставою для притягнення правопорушника до відповідальності, передбаченої законом. У римському праві — заподіяння шкоди іншій особі, її сім'ї або майну, порушення правового припису або заборони.Наслідком учинення делікту була відповідальність, що наставала за наявності таких умов: дієздатність правопорушника, вина, здійснення правопорушення. (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)