| rdfs:comment
| - En lingüística, el condicional és un mode del verb en el qual les frases fan referència a situacions, fets o accions hipotètiques o possibles, i que depèn d'accions o circumstàncies passades. El seu ús existeix en algunes llengües de les subfamílies romànica, eslava i germànica de la família indoeuropea. Tanmateix, Alguns gramàtics consideren que el condicional no és pròpiament un mode independent sinó un temps verbal. (ca)
- Podmiňovací způsob (kondicionál) je slovesný způsob, jímž se vyjadřuje, že uskutečnění určitého děje nebo stavu je podmíněno jistými okolnostmi. Kondicionál je rovněž možné využít k vyjádření zdvořilé žádosti (mohl byste mi prosím říci…?). (cs)
- El modo condicional es uno de los modos del verbo en algunas lenguas romances y germánicas. Otro nombre alternativo es el de modo potencial porque en ocasiones se refiere a acciones hipotéticas o posibles. Frecuentemente se considera que el condicional es simplemente un tiempo verbal del modo indicativo y no un modo independiente. (es)
- 条件法（じょうけんほう）とは、インド・ヨーロッパ語族に属する言語での文法概念である法のひとつ。英語では、仮定法のうち、wouldを使う活用形の部分、すなわち、ifで導かれる条件節を含まず、主節の動詞の活用のみを指す。なお、日本でのスペイン語教育においては直説法過去未来（完了）時制として教えられている時制も、同じ機能を担っている。 時制として考えた場合、現実性に乏しい仮定の帰結を述べる際に使われる。 (ja)
- 條件語氣（conditional mood）是用在條件句中提及事物的假設狀態，或視另一組境況而定的不確定事件的動詞形式。這種語氣因此類似於虛擬語氣，儘管有這兩種不同動詞形式的語言以不同的方式使用它們。 條件動詞形式還可以有時間用法，經常用來表達“過去將來”時態。 (zh)
- Кондиціона́ліс, іноді кондиціона́л, кондиціона́ль (лат. modus conditionalis, від conditio — «умова») — вид граматичного способу, який виражає дії, бажані або можливі за певних умов. В українському мовознавстві часто описується як «умовний спосіб», але це слід визнати не зовсім точним: бо під цим словосполученням можуть матися на увазі два різних граматичних способи: як кондиціоналіс, так і кон'юнктив (modus conjunctivus) — дещо інша категорія, що відрізняється за функціями і формою від кондиціоналіса. Подібне нерозрізнення пояснюється тим, що в українській мові, як і в інших східнослов'янських, обидва способи збігаються за формою в «умовному способі», лише деякі функції кон'юнктива виражаються за допомогою дійсного. (uk)
- Kondicionalo estas gramatika modo uzata 1.
* en ĉefpropozicioj: 2. 1.
* por montri emon por io, aŭ la eblon de ago okaze de la estonta plenumiĝo de io. Ekz: mi volonte korespondus kun vi; ni bedaŭrus vian malfeliĉon; mi irus promeni, se la vetero iĝus pli bona. 3. 2.
* en esprimoj necertaj pro ĝentilo aŭ dubo, anstataŭ indikativo. Ekz: mi volus ion diri; mi dezirus vin vidi; ĉu vi donus al mi fajron? ĉu mi devus vin forlasi? 4. 3.
* por esprimi, ke supozo fiktiva, ne plenumita, kunportus certan agon aŭ staton. Ekz.: mi estus feliĉa, se mi estus riĉa (mi ne estas riĉa); ĉe bonaj cirkonstancoj mi entreprenus tiun aferon (la cirkonstancoj ne estas bonaj); 5.
* en dependaj propozicioj: 6. 1.
* por montri, post se, ke la supozo dirita ne estas plenumita. Ekz.: se vi estus farint (eo)
- Der Konditional[is] (veraltet Conditional[is], aus lateinisch condicio, später auch conditio ‚Bedingung‘) ist eine Unterkategorie des Modus des Verbs. Mit seiner Hilfe kann ein Sachverhalt als Bestandteil einer Implikation ausgedrückt werden. (de)
- The conditional mood (abbreviated cond) is a grammatical mood used in conditional sentences to express a proposition whose validity is dependent on some condition, possibly counterfactual. It may refer to a distinct verb form that expresses the conditional set of circumstances proper in the dependent clause or protasis (e.g. in Turkish or Azerbaijani), or which expresses the hypothetical state of affairs or uncertain event contingent to it in the independent clause or apodosis, or both (e.g. in Hungarian or Finnish). Some languages distinguish more than one conditional mood; the East African language Hadza, for example, has a potential conditional expressing possibility, and a veridical conditional expressing certainty. Other languages do not have a conditional mood at all. In some informa (en)
- Il condizionale è un modo verbale abbastanza comune nelle lingue europee. Viene usato soprattutto per indicare un evento o situazione che ha luogo solo se è soddisfatta una determinata condizione. Ecco alcuni esempi in lingua italiana:
* Verrei volentieri, se tu mi accompagnassi.
* Con un milione comprerei una casa.
* Al tuo posto, farei diversamente. Si noti come la condizione non viene indicata con il verbo coniugato al condizionale, ma con un complemento (al tuo posto) o addirittura con un'intera frase subordinata (se tu mi accompagnassi). Altre volte, essa non viene affatto specificata: (it)
- Le conditionnel peut désigner, dans l'étude de différentes langues, le mode réservé à la conjugaison du verbe de la protase d'une phrase conditionnelle (par exemple, en turc ou en azéri), de l'apodose d'une telle phrase, ou des verbes de la protase et de l'apodose en même temps (par exemple, en hongrois ou en finnois). (fr)
- De conditionalis of voorwaardelijke wijs is een werkwoordsvorm die gebruikt wordt ter aanduiding van de gevolgen van een voorwaarde. Soms wordt de voorwaardelijke wijs ook gebruikt in de als-bijzin of in combinatie met de aanvoegende wijs. De voorwaardelijke wijs komt voor in verschillende talen en wordt vervoegd naar persoon of getal. Er zijn ook tijden en in sommige talen ook actief/passief. De zinsdelen kunnen ook van plaats verwisselen;
* Hij zou niet gekomen zijn als het had geregend. (nl)
- Tryb przypuszczający (łac. conditionalis) – jeden z podstawowych trybów w mowie, występujący w większości języków. Wyraża przypuszczenie, wątpliwość, niezdecydowanie, wskazuje na zdystansowanie się mówcy od opisywanych przez niego faktów. Fakty opisane trybem przypuszczającym mogą być nierzeczywiste, hipotetyczne lub co najmniej wątpliwe. W wielu językach (np. angielski, niemiecki, polski) tryb przypuszczający służy do wyrażania życzeń i rozkazów w sposób grzeczny, np. ang. Would you…, pol. zrobiłbyś to? itp. Występuje w czasie teraźniejszym i przeszłym. W wielu językach tryb przypuszczający nie ma morfologicznej formy, a jedynie jest konstrukcją modalną, przykładowo w języku angielskim I would/should have done that. W innych językach tryb morfologiczny, mimo że istnieje, ustępuje konstruk (pl)
- Усло́вное наклоне́ние (кондиционал(ис), лат. modus conditionalis) — наклонение, обозначающее действия, желаемые при определённых условиях. В славянских языках наклонение исторически образовывалось двумя способами — с помощью л-причастия и особой спрягаемой формы с основой *bi- (например, в старославянском ходилъ бимь; вероятно, этимологически связано с индоевропейским оптативом) и при помощи л-причастия и формы вспомогательного глагола, совпадающей с основой аориста глагола быти (ходилъ быхъ). В большинстве древних славянских диалектов была представлена только вторая форма, сосуществование двух форм, их взаимовлияние и контаминация характерны в основном для южных диалектов. Существует гипотеза, согласно которой форма с аористом вспомогательного глагола исторически представляет собой одну и (ru)
- Konditionalis är ett modus hos verben i vissa språk, till exempel franska. Med konditionalis uttrycks något som skulle ske om vissa förutsättningar rådde eller inträdde. I svenskan används för denna typ av satsmodalitet flera olika konstruktioner. Av ursprungsformen används exempelvis vore, toge, ginge, kunde, finge och, som alltså skiljer sig från konjunktivformerna vare, tage, gånge, leve o.s.v. Exempel på konditionalsatser: "Vore jag som du, ginge jag hem"; "Om vi finge genomföra detta, kunde vi nog se en förbättring i förlängningen." Exempel på konjunktivkonstruktioner: "Frid vare med dig!" (sv)
|
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)