| rdfs:comment
| - The Bychowiec Chronicle (also spelled Bykhovets, Bykovets or Bychovec) is an anonymous 16th-century chronicle of the Grand Duchy of Lithuania. Although one of the least reliable sources of the epoch, it is considered the most extensive redaction of the Lithuanian Chronicles. (en)
- Хро́ніка Биховця́ — найширший із білорусько-литовських літописів. Укладено в першій третині XVI століття. (uk)
- «Хро́ника Бы́ховца» — третий свод белорусско-литовских летописей, созданный в XVI веке (записи обрываются на 1507 году) на западнорусском языке. Полностью самостоятельна последняя часть, от 1453 года, что делает её ценным источником по истории Великого княжества Литовского. (ru)
- Die Chronik von Bychowiec (auch Letopis der Großfürsten Litauens genannt) ist eine von einem anonymen Verfasser stammende Chronik des Großfürstentums Litauen. Obwohl sie eine der unzuverlässigsten Quellen dieser Epoche ist, wird sie als die kompletteste Ausgabe der litauischen Chroniken angesehen. Ihr Name stammt von dem Entdecker des Manuskripts, dem polnischen Historiker , der im 19. Jahrhundert lebte. Die Chronik wurde 1830 entdeckt und von Theodor Narbutt bekannt gemacht, der sie 1846 komplett veröffentlichte. Es handelt sich um eine Verteidigungsschrift verschiedener Magnatenfamilien des Großfürstentums und wurde wahrscheinlich unter der Aufsicht des , Albertas Goštautas, zwischen 1519 und 1542 verfasst, wobei einige Teile noch bis 1574 hinzugefügt wurden. (de)
- Cronaca di Bychowiec è un libro anonimo del XVI secolo con cronache del Granducato di Lituania. Nonostante sia considerata una fonte molto poco affidabile dell'epoca, allo stesso tempo è ritenuta la redazione più estensiva delle Cronache Lituane. (it)
- Kronika Bychowca – wersja Kroniki Wielkiego Księstwa Litewskiego i Żmudzkiego spisana w XVI w. przez prawosławnego Rusina. Powstała prawdopodobnie na zamówienie rodziny Gasztołdów i spokrewnionych z nimi Holszańskich i Olelkowiczów-Słuckich. Najstarszą wersją Kronik Wielkiego Księstwa Litewskiego i Żmudzkiego są jednak latopisy Krasińskich i latopis Jewrieinowski. (pl)
|
| has abstract
| - Die Chronik von Bychowiec (auch Letopis der Großfürsten Litauens genannt) ist eine von einem anonymen Verfasser stammende Chronik des Großfürstentums Litauen. Obwohl sie eine der unzuverlässigsten Quellen dieser Epoche ist, wird sie als die kompletteste Ausgabe der litauischen Chroniken angesehen. Ihr Name stammt von dem Entdecker des Manuskripts, dem polnischen Historiker , der im 19. Jahrhundert lebte. Die Chronik wurde 1830 entdeckt und von Theodor Narbutt bekannt gemacht, der sie 1846 komplett veröffentlichte. Es handelt sich um eine Verteidigungsschrift verschiedener Magnatenfamilien des Großfürstentums und wurde wahrscheinlich unter der Aufsicht des , Albertas Goštautas, zwischen 1519 und 1542 verfasst, wobei einige Teile noch bis 1574 hinzugefügt wurden. Die Chronik beschreibt die Ereignisse in der Geschichte des Großfürstentums Litauen vom 13. bis zum frühen 16. Jahrhundert. Sinngemäß kann sie in die Schilderung der Kriege zwischen Litauen und Polen, der Kriege zwischen Litauen und Ruthenien und der Kriege gegen die ostslawischen Fürstentümer im heutigen Belarus, Russland und der Ukraine geteilt werden. Sie beschäftigt sich auch mit den Kämpfen gegen die mongolische Invasion und den Deutschen Orden. Die Chronik wurde 1907 in der Kompletten Sammlung Russischer Chroniken (im Band 17, Polnoe sobranie russkikh letopisei) veröffentlicht, in der die 25 wichtigsten ostslawischen Manuskripte zusammengestellt sind. Obwohl sie eine der unzuverlässigsten slawischen Chroniken ist, wird von der Chronik von Bychowiec im Allgemeinen angenommen, dass sie viele mittelalterliche Dokumente als ihre Quellen verwendete. Bei einer Vergleichstextanalyse wurde allerdings versucht zu beweisen, dass die endgültige Quelle der Chronik von Bychowiec in Wirklichkeit nur die Galizisch-Wolhynische Chronik war, vermutlich in einer Kopie oder in Auszügen, die sich nur geringfügig von den Versionen, die heute bekannt sind, unterscheidet. (de)
- The Bychowiec Chronicle (also spelled Bykhovets, Bykovets or Bychovec) is an anonymous 16th-century chronicle of the Grand Duchy of Lithuania. Although one of the least reliable sources of the epoch, it is considered the most extensive redaction of the Lithuanian Chronicles. (en)
- Cronaca di Bychowiec è un libro anonimo del XVI secolo con cronache del Granducato di Lituania. Nonostante sia considerata una fonte molto poco affidabile dell'epoca, allo stesso tempo è ritenuta la redazione più estensiva delle Cronache Lituane. Venne scritta probabilmente fra il 1519 ed il 1542, sebbene alcune parti continuarono ad essere aggiunte fino al 1574.Gli autori della cronaca sono sconosciuti. Il testo sottolinea i risultati ottenuti dalle famiglie ed , in particolare da .Gli studiosi suppongono quindi che la sua stesura sia stata sponsorizzata dai membri di queste famiglie; i personaggi ritenuti come i più probabili mecenati sono il , il vescovo e un duca della famiglia degli Olelkovič. (it)
- Kronika Bychowca – wersja Kroniki Wielkiego Księstwa Litewskiego i Żmudzkiego spisana w XVI w. przez prawosławnego Rusina. Powstała prawdopodobnie na zamówienie rodziny Gasztołdów i spokrewnionych z nimi Holszańskich i Olelkowiczów-Słuckich. Najstarszą wersją Kronik Wielkiego Księstwa Litewskiego i Żmudzkiego są jednak latopisy Krasińskich i latopis Jewrieinowski. Kronika Bychowca opisuje wydarzenia w Księstwie od XIII wieku. Przedstawia głównie historię wojen polsko-litewskich, bitew z Tatarami i Krzyżakami. Relacjonuje też zmagania Rusinów o zachowanie tożsamości narodowej i ich działania skierowane przeciwko litewskiej i polskiej dominacji. Jest jedynym dziełem średniowiecznej historiografii, które podaje najdłuższą genealogię litewskich władców Połocka. Historyk Kazimierz Chodynicki twierdził, że Kronika Bychowca jest kompilacją informacji (podawanych przez Jana Długosza, dzieła Piccolominiego, Macieja Miechowity, latopis nowogrodzki) wzbogaconych, nieraz w sposób dowolny, o własne wiadomości. Duża część tekstu pokrywa się z tekstem Kroniki Stryjkowskiego. Dzieło jest kontrowersyjne i nie uznawane za wiarygodne źródło informacji historycznych, ponieważ zdaniem wielu historyków autor mitologizuje oraz podaje informacje sprzeczne ze stanem faktycznym. Według informacji z Księgi Bychowca, Bitwa pod Grunwaldem toczyła się wyłącznie pomiędzy rycerstwem litewskim a Krzyżakami. Rycerstwo polskie nie ingerowało w tok walki, lecz było biernymi widzami. Hufiec Jagiełły wziął udział tylko przy uśmiercaniu niedobitków. Nazwa kroniki pochodzi od nazwiska jej „odkrywcy”, XIX-wiecznego historyka amatora, Aleksandra Bychowca. Historyk natknął się na nią w 1840 przeglądając zbiory rękopisów swego krewnego mieszkającego w Wołkowysku na Białorusi. Spopularyzowana w 1846 przez Teodora Narbutta, który wydał ją sumptem własnym. W roku 1907, Kronikę Bychowca włączono do 17. tomu dzieła „Kroniki ruskie” zawierającego zbiór wszystkich wschodniosłowiańskich rękopisów. (pl)
- Хро́ніка Биховця́ — найширший із білорусько-литовських літописів. Укладено в першій третині XVI століття. (uk)
- «Хро́ника Бы́ховца» — третий свод белорусско-литовских летописей, созданный в XVI веке (записи обрываются на 1507 году) на западнорусском языке. Полностью самостоятельна последняя часть, от 1453 года, что делает её ценным источником по истории Великого княжества Литовского. (ru)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)