| rdfs:comment
| - حرم ويجمع على أحرام، هو مكان أو بناء أو شيء ذا أهمية دينية مركزية. في الأديان، يتمتع الحرم بتبجيل وتقدير خاصين، يتم التعبير عنه في زيارة الموقع المقدس أو منعه أو حمايته. بسبب العدد الكبير من الأماكن المقدسة، يشار أحيانًا إلى مدن بأكملها باسم المدينة المقدسة (اليونانية: هيرابوليس)، مثل روما أو القدس. تعتبر الأخيرة مدينة مقدسة لكل من اليهود والمسيحيين والمسلمين. في حالة فلسطين، يتحدث المرء أيضًا عن الأرض المقدسة. (ar)
- Το Άσυλον, στερ. α + συλάω (= αποσπώ κάποιον με τη βία, λαφυραγωγώ) τόσο στην αρχαιότητα όσο και στις μέρες μας σημαίνει γενικώς το απαραβίαστο του χώρου κατά της αυθαιρεσίας των αρχών για άτομα που καταφεύγουν σε ορισμένους ιερούς χώρους που θεωρούνταν ως άσυλα, όπως στο Χαλκιοίκον ναό της Αθηνάς της ακρόπολης της αρχαίας Σπάρτης όπου κατέφυγε ο στρατηγός Παυσανίας και όπου τελικά πέθανε από ασιτία. (el)
- In ancient Greece and Rome, an asylum referred to a place where people facing persecution could seek refuge. These locations were largely religious in nature, such as temples and other religious sites. A similar concept, the Cities of Refuge, existed in the ancient Levant. (en)
- Ein Heiligtum ist ein Ort, Gebäude, Gegenstand o. ä. von zentraler religiöser Bedeutung. In den Religionen kommt einem Heiligtum eine besondere Verehrung und Wertschätzung zu, die im Besuchen oder in der Tabuisierung der heiligen Stätte, bzw. im Schützen oder in der Mitnahme desselben ihren Ausdruck findet. Vereinzelt werden ganze Städte aufgrund der Vielzahl an heiligen Orten als Heilige Stadt (griechisch: Hierapolis) bezeichnet wie etwa Rom oder Jerusalem. Letztere gilt sowohl Juden als auch Christen und Muslimen als Heilige Stadt. Im Falle von Palästina spricht man auch vom Heiligen Land (de)
- Santutegia jainko, santu, heroi, martir edo beste pertsonaia sakratu edo mitologiko bati eskainitako toki edo eraikin sakratu bat da. Maiz, santutegiak erromesaldien helmuga dira eta haietan izaki edo pertsonaia sakratu horren irudia edo erlikiak gordetzen dira. Egungo munduko santutegi nagusiak Vatikano, katolikoei dagokienean, eta Meka, musulmanei dagokienean, dira. (eu)
- Suaka adalah tempat suci di gereja atau kuil yang letaknya adalah di sekitar tabernakel atau altarnya. Pada masa kini, istilah suaka dapat pula merujuk pada tempat yang aman. (in)
- Um santuário (do Latim sanctuarium, de sanctus), no conceito religioso, é um local sagrado, para onde, por devoção, acorrem peregrinos de diversas regiões. Geralmente possui objetos simbólicos usados no culto. Em algumas denominações religiosas, estes objetos são imagens ou relíquias. Entretanto algumas religiões não adotam o culto de imagens. O termo também pode ser usado em sentido figurado: significa o que há de mais sublime. (pt)
- 聖所可以指某些宗教裡被視為神聖的場所，通常也是舉行宗教儀式或活動的地方。其英語對應詞為「Sanctuary」，在拉丁語系語言中兼具「朝聖地」、「避難所」或「庇護所」之意，其中後兩者可通用於人類與其他生物領域。 (zh)
- En un sentit ampli, un santuari és un lloc respectat o sagrat que correspon a una determinada cultura. El mot santuari designa primerament un lloc sagrat natural —una gruta, un tossal, una font, etc.— sacralitzat per una teofania i que es constitueix per l'erecció d'un altar, d'una pedra, d'una imatge, d'un edicle, etc., i més tard per la construcció d'un temple. Sovint, al voltant dels santuaris han sorgit institucions d'assistència als pelegrins o de beneficència. (ca)
- Un santuario (del latín sacrarium, sanctus) es un templo en el que se venera una imagen, dioses o reliquia de especial devoción. Este es el significado propio en español, aunque en sentido impropio a veces se utilice ese término para referirse a un sitio al que peregrinan numerosos fieles de una determinada religión o iglesia donde se considera que tuvo lugar un milagro o hecho singular o mágico. Algunos santuarios importantes por religión o iglesia son: (es)
- Suaka (Asylia atau Asilia) pada zaman Yunani kuno dan Roma kuno merujuk kepada suatu tempat di mana orang yang menghadapi penganiayaan dapat mencari perlindungan. Tempat-tempat ini sebagian besar bersifat religius, seperti kuil atau situs keagamaan lainnya. Di era Levant kuno konsep serupa disebut Kota Pengungsian. (in)
- En anthropologie religieuse, un sanctuaire (de sanctus, « sacré ») est généralement un édifice ou lieu rendu (par « consécration ») ou devenu sacré, par son association au Divin ou Transcendant. Le terme désigne donc un site sacré. En conséquence ce lieu est parfois interdit aux profanes, et accessible aux seules personnes « sacrées », les ministres du culte (souvent appelés « prêtres ») à la différence d'un temple classique construit pour être un lieu accessible en particulier aux fidèles, mais pas seulement à eux. Les sanctuaires sont donc souvent associés à l'idée de pèlerinage. Un sanctuaire peut également abriter une ou plusieurs reliques d'un saint. (fr)
- Un santuario è un luogo sacro o un edificio ritenuto sacro da una tradizione religiosa per manifestazioni ritenute divine, per la presenza di sepolture o reliquie, o perché connesso a eventi considerati soprannaturali. In particolare, nella religione ebraica era la parte più interna del tempio, cioè il sancta sanctorum mentre, in quella cristiana, è generalmente un luogo legato a eventi o giochi o manifestazioni divine della Madonna o dei santi o quella parte della chiesa dove sono conservate reliquie ed è quindi oggetto di pellegrinaggi. (it)
- Een heiligdom is een plek die door een volk als heilig wordt gezien en meestal is ingevuld met een kerk, boomheiligdom, een schrijn of een tempel. Vrijwel alle volkeren over de hele wereld hebben plaatsen die ze als heilig beschouwen. Op dergelijke cultusplaatsen komen de mensen samen en beoefenen ze hun religie. In Japan dienen Boeddhistische tempels en jinja's of shinto-schrijnen als plaatsen waar monniken studeren en mediteren, en zijn daarom eerder vergelijkbaar met kloosters. Op deze heilige plekken plaatsen ze hun heiligdommen, zoals heilige bomen, menhirs, steencirkels, hunebedden, Romeinse tempels, synagoges, wat's, pagode's, moskeeën, kapellen, basilieken, kerken en kathedralen. Ook kiezen ze bomen, open plekken, bergen, heuvels, meren, bronnen en rivieren uit als heiligdom. Ze vo (nl)
- Убе́жища в язы́ческих хра́мах (др.-греч. ἄσυλον, лат. asylum, убежище, приют; отсюда азиль или асиль) — принадлежали к явлениям сакрального права: этим именем назывались, прежде всего, святилища, считавшиеся неприкосновенными (др.-греч. ἄσυλον = лат. sacrosanctus) со всем принадлежащим им имуществом (алтарями, статуями богов, драгоценностями и прочим). Кроме святилищ, правом асилии могли обладать и другие места, в связи с чем можно выделить три основных вида асилии: 3) дарование неприкосновенности частным сообществам, как например, союзу Диониса. (ru)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)