| rdfs:comment
| - Un bandolero (también llamado bandido, encartado, brigante, facineroso, salteador de caminos, fugitivo, cuatrero, malhechor, proscrito o forajido) era un ladrón armado que se dedicaba al contrabando, al abigeato y al secuestro. Por lo general, asaltaban a los viajeros en despoblados, bosques y caminos peligrosos de las montañas, lo que facilitaba su ocultación y dispersión. No solían actuar en solitario, sino organizados en cuadrillas. Su equivalente en el mar es la llamada piratería o bandolerismo marítimo. (es)
- Le brigandage désigne les crimes commis avec violence et à main armée, le plus souvent par des malfaiteurs réunis en troupe. Ce terme qui est un peu l'équivalent de la piraterie sur terre, est utilisé pour qualifier les vols, les viols, les asservissements qui ont lieu depuis l'Antiquité. À l'origine, les brigands se servaient donc d'armes primitives tels que le gourdin ou l'épée et utilisaient l'embuscade comme moyen de surprise. Aujourd'hui le brigandage moderne est une forme de délinquance criminelle. (fr)
- Разбо́й — насильственное хищение чужого имущества; разбо́йник — совершающий разбой. В знаменитом произведении В. И. Даля — «Толковом словаре живого великорусского языка» — указано что Разбо́й, набег и разгром вольницею, грабеж, нередко с убийством; насильственное нападенье и отнятие имущества; татьба, кража со взломом; вооружённое нападенье на путников. (ru)
- Brigantaggio és un terme que designa el bandolerisme que es va donar a Itàlia, sobretot a finals del segle XVIII i durant el primer decenni del segle següent. L'activitat brigantesca va començar sent un mitjà de supervivència (robar per viure) però va adquirir connotacions polítiques i religioses a començaments del segle xix, amb les sublevacions i antifranceses. Fou durament reprimit durant l'època del Regne de Nàpols i durant l'ocupació napoleònica, la restauració borbònica i encara més durant el Risorgimento fins a desaparèixer totalment amb el naixement del nou estat italià. (ca)
- Zbojnictví, v právní terminologii období pozdního feudalismu totéž co lupičství, tj. odnímání majetku druhým pomocí násilí nebo pod hrozbou násilí. V českých zemích sociální jev typický především pro východní Moravu (Valašsko) a území dnešního Těšínska od 16. do 18. století. Po porážce protihabsburského povstání Františka II. Rákocziho a szatmárském míru (1711) se myšlenky protihabsburského odboje šířily také prostřednictvím někdejších povstaleckých bojovníků, kteří se ke zbojnictví uchylovali (např. Juraj Jánošík) a jejichž akce měly charakter odporu proti stávajícímu zřízení. Na východní Moravě zbojnictví nikdy nenabylo charakteru masového poddanského hnutí, za třicetileté války bylo jedním z průvodních jevů válečné doby a někteří ze zbojníků se činně zapojili do valašských povstání podd (cs)
- Brigandage is the life and practice of highway robbery and plunder. It is practiced by a brigand, a person who usually lives in a gang and lives by pillage and robbery. The word brigand entered English as brigant via French from Italian as early as 1400. Under the laws of war, soldiers acting on their own recognizance without operating in chain of command, are brigands, liable to be tried under civilian laws as common criminals. However, on occasions brigands are not mere malefactors, but may be the last resort of people subject to invasion. (en)
- La banditeco estas formo de pirateco karakterizita de perfortaj agoj por forrabado kaj ĉantaĝoj, dum en aliaj cirkonstancoj ĝi supozigas ribelemajn implicojn kun politika kaj socia fono. Kutime, la bandito estis armita viro, dediĉita al rabado, precipe atako, ŝtelado kaj, pli malofte, kontrabando kaj kidnapo. Ili kutime atakis veturantojn sur la danĝeraj vojoj de la montoj aŭ arbaroj, kio faciligis ilian kaŝadon kaj disvastiĝon. Ili ne kutime agis sole, sed organizitaj en bandoj. Ĝia ekvivalento en la maro estas la tiel nomata piratado aŭ mara banditeco (eo)
- Bidelapurreria bidelapurrek aurrera eramandako aktibitatea izan zen mendeetan eta herrialde oso desberdinetan. Bidelapur bat lapurtzeko asmotan bideetan armaturik ibiltzen zen delinkuentea zen. Askotan, mendian ezkutatu eta bizi ziren. Haren delitu mota ugariak ziren: bidaiariei eraso egitea, bahiketak, kontrabandoa. Normalean, bide bakartietan, mendietan zein basoetan, kokatzen ziren lapurtzeko asmoz. Ohikoena ez zen bakarrik ibiltzea, taldean baizik. Itsasoan bidelapurreriaren parekoa pirateria da. Biziraupena jo da gizarte-delitu horren arrazoi nagusitzat. David Zapirainen hitzetan "bidelapurreria biziraupenaren estrategia bat izan zen, errekurtso gabeko pertsonek burututa. Pertsona horiek ezin zuten emigratu, ez zuten nagusirik eta ezta ere tokia baserrian". Euskal Herrian ere bidelapu (eu)
- Brigandage adalah kehidupan dan praktik penjarahan, yang dilakukan oleh seorang brigand, yaitu seseorang yang biasanya tinggal dalam sebuah geng dan hidup dengan cara merampok atau menjarah. Kata brigand masuk ke dalam kosakata bahasa Inggris menjadi 'brigant' melalui bahasa Prancis dari bahasa Italia pada awal tahun 1400. Di bawah hukum perang, prajurit yang bertindak berdasarkan tanggung jawab mereka sendiri tanpa beroperasi dalam rantai komando adalah perampok dan dapat diadili berdasarkan hukum sipil sebagai penjahat biasa. Namun, kadang-kadang menjadi brigand bukan hanya semata-mata karena berniat menjadi penjahat, tetapi mungkin merupakan upaya terakhir dari orang-orang yang menjadi sasaran invasi. (in)
- Il brigantaggio fu un fenomeno di natura criminale, frutto dell'attività di bande di malfattori che infestavano campagne o vie di comunicazione a scopo di rapina e omicidio. Tra i crimini, particolarmente violenti, perpetrati dai briganti spiccano la grassazione, l'omicidio, l'abigeato, lo stupro, oltre che varie forme di minaccia e angherie. Sebbene il fenomeno abbia origini remote e riguardi periodi storici e territori diversi, nella storiografia italiana questo termine si riferisce generalmente alle bande armate presenti nel Mezzogiorno d'Italia tra la fine del XVIII secolo e il primo decennio successivo alla proclamazione del Regno d'Italia nel 1861. (it)
- Zbójnictwo – proceder napadania na podróżnych lub mieszkańców wsi, miast i dworów szlacheckich. Rozpowszechnione było w dawnej Polsce, przede wszystkim na obszarach górskich i podgórskich w XVI–XVIII w. Stanowiło często jedną z form reakcji chłopów na ucisk feudalny. Grupy zbójeckie napadały najczęściej na dwory, probostwa i na kupców, a sporadycznie również na bogatych chłopów. Mimo tego w świadomości chłopskiej pozostały nazwiska zbójeckich hersztów, na przykład Janosika, Dowbosza czy Ondraszka, mobilizując chłopów do antyfeudalnych wystąpień. Zbójnictwo utrzymało się do pierwszej połowy XIX w., a zlikwidowane zostało przez wojska austriackie po rozbiorach Polski. Wcześniej do zwalczania zbójnictwa używano tzw. harników. Harnikami byli ułaskawieni przestępcy, z których tworzono grupę zbó (pl)
- Struikroverij is een bijzondere vorm van diefstal met geweld. Bezwarend kan zijn dat het bij nacht gebeurt of in groep. Struikrovers waren rovers die met name in de 16e en 17e eeuw de wegen onveilig maakten en reizigers overvielen. Een ander woord voor 'struikrover' is ook wel bandiet. Dit begrip is afkomstig uit het Italiaans. De bekende Nederlandse Geuzen waren verdeeld in watergeuzen, bosgeuzen en . De watergeuzen waren in feite vaak zeerovers terwijl de bos- en slikgeuzen struikrovers waren die bossen en moerassen onveilig maakten. (nl)
- Brigantaggio é um termo pelo qual são chamados, na Itália, os fenômenos do banditismo comum e político, unidos a um fundo de insurreição e sedição legítimas. Na História da Itália o termo é empregado, tendo sua própria origem na imprensa e na historiografia do risorgimento e pós-risorgimento, especialmente referindo-se às muitas rebeliões político-sociais no país, em particular na região meridional, que coincidiu com a unificação e nos anos imediatamente posteriores. (pt)
- Розбій — у кримінальному праві України та багатьох зарубіжних держав насильницько-корисливий злочин проти власності. У Кримінальному кодексі України (ч. 1 ст. 187) розбій визначений як напад з метою заволодіння чужим майном, поєднаний із насильством, небезпечним для життя чи здоров'я особи, яка зазнала нападу, або з погрозою застосування такого насильства. У кримінальних законодавствах багатьох держав розбій традиційно входить до тріади «крадіжка» — «грабіж» — «розбій» і є найнебезпечнішим серед цих посягань. (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)