| rdfs:comment
| - La luminescence optiquement stimulée (de l'anglais Optically Stimulated Luminescence ou OSL) est une technique utilisée pour la datation des minéraux. Cette technique repose sur le principe que dans certains minéraux, tels que le quartz et le feldspath, les électrons de leurs cristaux peuvent être piégés entre la bande de valence et la bande de conduction à la suite d'une excitation par la radiation ionisante émise par des radionucléides présents naturellement dans le sol (p.ex. isotopes radioactifs d'uranium et thorium , ou potassium-40) ou par les rayons cosmiques. En exposant l'échantillon de minéral à la lumière, les électrons piégés sont promus à la bande de conduction et ensuite retournent à la bande de valence en émettant un photon. L'intensité de cette lumière émise par l'échantill (fr)
- In physics, optically stimulated luminescence (OSL) is a method for measuring doses from ionizing radiation. It is used in at least two applications:
* Luminescence dating of ancient materials: mainly geological sediments and sometimes fired pottery, bricks etc., although in the latter case thermoluminescence dating is used more often
* Radiation dosimetry, which is the measurement of accumulated radiation dose in the tissues of health care, nuclear, research and other workers, as well as in building materials in regions of nuclear disaster (en)
- Datowanie optycznie stymulowaną luminescencją (OSL) – technika stosowana do datowania minerałów. Technika ta opiera się na zasadzie, że w niektórych minerałach, takich jak kwarc i skalenie, elektrony kryształów mogą zostać uwięzione między pasmem walencyjnym a pasmem przewodzenia po wzbudzeniu przez promieniowanie jonizujące emitowane przez radionuklidy naturalnie obecne w glebie (np. radioaktywne izotopy uranu, toru lub potasu-40) lub promieniowanie kosmiczne. Oświetlenie wzbudzonych minerałów powoduje przeniesienie uwięzionych elektronów do pasma przewodzenia, z którego wracają do pasma walencyjnego, emitując foton (luminescencja). Oświetlenie próbki w przeszłości zeruje zegar. Intensywność światła luminescencyjnego emitowanego przez próbkę jest wprost proporcjonalna do ilości uwięzionyc (pl)
|
| has abstract
| - La luminescence optiquement stimulée (de l'anglais Optically Stimulated Luminescence ou OSL) est une technique utilisée pour la datation des minéraux. Cette technique repose sur le principe que dans certains minéraux, tels que le quartz et le feldspath, les électrons de leurs cristaux peuvent être piégés entre la bande de valence et la bande de conduction à la suite d'une excitation par la radiation ionisante émise par des radionucléides présents naturellement dans le sol (p.ex. isotopes radioactifs d'uranium et thorium , ou potassium-40) ou par les rayons cosmiques. En exposant l'échantillon de minéral à la lumière, les électrons piégés sont promus à la bande de conduction et ensuite retournent à la bande de valence en émettant un photon. L'intensité de cette lumière émise par l'échantillon est directement proportionnelle à la quantité des charges piégées et peut alors être utilisée pour estimer le temps pendant lequel l'échantillon a été enterré dans le sol. (fr)
- In physics, optically stimulated luminescence (OSL) is a method for measuring doses from ionizing radiation. It is used in at least two applications:
* Luminescence dating of ancient materials: mainly geological sediments and sometimes fired pottery, bricks etc., although in the latter case thermoluminescence dating is used more often
* Radiation dosimetry, which is the measurement of accumulated radiation dose in the tissues of health care, nuclear, research and other workers, as well as in building materials in regions of nuclear disaster The method makes use of electrons trapped between the valence and conduction bands in the crystalline structure of certain minerals (most commonly quartz and feldspar). The trapping sites are imperfections of the lattice — impurities or defects. The ionizing radiation produces electron-hole pairs: Electrons are in the conduction band and holes in the valence band. The electrons that have been excited to the conduction band may become entrapped in the electron or hole traps. Under the stimulation of light, the electrons may free themselves from the trap and get into the conduction band. From the conduction band, they may recombine with holes trapped in hole traps. If the centre with the hole is a luminescence center (radiative recombination centre), emission of light will occur. The photons are detected using a photomultiplier tube. The signal from the tube is then used to calculate the dose that the material had absorbed. The OSL dosimeter provides a new degree of sensitivity by giving an accurate reading as low as 1 mrem for x-ray and gamma ray photons with energies ranging from 5 keV to greater than 40 MeV. The OSL dosimeter's maximum equivalent dose measurement for x-ray and gamma ray photons is 1000 rem. For beta particles with energies from 150 keV to in excess of 10 MeV, dose measurement ranges from 10 mrem to 1000 rem. Neutron radiation with energies of 40 keV to greater than 35 MeV has a dose measurement range from 20 mrem to 25 rem. In diagnostic imaging, the increased sensitivity of the OSL dosimeter makes it ideal for monitoring employees working in low-radiation environments and for pregnant workers. To carry out OSL dating, mineral grains have to be extracted from the sample. Most commonly these are so-called coarse grains of 100-200 μm or fine grains of 4-11 μm. Occasionally other grain sizes are used. The difference between radiocarbon dating and OSL is that the former is used to date organic materials, while the latter is used to date minerals. Events that can be dated using OSL are, for example, the mineral's last exposure to sunlight; Mungo Man, Australia's oldest human find, was dated in this manner.It is also used for dating the deposition of geological sediments after they have been transported by air (aeolian sediments) or rivers (fluvial sediments). In archaeology, OSL dating is applied to ceramics: The dated event is the time of their last heating to a high temperature (in excess of 400 °C). Recent OSL dating of stone tools in Arabia pushed the "out-of-Africa" date hypothesis of human migration back 50,000 years and added a possible path of migration from the African continent to the Arabian peninsula instead of through Europe. The most widely-used OSL method is called single-aliquot regeneration (SAR). (en)
- Datowanie optycznie stymulowaną luminescencją (OSL) – technika stosowana do datowania minerałów. Technika ta opiera się na zasadzie, że w niektórych minerałach, takich jak kwarc i skalenie, elektrony kryształów mogą zostać uwięzione między pasmem walencyjnym a pasmem przewodzenia po wzbudzeniu przez promieniowanie jonizujące emitowane przez radionuklidy naturalnie obecne w glebie (np. radioaktywne izotopy uranu, toru lub potasu-40) lub promieniowanie kosmiczne. Oświetlenie wzbudzonych minerałów powoduje przeniesienie uwięzionych elektronów do pasma przewodzenia, z którego wracają do pasma walencyjnego, emitując foton (luminescencja). Oświetlenie próbki w przeszłości zeruje zegar. Intensywność światła luminescencyjnego emitowanego przez próbkę jest wprost proporcjonalna do ilości uwięzionych ładunków i może być wykorzystana do oszacowania czasu od poprzedniego oświetlenia, czyli zakopania próbki w ziemi. Datowanie metodą Optycznie Stymulowanej Luminescencji (OSL), należy do grupy metod luminescencyjnych metod datowania bezwzględnego, stosowanych w geologii i archeologii. Jako pierwsza była opracowana metoda termoluminescencji (TL), w której pobudzanie do luminescencji wykonuje się przez podgrzanie próbki, obecnie używane są obie metody wspólnie w celu wzajemnej weryfikacji wyników. Przewaga datowania osadów geologicznych metodą OSL nad metodą TL opiera się na wykorzystaniu tego samego czynnika – światła – które wyzerowało "zegar", do wyzwolenia luminescencji, wykorzystywanej jako miara upływu czasu. Dzięki temu, założenia metodologiczne datowania metodą OSL są bliższe naturalnym warunkom powstawania osadów geologicznych, sprzyjających wygaszaniu luminescencji przez światło dzienne w czasie transportu i depozycji osadu (w przeciwieństwie do artefaktów archeologicznych gdzie czynnikiem bliższym jest wysoka temperatura, w wyniku której następuje wypał gliny, używanej do formowania naczyń ceramicznych, kafli piecowych, cegieł, dachówek, płytek posadzkowych itp.). Ponadto, protokoły pomiarowe OSL (m.in.: pojedynczych porcji i pojedynczych ziaren) są bardziej elastyczne i mniej podatne na zaburzenia (np. zmiany czułości) niż w przypadku metody TL, przy czym prowadzone w ostatnich latach badania wykazały, iż w odniesieniu do próbek archeologicznych, użycie obydwu metod skutkuje uzyskaniem bardzo zbliżonej daty centralnej. W obu metodach do datowania wykorzystuje się sygnały powszechnie występujących minerałów, m.in. takich jak kwarc i skalenie. Zakres metody OSL sięga od kilku do kilkuset tysięcy lat, a niepewność określonego wieku mieści się w zakresie od około jednego do kilkunastu procent. Przewagi metody OSL nad TL są wykorzystywane nie tylko w datowaniu osadów geologicznych, ale również w bardziej ogólnej gałęzi nauki, jaką jest dozymetria. (pl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)