| dbo:abstract
|
- La ucraïnització (en ucraïnès: українізація) és la política per afavorir i incrementar la utilització de l'Idioma ucraïnès, així com promoure altres elements de la cultura ucraïnesa, en diverses esferes de la vida pública com l'educació, publicacions, govern i religió. El terme és usat en contraposició amb el de russificació, que es refereix a la implementació del conjunt de mesures polítiques soviètiques, dutes a terme en la dècada de 1920, encaminades a reforçar el poder soviètic al territori de la Ucraïna soviètica i a les regions del sud de la RSFS de Rússia i que inclouen processos de foment de la cultura i l'idioma rus. Per això el terme ucraïnització habitualment té una connotació de resposta per pal·liar les conseqüències d'assimilació russa prèvia, tot i que en alguns casos respon a la polonització i romanització en algunes de les regions de l'oest d'Ucraïna. (ca)
- الأكرنة (بالأوكرانية: українізація) هي سياسة تهدف لزيادة استخدام، وتسهيل، وتطوير اللغة الأوكرانية، وتعزيز عناصر الثقافة الأوكرانية الأخرى في مختلف مجالات الحياة العامة كالتعليم، والنشر، والدين، والحكومة. ويُستخدم المصطلح أيضاً لوصف عملية قبول الثقافة واللغة الأوكرانيتان من قبل غير الأوكرانيين أو الأوكرانيون المتروسون كلغة وثقافة لهم. يُستخدم المصطلح بصورةٍ بارزة لسياسة التأصيل السوفييتية في عشرينيات القرن العشرين، والتي كانت تهدف لتقوية السلطة السوفييتية في إقليم أوكرانيا السوفييتية و روسيا السوفييتية. نُفذت سياسات الأكرنة بأشكالٍ مختلفة في فتراتٍ مختلفة في تاريخ أوكرانيا في القرن العشرين، بالرغم من وجود أهداف مختلفة إلى حدٍ ما وفي سياقاتٍ تاريخية مختلفة. غالباً ما يُشار إلى الأكرنة على أنها استجابة ووسائل استجابة لتبعات سياسات الاستيعاب السابقة التي هدفت إلى قمع أو حتى القضاء على اللغة والثقافة الأوكرانيتين من معظعم مجالات الحياة العامة، معظم الأحيان سياسة الترويس في زمن الإمبراطورية الروسية والاتحاد السوفييتي، وكذلك البولنة والرومنة في بعض مناطق غرب أوكرانيا. بدأت حكومة أوكرانيا بعد الاستقلال باتباع سياسة للأكرنة لزيادة استخدام اللغة الأوكرانية، وعدم تشجيع اللغة الروسية، التي تم التخلص منها تدريجياً من نظام التعليم في الدولة، والحكومة، و التلفزيون الرسمي، والبرامج الإذاعية، والأفلام. حتى 2017 منح قانون التعليم العائلات الأوكرانية (الوالدان وأولادهم) الحق لاختيار لغتهم الأصلية للمدارس وللدراسة. ولكن تم تطوير هذا القانون في 2017 لجعل اللغة الأوكرانية اللغة الأساسية في التعليم في كل المدارس. في التأريخ الغربي، يشير مصطلح الأكرنة إلى سياسة وما ينتج عنها من إجبار الأقليات العرقية التي تعيش في المناطق الأوكرانية للتخلي عن هويتهم العرقية عن طريق استيعاب الثقافة واللغة الأوكرانيتين قسرياً. خلال فترة ما بعد الحرب العالمية الثانية، سُبقت هذه العملية في أوكرانيا السوفييتية عملية طرد أقليات عرقية والاستيلاء على تراثهم الثقافي. (ar)
- Ukrajinizace je politický směr, který vznikl po XII. sjezdu Komunistické strany Sovětského svazu v roce 1923. Jeho cílem byla podpora představitelů neruských národů, kteří ve státním aparátu KSSS rozšiřovali svůj mateřský jazyk a šířili tak kulturu a podporovali sociální rozvoj svých národů. Na to, aby mohli na Ukrajině tuto politiku do puntíku splnit, bylo třeba udělat několik změn ve stranickém vedení Ukrajiny, jehož členy byli ve většině lidé z Moskvy nebo místní židovská komunita. Ti totiž nenacházeli v ukrajinizaci obyvatelstva smysl a navíc ji ani nechtěli realizovat. Jedním z nejmarkantnějších úředníků, kteří se nestyděli skrývat svou nenávist k ukrajinskému jazyku, tradicím a vůbec k celkové politice ukrajinizace obyvatelstva byl . Byl zastáncem tzv. Teorie boje dvou kultur, z níž vyplývalo, že ruská kultura – nakolik byla na Ukrajině spjata s progresivním proletariátem a městem a ukrajinská kultura zase s rolnictvem a vesnicí – dříve či později zvítězí a povinností komunistů bude podporovat tento "spontánní proces". Takoví "vyvrhelové" byli z vlády odvolávání a nahrazování takovými, kteří si ukrajinizaci vysloveně přáli . Teprve když byly nevhodné osoby z parlamentu vyloučeny, mohlo se začít se samotnou politikou ukrajinizace. První kroky ukrajinizace měly za cíl rozšířit použití ukrajinštiny v oblasti ukrajinských politických stran a vlády, neboť v roce 1922 připadalo na jednoho člena komunistické strany Ukrajiny sedm lidí, kteří mluvili jiným, nejčastěji však ruským jazykem. Ve vládě byla situace trochu jiná – tam na jednoho člověka připadali tři lidé. Aby se tato disproporce mezi vládou a stranou na Ukrajině odstranila, v srpnu roku 1923 začali její členové organizovat kurzy ukrajinského jazyka. Těm, kteří je nezavršili úspěšně, hrozilo osvobození z kurzů. V roce 1925 ukrajinská vláda vydala příkaz, který postavil ukrajinský jazyk do role, kdy ho jako zasedací jazyk používala celá ukrajinská vláda. O dva roky později (1927) tentýž zákon postihl i parlament a od té doby se jeho zasedání vedla v ukrajinštině. Bez ohledu na ztrátu entuziasmu mnoha neukrajinských členů vlády a strany, nová politika ukrajinizace brzy přinesla své ovoce. Jestliže v roce 1922 používalo ukrajinštinu téměř 20% vládních představitelů, v roce 1927 to již bylo více než 70%. Tento ukazatel však nebyl jediným, který v těchto letech prudce vyletěl. Zvýšil se i počet ukrajinských politiků, kteří vstoupili do strany a vlády (1923 – 35%, 23%; 1926-1927 – 52%, 54%). Byl to však nárůst pouze na nižších postech. Procentuální vyjádření počtu poslanců v činilo na konci dvacátých let 20. století pouze 25%. Další osobností, která se vehementně zasazovala za politiku ukrajinizace, byl – předseda komisariátu vzdělávání v letech 1927-1933. Jeho největší zásluhou bylo dosažení více než 80% všeobecně-vzdělávacích škol a 30% vysokých škol, kde se vyučovalo výhradně ukrajinsky, a to vše na území Ukrajiny. Navíc za jeho působení ve funkci předsedy komisariátu vzdělávání se 97% ukrajinských dětí učilo ve svém rodném jazyce. Během únorové revoluce mohli ukrajinofilové o takových podmínkách, které pro ně Skrypnyk přichystal, jen snít, o deset let později se však staly realitou. Na vysokých školách však mnozí profesoři odmítali mluvit ukrajinsky, protože většina z nich byla ruské národnosti. Jako příklad může sloužit výpověď jednoho profesora na hodině ruského jazyka, který řekl: "Považuji všechny soudruhy, kteří se přihlásili na lekce ukrajinského jazyka, za odpadlíky!". Rychlé kroky politiky ukrajinizace však přinášely do řad ukrajinských žáků a studentů pozitivní náladu a optimismus, které ukrajinský spisovatel vystihl slovy: "V pochodu milionů na cestě k ukrajinské škole jsem viděl oheň velkého znovuzrození.". Politika ukrajinizace obyvatelstva si však vyžadovala i vzdělané učitele, a těch bylo v té době na Ukrajině málo. K žádaným 100 000 pedagogů chyběla více než polovina. Proto Skrypnyk požádal několik učitelů z Haliče, aby přišli na Ukrajinu pracovat. Na toto se mu však z Moskvy nepodařilo dostat povolení. Dalším problémem, se kterým se muselo ukrajinské obyvatelstvo v oblasti školství vypořádat, byl nedostatek ukrajinských učebnic. Problémy měl i ukrajinský tisk, který krutě potlačoval carský režim v Ruskem impériu. V roce 1922 se na Ukrajině vydávalo 9 -10 titulů (pro srovnání – v roce 1933 ze 426 periodik vydávaných na Ukrajině bylo 373 v ukrajinském jazyce). Růžově to nevypadalo ani s ukrajinskými knihami. Počet všech vydaných knížek napsaných v ukrajinštině byl pouze 27%, toto číslo se však do roku 1927 více než zdvojnásobilo. Aby se však důsledky politiky ukrajinizace projevily dlouhodoběji, bylo třeba skoncovat s monopolem ruské kultury v ukrajinských městech. Socioekonomické změny, které se ve 20. letech 20. století udály, vedly mnoho přívrženců tohoto politického směru k domněnce, že toto velké dílo nebude možné uskutečnit. Masový kurz industrializace, který začali Sověti v roce 1928, vytvořil velkou poptávku po městských dělnících. Stejně politika kolektivizace zlikvidovala mnoho rolníků a jejich půda se stala součástí kolchozů. Výsledkem těchto změn bylo ukrajinské "stěhování národů" z měst do vesnic a celková změna národnostního složení proletariátu a městského obyvatelstva. Jestliže v roce 1923 v takových důležitých průmyslových centrech, jakými jsou ukrajinská města Charkov, Luhansk a Dněpropetrovsk ukrajinské obyvatelstvo tvořilo 38%, 7% a 16% obyvatel, o deset let později (1933) jejich podíl vzrostl na 50%, 13% a 48%. V polovině 30. let 20. století dokonce ukrajinské obyvatelstvo tvořilo ve městech na jeho území většinu. Za své úspěchy politika ukrajinizace, která podle Mykolaje Skrypnyka nezašla tak daleko jak si on sám představoval, v první řadě vděčila tomu, že byla spojena s celým procesem modernizace země. Ne patriotismus, ale tradice byla hlavní příčinou zachování rodného ukrajinského jazyka pro mnohé Ukrajinců. To se vysvětlovalo tím, že ukrajinština, lépe než kterýkoliv jiný jazyk, dávala ukrajinskému obyvatelstvu možnost dostat lepší vzdělání, dozvědět se více z novin a časopisů a vykonávat svou každodenní práci. Díky politice ukrajinizace ukrajinský jazyk přestal být romantickou a málo chápanou ideou úzké skupiny inteligence nebo příznakem ustupujícího rolnictva. Etabloval se do role základního komunikačního prostředku a identity společenství, které se jí modernizovalo. (cs)
- Ukrainisierung (ukrainisch українізація/ukrajinisazija) bezeichnet meist eine von ungesteuerten Transkulturationsprozessen zu unterscheidende Assimilationspolitik und Sprachenpolitik, Maßnahmen des Nation Building oder Maßnahmen zur Ethnisierung, die den Gebrauch der ukrainischen Sprache und mit ihr die Wirkung der ukrainischen Kultur verstärken und erweitern. Zur Zeit der Sowjetunion wechselten mehrere Phasen der Ukrainisierung und Russifizierung miteinander ab, die den Zusammenhalt der Sowjetunion und ihre Akzeptanz stärken sollten. Seit dem Konflikt mit Russland 2014 hat der Begriff eine politische Komponente gewonnen (Westbindung, Demokratisierung und Abgrenzung zu Russland). Der Ukrainisierung entspricht meist eine Entrussifizierung oder Rückgängigmachung früherer Russifizierungsmaßnahmen. Ukrainisierung ist grundsätzlich mit Minderheitenschutz und der Anerkennung offizieller Zweitsprachen oder Regionalsprachen nach der Europäischen Charta für Minderheiten- und Regionalsprachen vereinbar, kann aber auch den Charakter der Unterdrückung und Diskriminierung von Minderheitensprachen annehmen. Ukrainisierungsmaßnahmen haben nach Aussagen von Kritikern das Ziel, das Russische aus der Öffentlichkeit zu verdrängen. (de)
- La ucranianización o ucranización(ucraniano: українізація) es la política para favorecer e incrementar la utilización del idioma ucraniano, así como promover otros elementos de la cultura ucraniana, en diversas esferas de la vida pública como la educación, publicaciones, gobierno y religión. (es)
- Ukrainisasi adalah kebijakan yang mendorong penggunaan bahasa Ukraina, memfasilitasi pengembangan bahasa tersebut, serta mendukung aspek budaya Ukraina lainnya. Ukrainisasi dapat dilancarkan di berbagai bidang, seperti di bidang pendidikan, penerbitan, pemerintahan dan agama. Istilah ini juga digunakan untuk mendeskripsikan suatu proses ketika orang non-Ukraina atau menerima budaya dan bahasa Ukraina sebagai budaya dan bahasa mereka. Istilah ini digunakan dalam program indigenisasi Uni Soviet pada tahun 1920an (korenizatsiya) yang dimaksudkan untuk memperkuat kekuasaan Soviet di wilayah Ukraina dan wilayah selatan RSFS Rusia. Kebijakan Ukrainisasi juga dilancarkan beberapa kali dalam sejarah Ukraina pada abad ke-20, walaupun setiap program memiliki tujuan dan konteks sejarah yang berbeda. Ukrainisasi seringkali dianggap sebagai tanggapan terhadap kebijakan asimilasi yang menekan atau bahkan menghapuskan bahasa dan budaya Ukraina dari publik, terutama kebijakan Rusifikasi pada masa Kekaisaran Rusia dan Uni Soviet serta kebijakan Polonisasi dan di wilayah barat Ukraina. Setelah Ukraina merdeka, pemerintah Ukraina mulai melancarkan kebijakan Ukrainisasi untuk meningkatkan penggunaan bahasa Ukraina sembari mengurangi penggunaan bahasa Rusia dalam bidang pendidikan, pemerintahan, serta televisi, program radio dan film nasional. Hukum Pendidikan menjamin hak keluarga Ukraina (orang tua dan anak-anak mereka) untuk memilih bahasa ibu mereka untuk tujuan pendidikan di sekolah. Dalam historiografi barat, istilah Ukrainisasi juga mengacu kepada kebijakan yang memaksa minoritas di wilayah Ukraina untuk meninggalkan identitas etnis mereka dan menerima asimilasi budaya dan identitas Ukraina. Setelah Perang Dunia II, proses ini berlangsung di Republik Sosialis Soviet Ukraina dengan dilakukannya pengusiran minoritas etnis dan penyitaan warisan budaya mereka. (in)
- L'ukrainisation (ukrainien : українізація, oukraïnizatsiia) est une politique de promotion de la langue ukrainienne comme langue d’usage dans les diverses sphères de la vie publique (éducation, commerce, fonction publique, etc.) en Ukraine. Selon ses défenseurs, l’ukrainisation est censée contrarier les effets de la russification de l’Ukraine, menée par l’Empire russe et l’URSS, mais surtout protéger la langue ukrainienne qui (tout comme le biélorusse en Biélorussie) est menacée. La première tentative de l’ukrainisation eut lieu dans les années 1920, dans la République socialiste soviétique d'Ukraine. Lancée par le Parti communiste d’Ukraine sous l'impulsion de Mykola Skrypnyk, et appuyée par l'intelligentsia et les paysans ukrainophones, la politique connut des succès non négligeables, surtout dans les domaines culturel et scientifique, ainsi que dans le système de l’éducation et dans la fonction publique. Ceci ne dura pas. Au début des années 1930, l’ukrainisation fut graduellement stoppée par Joseph Staline. Les purges staliniennes décimèrent les communistes, les fonctionnaires et l'intelligentsia ukrainophones, alors que la Grande Famine tua des millions de paysans ukrainiens. La seconde tentative d’ukrainisation fut entreprise dès la fin des années 1980. Elle continue toujours, notamment depuis l'indépendance de l'Ukraine en 1991, et la révolution orange de 2004. Cependant, des initiatives souvent ambiguës, mal planifiées et privées des ressources nécessaires n’ont que des effets limités. L'ukrainisation a pris une plus grande dynamique depuis le commencement de l’invasion par la Russie en février 2022. (fr)
- ウクライナ化（ウクライナか、ウクライナ語: українізація、露: украинизация）は、生活の諸分野におけるウクライナの言語と文化の諸要素を政治的に促進し実現するものである。とりわけ1923年から1933年にかけてウクライナ・ソビエト社会主義共和国においてソ連政府およびソ連共産党が行った公式の民族政策をいい、1923年に第12ロシア共産党大会で決定された非ロシアの自治共和国におけるコレニザーツィヤ政策（露: коренизация、現地化政策、根付く政策）の一種である。政策の目的は、ソ連政権とウクライナ人との間の摩擦を和らげ、軍事的支配のみならず、効果的な政治的支配および行政的支配を確定することにあった。政策の方法は、ウクライナ語の教育および出版物の普及、共産党や赤軍へのウクライナ人の採用などであった。 (ja)
- Ukrainization (also spelled Ukrainisation), sometimes referred to as Ukrainianization (or Ukrainianisation) is a policy or practice of increasing the usage and facilitating the development of the Ukrainian language and promoting other elements of Ukrainian culture in various spheres of public life such as education, publishing, government, and religion. The term is also used to describe a process by which non-Ukrainians or Russian-speaking Ukrainians come to accept Ukrainian culture and language as their own. A major early case of Ukrainization relates to the Soviet indigenization policy of the 1920s (korenizatsiya, literally "putting down roots"), which aimed at strengthening Soviet power in the territory of Soviet Ukraine and in southern regions of the Russian SFSR. In various forms, Ukrainization policies also played out in several different periods of the 20th-century history of Ukraine, although with somewhat different goals and in different historical contexts. Ukrainization is often cited as a response to and as a means of addressing the consequences of previous assimilationist policies, such as Polonization and Russification of Ukraine, aimed at suppressing or even eradicating the Ukrainian language and culture from most spheres of public life, the policy of Russification in the times of the Russian Empire, such as the Ems Ukaz, and in the Soviet Union. After the Declaration of Independence of Ukraine in 1991, the government of Ukraine began following a policy of Ukrainization, to increase the use of Ukrainian while discouraging Russian, which has been gradually phased out from the country's education system, government, and national TV, radio programmes, and films. Until 2017, the law "On Education" granted Ukrainian families (parents and their children) a right to choose their native language for schools and studies. This law was revised to make the Ukrainian language the primary language of education in all schools, except for children of ethnic minorities, who are to be taught in their own language and later on bilingual. In Western historiography, the term Ukrainization refers also to a policy and resulting process of forcing ethnic minorities living on Ukrainian territories to abandon their ethnic identity by means of the enforced assimilation of Ukrainian culture and identity. During the aftermath of World War II, in the Ukrainian SSR this process had been preceded by the expulsion of some ethnic minorities and appropriation of their cultural heritage. "Ukrainization" is also used in the context of these acts. (en)
- Ukrainizacja – proces przyswajania lub przymusowego narzucania języka lub kultury ukraińskiej. Jednym z przejawów ukrainizacji była tzw. polityka ukrainizacji prowadzona w Ukraińskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej w latach 1923–1929, która była częścią polityki korienizacji. Celem ukrainizacji w tym okresie było wzmocnienie władzy radzieckiej na obszarze Ukraińskiej SRR przez koncesje w formie wprowadzenia języka ukraińskiego w szkołach, publikacji i innych dziedzinach życia kulturalnego i w administracji. Ukrainizacja ta trwała do lat 1932–1933 i ostatecznie zastąpiła ją polityka rusyfikacyjna. Przejawem ukrainizacji była również m.in. w okresie międzywojennym, czy ukrainizacja ziemi chełmskiej odbywająca się w latach II wojny światowej. Ukraińcy postanowili wówczas wykorzystać swoją uprzywilejowaną pozycję nadaną przez okupanta niemieckiego. Po zakończeniu II wojny światowej i przymusowym wysiedleniu tutejszej ludności polskiej została przeprowadzona . (pl)
- Ucranização é uma política difundir e aumentar a utilização, facilitando o desenvolvimento da língua ucraniana e promovendo outros elementos da cultura ucraniana, em várias esferas da vida pública, tais como a educação, a publicação, governo e religião. O termo também é usado para descrever um processo pelo qual não-ucranianos ou ucranianos russos passam a aceitar a cultura e a língua ucranianas como suas. Um dos principais casos iniciais de ucranização está relacionado à política de indigenização soviética da década de 1920 (korenizatsiya, literalmente "estabelecendo raízes"), que visava fortalecer o poder soviético no território da Ucrânia soviética e nas regiões sul da Rússia SFSR . De várias formas, as políticas de ucranização também ocorreram em vários períodos diferentes da história da Ucrânia no século XX, embora com objetivos um pouco diferentes e em diferentes contextos históricos. Depois da declaração de independência da Ucrânia, ocorrida em 1991, o governo da Ucrânia começou a seguir uma política de ucranização, para aumentar o uso do ucraniano e desencorajar o russo, que foi gradualmente eliminado do sistema educacional do país, do governo, e programas nacionais de TV, rádio e filmes. Até 2017, a Lei da Educação concedia às famílias ucranianas (pais e filhos) o direito de escolher sua língua nativa para escolas e estudos. Mas essa lei foi atualizada em 2017 para tornar o idioma ucraniano o idioma principal da educação em todas as escolas. Na historiografia ocidental, o termo ucranização refere-se também a uma política e processo resultante de forçar as minorias étnicas que vivem nos territórios ucranianos a abandonar sua identidade étnica por meio da assimilação forçada da cultura e identidade ucranianas. Durante as consequências da Segunda Guerra Mundial, na RSS da Ucrânia, esse processo foi precedido pela expulsão de algumas minorias étnicas e pela apropriação de sua herança cultural. A "ucranização" também é usada no contexto desses atos. (pt)
- Украиниза́ция (укр. українізація) — комплекс мер, осуществляемых официальными властями, направленных на продвижение и внедрения элементов украинского языка и украинской культуры на территориях населённых преимущественно украинцами. В 1920—1930-е годы такая политика проводилась в жизнь партийно-государственным руководством и общественными организациями Украинской ССР, а также РСФСР (до декабря 1932 года). Советская украинизация 1920—1930-х годов являлась составным элементом общесоюзной кампании коренизации. После 1991 года данный термин относится к политике властей независимой Украины. (ru)
- Українізація — розширення суспільних функцій української мови, впровадження її до офіційного вжитку в державній, політичній, громадській і культурно-освітніх установах та організаціях у 20-х роках на території УСРР та в місцях компактного проживання українців в інших республіках СРСР. Русифікаційною політикою царського уряду українську мову було усунено з державних установ, школи, всіх сфер суспільної діяльності народу, що обмежило її функціонування, створило вкрай несприятливі умови для її розвитку. В роки УНР і за Гетьманату було відновлено українську пресу, українською мовою здійснювалося книгодрукування, викладання у школах, заснованих УАН. Більшовицька влада спершу поставилася до перспектив розвитку української мови досить прохолодно. У першій половині XX століття була політикою громадських організацій, урядів Української Народної Республіки й Української РСР, а також на українських етнічних територіях у складі РРСФР (до грудня 1932 року). Радянська українізація 1920—1930-х років була складовою загальносоюзної кампанії коренізації, метою якої було розширити комуністичну партійну мережу на місцях із залученням корінного населення. Необхідною умовою для коренізації було урахування національних особливостей та інтересів неросійськихнародів. Із початком Другої світової війни та швидкою поразкою Другої Польської республіки відбувалася на контрольованих Німеччиною українських етнічних територіях за ініціятиви місцевих громад та організацій і пасивного співчуття та не протидії німецької адміністрації. Так само, як і на західноукраїнських землях, включених до складу УРСР, цей процес відбувався прямими адміністративними методами. У цьому випадку було кардинально згорнуто політику польської адміністрації, щодо полонізації українського населення. Після відновлення незалежности 1991 року даний термін відноситься до політики влади та діяльності громадських організацій України. (uk)
- 乌克兰化（烏克蘭語：Українізація）是指乌克兰政府增加乌克兰语的使用和促进乌克兰文化发展的政策，具体表现在公共生活的各个领域，如：教育，出版，政府和宗教。 这一术语，最突出时代为20世纪20年代苏联的，以加强对其境内的乌克兰苏维埃社会主义共和国和俄罗斯苏维埃联邦社会主义共和国南部地区的统治。乌克兰历史虽然有些不同的目标和历史背景，但乌克兰化政策在二十世纪的几个不同时期的以各种形式进行。 乌克兰化通常被认为是应对和手段，以解决消除在的许多公共生活领域对乌克兰语和文化上的同化压迫政策，最常见的为俄罗斯帝国和苏联的俄罗斯化政策时代，而且还包括一些西乌克兰地区的和。 独立之后，乌克兰政府开始奉行乌克兰化政策，增加了乌克兰语的使用，同时阻止俄语，已逐渐挤压出该国的教育系统、政府与国家电视台，电台节目和电影之外。 乌克兰《教育法》规定乌克兰家庭（父母和子女）有权选择本土语言学校和学习本土语言。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- La ucranianización o ucranización(ucraniano: українізація) es la política para favorecer e incrementar la utilización del idioma ucraniano, así como promover otros elementos de la cultura ucraniana, en diversas esferas de la vida pública como la educación, publicaciones, gobierno y religión. (es)
- ウクライナ化（ウクライナか、ウクライナ語: українізація、露: украинизация）は、生活の諸分野におけるウクライナの言語と文化の諸要素を政治的に促進し実現するものである。とりわけ1923年から1933年にかけてウクライナ・ソビエト社会主義共和国においてソ連政府およびソ連共産党が行った公式の民族政策をいい、1923年に第12ロシア共産党大会で決定された非ロシアの自治共和国におけるコレニザーツィヤ政策（露: коренизация、現地化政策、根付く政策）の一種である。政策の目的は、ソ連政権とウクライナ人との間の摩擦を和らげ、軍事的支配のみならず、効果的な政治的支配および行政的支配を確定することにあった。政策の方法は、ウクライナ語の教育および出版物の普及、共産党や赤軍へのウクライナ人の採用などであった。 (ja)
- Украиниза́ция (укр. українізація) — комплекс мер, осуществляемых официальными властями, направленных на продвижение и внедрения элементов украинского языка и украинской культуры на территориях населённых преимущественно украинцами. В 1920—1930-е годы такая политика проводилась в жизнь партийно-государственным руководством и общественными организациями Украинской ССР, а также РСФСР (до декабря 1932 года). Советская украинизация 1920—1930-х годов являлась составным элементом общесоюзной кампании коренизации. После 1991 года данный термин относится к политике властей независимой Украины. (ru)
- 乌克兰化（烏克蘭語：Українізація）是指乌克兰政府增加乌克兰语的使用和促进乌克兰文化发展的政策，具体表现在公共生活的各个领域，如：教育，出版，政府和宗教。 这一术语，最突出时代为20世纪20年代苏联的，以加强对其境内的乌克兰苏维埃社会主义共和国和俄罗斯苏维埃联邦社会主义共和国南部地区的统治。乌克兰历史虽然有些不同的目标和历史背景，但乌克兰化政策在二十世纪的几个不同时期的以各种形式进行。 乌克兰化通常被认为是应对和手段，以解决消除在的许多公共生活领域对乌克兰语和文化上的同化压迫政策，最常见的为俄罗斯帝国和苏联的俄罗斯化政策时代，而且还包括一些西乌克兰地区的和。 独立之后，乌克兰政府开始奉行乌克兰化政策，增加了乌克兰语的使用，同时阻止俄语，已逐渐挤压出该国的教育系统、政府与国家电视台，电台节目和电影之外。 乌克兰《教育法》规定乌克兰家庭（父母和子女）有权选择本土语言学校和学习本土语言。 (zh)
- الأكرنة (بالأوكرانية: українізація) هي سياسة تهدف لزيادة استخدام، وتسهيل، وتطوير اللغة الأوكرانية، وتعزيز عناصر الثقافة الأوكرانية الأخرى في مختلف مجالات الحياة العامة كالتعليم، والنشر، والدين، والحكومة. ويُستخدم المصطلح أيضاً لوصف عملية قبول الثقافة واللغة الأوكرانيتان من قبل غير الأوكرانيين أو الأوكرانيون المتروسون كلغة وثقافة لهم. (ar)
- La ucraïnització (en ucraïnès: українізація) és la política per afavorir i incrementar la utilització de l'Idioma ucraïnès, així com promoure altres elements de la cultura ucraïnesa, en diverses esferes de la vida pública com l'educació, publicacions, govern i religió. El terme és usat en contraposició amb el de russificació, que es refereix a la implementació del conjunt de mesures polítiques soviètiques, dutes a terme en la dècada de 1920, encaminades a reforçar el poder soviètic al territori de la Ucraïna soviètica i a les regions del sud de la RSFS de Rússia i que inclouen processos de foment de la cultura i l'idioma rus. Per això el terme ucraïnització habitualment té una connotació de resposta per pal·liar les conseqüències d'assimilació russa prèvia, tot i que en alguns casos respon (ca)
- Ukrajinizace je politický směr, který vznikl po XII. sjezdu Komunistické strany Sovětského svazu v roce 1923. Jeho cílem byla podpora představitelů neruských národů, kteří ve státním aparátu KSSS rozšiřovali svůj mateřský jazyk a šířili tak kulturu a podporovali sociální rozvoj svých národů. Takoví "vyvrhelové" byli z vlády odvolávání a nahrazování takovými, kteří si ukrajinizaci vysloveně přáli . Teprve když byly nevhodné osoby z parlamentu vyloučeny, mohlo se začít se samotnou politikou ukrajinizace. (cs)
- Ukrainisierung (ukrainisch українізація/ukrajinisazija) bezeichnet meist eine von ungesteuerten Transkulturationsprozessen zu unterscheidende Assimilationspolitik und Sprachenpolitik, Maßnahmen des Nation Building oder Maßnahmen zur Ethnisierung, die den Gebrauch der ukrainischen Sprache und mit ihr die Wirkung der ukrainischen Kultur verstärken und erweitern. Zur Zeit der Sowjetunion wechselten mehrere Phasen der Ukrainisierung und Russifizierung miteinander ab, die den Zusammenhalt der Sowjetunion und ihre Akzeptanz stärken sollten. (de)
- Ukrainisasi adalah kebijakan yang mendorong penggunaan bahasa Ukraina, memfasilitasi pengembangan bahasa tersebut, serta mendukung aspek budaya Ukraina lainnya. Ukrainisasi dapat dilancarkan di berbagai bidang, seperti di bidang pendidikan, penerbitan, pemerintahan dan agama. Istilah ini juga digunakan untuk mendeskripsikan suatu proses ketika orang non-Ukraina atau menerima budaya dan bahasa Ukraina sebagai budaya dan bahasa mereka. (in)
- L'ukrainisation (ukrainien : українізація, oukraïnizatsiia) est une politique de promotion de la langue ukrainienne comme langue d’usage dans les diverses sphères de la vie publique (éducation, commerce, fonction publique, etc.) en Ukraine. Selon ses défenseurs, l’ukrainisation est censée contrarier les effets de la russification de l’Ukraine, menée par l’Empire russe et l’URSS, mais surtout protéger la langue ukrainienne qui (tout comme le biélorusse en Biélorussie) est menacée. L'ukrainisation a pris une plus grande dynamique depuis le commencement de l’invasion par la Russie en février 2022. (fr)
- Ukrainization (also spelled Ukrainisation), sometimes referred to as Ukrainianization (or Ukrainianisation) is a policy or practice of increasing the usage and facilitating the development of the Ukrainian language and promoting other elements of Ukrainian culture in various spheres of public life such as education, publishing, government, and religion. The term is also used to describe a process by which non-Ukrainians or Russian-speaking Ukrainians come to accept Ukrainian culture and language as their own. (en)
- Ucranização é uma política difundir e aumentar a utilização, facilitando o desenvolvimento da língua ucraniana e promovendo outros elementos da cultura ucraniana, em várias esferas da vida pública, tais como a educação, a publicação, governo e religião. O termo também é usado para descrever um processo pelo qual não-ucranianos ou ucranianos russos passam a aceitar a cultura e a língua ucranianas como suas. (pt)
- Ukrainizacja – proces przyswajania lub przymusowego narzucania języka lub kultury ukraińskiej. Jednym z przejawów ukrainizacji była tzw. polityka ukrainizacji prowadzona w Ukraińskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej w latach 1923–1929, która była częścią polityki korienizacji. Celem ukrainizacji w tym okresie było wzmocnienie władzy radzieckiej na obszarze Ukraińskiej SRR przez koncesje w formie wprowadzenia języka ukraińskiego w szkołach, publikacji i innych dziedzinach życia kulturalnego i w administracji. Ukrainizacja ta trwała do lat 1932–1933 i ostatecznie zastąpiła ją polityka rusyfikacyjna. (pl)
- Українізація — розширення суспільних функцій української мови, впровадження її до офіційного вжитку в державній, політичній, громадській і культурно-освітніх установах та організаціях у 20-х роках на території УСРР та в місцях компактного проживання українців в інших республіках СРСР. Після відновлення незалежности 1991 року даний термін відноситься до політики влади та діяльності громадських організацій України. (uk)
|
a.PNG){kind=link}
a.png){kind=link}