| dbo:abstract
|
- Un menhir és un monument prehistòric, megalític, que consisteix en una gran pedra de forma allargada, plantada a terra en posició vertical. El mot prové del bretó maen, 'pedra' i hir, 'llarga', que va ser adoptat pels prehistoriadors i ja ha passat al llenguatge comú. En català, s'han anomenat tradicionalment pedra dreta, pedra fita, pedra llarga, taula dels lladres, pedra/taula del dimoni, pedra aguda, pedra-arca, etc, taula d'en Rotlan i a les Balears també simplement taules. Els menhirs es poden trobar sols o en grups. Tenen una distribució geogràfica àmplia: se'n troben a Europa, Àsia i Àfrica, i pertanyen a diversos períodes. Els menhirs s'associen amb la cultura del vas campaniforme, que habitava a Europa durant el neolític tardà i l'edat del bronze a Europa, però a Àsia n'hi ha exemples d'època contemporània. Les seves funcions eren diverses, de marcar els límits territorials d'un poble fins a ser el centre de cerimònies religioses, especialment funeràries, o llocs on es retia culte al Sol. Els més moderns tenien inscripcions sacres i invocacions a divinitats, per això el cristianisme va rebaixar l'altària d'algunes pedres i les va coronar amb una creu, esdevingueren llocs de culte cristians. (ca)
- Menhir (z bretonštiny men – kámen a hir – dlouhý) je kamenný blok svisle zasazený do země. Vyskytují se po celém světě. Obvykle beze stop opracování, zřídka je naznačená lidská postava, případně oděv a zbraně. Menhirové sochy jsou známé ze severozápadní Francie, Španělska, Korsiky. Mívají falický charakter, ale jsou i místy s ženskými znaky [zdroj?]. Někdy tvoří řady nebo kruhy (kromlech). Vznikají od pozdního neolitu do 2. poloviny 1. tisíciletí př. n. l. [zdroj?]. Slovo menhir je novodobá umělá složenina, používající bretonská slova. V samotné bretonštině se pak pro menhir používá slovo peulvan. Je možné, že české slovo balvan a bretonské peulvan mají společný původ. (cs)
- أخذ أصل مصطلح الشاهد القائم من الكلمة الفرنسية البريتانية (Menhir) المكونة من مقطعي (Men) أي «رجل» أو «حجر» و (hir) أي «طويل». الشاهد القائم أو الحجر التذكاري أو حجر الزاوية أو حجر الأساس أو حجر العقد أو الشاخص الحجري أو العمود الحجري هو حجر نصب رأسيًا على القبور. يظهر الشاهد القائم منفردًا أو جزءًا من مجموعة أحجار متشابهة. تختلف أحجام الشواهد إلى حد كبير ولكن يبقى شكلهم بوجه عام في هئية مربع غير مستو أعلاه مدقق. تنتشر هذه الشواهد عبر أوروبا وفي غربها على الأخص إذ يوجد أعداد كبيرة في أيرلندا وبريطانيا العظمى وبريتاني، وتوجد أيضًا في أفريقيا وآسيا. (ar)
- Το μενίρ («μακριά πέτρα» (βρετονικό men=πέτρα) + hir=μακρύς) είναι πέτρινη κατασκευή, για την ακρίβεια μακρόστενος ογκόλιθος, τοποθετημένος όρθια, που συνήθως συναντάται σε μέρη αρχαιολογικού ενδιαφέροντος κυρίως προϊστορικής προέλευσης. (el)
- Menhir ist eine aus dem Bretonischen entlehnte Bezeichnung für einen vorgeschichtlichen, hochragenden Steinblock, der auch als Hinkelstein bekannt ist. In der prähistorischen Archäologie bezeichnet das Wort einen länglichen Einzelstein (bretonisch maen „Stein“ und hir „lang“), der in vorgeschichtlicher Zeit von Menschen aufrecht gestellt wurde. Die Identifikation als Menhir ist oft nur durch eine Ausgrabung zu verifizieren. Aufrechte Steine dienten auch als Grenzsteine, Ruhsteine, Werbung für Steinbrüche, moderne Gedenksteine und Gartenornamente sowie als Markierung von Straßen. (de)
- Menhiro (el la bretona: maen, ŝtono, kaj hir, longa) estas starigita ŝtonego, monolito. Menhiroj estis starigitaj dum prahistorio inter la 35-a kaj 20-a jarcento a.K.. Ili troviĝas solaj aŭ grupe en vicoj aŭ rondoj. Menhiroj estas kutime ĉirkaŭhakitaj. Laŭ Francisko Azorín menhiro estas Megalita monumento konsistanta el unusola ŝtono de 1,50 ĝis 10 m. longa, starigita kiel steleo, cipo, obelisko. Tiu de Lockmariaker havas pli ol 20 m. alta. Li indikas etimologion el la kimra maen-hir (ŝtono longa). (eo)
- Un menhir es la forma más sencilla de monumento megalítico. Consiste en una piedra por lo general alargada, en bruto o mínimamente tallada, colocada de modo vertical y con su parte inferior enterrada en el suelo para evitar que caiga. (es)
- Menhirra, zutarria edo iruinarria lurrean zutik jarritako harri luze batez osaturiko Antzinaroko monumentu megalitikoa da, bereziki Europa Mendebaldean agertzen dena. Bakarrik ager daitezke, monolito moduan, nahiz beste zutarriekin batera egitura konplexuak osatuz eta beste monumentu megalitiko handiagoen elementu osagarri handi moduan. (eu)
- A menhir (from Brittonic languages: maen or men, "stone" and hir or hîr, "long"), standing stone, orthostat, or lith is a large human-made upright stone, typically dating from the European middle Bronze Age. They can be found individually as monoliths, or as part of a group of similar stones. Menhirs' size can vary considerably, but they often taper toward the top. They are widely distributed across Europe, Africa and Asia, but are most numerous in Western Europe; particularly in Ireland, Great Britain, and Brittany, where there are about 50,000 examples, and northwestern France, where there are some 1,200 further examples. Standing stones are usually difficult to date. They were constructed during many different periods across pre-history as part of the larger megalithic cultures in Europe and near areas. Some menhirs stand next to buildings that have an early or current religious significance. One example is the South Zeal Menhir in Devon, which formed the basis for a 12th-century monastery built by lay monks. The monastery later became the Oxenham Arms hotel, at South Zeal, and the standing stone remains in place in the snug bar at the hotel. Where menhirs appear in groups, often in a circular, oval, henge or horseshoe formation, they are sometimes called megalithic monuments. These are sites of ancient religious ceremonies, sometimes containing burial chambers. The exact function of menhirs has provoked more debate than practically any other issue in European pre-history. Over the centuries, they have variously been thought to have been used by Druids for human sacrifice, used as territorial markers, or elements of a complex ideological system, used as mnemonic systems for oral cultures, or functioned as early calendars. Until the nineteenth century, antiquarians did not have substantial knowledge of prehistory, and their only reference points were provided by classical literature. The developments of radiocarbon dating and dendrochronology have significantly advanced scientific knowledge in this area. The word menhir was adopted from French by 19th-century archaeologists. The introduction of the word into general archaeological usage has been attributed to the 18th-century French military officer Théophile Corret de la Tour d'Auvergne. It is a combination of two words of the Breton language: maen and hir. In modern Welsh, they are described as maen hir, or "long stone". In modern Breton, the word peulvan is used, with peul meaning "stake" or "post" and van which is a soft mutation of the word maen which means "stone". In Germany and Scandinavia the word Bauta is used (e.g. de:Bautastein and no:bautastein) and this occasionally makes its way into English with the term "bauta stone". (en)
- Ó réamhstair na hEorpa, cloch aonair ina seasamh, nó meigilit. Tá ceann iontach gar do Karnag na Briotáine, colún barrchaol eibhir atá ina luí i 4 pháirt anois, ach a sheas 20 m ar airde is meachan 256 tonna aige. (ga)
- Menhir adalah batu tunggal, biasanya berukuran besar, yang ditatah seperlunya sehingga berbentuk tugu dan biasanya diletakkan berdiri tegak di atas tanah. Istilah menhir diambil dari bahasa Keltik, dari kata men (batu) dan hir (panjang).Jadi,artinya adalah batu Panjang. Menhir biasanya didirikan secara tunggal atau berkelompok sejajar di atas tanah, tetapi pada beberapa tradisi juga ada yang diletakkan terlentang di tanah. Menhir, bersama-sama dengan dolmen dan sarkofagus, adalah megalit. Sebagai salah satu penciri utama budaya megalitik, pembuatan menhir telah dikenal sejak periode Neolitikum (mulai 6000 Sebelum Masehi). Beberapa menhir memiliki pahatan pada permukaannya sehingga membentuk figur tertentu atau menampilkan pola-pola hiasan. Menhir semacam ini dikenal sebagai menhir arca (statue menhir). Pada kebanyakan kebudayaan, tradisi pembuatan menhir telah berlalu, diganti dengan pembuatan bangunan; namun demikian di beberapa tempat, terutama di Nusantara, tradisi ini masih dilakukan hingga abad ke-20.Menhir berfungsi sebagai monumen masa prasejarah sebelum masehi. Lokasi penemuan menhir tercatat di Eropa, Timur Tengah, Afrika Barat, India, Korea, serta Nusantara. Para arkeolog melihat bahwa menhir digunakan untuk tujuan religius dan memiliki makna simbolis sebagai sarana penyembahan arwah nenek moyang. Menhir adalah batu yang disembah pada zaman dahulu. (in)
- Un menhir est une pierre dressée, plantée verticalement. Il constitue l'une des formes caractéristiques du mégalithisme. Les menhirs se rencontrent de façon générale un peu partout en Afrique, Asie et Europe, mais c'est en Europe de l'Ouest qu'ils sont le plus répandus. Dans cette région, ils ont été érigés au Néolithique. (fr)
- メンヒル（menhir）は、ヨーロッパ先史時代に立てられた、単一で直立した巨石記念物（モノリスまたはメガリス）。 「メンヒル」という単語は、フランス語経由で19世紀の考古学者に採用されたもので、ブルトン語の「長い石」を意味する単語に基づいている（現代のウェールズ語では「長い石」は「maen hir」）。現代のブルトン語では、「peulvan」と呼ばれる。 (ja)
- ( 강원도 영월군에 위치한 선돌에 대해서는 영월 방절리 선돌 문서를 참고하십시오.) 선돌 또는 멘히르(menhir)는 자연석이나 다소 가공한 입석으로 단독으로 만들어진 것과 몇 개가 떨어져 하나의 형태를 이룬 것도 있다. 선돌이 여러 개 직렬로 세워지면 열석이 된다. 만화 아스테릭스의 등장인물 오벨릭스는 선돌 배달부로, 로마군과 싸울 때 이 선돌을 던진다. (ko)
- Een menhir is een grote staande steen uit de late steentijd. Zo'n steen is niet altijd enorm groot; vele zijn slechts een meter hoog. De menhirs zijn door prehistorische volken gebruikt voor het maken van formaties van megalieten. Deze formaties kunnen lijnen (steenrij) zijn of kringen (steencirkel). (nl)
- I menhir (dal bretone men e hir "pietra lunga"; in italiano anche "pietrafitta") sono dei megaliti (dal greco "grande pietra") monolitici (da non confondere con i dolmen, polilitici e solitamente assemblati a portale), eretti solitamente durante il Neolitico, e potevano raggiungere anche più di venti metri di altezza, come ad esempio il Grand Menhir rotto di Locmariaquer (nel Morbihan in Bretagna). Potevano essere eretti singolarmente o in gruppi, e con dimensioni che possono considerevolmente variare, anche se la loro forma è generalmente squadrata, alcune volte assottigliandosi verso la cima. I menhir sono ampiamente distribuiti in Europa, Africa e Asia, ma sono più numerosi nell'Europa Occidentale, in particolare in Bretagna e nelle isole britanniche. Sono stati eretti in molti periodi differenti, nel corso della preistoria, ed erano creati nel contesto della cosiddetta cultura megalitica che fiorì in Europa e dintorni. (it)
- Menhir – w kulturze celtyckiej nieociosany lub częściowo obrobiony głaz (najczęściej zaostrzony od góry) ustawiony pionowo. Nazwa menhir wywodzona jest z bretońskich słów: maen – kamień i hir – wysoki. Spotykany jest w Anglii, Irlandii, Bretanii, Skandynawii, Francji, na Półwyspie Iberyjskim, na Korsyce, ale znany jest także w Afryce, Azji i Ameryce, gdzie pełnił prawdopodobnie funkcje kultowe. Menhiry miały rozmiary od 4 do 20 m wysokości oraz do 50 ton wagi. Występują pojedynczo, ustawione w szereg (tzw. alignment) lub w formie kręgów kamiennych (kromlechów). Największym menhirem jest najprawdopodobniej w Bretanii, ustawiony około 4500 lat p.n.e. Miał niecałe 21 m długości i ważył około 280 ton – obecnie przewrócony i pokawałkowany. Menhiry pochodzą głównie z neolitu (od IV tysiąclecia p.n.e.) i wczesnej epoki brązu. (pl)
- En rest sten, även bautasten, är ett långsmalt stenblock som man ställt upp i en grop packad med småsten. De förekommer i Skandinavien oftast på gravfält från järnåldern och ibland tillsammans med runstenar eller bildstenar. Skillnaden är att en rest sten saknar ristningar. I kontinentala Europa används ordet menhir (från franskan; ytterst från de bretonska orden men "sten" och hir "lång"). (sv)
- Менги́р, мейнхи́р (брет. maen-hir от maen «камень» + hir «длинный») — простейший мегалит в виде установленного человеком грубо обработанного камня или каменной глыбы, у которых вертикальные размеры заметно превышают горизонтальные. (ru)
- Menir, também denominado menhir ou perafita, é um monumento pré-histórico de pedra, cravado verticalmente no solo (ortóstato), às vezes de tamanho bem elevado. (pt)
- 立石（法語：menhir）是史前时期出现的一种巨石建筑，主要分布在欧洲西部，单个或成组皆有。 (zh)
- Менгі́р (від нижньобретонського maen «каміння» та hir «довгий»; в англомовній археології поширене найменування англ. standing stones «стояче каміння») — доісторична пам'ятка мегалітичної культури, що є вертикально поставленим кам'яним блоком (стовпом, брилою). Досить часто трапляються у вигляді груп, алей (паралельних рядів). Більшість знахідок менгірів датуються періодом пізнього неоліту. Найвідоміше місце, де знаходяться менгіри — місцевість Карнак (Бретань, Франція), взагалі менгіри широко розповсюджені в Західній Європі, зокрема у Франції, на Іберійському півострові в Іспанії (Галісія), у Великій Британії, а також у Північній Африці, Індії, Західному і Південному Сибіру, на Кавказі (Росія) тощо. На території України менгіри знаходять дуже рідко (переважно в Криму). З найвідоміших — Бахчисарайський менгір та Скельські менгіри (село Родніківське, що в Байдарській долині).(Координати -44.46528, 33.84879)У Кіровоградській області (Нечаївка) існує алея менгірів «Межові камені» (цю археологічну пам'ятку ще не вивчали спеціалісти)(Координати -48.25225, 32.01778) . Призначення менгірів не має однозначного пояснення — скоріш за все вони правили за релігійно-культові споруди, пов'язані з культом Сонця. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Menhir (z bretonštiny men – kámen a hir – dlouhý) je kamenný blok svisle zasazený do země. Vyskytují se po celém světě. Obvykle beze stop opracování, zřídka je naznačená lidská postava, případně oděv a zbraně. Menhirové sochy jsou známé ze severozápadní Francie, Španělska, Korsiky. Mívají falický charakter, ale jsou i místy s ženskými znaky [zdroj?]. Někdy tvoří řady nebo kruhy (kromlech). Vznikají od pozdního neolitu do 2. poloviny 1. tisíciletí př. n. l. [zdroj?]. Slovo menhir je novodobá umělá složenina, používající bretonská slova. V samotné bretonštině se pak pro menhir používá slovo peulvan. Je možné, že české slovo balvan a bretonské peulvan mají společný původ. (cs)
- أخذ أصل مصطلح الشاهد القائم من الكلمة الفرنسية البريتانية (Menhir) المكونة من مقطعي (Men) أي «رجل» أو «حجر» و (hir) أي «طويل». الشاهد القائم أو الحجر التذكاري أو حجر الزاوية أو حجر الأساس أو حجر العقد أو الشاخص الحجري أو العمود الحجري هو حجر نصب رأسيًا على القبور. يظهر الشاهد القائم منفردًا أو جزءًا من مجموعة أحجار متشابهة. تختلف أحجام الشواهد إلى حد كبير ولكن يبقى شكلهم بوجه عام في هئية مربع غير مستو أعلاه مدقق. تنتشر هذه الشواهد عبر أوروبا وفي غربها على الأخص إذ يوجد أعداد كبيرة في أيرلندا وبريطانيا العظمى وبريتاني، وتوجد أيضًا في أفريقيا وآسيا. (ar)
- Το μενίρ («μακριά πέτρα» (βρετονικό men=πέτρα) + hir=μακρύς) είναι πέτρινη κατασκευή, για την ακρίβεια μακρόστενος ογκόλιθος, τοποθετημένος όρθια, που συνήθως συναντάται σε μέρη αρχαιολογικού ενδιαφέροντος κυρίως προϊστορικής προέλευσης. (el)
- Menhir ist eine aus dem Bretonischen entlehnte Bezeichnung für einen vorgeschichtlichen, hochragenden Steinblock, der auch als Hinkelstein bekannt ist. In der prähistorischen Archäologie bezeichnet das Wort einen länglichen Einzelstein (bretonisch maen „Stein“ und hir „lang“), der in vorgeschichtlicher Zeit von Menschen aufrecht gestellt wurde. Die Identifikation als Menhir ist oft nur durch eine Ausgrabung zu verifizieren. Aufrechte Steine dienten auch als Grenzsteine, Ruhsteine, Werbung für Steinbrüche, moderne Gedenksteine und Gartenornamente sowie als Markierung von Straßen. (de)
- Menhiro (el la bretona: maen, ŝtono, kaj hir, longa) estas starigita ŝtonego, monolito. Menhiroj estis starigitaj dum prahistorio inter la 35-a kaj 20-a jarcento a.K.. Ili troviĝas solaj aŭ grupe en vicoj aŭ rondoj. Menhiroj estas kutime ĉirkaŭhakitaj. Laŭ Francisko Azorín menhiro estas Megalita monumento konsistanta el unusola ŝtono de 1,50 ĝis 10 m. longa, starigita kiel steleo, cipo, obelisko. Tiu de Lockmariaker havas pli ol 20 m. alta. Li indikas etimologion el la kimra maen-hir (ŝtono longa). (eo)
- Un menhir es la forma más sencilla de monumento megalítico. Consiste en una piedra por lo general alargada, en bruto o mínimamente tallada, colocada de modo vertical y con su parte inferior enterrada en el suelo para evitar que caiga. (es)
- Menhirra, zutarria edo iruinarria lurrean zutik jarritako harri luze batez osaturiko Antzinaroko monumentu megalitikoa da, bereziki Europa Mendebaldean agertzen dena. Bakarrik ager daitezke, monolito moduan, nahiz beste zutarriekin batera egitura konplexuak osatuz eta beste monumentu megalitiko handiagoen elementu osagarri handi moduan. (eu)
- Ó réamhstair na hEorpa, cloch aonair ina seasamh, nó meigilit. Tá ceann iontach gar do Karnag na Briotáine, colún barrchaol eibhir atá ina luí i 4 pháirt anois, ach a sheas 20 m ar airde is meachan 256 tonna aige. (ga)
- Un menhir est une pierre dressée, plantée verticalement. Il constitue l'une des formes caractéristiques du mégalithisme. Les menhirs se rencontrent de façon générale un peu partout en Afrique, Asie et Europe, mais c'est en Europe de l'Ouest qu'ils sont le plus répandus. Dans cette région, ils ont été érigés au Néolithique. (fr)
- メンヒル（menhir）は、ヨーロッパ先史時代に立てられた、単一で直立した巨石記念物（モノリスまたはメガリス）。 「メンヒル」という単語は、フランス語経由で19世紀の考古学者に採用されたもので、ブルトン語の「長い石」を意味する単語に基づいている（現代のウェールズ語では「長い石」は「maen hir」）。現代のブルトン語では、「peulvan」と呼ばれる。 (ja)
- ( 강원도 영월군에 위치한 선돌에 대해서는 영월 방절리 선돌 문서를 참고하십시오.) 선돌 또는 멘히르(menhir)는 자연석이나 다소 가공한 입석으로 단독으로 만들어진 것과 몇 개가 떨어져 하나의 형태를 이룬 것도 있다. 선돌이 여러 개 직렬로 세워지면 열석이 된다. 만화 아스테릭스의 등장인물 오벨릭스는 선돌 배달부로, 로마군과 싸울 때 이 선돌을 던진다. (ko)
- Een menhir is een grote staande steen uit de late steentijd. Zo'n steen is niet altijd enorm groot; vele zijn slechts een meter hoog. De menhirs zijn door prehistorische volken gebruikt voor het maken van formaties van megalieten. Deze formaties kunnen lijnen (steenrij) zijn of kringen (steencirkel). (nl)
- En rest sten, även bautasten, är ett långsmalt stenblock som man ställt upp i en grop packad med småsten. De förekommer i Skandinavien oftast på gravfält från järnåldern och ibland tillsammans med runstenar eller bildstenar. Skillnaden är att en rest sten saknar ristningar. I kontinentala Europa används ordet menhir (från franskan; ytterst från de bretonska orden men "sten" och hir "lång"). (sv)
- Менги́р, мейнхи́р (брет. maen-hir от maen «камень» + hir «длинный») — простейший мегалит в виде установленного человеком грубо обработанного камня или каменной глыбы, у которых вертикальные размеры заметно превышают горизонтальные. (ru)
- Menir, também denominado menhir ou perafita, é um monumento pré-histórico de pedra, cravado verticalmente no solo (ortóstato), às vezes de tamanho bem elevado. (pt)
- 立石（法語：menhir）是史前时期出现的一种巨石建筑，主要分布在欧洲西部，单个或成组皆有。 (zh)
- Un menhir és un monument prehistòric, megalític, que consisteix en una gran pedra de forma allargada, plantada a terra en posició vertical. El mot prové del bretó maen, 'pedra' i hir, 'llarga', que va ser adoptat pels prehistoriadors i ja ha passat al llenguatge comú. En català, s'han anomenat tradicionalment pedra dreta, pedra fita, pedra llarga, taula dels lladres, pedra/taula del dimoni, pedra aguda, pedra-arca, etc, taula d'en Rotlan i a les Balears també simplement taules. (ca)
- A menhir (from Brittonic languages: maen or men, "stone" and hir or hîr, "long"), standing stone, orthostat, or lith is a large human-made upright stone, typically dating from the European middle Bronze Age. They can be found individually as monoliths, or as part of a group of similar stones. Menhirs' size can vary considerably, but they often taper toward the top. (en)
- Menhir adalah batu tunggal, biasanya berukuran besar, yang ditatah seperlunya sehingga berbentuk tugu dan biasanya diletakkan berdiri tegak di atas tanah. Istilah menhir diambil dari bahasa Keltik, dari kata men (batu) dan hir (panjang).Jadi,artinya adalah batu Panjang. Lokasi penemuan menhir tercatat di Eropa, Timur Tengah, Afrika Barat, India, Korea, serta Nusantara. Para arkeolog melihat bahwa menhir digunakan untuk tujuan religius dan memiliki makna simbolis sebagai sarana penyembahan arwah nenek moyang. Menhir adalah batu yang disembah pada zaman dahulu. (in)
- I menhir (dal bretone men e hir "pietra lunga"; in italiano anche "pietrafitta") sono dei megaliti (dal greco "grande pietra") monolitici (da non confondere con i dolmen, polilitici e solitamente assemblati a portale), eretti solitamente durante il Neolitico, e potevano raggiungere anche più di venti metri di altezza, come ad esempio il Grand Menhir rotto di Locmariaquer (nel Morbihan in Bretagna). (it)
- Menhir – w kulturze celtyckiej nieociosany lub częściowo obrobiony głaz (najczęściej zaostrzony od góry) ustawiony pionowo. Nazwa menhir wywodzona jest z bretońskich słów: maen – kamień i hir – wysoki. Spotykany jest w Anglii, Irlandii, Bretanii, Skandynawii, Francji, na Półwyspie Iberyjskim, na Korsyce, ale znany jest także w Afryce, Azji i Ameryce, gdzie pełnił prawdopodobnie funkcje kultowe. Menhiry pochodzą głównie z neolitu (od IV tysiąclecia p.n.e.) i wczesnej epoki brązu. (pl)
- Менгі́р (від нижньобретонського maen «каміння» та hir «довгий»; в англомовній археології поширене найменування англ. standing stones «стояче каміння») — доісторична пам'ятка мегалітичної культури, що є вертикально поставленим кам'яним блоком (стовпом, брилою). Досить часто трапляються у вигляді груп, алей (паралельних рядів). Більшість знахідок менгірів датуються періодом пізнього неоліту. Призначення менгірів не має однозначного пояснення — скоріш за все вони правили за релігійно-культові споруди, пов'язані з культом Сонця. (uk)
|
,_Gwynedd,_Wales_30.jpg){kind=link}
,_Gwynedd,_Wales_30.jpg){kind=link}
