| dbo:abstract
|
- El Túnel de Sarajevo fou una construcció feta durant el setge de Sarajevo a la guerra de Bòsnia. Milers de bosnians van idear una forma d'escapar de l'horror de la guerra: construir un túnel secret sota terra que els comuniqués amb l'aeroport per poder fugir de la persecució i la mort. El túnel de Sarajevo va ser excavat en només 6 mesos per voluntaris que treballaven en torns de 8 hores. Va unir els barris de i i va ser l'única forma d'entrar i sortir de la ciutat assetjada. Durant el temps que va estar en funcionament s'estima que 20 milions de tones d'aliments van entrar a la ciutat, i que més d'un milió de persones el van utilitzar. Va ser l'entrada de l'energia elèctrica de la ciutat i de la comunicació telefònica amb la resta del món. Fins i tot en el seu interior es va instal·lar una canonada que assortia de combustible a la ciutat. També el túnel es va convertir en una de les principals formes d'eludir l'embargament internacional d'armes. Dels seus gairebé 800 metres, només queden en peu 20 metres que formen part d'un museu. Ara és un dels llocs turístics més visitats de la capital de Bòsnia i Hercegovina. (ca)
- Der Sarajevo-Tunnel war ein Fluchttunnel während der Belagerung von Sarajevo (1992–1995). Er war eine unterirdische Fußweg-Verbindung unter der Start- und Landebahn des Flughafens Sarajevo zwischen dem durch serbische Streitkräfte belagerten bosnisch-kroatischen Teil der bosnischen Hauptstadt Sarajevo und einer angrenzenden Vorort-Gemeinde, die nicht belagert war. Er diente ab Mitte 1993 sowohl zur Flucht aus als auch zur Versorgung der belagerten Stadt. (de)
- El Túnel de Sarajevo(en bosnio: Sarajevski ratni tunel; en serbio: Сарајевски ратни тунел) es el nombre que recibe un túnel que fue construido entre el 1 de marzo y el 1 de julio de 1993, durante el asedio de Sarajevo y en medio de la guerra de Bosnia. También fue conocido como el Túnel de la Esperanza. Fue construido a mano durante cuatro meses y cuatro días por el Ejército de Bosnia y voluntarios civiles. Su objetivo era unir la ciudad de Sarajevo, que fue cortada en su totalidad por las fuerzas serbias, con el territorio bosnio en el otro lado del aeropuerto de Sarajevo, una zona controlada por las Naciones Unidas. De casi 800 metros de longitud, aproximadamente 1,8 metros de altura y un metro de ancho, y construido a 5 metros de profundidad, el túnel unía los barrios de Sarajevo Dobrinja y Butmir. Se estima que unas 4.000 personas cruzaron el túnel cada día durante 30 meses, calculándose un total de dos millones de personas. El túnel fue una de las principales maneras de eludir el embargo de armas internacionales y facilitó a los defensores de la ciudad el armamento. Aunque su función inicial era introducir los suministros de guerra, también se aprovechó el túnel para enviar soldados a otros frentes, permitir la salida de civiles del asedio e introducir en la ciudad de Sarajevo la ayuda humanitaria, alimentos, combustible y electricidad. Se estima que llegaron a introducirse unos cinco millones de kilos de comida, cuatro millones de litros de combustible y de material militar. Los serbios tuvieron conocimiento de la existencia del Túnel de la Esperanza gracias a los espías. Sin embargo, Ratko Mladic, el jefe militar serbobosnio durante la guerra tomó la decisión de no bombardearlo porque pensó que podría ser una vía de evacuación de la ciudad para que finalmente pasara al poder serbio. En 2012 se fundó el Museo del Túnel de la Esperanza que permite visitar los últimos metros del Túnel de Sarajevo. (es)
- Le tunnel de Sarajevo est un tunnel creusé sous l'aéroport de Sarajevo pendant le siège de la ville, alors que cette dernière était isolée des territoires contrôlés par l'armée bosnienne et les Nations unies. Le tunnel reliait les quartiers de Dobrinja et de et permit d'apporter des vivres, du matériel de guerre et de l'aide humanitaire vers la ville tout en évacuant malades et blessés vers l'extérieur. (fr)
- The Sarajevo Tunnel (Bosnian, Croatian and Serbian: Sarajevski tunel / Сарајевски тунел), also known as Tunel spasa (Тунел спаса, English: Tunnel of rescue) and Tunnel of Hope, was a tunnel constructed between March and June 1993 during the Siege of Sarajevo in the midst of the Bosnian War. It was built by the Bosnian Army in order to link the city of Sarajevo, which was entirely cut off by Serbian forces, with Bosnian-held territory on the other side of the Sarajevo Airport, an area controlled by the United Nations. The tunnel linked the Sarajevo neighbourhoods of Dobrinja and Butmir (giving it the name "Tunnel D-B"), allowing food, war supplies, and humanitarian aid to come into the city, and allowing people to get out. The tunnel became a major way of bypassing the international arms embargo and providing the city defenders with weaponry. (en)
- Tunel pod lotniskiem w Sarajewie – tunel zbudowany pod międzynarodowym portem lotniczym w Sarajewie podczas oblężenia miasta łączący odciętą od świata stolicę Bośni i Hercegowiny z terenami nieopanowanymi przez Serbów. Połączył dzielnicę Dobrinja z Butmirem. Miał około 800 m długości, od 1,5 do 1,8 m wysokości i metr szerokości. Szacuje się, że w czasie jego użytkowania przeszło nim milion osób. Podczas oblężenia Sarajewa jego mieszkańcy zostali odcięci od świata. 18 stycznia 1993 w dzielnicy Dobrinja na terenie miasta rozpoczęto prace związane z budową tunelu, które utrudniały zła pogoda, brak sprzętu i pracowników, serbski oraz zagrożenie pożarem. Dzięki wsparciu rządu do wolontariuszy dołączyły wojska bośniackie. Pracowano całą dobę na trzy zmiany. 28 kwietnia rozpoczęto pracę na południowym wlocie tunelu w dzielnicy Butmir. Bardzo dużym problemem w czasie budowy okazały się wody podziemne. Podczas robót zamontowano oświetlenie, które działało dzięki małym generatorom prądu. Tunel ostatecznie otwarto w czerwcu 1993. W czasie prac wydobyto 2800 m3 ziemi, zużyto 170 m3 drewna i 45 ton metali. Inwestycja pozwoliła na dostawy żywności i pomocy humanitarnej dla miasta. Tunel był także głównym kanałem przerzutowym dla transportów broni do Sarajewa (dzięki niemu można było obejść międzynarodowe embargo na dostawy broni do stolicy). Z przejścia korzystali członkowie parlamentu oraz ówczesny prezydent Bośni i Hercegowiny Alija Izetbegović. Obecnie istniejący odcinek budowli – o długości 25 m – jest udostępniony turystom. Muzeum tunelu znajduje się przy jego południowym wlocie w dzielnicy Butmir. (pl)
- Durante l'assedio di Sarajevo, nella guerra di Bosnia Erzegovina (1992–1995), fu costruito dagli assediati bosniaci il tunnel di Sarajevo, con lo scopo di collegare la città di Sarajevo, che era stata interamente isolata e circondata dalle forze serbe, con un'altra e molto più estesa parte del territorio bosniaco, passando al di sotto dell'area neutrale dell'aeroporto istituita dalle Nazioni Unite. A partire dal gennaio 1993, fu scavato il tunnel di Sarajevo da parte di volontari bosniaci che lavoravano a turni di 8 ore. La galleria fu completata a metà del 1993, il che permise alle riserve alimentari e agli aiuti umanitari di raggiungere la città, e alla popolazione di fuggire. Il tunnel fu una delle principali vie per oltrepassare l'embargo internazionale di armi e per fornire ai combattenti nella città le armi necessarie. In effetti, si è spesso detto che il tunnel abbia salvato Sarajevo. Il tunnel era alto 1,60 m con larghezza media di circa 0,80 m, e si estendeva per circa 800 metri di lunghezza. La galleria fu utilizzata per trasportare anche l'ex presidente bosniaco Alija Izetbegović sulla sua sedia a rotelle. I 20 metri del tunnel che sono stati conservati fino ad oggi sono parte di un museo, aperto ai visitatori. (it)
- De Sarajevski ratni tunnel (ofwel de Oorlogstunnel van Sarajevo) is een tunnel die tijdens de belegering van Sarajevo onder het vliegveld van de stad door werd gegraven en die een belangrijke rol speelde in de overleving van de stad. De tunnel werd in 1993 in een periode van ruim 4 maanden gegraven door het Bosnische leger. Hij had een lengte van 760 meter, was ongeveer 1,6 meter hoog en 1,2 meter breed. De ingang van de tunnel lag in de belegerde wijk Dobrinja. De tunnel kwam uit in het "vrije" Butmir, in de kelder van het huis van de familie Kolar, tegenover het vliegveld. Van daaruit kon men via de berg Igman Centraal Bosnië bereiken. De locatie dicht bij het vliegveld was een van de redenen waardoor de tunnel relatief ongeschonden bleef. Het vliegveld was, na een overeenkomst tussen de strijdende partijen, in 1992 overgedragen aan de VN. De internationale gemeenschap gebruikte de luchthaven als basis voor humanitaire hulp en zorgde er tevens voor, dat het Servische leger de stad niet volledig kon omsingelen. De start- en landingsbaan was de enige mogelijkheid om de stad te ontvluchten. Vele mensen waagden de ongeveer 400 meter brede 'oversteek', waarbij 4 rijen prikkeldraad, in pantservoertuigen patrouillerende VN militairen (onderdeel van de overeenkomst) en met scherp schietende Servische troepen moesten worden getrotseerd. "Als het niet óver de landingsbaan kan, dan gaan we er onderdoor" en zo werd het idee voor de tunnel geboren. Tijdens de belegering werd het bestaan van de tunnel geheimgehouden, omdat het in de eerste plaats een militair object was. Het hoofddoel was het transport van wapens en munitie vanuit de buitenwereld naar Sarajevo. Ook belangrijke parlementsleden konden gebruikmaken van de tunnel. De allerbelangrijksten onder hen mochten daarbij de tocht door de tunnel in transportkarretjes maken (een zetel op karretje), zodat ze gevrijwaard bleven van de zwarte vegen en schrammen in hun gezicht waar de minder hooggeplaatsten bij hun aankomst in Sarajevo steevast aan herkenbaar waren: zij hadden hun hoofd tijdens de tocht door de nauwe en slecht verlichte tunnel gestoten aan de wanden. Journalisten werden niet tot de tunnel toegelaten. Het bestaan van de tunnel werd daardoor pas na de belegering met zekerheid vastgesteld. In zeer uitzonderlijke gevallen werden vluchtelingen die de stad wilden verlaten wel tot de tunnel toegelaten, maar dan slechts tegen woekerprijzen. Zij werden bij de uitgang in Butmir begroet met een handgeschreven bordje dat meldde "Parijs: 3765 km". In de loop van de belegering werd de tunnel steeds meer gebruikt ten bate van de oorlogsindustrie in de stad. Smokkelaars konden de tunnel tegen woekerprijzen "huren" van het leger, en via die weg voedsel en medicijnen de stad in loodsen. De verkoopprijzen in de stad waren vervolgens erg hoog. Is het museum aan de tunnel spreekt men dat 3 tot 4 miljoen mensen door de tunnel zijn gegaan. Het leger hield alle informatie bij. Wie de tunnel in wilde, moest dit vaak enkele weken voordien aanvragen, zo had het leger meer tijd om te controleren of dit geen spionnen of vijanden waren. Toen de tunnel vaker werd gebruikt kreeg ook het Servische leger een vermoeden van het bestaan ervan. De vermoedelijke ingang in Dobrinja werd vaak hevig gebombardeerd om het gebruik ervan te verhinderen, en mede daardoor leed dat stadsdeel tijdens de belegering uitzonderlijke schade. Het Servische leger liet ook grote hoeveelheden water vrij in gebieden waar ze het vermoeden hadden waar de tunnel zich bevond. Ze hoopten hierdoor de tunnel onderwater te zetten en onbruikbaar te maken. Dit is hen echter nooit gelukt. Het huis waarin de toegang van de tunnel in de kelder lag, is tegenwoordig een museum over de belegering van Sarajevo. Ook een deel van de tunnel kan worden bezocht. (nl)
- 塞拉耶佛隧道是在波士尼亞戰爭的塞拉耶佛圍城戰役期間於1992年至1995年期間修建的一條隧道。此隧道也被稱作為“希望隧道”或者是“救援隧道”。此隧道由波士尼亞軍隊修建，以連結塞拉耶佛市區和塞拉耶佛機場。當時兩者之間的聯繫已被塞族人切斷。隧道使得食品、軍用物資和人道主義援助得以進入塞拉耶佛，也成為繞過武器禁運，提供守軍武器的重要方式。也有許多人通過隧道逃出塞拉耶佛。現在塞拉耶佛隧道已經成為旅遊景點，入口處和出口處被改建為博物館。 (zh)
- Сараевский туннель (босн. и хорв. Sarajevski tunel), также известный как «Туннель Спасения» (босн. Tunel spasa) и «Туннель надежды» — подземный туннель, построенный в период с марта по июнь 1993 года во время осады Сараево в разгар Боснийской войны. Он был построен Боснийской армией для того, чтобы связать город Сараево, который был полностью отрезан сербскими силами, с Боснийской территории на другой стороне аэропорта Сараево, — с зоной, контролируемой организацией Объединённых Наций. Туннель связал Сараевские районы Добрыне и Бутмир, позволяя доставить в город пищевые продукты, осуществлять военные поставки и доставку гуманитарной помощи, а также позволяя людям выйти. Туннель стал основным способом в обход международного эмбарго на поставки оружия и предоставление защитников города с оружием. (ru)
- Сараєвський тунель (босн. і хорв. Sarajevski tunel, хорв. Sarajevski tunel), також відомий як «Тунель порятунку» (босн. Tunel spasa) і «Тунель надії» — підземний тунель, побудований у період з березня до червня 1993 року під час облоги Сараєва в розпал Боснійської війни. Споруджений боснійської армією для того, щоб зв'язати повністю відрізане сербськими військами місто Сараєво з боснійської території на іншій стороні аеропорту Сараєво з зоною, контрольованою Організацією Об'єднаних Націй. Тунель пов'язав сараєвські райони Добриня та Бутмір, дозволяючи доставити в місто харчові продукти, здійснювати військові поставки та надання гуманітарної допомоги, а також дозволяючи людям вийти. Тунель став основним способом в обхід міжнародного ембарго постачати захисникам міста зброю. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Der Sarajevo-Tunnel war ein Fluchttunnel während der Belagerung von Sarajevo (1992–1995). Er war eine unterirdische Fußweg-Verbindung unter der Start- und Landebahn des Flughafens Sarajevo zwischen dem durch serbische Streitkräfte belagerten bosnisch-kroatischen Teil der bosnischen Hauptstadt Sarajevo und einer angrenzenden Vorort-Gemeinde, die nicht belagert war. Er diente ab Mitte 1993 sowohl zur Flucht aus als auch zur Versorgung der belagerten Stadt. (de)
- Le tunnel de Sarajevo est un tunnel creusé sous l'aéroport de Sarajevo pendant le siège de la ville, alors que cette dernière était isolée des territoires contrôlés par l'armée bosnienne et les Nations unies. Le tunnel reliait les quartiers de Dobrinja et de et permit d'apporter des vivres, du matériel de guerre et de l'aide humanitaire vers la ville tout en évacuant malades et blessés vers l'extérieur. (fr)
- 塞拉耶佛隧道是在波士尼亞戰爭的塞拉耶佛圍城戰役期間於1992年至1995年期間修建的一條隧道。此隧道也被稱作為“希望隧道”或者是“救援隧道”。此隧道由波士尼亞軍隊修建，以連結塞拉耶佛市區和塞拉耶佛機場。當時兩者之間的聯繫已被塞族人切斷。隧道使得食品、軍用物資和人道主義援助得以進入塞拉耶佛，也成為繞過武器禁運，提供守軍武器的重要方式。也有許多人通過隧道逃出塞拉耶佛。現在塞拉耶佛隧道已經成為旅遊景點，入口處和出口處被改建為博物館。 (zh)
- Сараєвський тунель (босн. і хорв. Sarajevski tunel, хорв. Sarajevski tunel), також відомий як «Тунель порятунку» (босн. Tunel spasa) і «Тунель надії» — підземний тунель, побудований у період з березня до червня 1993 року під час облоги Сараєва в розпал Боснійської війни. Споруджений боснійської армією для того, щоб зв'язати повністю відрізане сербськими військами місто Сараєво з боснійської території на іншій стороні аеропорту Сараєво з зоною, контрольованою Організацією Об'єднаних Націй. Тунель пов'язав сараєвські райони Добриня та Бутмір, дозволяючи доставити в місто харчові продукти, здійснювати військові поставки та надання гуманітарної допомоги, а також дозволяючи людям вийти. Тунель став основним способом в обхід міжнародного ембарго постачати захисникам міста зброю. (uk)
- El Túnel de Sarajevo fou una construcció feta durant el setge de Sarajevo a la guerra de Bòsnia. Milers de bosnians van idear una forma d'escapar de l'horror de la guerra: construir un túnel secret sota terra que els comuniqués amb l'aeroport per poder fugir de la persecució i la mort. El túnel de Sarajevo va ser excavat en només 6 mesos per voluntaris que treballaven en torns de 8 hores. Va unir els barris de i i va ser l'única forma d'entrar i sortir de la ciutat assetjada. Durant el temps que va estar en funcionament s'estima que 20 milions de tones d'aliments van entrar a la ciutat, i que més d'un milió de persones el van utilitzar. Va ser l'entrada de l'energia elèctrica de la ciutat i de la comunicació telefònica amb la resta del món. Fins i tot en el seu interior es va instal·lar (ca)
- El Túnel de Sarajevo(en bosnio: Sarajevski ratni tunel; en serbio: Сарајевски ратни тунел) es el nombre que recibe un túnel que fue construido entre el 1 de marzo y el 1 de julio de 1993, durante el asedio de Sarajevo y en medio de la guerra de Bosnia. También fue conocido como el Túnel de la Esperanza. En 2012 se fundó el Museo del Túnel de la Esperanza que permite visitar los últimos metros del Túnel de Sarajevo. (es)
- The Sarajevo Tunnel (Bosnian, Croatian and Serbian: Sarajevski tunel / Сарајевски тунел), also known as Tunel spasa (Тунел спаса, English: Tunnel of rescue) and Tunnel of Hope, was a tunnel constructed between March and June 1993 during the Siege of Sarajevo in the midst of the Bosnian War. It was built by the Bosnian Army in order to link the city of Sarajevo, which was entirely cut off by Serbian forces, with Bosnian-held territory on the other side of the Sarajevo Airport, an area controlled by the United Nations. (en)
- Durante l'assedio di Sarajevo, nella guerra di Bosnia Erzegovina (1992–1995), fu costruito dagli assediati bosniaci il tunnel di Sarajevo, con lo scopo di collegare la città di Sarajevo, che era stata interamente isolata e circondata dalle forze serbe, con un'altra e molto più estesa parte del territorio bosniaco, passando al di sotto dell'area neutrale dell'aeroporto istituita dalle Nazioni Unite. Il tunnel era alto 1,60 m con larghezza media di circa 0,80 m, e si estendeva per circa 800 metri di lunghezza. (it)
- De Sarajevski ratni tunnel (ofwel de Oorlogstunnel van Sarajevo) is een tunnel die tijdens de belegering van Sarajevo onder het vliegveld van de stad door werd gegraven en die een belangrijke rol speelde in de overleving van de stad. De tunnel werd in 1993 in een periode van ruim 4 maanden gegraven door het Bosnische leger. Hij had een lengte van 760 meter, was ongeveer 1,6 meter hoog en 1,2 meter breed. De ingang van de tunnel lag in de belegerde wijk Dobrinja. De tunnel kwam uit in het "vrije" Butmir, in de kelder van het huis van de familie Kolar, tegenover het vliegveld. Van daaruit kon men via de berg Igman Centraal Bosnië bereiken. De locatie dicht bij het vliegveld was een van de redenen waardoor de tunnel relatief ongeschonden bleef. Het vliegveld was, na een overeenkomst tussen de (nl)
- Tunel pod lotniskiem w Sarajewie – tunel zbudowany pod międzynarodowym portem lotniczym w Sarajewie podczas oblężenia miasta łączący odciętą od świata stolicę Bośni i Hercegowiny z terenami nieopanowanymi przez Serbów. Połączył dzielnicę Dobrinja z Butmirem. Miał około 800 m długości, od 1,5 do 1,8 m wysokości i metr szerokości. Szacuje się, że w czasie jego użytkowania przeszło nim milion osób. (pl)
- Сараевский туннель (босн. и хорв. Sarajevski tunel), также известный как «Туннель Спасения» (босн. Tunel spasa) и «Туннель надежды» — подземный туннель, построенный в период с марта по июнь 1993 года во время осады Сараево в разгар Боснийской войны. Он был построен Боснийской армией для того, чтобы связать город Сараево, который был полностью отрезан сербскими силами, с Боснийской территории на другой стороне аэропорта Сараево, — с зоной, контролируемой организацией Объединённых Наций. Туннель связал Сараевские районы Добрыне и Бутмир, позволяя доставить в город пищевые продукты, осуществлять военные поставки и доставку гуманитарной помощи, а также позволяя людям выйти. Туннель стал основным способом в обход международного эмбарго на поставки оружия и предоставление защитников города с ору (ru)
|
.JPG){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
