| dbo:abstract
|
- يمكن تعريف الديمقراطية الراديكالية بأنها «نوع من الديمقراطية التي تشير إلى اهتمام مستمر بالامتداد الراديكالي للمساواة والحرية». تهتم الديمقراطية الراديكالية بالامتداد الجذري للمساواة والحرية. هناك ميزة أخرى تكمن في كون الديمقراطية عملية غير منتهية وغير شاملة ومستمرة وانعكاسية. (ar)
- Radikální demokracie je koncepce demokracie, podle níž mají mít lidé základní právo participovat na přijímání všech rozhodnutí, která ovlivňují jejich život. Je založena na decentralizaci, participaci a co největším rozptylu politické moci. Radikální demokracie jako ideologie byla zformulována Ernestem Laclauem a Chantal Mouffe v jejich knize Hegemony and Socialist Strategy: Towards a Radical Democratic Politics, napsané v roce 1985. Argumentují, že sociální hnutí, která se pokoušejí o sociální a politickou změnu, vyžadují strategii protestu proti neoliberálním a neokonzervativním konceptům demokracie. Touto strategií je nahradit liberální definici demokracie, založenou na svobodě a rovnosti, zahrnutím pluralitních názorů a větší demokratizací společnosti. Toto stanovisko se jasně projevuje v socialistických požadavcích na kolektivizaci a zavedení samosprávy pracujících, tedy demokratizaci ekonomického života. Radikální demokracie je tak požadavek na demokratizaci všech společenských oblastí, ve kterých jsou přijímána rozhodnutí o životech ostatních. (cs)
- Η ριζοσπαστική δημοκρατία είναι ένας τύπος δημοκρατίας που υποστηρίζει τη ριζική επέκταση της ισότητας και της ελευθερίας, ακολουθώντας την ιδέα ότι η δημοκρατία είναι μια ατελείωτη, χωρίς αποκλεισμούς, συνεχής και αλληλεπιδραστική διαδικασία. (el)
- Der Begriff Radikaldemokratie oder Radikale Demokratie (von lat. radix = die Wurzel betreffend und Demokratie) bezeichnet Demokratiemodelle oder Demokratietheorien, die als Basis ausschließlich die Volkssouveränität anerkennen und sowohl naturrechtliche Setzungen wie Einflüsse Dritter durch wirtschaftliche Macht bzw. eigenmächtig handelnde Institutionen wie z. B. die Finanzmärkte als auch die Alternativlosigkeit ablehnen. Als Gegenbegriffe können Systeme der Oligarchie, der Plutokratie und der Technokratie gelten. Zentrale Ideengeber der Vorstellung einer Radikalen Demokratie sind u. a. der französische Philosoph Jean-Jacques Rousseau und sein Werk Contrat Social, die deutsch-amerikanische politische Theoretikerin Hannah Arendt, der griechisch-französische Philosoph Cornelius Castoriadis, der argentinische politische Theoretiker Ernesto Laclau sowie die belgische Politologin Chantal Mouffe. Die genaue Form der politischen Strukturen unterscheidet sich je nach radikaldemokratischem Modell stark: Das Spektrum reicht von der „Herrschaft der Gesetze und nicht mehr der Personen“ über direkt- und rätedemokratische Ansätze bis zu einer Abschaffung aller „Institutionen, die nicht demokratisierbar sind“.Seit dem Ausbruch der globalen Finanzkrise ab 2007 hat der Begriff wieder eine stärkere Rezeption innerhalb der Sozialwissenschaften und im Diskurs des Postmarxismus und des Politischen erfahren.„Als wesentliches Anliegen des Diskurses der radikalen Demokratie könnte man eine Verteidigung ‘des Politischen’, verstanden als Kraft der kollektiven Selbstinstituierung einer Gesellschaft, gegenüber ‘der Politik’, verstanden als Verwaltung des Gemeinwesens innerhalb etablierter Parameter, begreifen.“ (de)
- La democracia radical en política, puede ser definida como «un tipo de democracia que señala una preocupación actual con la extensión radical de la igualdad y libertad». La democracia radical está preocupada con una extensión radical de igualdad y libertad. Otra característica es la idea que la democracia es un proceso continuo, reflexivo, inacabado e inclusivo. (es)
- Ernesto Laclau et Chantal Mouffe ont articulé la démocratie radicale dans leur livre Hégémonie et stratégie socialiste: vers une démocratie radicale, écrit en 1985. Ils y soutiennent que les mouvements sociaux tentant de créer un changement social et politique nécessitent une stratégie défiant les conceptions néolibérale et néoconservatrice de la démocratie . Cette stratégie consiste à élargir la définition libérale de la démocratie, fondée sur la liberté et l'égalité, en y incluant la différence. La « démocratie radicale » signifie la « racine de la démocratie ». Laclau et Mouffe prétendent que la démocratie libérale et la démocratie délibérative, dans leur recherche du consensus, oppriment des opinions, des races, des classes, des genres et des conceptions du monde divergents. Dans le monde, dans un pays ou dans un mouvement social, il existe une pluralité de différences résistant au consensus. La démocratie radicale ne se borne pas à l'acceptation de ces dernières : elle en dépend. Laclau et Mouffe se basent sur l'hypothèse qu'il existe des relations de pouvoir oppressives dans la société et que ces relations oppressives devraient être rendues visibles pour être mieux renégociées puis modifiées. En construisant la démocratie autour de la différence, ces relations de pouvoirs deviennent visibles et peuvent être combattues. Dans d'autres contextes, la démocratie radicale est un terme utilisé pour faire référence aux perspectives post-marxistes du radicalisme italienn, développées notamment par Paolo Virno. (fr)
- Radical democracy is a type of democracy that advocates the radical extension of equality and liberty. Radical democracy is concerned with a radical extension of equality and freedom, following the idea that democracy is an unfinished, inclusive, continuous and reflexive process. (en)
- 급진민주주의(영어: Radical democracy, 急進民主主義)는 탈-마르크스주의자(또는 후기마르크스주의)인 에르네스토 라클라우(Ernesto Laclau)와 벨기에 출신의 정치철학자인 샹탈 무페(Chantal Mouffe)가 공동 저작한 『Hegemony and Socialist Strategy: Towards a Radical Democratic Politics(1985)』(패권과 사회주의 전략-급진민주주의 정치로 전진)에서 소개된 정치 이론이다. 용어 자체는 이탈리아의 탈-마르크스주의 정치철학자인 빠올로 비르노(Paolo Virno)가 처음 쓴 것으로 알려져 있다. 민주주의 사회에서 시민 운동은 모두 기존 사회의 결함을 끊임없이 바로잡고, 개선해야 한다는 진보적인 입장을 취해야 비로소 민주주의에 맞는 시민 운동이 될 수 있다고 주장하며, 고전적인 의미에서 '자유민주주의' 개념을 고정화하고 그것에 방어적 민주주의 자세를 취하려는 신자유주의와 신보수주의의 견해와 사회민주주의, 구-마르크스주의에 반대한다. 이들은 민주주의 사회에서 '자유'와 '평등'의 개념을 재조명해야 한다는 입장을 가지고 있다. (ko)
- Democracia radical pode ser definida como "um tipo de democracia que sinaliza uma preocupação contínua com a extensão radical da igualdade e da liberdade". Outra característica é a ideia de que a democracia é um processo inacabado, inclusivo, contínuo e reflexivo. (pt)
- 激進民主主义（Radical Democracy），是一種民主制度的理論，強調民主政治實踐是用來對抗任何形式的社會壓迫或宰制性權力，所以需要尊重多元社會內的各種衝突與抗爭，而民主就是各種衝突與抗爭中間的一個角力場，而各種勢力及權力就是這個場所內對抗。 激進民主主义反對統一性，認為應該有一個多元社會，各種勢力、權力也應該同時存在。而在這個基礎之下，也同時反對終極性，認為每一種抗爭或衝突也不會完結。所以，基進民主理論認為憲政法治不是一件好事，同時認為不應該定義怎樣才算是民主。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- يمكن تعريف الديمقراطية الراديكالية بأنها «نوع من الديمقراطية التي تشير إلى اهتمام مستمر بالامتداد الراديكالي للمساواة والحرية». تهتم الديمقراطية الراديكالية بالامتداد الجذري للمساواة والحرية. هناك ميزة أخرى تكمن في كون الديمقراطية عملية غير منتهية وغير شاملة ومستمرة وانعكاسية. (ar)
- Η ριζοσπαστική δημοκρατία είναι ένας τύπος δημοκρατίας που υποστηρίζει τη ριζική επέκταση της ισότητας και της ελευθερίας, ακολουθώντας την ιδέα ότι η δημοκρατία είναι μια ατελείωτη, χωρίς αποκλεισμούς, συνεχής και αλληλεπιδραστική διαδικασία. (el)
- La democracia radical en política, puede ser definida como «un tipo de democracia que señala una preocupación actual con la extensión radical de la igualdad y libertad». La democracia radical está preocupada con una extensión radical de igualdad y libertad. Otra característica es la idea que la democracia es un proceso continuo, reflexivo, inacabado e inclusivo. (es)
- Radical democracy is a type of democracy that advocates the radical extension of equality and liberty. Radical democracy is concerned with a radical extension of equality and freedom, following the idea that democracy is an unfinished, inclusive, continuous and reflexive process. (en)
- 급진민주주의(영어: Radical democracy, 急進民主主義)는 탈-마르크스주의자(또는 후기마르크스주의)인 에르네스토 라클라우(Ernesto Laclau)와 벨기에 출신의 정치철학자인 샹탈 무페(Chantal Mouffe)가 공동 저작한 『Hegemony and Socialist Strategy: Towards a Radical Democratic Politics(1985)』(패권과 사회주의 전략-급진민주주의 정치로 전진)에서 소개된 정치 이론이다. 용어 자체는 이탈리아의 탈-마르크스주의 정치철학자인 빠올로 비르노(Paolo Virno)가 처음 쓴 것으로 알려져 있다. 민주주의 사회에서 시민 운동은 모두 기존 사회의 결함을 끊임없이 바로잡고, 개선해야 한다는 진보적인 입장을 취해야 비로소 민주주의에 맞는 시민 운동이 될 수 있다고 주장하며, 고전적인 의미에서 '자유민주주의' 개념을 고정화하고 그것에 방어적 민주주의 자세를 취하려는 신자유주의와 신보수주의의 견해와 사회민주주의, 구-마르크스주의에 반대한다. 이들은 민주주의 사회에서 '자유'와 '평등'의 개념을 재조명해야 한다는 입장을 가지고 있다. (ko)
- Democracia radical pode ser definida como "um tipo de democracia que sinaliza uma preocupação contínua com a extensão radical da igualdade e da liberdade". Outra característica é a ideia de que a democracia é um processo inacabado, inclusivo, contínuo e reflexivo. (pt)
- 激進民主主义（Radical Democracy），是一種民主制度的理論，強調民主政治實踐是用來對抗任何形式的社會壓迫或宰制性權力，所以需要尊重多元社會內的各種衝突與抗爭，而民主就是各種衝突與抗爭中間的一個角力場，而各種勢力及權力就是這個場所內對抗。 激進民主主义反對統一性，認為應該有一個多元社會，各種勢力、權力也應該同時存在。而在這個基礎之下，也同時反對終極性，認為每一種抗爭或衝突也不會完結。所以，基進民主理論認為憲政法治不是一件好事，同時認為不應該定義怎樣才算是民主。 (zh)
- Radikální demokracie je koncepce demokracie, podle níž mají mít lidé základní právo participovat na přijímání všech rozhodnutí, která ovlivňují jejich život. Je založena na decentralizaci, participaci a co největším rozptylu politické moci. Radikální demokracie jako ideologie byla zformulována Ernestem Laclauem a Chantal Mouffe v jejich knize Hegemony and Socialist Strategy: Towards a Radical Democratic Politics, napsané v roce 1985. Argumentují, že sociální hnutí, která se pokoušejí o sociální a politickou změnu, vyžadují strategii protestu proti neoliberálním a neokonzervativním konceptům demokracie. Touto strategií je nahradit liberální definici demokracie, založenou na svobodě a rovnosti, zahrnutím pluralitních názorů a větší demokratizací společnosti. Toto stanovisko se jasně projevuj (cs)
- Der Begriff Radikaldemokratie oder Radikale Demokratie (von lat. radix = die Wurzel betreffend und Demokratie) bezeichnet Demokratiemodelle oder Demokratietheorien, die als Basis ausschließlich die Volkssouveränität anerkennen und sowohl naturrechtliche Setzungen wie Einflüsse Dritter durch wirtschaftliche Macht bzw. eigenmächtig handelnde Institutionen wie z. B. die Finanzmärkte als auch die Alternativlosigkeit ablehnen. Als Gegenbegriffe können Systeme der Oligarchie, der Plutokratie und der Technokratie gelten. (de)
- Ernesto Laclau et Chantal Mouffe ont articulé la démocratie radicale dans leur livre Hégémonie et stratégie socialiste: vers une démocratie radicale, écrit en 1985. Ils y soutiennent que les mouvements sociaux tentant de créer un changement social et politique nécessitent une stratégie défiant les conceptions néolibérale et néoconservatrice de la démocratie . Cette stratégie consiste à élargir la définition libérale de la démocratie, fondée sur la liberté et l'égalité, en y incluant la différence. (fr)
|
